เรื่องรักของรวงข้าว
โดย...อาพัชรินทร์
อักขระบันเทิง / พิมพ์ & จำหน่าย (สิงหาคม ๒๕๔๗)


จากเรื่อง 'Rain' รู้สึกว่าชักจะติดใจนักเขียนคนนี้ จนต้องหยิบงานอีกเล่มของเธอที่วางอยู่ใกล้ ๆ กันมาอ่าน...
เรื่องนี้เป็นนิยายรักที่...
เมื่ออ่านแล้วได้อารมณ์คนละขั้วกับ 'Rain'


เรื่องย่อ ๆ (จขบ.ย่อเอง):

"รวงข้าว" หญิงสาววัยทำงานธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ปลื้มชายหนุ่มในที่ทำงานเดียวกันคนหนึ่ง เพราะเขาช่างมีบุคลิกที่...
ตรงตามสเป็คชายในฝันของเธอเป็นอย่างยิ่ง...
แต่ความที่เธอเป็นเพียงหญิงสาวหน้าตาธรรมดา ๆ คนหนึ่ง เธอจึงต้องยอมรับอย่างเงียบงันว่า...
ตราบใดที่เธอยังเป็นเธออยู่อย่างนี้ เธอจะไม่มีวันได้เข้าไปอยู่ในสายตาของเขาเลย...
เธอตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อจะได้เป็นรวงข้าวคนใหม่ที่มีเสน่ห์พอที่จะกระชากใจผู้ชายคนนั้น...
หรืออย่างน้อย...ให้เขาหันมามองเธอ มีเธออยู่ในสายตาบ้างก็ยังดี
รวงข้าวไปสมัครเข้าอบรมการพัฒนาบุคลิกภาพที่สถาบันแห่งหนึ่ง...
ที่นั่นเธอได้พบกับบูรพา...อาจารย์ผู้สอนประจำสถาบัน
เธอปฏิบัติตามคำแนะนำของเขาอย่างตั้งอกตั้งใจ
และแล้ว...เพียงชั่วระยะเวลาสั้น ๆ
เธอก็เปลี่ยนแปลงตัวเองกลายเป็นนิวรวงข้าว...
และสามารถพิชิตใจชายในฝันของเธอได้สำเร็จ...

เรื่องราวน่าจะแฮปปี้เอนดิ้งง่าย ๆ ...
ถ้าเพียงแต่...เธอจะไม่เรียนรู้ว่า...ระหว่างการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพภายนอกของตัวเอง...
หัวใจของเธอก็ได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วเช่นกัน





เป็นนิยายสั้น ๆ อ่านเพลิน ๆ ด้วยสำนวนภาษาที่ทันสมัย
บอกเล่าถึงอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครได้อย่างชัดเจน ตรงไปตรงมา

พล็อตเรื่องเป็นพล็อตง่าย ๆ แต่ผู้เขียนก็สามารถเรียงร้อยเรื่องราวได้น่าอ่าน(ในระดับหนึ่ง แหะ ๆ)*
พร้อมสอดแทรกสาระซึ่งเราอาจจะพบได้ในหนังสือประเภทฮาวทูทั่ว ๆ ไป
แต่เมื่อปรากฏอยู่ในเนื้อหาของนิยายก็อ่านได้ลื่นไหลและสอดคล้อง ไม่รู้สึกว่าถูกยัดเยียดหรือถูกโน้มน้าวแต่อย่างใด





ตอนที่ชอบ...

"ถ้าเธอยอมเพื่อน เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ควร
หัวใจเธอก็จะยอมให้คนอื่นเหยียบผ่านไป ๆ อยู่อย่างนั้น
เพราะมัวแต่คิดว่าเมื่อมีคนขอก็ต้องให้
ต่อไปเธอจะกลายเป็นคนไม่มีสิทธิ์มีเสียง
และนานเข้า...จะไม่มีใครมาถามเธอก่อนหรอกว่า
ถ้าเขาเอาความสุขบางอย่างของเธอไป เธอจะยอมไหม
เพราะเธอเอาแต่ยอมเสมอยังไงล่ะ

อย่ายอมในสิ่งที่เธอคิดว่ายอมไม่ได้
หัดพูดคำว่า "ไม่" เมื่อใจเธอบอกอย่างนั้น"


และ...

“ใครๆ ก็ชอบเรื่องราวที่จบอย่างเป็นสุข ประเภท Happily Ever After ทั้งนั้นแหละครับ ผมก็ชอบ
แต่บางครั้งเราก็จำเป็น ต้องรู้เรื่องจริงๆ ที่มันจบไม่สวยเอาไว้บ้างเหมือนกัน อย่างน้อยก็จะได้บอกให้ตัวเองรู้ว่า
แม้แต่นิทานที่มีมาตั้งแต่ร้อยกว่าปีก่อน ยังสอนเอาไว้เลยว่า
บนโลกไม่ได้มีแต่ความสุขอยู่เสมอไป ถ้าเจอเรื่องไม่สุขจะได้มีกำลังใจขึ้นบ้าง

แต่ผมก็หวังนะ หวังว่าความรักของผม ตอนนี้จะจบอย่างมีความสุข เธอว่าจะเป็นได้ไหม รวงข้าว?”

คนทั้งคู่นิ่งเงียบ เพราะจู่ๆ ทุกอักขระบนโลก ทุกตัวอักษรที่มนุษย์สร้างขึ้น ทุกสรรพสำเนียงที่มี...
ได้คล้ายถูกลืมเลือนไป หรือไม่...
มันก็ไม่เพียงพอที่จะเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นคำ ในความรักบางครั้งแค่สบตากันก็เปิดเผยหมดทุกสิ่งแล้ว





* ที่ต้องใช้คำว่า ในระดับหนึ่งเพราะยังมีตงิด ๆ อยู่นิด ๆ กับสำนวนภาษาที่ใช้ในบางจุดอ่ะค่ะ
อย่าง...ก็ล่ะหนา... ก็ล่ะหนา...
ก็ไม่มากมายอะไรหรอก เพียงแต่ มันรู้สึก...ฝืดนิด ๆ เวลาอ่านน่ะค่ะ