15.08.2021 สิบเจ็ดปีในความทรงจำ

เรื่องเก่าๆ มาเล่าใหม่ บางคนอาจจะไม่ชอบบางคนอาจจะชอบ เพราะเรื่องเก่าๆ ที่ดีๆ หรือไม่ดีมันสอนใจเราได้อย่างดีทีเดียว
ปีสองพันห้าร้อยสี่ฉันบินจากแผ่นดินบ้านมาเยอรมัน ในเดือนพฤษภาคม มาอยู่ได้ไม่เท่าไหร่ เดือนตุลาคมก็ต้องบินกลับเหตุว่าท้องสามเดือนสามีพากลับบ้านเพราะกลัวว่าพอคลอดใหม่ๆ จะไม่ได้กลับมันก็จริง ฉันขออนุญาติหมอบินไปเยี่ยมครอบครัว มันเป็นการไปที่มีความสุข แม่ที่ตามองไม่เห็นได้สัมผัสท้องของฉัน พ่อที่ดูแลก็ได้ชื่นชม แม่บอกฉันว่า เดี๋ยวแม่จะมาหานะ ฉันกับสามีก็หัวเราะสนุกกับแม่เลย แม่ดูแลตัวเองให้ดี พอคลอดหนูจะพาหลานมาหาแม่เอง แม่ต้องแข็งแรงรอหลานนะ แม่ไม่หยุดการเจรจา เออน่าเดี๋ยวไปแบบไม่เสียค่าตั๋วด้วย  โหแม่พูดไรน่ะ ไม่เอาแล้ว เราคุยเรื่องอื่นกันดีกว่า นั่นคือประโยคสุดท้ายที่ฉันตัดเรื่องไป

สองอาทิตย์ของการกลับมาเยี่ยมบ้านใจมันหายๆๆ เพราะทีนี้ยาวเลยกว่าจะได้กลับ รอคลอด รอตัวน้อยดตพอที่จะบิน เรื่องอะไรจะเกิดมันก็เกิด วันนี้ สิบห้าสิงหาคม ของปี สองพันห้าร้อยห้า หรือปีสองพันห้าร้อยสี่สิบเก้า เป็นวันที่ฉันต้องสูญเสียแม่ที่รักไปด้วยอาการสงบ หลับไปโดยที่ลูกหลานไม่ได้ร่ำลา ข่าวที่ทางบ้านบอกมามันทำให้ฉันหดหู่ ฉันเพียงแต่บอกบ่นกับตัวเองว่า แม่ไหนบอกว่าจะรออุ้มหลาน มันเร็วเกินไปไหม มกราคมสูญเสียพี่ชาย สิงหาคม แม่ก็มาหนีไปอีก ลูกหนูพึ่งสามเดือนหนูบินไปก็ไม่ได้  ขอโทษนะแม่

โบราณท่านว่า สามวันเจ็ดวันจะได้พบ มันเป็นเรื่องจริงนะ คืนที่สามที่แม่จากไป เสียงฝีเท้าคนมีอายุลากแกรกๆ ที่หัวเตียงฉัน เสียงเรืยกชื่อทำให้ฉันลืมตาขึ้นเห็นแม่มายืนก้มอยู่ข้างเตียงแล้วบอกว่าเขยิบไปหน่อยแม่ขอนอนด้วยได้ไหม ฉันไม่ได้ฝันไปใช่หรือไม่ กลัวขึ้นมาจับใจเพราะเป็นคนกลัววิญญาณ แต่ด้วยความดีใจที่เห็นแม่ เหงื่อแตกพลักๆ ร่างฉันขยับไปกลางเตียงน้ำ รู้เลยว่ามันขยับ นอนคลุมโปงแบบไม่มีเงื่อนไข จนหลับไป ตื่นมายังคิดว่าฝันไป แต่มันไม่ใช่ ฉันรู้สึกว่าตัวเองผิดที่กลัวดวงจิตของแม่ แม่มาจริงๆ ตามที่แม่พูดไว้เมื่อเดือนตุลาคม ปีที่แล้ว ฉันแย่มาก แย่จริงๆ การสำนึกผิดของฉันมันคงทำให้แม่ได้ยิน สองคืนต่อมา เสียงเรียกนั้นดังขึ้นอีก ตาฉันลืมโพลงขึ้น มือแม่ยืนมาหาฉัน ฉันจับได้โอบกอดแม่ไม่กลัวอีกแล้ว ความอบอุ่นมันเหมือนตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ ฉันบอกแม่นอนด้วยกันนะ ที่เดิมที่แม่นอนคราวก่อน แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งแรก มันเหมือนความฝัน แต่ร่างฉันก็ขยับมาอยู่กลางเตียงเหมือนครั้งก่อน ท่านอนกอดใครสักคนด้วยความรัก ตื่นขึ้นมาได้แต่ขอบคุณแม่ที่มาหา มาตามที่แม่บอกเหมือนทุกครั้งที่แม่สัญญาอะไรแม่ก็ทำให้ ฉันเชื่อว่า ณ วันนี้แม่ยังวนเวียนอยู่อีกมิติหนึ่งเพื่อรอไปเกิดในภพที่ดี คนเราตายไป ไม่ใช่จะไปเกิดง่ายๆ ทุกคนต่างมีกรรมที่ทำกันมา เวลาที่ฉันมีทุกข์มักจะฝันเห็นแม่เสมอ แล้วปัญหาที่เกิดฉันก็แก้มันได้ทุกที ขอบคุณแม่ที่ให้ลูกมาตลอดแม้นจะไม่มีลมหายใจแล้วก็ตาม วันนี้สิบเจ็ดปีแล้วที่แม่จากไป แต่แม่จะอยู่ในใจลูกเสมอตราบใดที่ลูกยังมีลมหายใจ
ความดีที่ข้าพเจ้าได้ทำขออุทิศให้กับแม่สุวิมล เด่นดวง แม่เชย ของลูก
รักแม่จนตราบลมหายใจสุดท้าย
สุมาลี เกอร์ฮาร์ด
 

Create Date : 15 สิงหาคม 2564		2 comments
Last Update : 15 สิงหาคม 2564 15:11:23 น.
Counter : 1997 Pageviews.
Share Tweet