ในทุกๆ สถานะความสัมพันธ์ สิ่งหนึ่งที่ทำให้แป๋วนอยด์และร้องไห้ได้ง่ายๆ ก็คือการถูกมองข้ามความสำคัญ การถูกคนที่เราแคร์ ไม่แคร์เรา โดยเฉพาะเพื่อน เท่าที่จับความรู้สึกของตัวเองได้ แป๋วร้องไห้เพราะเพื่อนบ่อยที่สุดเลย ทะเลาะกับแฟนยังไม่เศร้าบ่อยเท่ามีปัญหากับเพื่อนเลย

อาจจะเป็นเพราะคนเราให้ความสำคัญของแต่ละสถานะความสัมพันธ์ไม่เท่ากัน ในขณะที่แป๋วให้ความสำคัญกับเพื่อน เพื่อนอาจจะไม่ได้สนใจตรงนั้น แค่บางเรื่อง เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เพื่อนในกลุ่มรู้กัน แต่แป๋วไม่รู้ ความคิดก็เตลิดเปิดเปิงไปต่างๆ นานา

แป๋วอาจจะออกแนวจุ้นจ้าน ชอบจัดการนู่นนี่ ออกคำสั่งอยู่บ่อยๆ เพื่อนคงไม่ชอบ จริงๆ แล้วก็คงไม่มีใครชอบให้ใครมาออกคำสั่ง รู้ข้อเสียของตัวเองดี ก็พยายามข่มตัวเองเอาไว้ จนบางครั้งก็กลายเป็นเก็บกดความรุ้สึก หน้าตาบึ้งตึง ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ เพราะฝืนความรู้สึกไม่เป็น ต้องพยายามเก็บปากเก็บคำ เพราะงั้นก็จะพูดอะไรไม่ถุกหูเพื่อนอีก

บางทีแป๋วคงเหมาะที่จะอยู่คนเดียว ไม่ว่าจะสถานะไหนๆ ชอบจุ้นจ้านกับชีวิตคนอื่น ก็คงไม่มีใครเค้าอยากคบด้วย แถมยังเป็นพวกฟอร์มจัด ปากแข็ง ทิฐิแรง เหนื่อยนะ ไม่ฝช่ไม่เหนื่อย ก็ไม่ได้มีความสุขที่เป็นแบบนี้ ไม่อยากเป็น แต่ก็บังคับตัวเองไม่ได้ ไม่รู้จะจัดการกับตัวเองยังไงดี

ตอนนี้ก็ยังนอยด์อยู่ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ก็คงจะห่างกันๆ ออกไป เหมือนกับเพื่อนบางคนที่ห่างกันไปจนแทบจะต่อกันไม่ติดอีกแล้ว