"ในวารวัน"
สนพ.อรุณ / พิมพ์

เป็นนวนิยาย...อาจจะเรียกได้ว่า...อิงประวัติศาสตร์ก็ว่าได้ ด้วยเป็นเรื่องราวของคนที่พ้นสมัยมาแล้วนานพอสมควร...โดยอิงประวัติศาสตร์ของหัวเมืองภาคตะวันออกอย่าง "ชลบุรี"

เป็นเรื่องราวชีวิตของ "แม่วัน" ที่ผู้เขียนผูกเรื่องให้บอกเล่าถึงช่วงวัย
ต่าง ๆ... นับแต่วัยเด็ก ซึ่งถือได้ว่าเป็นวัยอรุณรุ่งของชีวิต

มาจนถึงช่วง "กลางตะวัน" อันเป็นวัยสาว...ซึ่งแน่ละ เป็นวัยแห่งความรัก...บอกเล่าถึงการพบรักกับพ่อเทิด...การเริ่มต้นสร้างครอบครัว...การฟันฝ่ามรสุมชีวิต...เรื่อยไป

จนถึงวัยสนธยาที่มีลูก ๆ เข้ามามีบทบาทในชีวิตของแม่วัน...

และช่วงวัยสุดท้ายของเล่มนี้คือวัยราตรีกับชีวิตที่มั่นคงขึ้นหลังฝ่าฟัน ผ่านพ้นอุปสรรคนานามาแล้วของแม่วัน......

การดำเนินเรื่องทำให้อ่าน ๆ ไปเผลอคิดว่า...เหมือนกำลังอ่านเรื่องของแม่พลอยในสี่แผ่นดินเลยแฮะ เพียงแต่ฉากของเรื่องเปลี่ยนเป็นจังหวัดชลบุรีแทน...

แต่จขบ.ไม่ได้หมายความว่า จะว่าคุณปิยะพรเธอเลียนแบบสี่แผ่นดินหรอกนะคะ เพียงแต่ขณะที่อ่านมันให้ความรู้สึกคล้าย ๆ กันแบบนั้น
อ้อ...เหมือนเรื่องของแม่วาดในร่มฉัตรอีกเล่มหนึ่ง...คืออ่านแล้วจะได้อารมณ์เดียวกัน..

เข้าใจว่าเป็นเพราะผู้เขียนเน้นบทบาทของนางเอกและใช้ชีวิตของนางเอกเป็นตัวเดินเรื่องเหมือนกันนั่นเอง...






"ตะวันเบิกฟ้า"
สนพ.อรุณ / พิมพ์

เรื่องนี้เป็นภาคต่อของเรื่องข้างบนค่ะ เป็นเรื่องราวของ "ตะวันวาด" หลานสาวของย่าวัน...ผู้เป็นแบบจำลองของแม่วันในความเป็นคนเข้มแข็ง เฉลียวฉลาด แต่ใจอ่อน ใจดี และมองคนในแง่ดี เสียจนเกือบจะต้องเพลี่ยงพล้ำบนทางเดินของชีวิต...เพียงแต่ผู้เขียนยังคงยึดมั่นในคติที่ว่า...คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้...ชีวิตของตะวันวาดจึงผ่านพ้นหลุมขวาก พบกับแสงอ่อนอุ่นของตะวันเบิกฟ้าได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

โปรยปกหลัง(ส่วนหนึ่งจากคำนำของผู้เขียน):

'โมหะ คือหลุมแรกและหลุมลึกที่สุดของกิเลส
เมื่อมองโลก มองผู้คน มองชีวิตด้วยความหลง
ความหลงนั้นย่อมพาเราไปตกหลุมแห่งความโกรธได้อย่างง่ายดาย
หลุมลึกทั้งหลายนี้มีแต่ธรรมะในใจตนเท่านั้นที่จะฉุดตนเองให้หลุดพ้นขึ้นมาได้
มิใช่มือที่ฉุดดึงของผู้ใดเลย

หากต้องการพบแสงอ่อนอุ่นของดวงตะวันเมื่อยามเบิกฟ้า
มนุษย์เราก็ต้องเพียรปีนป่ายให้พ้นจากเงามืดในหลุมลึก...'

ติดตามอ่านงานของคุณปิยะพรมาหลายเล่มเหมือนกัน นับตั้งแต่...ตะวันทอแสง...ใต้ร่มไม้เลื้อย...รากนครา... เรือนศิรา...ในบ่วงมนตรา...ฯลฯ

รู้สึกชอบเรื่องชีวิตแบบนี้นะคะ แถมได้สาระความรู้ในแง่ประวัติศาสตร์อีกด้วย คิดว่าเธอคงต้องทำการบ้านอย่างหนักทีเดียวกว่าจะได้เรื่องราวที่น่าจะหนักและเครียดแต่อ่านแล้วเพลินได้ขนาดนี้...

ไฮเรคคอมเมนด์ค่ะ!