หญ้าแพรก ดอกมะเขือ เรือน้อย
ว.วินิจฉัยกุล
พิมพ์ครั้งแรก กรกฎาคม ๒๕๔๖
โดย สนพ.เพื่อนดี





ช่วงนี้เป็นช่วงของการเปิดภาคเรียนใหม่หมาด...
เดือนมิถุนายนเป็นเดือนแห่งการไหว้ครู
แถวบ้านเราในตอนบ่าย ๆ เย็น ๆ มักจะเห็นเด็ก ๆนักเรียนพากันมาเดินท่อม ๆ หาหญ้าแพรก ดอกมะเขือ ดอกเข็มกันอยู่บ่อย ๆ

ทำให้นึกถึงนิยายเรื่องนี้ ซึ่งที่จริงอ่านไปครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน แต่หยิบมาอ่านอีกครั้ง ด้วยแรงบันดาลใจจากภาพที่เห็นดังกล่าวข้างต้นนั่นแหละ
กับจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่า เรื่องราวออกแนวน่ารัก ๆ ใส ๆ เบา ๆ ดี ฝีมือท่านอาจารย์ ว.วินิจฉัยกุลนี้
น่าเป็นเครื่องรับประกันได้ถึงความรื่นรมย์ที่จะได้รับจากการอ่าน...ในยามที่จิตใจกำลังต้องการการผ่อนพักได้เป็นอย่างดี





โปรยปกหลัง...

หอมไกลก้าวออกมาข้างหน้าทุกคน หล่อนยกสิ่งที่ถืออยู่ในมืออย่างทะนุถนอม
...เป็นกระทงสีเขียวสด ทำจากใบตอง ตกแต่งเป็นเรืออย่างสวยงาม ในลำเรือวางหญ้าแพรกมัดเป็นฟ่อนเล็ก ๆรูปร่างเหมือนตุ๊กตาหุ่นหลายตัว เรียงรายแทนผู้โดยสาร ดอกมะเขือสีม่วงอ่อนแซมประดับ พร้อมด้วยดอกเข็มสีแดงและขาวเสียบอยู่บนปลายเรือ
"วันนี้ถึงไม่ใช่วันครู แต่เป็นวันแห่งความสำเร็จของครู พวกหนูตั้งใจทำกระทงใส่หญ้าแพรก ดอกเจ็ม ดอกมะเขือใส่เรือน้อยมาให้ครูค่ะ เพราะครูเป็นเรือน้อย ที่ช่วยพาพวกหนูไปขึ้นฝั่งได้..."


*********


เรื่องย่อ : บัวบรรณ สาวน้อยวัยใสลูกสาวคนเดียวของนายทหารชั้นผู้ใหญ่
มีอุดมการณ์และความมุ่งมั่นเต็มที่ที่จะเป็นคุณครู
เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยและเลือกเรียนครุศาสตร์ได้สมใจ
จากเด็กสาวชั้นม.ปลาย เมื่อก้าวเข้าสู่ระดับมหาวิทยาลัย เพื่อน ๆ ร่วมรุ่นของเธอหลายคนได้ปรับเปลี่ยนตัวเองตามกระแสสังคม เช่นการแต่งเนื้อแต่งตัวตามแฟชั่น เป็นต้น
แต่บัวบรรณยังคงยึดมั่นในหลักการของตัวเอง เธอแต่งตัวเรียบร้อย(ซึ่งกลายเป็นเชยนักหนาในสายตาเพื่อน ๆ )พูดจาเรียบร้อย...
ราวกับเป็นคุณครูแก่ ๆ สักคนหนึ่งมากกว่าจะเป็นเด็กสาววัยไม่ถึงยี่สิบ
บัวบรรณรู้จักพี่บู้ทด้วยอุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องเจ็บตัวทำให้เธอรู้สึกไม่ชอบหน้าเขาเลย
ถึงแม้เพื่อน ๆ จะพากันกรี๊ดพี่บู้ทนักหนาก็ตาม
พี่บู้ทเป็นรุ่นพี่ปีสี่ที่ทั้งห้าว ทั้งห่าม แถมพูดคำสบถคำซึ่งผิดจากสเป็กของบัวบรรณโดยสิ้นเชิง
เธอจึงคิดว่าต้องหลีกลี้หนีให้ไกลจากเขาให้มากที่สุด

แต่การณ์ก็ไม่เป็นดังใจคิด เมื่อมีเหตุให้เธอกับเขาต้องมาพัวพันชิดใกล้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเธอต้องทำหน้าที่เป็นครูฝึกสอนที่ต้องต่อกรกับเด็กม.ปลายจอมแสบ
ซึ่งสมาชิกคนหนึ่งในก๊วนเป็นน้องสาวคนเดียวของพี่บู้ทนั่นเอง...





แหะ ๆ เรื่องย่อแบบยาวอีกแล้ว...
แต่อ่านแล้วก็ชอบและมีความสุขมากจนอยากเก็บมาเล่าต่อน่ะค่ะ
นักอ่านนวนิยายหลายท่านคงจำนิยายยุคแรก ๆ เรื่อง "น้ำใสใจจริง" ของนักเขียนท่านเดียวกันนี้ได้...
ตอนอ่านนิยายเรื่องนี้ก็ได้อารมณ์ประมาณนั้นทีเดียวค่ะ
เพียงแต่สำนวนภาษา บทบาทของตัวละครย่อมมีการปรับเปลี่ยนไปบ้างตามยุคสมัย

ไม่น่าเชื่อว่าวันเวลาล่วงเลยไปกว่าสองทศวรรษอาจารย์จะยังคงเขียนนิยายที่บอกเล่าอารมณ์ความรู้สึกของเด็กวัยรุ่นได้อย่าง...อ่านสนุก ได้ทั้งความบันเทิงและสาระไปพร้อม ๆ กัน

เด็ก ๆ อ่านก็รู้สึกกุ๊กกิ๊ก...คิกคัก
ผู้ใหญ่(แบบเรา ๆ )อ่านแล้วก็หวนนึกถึงความหลังครั้งยังเป็นละอ่อนน้อย...
แล้วก็อมยิ้มอยู่คนเดียว


นำมาชวนอ่านวันนี้ วันที่โรงเรียนใกล้บ้านเค้ากำลังมีพิธีไหว้ครูกันอยู่พอดีเลยค่ะ
เสียงสวดบทไหว้ครูอันศักดิ์สิทธิ์
"ปาเจรา จะริยาโหนติ คุณุตตะรา นุสาสะกา..."
แว่วผ่านกำแพงโรงเรียน แม้จะลอยลมมาไกล ๆ
แต่ในใจเรากลับท่องตามได้อย่างชัดเจน...
เพราะจำขึ้นใจมาจนบัดเดี๋ยวนี้เลยทีเดียว




**เชิญเลือกอ่านหนังสือเล่มอื่น ๆ ในบล็อกนี้ได้ที่... ~ สารบัญหนังสือในบล็อก ~ค่ะ