เข็มซ่อนปลาย
ผู้เขียน: กฤษณา อโศกสิน
ผู้พิมพ์ : สนพ.ดอกหญ้า (ครั้งที่ ๓ / ก.ย. ๒๕๓๘)
๕๖๖ หน้า ราคา ๒๒๐ บาท


โปรยปกหน้า-หลัง:

ยากทีเดียวสำหรับคนเราจะสรรค์สร้างความรักขึ้นมาใหม่
โดยคงความงามลอออ่อนหวาน ดุจดังที่มันเคยเกิดเอง


บนเวทีแห่งความรัก ที่มีทั้งความสมหวังและรันทดท้อรอคอยอยู่
ไม่มีใครมั่นใจได้ว่า...
เราจะเก็บรอยยิ้มหรือคราบน้ำตากลับลงมา

แม้หัวใจร้าวระบมด้วยคมร้ายของรัก ก็จักเยียวยาให้ประสานสนิทได้ดังเดิม
ถ้าเราไม่มัวพะวง...หลงสะกิดแผลเก่ากลัดหนองให้พุพองขึ้นมาอีก
...

ขอเพียงเข้มแข็ง กล้าเผชิญความทุกข์ระทม
และเลือกวิถีทางที่จะประคองใจเรา ให้เจ็บปวดน้อยที่สุด

เข็มซ่อนปลาย
นวนิยายสรรค์สร้างกำลังใจ สำหรับผู้ที่อยู่ในห้วงรัก
หรือกำลังแสวงหาความรัก






เรื่องย่อ :(ย่อเองแบบยาว)

ลานนาแต่งงานกับเยาวยอดโดยความเห็นชอบของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย
ทั้ง ๆ ที่เขามีแต่เฉิดอยู่ในใจ...
เฉิดเป็นภรรยาของเพื่อนที่ฝากฝังให้เขาดูแลในระหว่างการเรียนต่อที่เมืองนอก
ทั้งคู่ตกหลุมรักกันและกันและมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง

เมื่อสามีของเฉิดรู้เรื่อง เขาจึงแกล้งโดยไม่ยอมหย่าให้จนกว่าลานนาจะแต่งงาน

ลานนาตั้งใจว่าเขาจะเป็นสามีที่ดี...แต่เขาก็ยากจะตัดใจจากเฉิดได้
ในขณะที่เฉิดเอง หลังจากที่แยกทางกับสามีโดยเด็ดขาดเธอก็มีชายหนุ่มหลายคนเข้ามาพัวพัน
หนึ่งในนั้นก็คือบุเรศ...หนุ่มออฟฟิศที่ยากจน แต่หลงรักเฉิดอย่างจริงจัง

ท่าทีเย็นชาของลานนาทำให้เยาวยอดรู้สึกได้ว่าเขาไม่ได้รักเธอ
และเขาคงมีคนอื่นอยู่ในใจ...แล้ววันหนึ่งเธอก็จับได้

นั่นทำให้ชีวิต
คู่ของทั้งสองเริ่มมีปัญหา...
เมื่อลานนาได้มาพบและใกล้ชิดเฉิดอีกครั้ง เขาก็หวั่นไหว
...
อยู่ที่เฉิดแล้ว...ว่าเธอจะสามารถถอน"เข็ม"ที่ปักคาเนื้อใจของเธอออกได้หรือไม่...?






หลังอ่าน...

นิยายรุ่นเก่าที่เรื่องราวแสนจะคลาสสิคร่วมสมัยซะ...
เป็นนิยายรักสี่เส้าที่อ่านแล้วให้อารมณ์ที่หลากหลายดีจริง ๆ
ผ่านตัวละครที่มีชีวิตชีวาสมจริง...อย่าง...

ลานนา...ชายหนุ่มผู้ทะนงในเสน่ห์และศักดิ์ศรีของตนเอง
แต่ด้วยความที่ถูกเลี้ยงดูมาโดยมารดาผู้เคร่งครัดในฐานะลูกชายคนเดียว...
ชีวิตของเขาทั้งยี่สิบแปดปี จึงอยู่ในระเบียบ กติกาและกฏเกณฑ์สม่ำเสมอ...
การที่เขา"แหกคอก"ไปมีความสัมพันธ์กับหญิงที่มีสามีแล้ว
จึงเป็นประหนึ่งตราบาปและคราบคาวที่มารดาของเขาต้องหาทางล้างออกให้หมดจด...
ด้วยการแต่งงาน กับ...

เยาวยอด...หญิงสาวผู้มีชาติตระกูลสูง ใครต่อใครต่างเลื่องลือว่าเธอนั้น...
เพียบพร้อมด้วยคุณสมบัติประดามี เหมือนของมีค่าที่เพิ่งแกะออกจากกล่องยังไงยังงั้นเลยเชียว....
ใคร ๆ ก็บอกว่าเธอโชคดีนักหนาที่ได้แต่งงานกับลานนา
เพราะเขาเองก็เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติคุณสมบัติ...ติดแต่เพียงสิ่งที่คนอื่นไม่รู้
นั่นคือ...เธอจับได้ว่า เขาแต่งงานกับเธอในขณะที่ในใจของเขามีผู้หญิงอื่นครอบครองอยู่เต็มพื้นที่...
เธอหยิ่งและถือตัวเกินกว่าจะฉุดรั้งผู้ชายที่ไม่รักตัวเองไว้...

เฉิด...หญิงสาวอารมณ์ไหว ที่รู้สึกรู้สมกับทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว
หากความเยาว์วัยทำให้เธอก้าวพลาดบนเส้นทางชีวิต
แต่เธอไม่มัวงมงายอยู่กับความผิดพลาดและความหลังนั้นนานนัก...
เธอใช้มันเป็นบทเรียนสอนใจให้ตัวเองเติบโตขึ้น เข้มแข็งขึ้นทั้งกายและใจ...
และพร้อมจะเริ่มต้นใหม่อย่างมั่นคง

บุเรศ ชายหนุ่มแสนซื่อที่ตกหลุมรักเฉิดทันทีที่เห็นหน้า...
แม้จะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้รู้ว่าเธอเป็นม่าย...
หากเขาก็ใจกว้างพอมองข้ามจุดนั้นไปและเชื่อมั่นในความรักที่จริงใจ





ชอบมาก ๆ ค่ะ เป็นนิยายรักแนวสมจริงที่...อ่านแล้วอินมาก
เพราะแม้ว่าเรื่องราวจะย้อนยุคไปถึงกว่ายี่สิบปี แต่แก่นของเรื่องยังคงสดและใหม่อยู่เสมอ
ประกอบกับสำนวนโวหารของผู้เขียนที่เปรียบเปรยอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครแต่ละตัวได้อย่างลึกซึ้ง...

ยกตัวอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ...
ในคืนแรกของการแต่งงาน...ลานนาพยายามที่จะทำตัวเป็นสามีที่ดี...
มาดูฉากรักของเขากับเยาวยอดกัน...

อึดใจเดียว ลานนาก็โยนเสื้อออกไป แต่ขณะที่โยนออกไปนั้น มีสายฟ้าแลบแปลบขึ้นพริบตาหนึ่ง

"เฉิดจ๋า ชั่วชีวิตนี้ผมไม่เคยรักใครเท่าคุณเลยนะเฉิด"....
..
เขาคิดแล้วย้ำอีกกับตัวเอง ตลอดเวลาปีเต็ม เหมือนท่องบทอาขยาน เยาวยอดเป็นผู้หญิงที่เหมาะสมเพียบพร้อม ดังนั้น จงทิ้งไปเสียเถิดความหลัง ฝังกลบมันให้แน่น....
..........
แต่แล้ว เดี๋ยวเฉิดก็มา...
เสมือนกำลังเยื้องกรายให้เห็นไหว ๆ อยู่ในม่านมโน
ดุจตะเกียงที่ลานนาพยายามหมุนให้ไส้ของมันหรี่ เพื่อจะหยุดจะดับมัน...

เฉิดก้าวขึ้นเตียง เข้ามาเบียดแทรกอยู่ตรงหว่างอกเขาและเยาวยอด

...........

หรืออย่างบางห้วงอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดของเฉิด...

...เธอปล่อยตัวจมอยู่ในความคิดคำนึงแน่
เกี่ยวเอาสายใยครั้งเก่าเข้ามาพันรอบอารมณ์
ขณะที่ความเย็นยังคงรุมเร้า ให้เนื้อตัวทั่วสรรพางค์ดิ้นรนใฝ่หา...
หาความอบอุ่นที่หล่นหายไป และยังหามาทดแทนไม่ได้

..........

...เฉิดมีจุดยืน ...หล่อนไม่ใช่หล่อนคนก่อนอีกต่อไปแล้ว
หญิงสาวพยายามสร้างวินัยอันหนึ่งขึ้นให้ตนเองหยิบฉวยเอามาใช้
วินัยดังกล่าวจะกลายเป็นเครื่องย้ำเตือนให้หล่อนก้าวย่างออกไปด้วยเหตุผลมากกว่าอารมณ์ ...
การประชดชีวิต ทำลายตนด้วยการประพฤติเสเพลจึงไม่เคยอยู่ในสมองหล่อนแม้แต่น้อย
บนทางโค้งที่มีทางเลี้ยวหักเหซึ่งหล่อนผ่านมาแล้วนั้น
หญิงสาวเคยค่อย ๆ ผ่อนจังหวะในการวิ่งให้พอควรแก่พละกำลังของตัวเอง...
หล่อนวิ่งไปร้องไห้ไปจนดวงใจแทบภินท์พัง
หากหล่อนก็ยินดีต่อดวงหน้าอาบน้ำตาช่วงนั้น...แล้วบ่อน้ำตาที่เคยท่วมเต็มจึงค่อย ๆ เหือดแห้งลง....


เป็นนิยายที่อ่านแล้วอิ่ม...ได้อารมณ์และความหมายของการอ่านนิยายอย่างแท้จริง
ที่หาได้ยากเหลือเกินในนิยายยุคหลัง ๆ นี้...

อ่านจบแล้วจึงหยิบมาบอกเล่า ชวนอ่านกันค่ะ