เรื่อง Holyland หมัดสั่ง
โดย Mori Kouji

--- SPOILER ALERT ---

ตั้งแต่สมัยมัธยมต้น คามิชิโร่ ยู ก็โดนแกล้งและไถจนไม่ไปโรงเรียน ถึงที่บ้านจะเข้าใจ แต่ความรู้สึกที่รับรู้คือเหมือนถูกสมเพชขนาดที่ทำให้รู้สึกอยากฆ่าตัวตาย แต่ก็ไม่กล้าทำ จนวันหนึ่งยูซื่อหนังสือเกี่ยวกับการชกมวยมา จึงเริ่มหัดชกลมตามในห้อง เมื่อเข้ามัธยมปลายที่โรงเรียนโทโยก็ยังโดนแกล้ง แต่เมื่อออกไปเดินในเมืองยามกลางคืน เมื่อโดนไถเพราะท่าทางติ๋มๆ ไม่มีเพื่อน ยูก็เริ่มตอบโต้ทั้งที่กลัวโดนอัดกลับ แต่ก็กลายเป็นเอาชนะไปคนได้ฉายาว่านักชกล่าล้างอันธพาลแห่งชิโมะคิตะ

เหล่านักเรียนนักเลงในโรงเรียนที่ขึ้นชื่อก็เริ่มมาหาเรื่องทวงแค้น โดยเฉพาะโรงเรียนเซตะโชที่มี โยชิอิ และไดซาว่า ที่มี ยางิ เป็นหัวโจก พวกที่มาเอาคืนก็มีหลายสาย เช่น อิวาโดะ นักยูโด, ซึจิยะ นักมวยปล้ำ, มิโดริคาว่า โชโง ที่เล่นคาราเต้ (ทำให้รุ่นพี่สำนักคาราเต้ตามมาอีกราย), นักเคนโด้ ทากะ, คาโต้ ที่ติดยาและโดนไล่ออกจากโรงเรียน แล้วก็มีอดีตนักเลงที่กำลังจะโปร โอฮาระ โยชิโตะ จากคิกบ๊อกซิ่งยิม ฯลฯ แต่การต่อสู้ในหลายๆ ครั้งก็ทำให้ยูได้รู้จัดตนเองและคนอื่นหากขึ้น ในบางครั้งยังกลายเป็นเพื่อนและคู่แข่งที่ดีต่อกันได้ และยูก็กลายเป็นไอคอนในเมืองยามราตรี


ก่อนหน้านี้ในเมืองก็มีผู้มีชื่อเสียงอยู่แล้วคืออัจฉริยะแห่งท้องถนน อิซาว่า มาซากิ ที่เรียนคาราเต้ถึงช่วงมัธยมต้น แล้วเปลี่ยนมาหัดมวยขนาดได้ลงอินเตอร์ไฮ แต่เกิดปัญหาจนเลิกชก มาซากิที่เห็นยูเหมือนตัวเองสมัยก่อนได้คอยช่วยเหลือแนะนำยูให้ไม่เตลิด ผ่านการเปลี่ยนแปลงทั้งร่างกายและจิตใจ จนอิซาว่ากลายเป็นเป้าหมายในอุดมคติของยู นอกจากนี้ ที่โรงเรียนยังมีคนที่เป็นเพื่อนแท้ คือ คาเนดะ ชินอิจิ, เพื่อนร่วมห้องสาวน่ารัก อิซาว่า ไม (น้องสาวมาซากิ) สนิทกับมิโดริคาว่า และภายหลังมีรุ่นพี่โรงเรียน นากามูระ ที่เรียนคาราเต้ด้วย

ชีวิตในยามราตรีถูกรบกวนอย่างหนักเมื่อ คิง เข้ามาขายยาเสพติดชนิดใหม่ที่แรงมากแต่ยังไม่ผิดกฏหมายเพราะตามไม่ทัน โดยมีลูกน้องฝีมือฉกาจ เข้าครอบงำนักเลงในเมือง และล่อลวงวัยรุ่นได้อย่างรวดเร็ว ถึงขนาดที่เพื่อนยากูซ่าของอิซาว่ามาเตือน ...


คิดว่าถ้าเราได้คุยกันมากกว่านี้ก็คงจะดี แต่ถ้าพวกเราไม่ได้ต่อสู้กันก็คงจะไม่เข้าใจกัน ... พวกเราทำถึงขนาดนั้นเพื่ออะไร พยายามจะเข้าใจอะไร คำตอบนั้นค่อยๆ เป็นรูปเป็นร่างภายในใจฉัน ก่อนทุกคนจะได้รู้จักกัน มันไม่มีอะไรเลย ค่อยๆ สูญเสียทุกอย่างไปพร้อมกับเวลา ต่อให้ดันทุรังค้นหาคำตอบด้วยตนเองก็ไม่ได้อะไร แต่เมืองทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงสัมผัสที่ฉันกำลังจะสูญเสียไป ความกังวล ความหวาดกลัว ความอ้างว้าง ความเจ็บปวด แล้วก็ ความสนุก เพื่อน มิตรภาพ ความกลัวที่จะสูญเสียสิ่งนั้นไป ท่ามกลางช่วงเวลานั้น ฉันเริ่มรู้จักตนเอง ... สิ่งที่พวกเราพยายามเข้าใจคือตัวของฉันเอง คือตัวของนายเอง คือกันและกัน ... ท่ามกลางความสิ้นหวังนั้นพวกเขาเข้าถึงกันได้จริงๆ เหมือนกับท้องฟ้าที่เชื่อมต่อเป็นผืนเดียวกัน ... จากนี้ไป ไม่ว่าเราจะเดินคลาดกันบนถนนสายเดียวกันสักกี่ครั้ง ในฐานะที่ในใจเรามีดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งเดียวกัน

สำหรับเรื่องนักเลงวัยเรียนเน้นชกต่อยที่เคยอ่านมา จขบ. คิดว่าเรื่องนี้โดดเด่นมากที่สุดในด้านความเนียนสมจริงของวัยรุ่นมีปัญหา (ผู้แต่งบอกว่าเคยมีประสบการณ์ความรู้สึกไม่มั่นคงในวัยรุ่นมาก่อน แถมยังเคยเรียนเรื่องศิลปะการต่อสู้อยู่บ้าง) ทั้งเรื่องราวการหาที่อยู่ในสังคม เพื่อปกป้องดินแดนของตน การใช้กติกาสังคมหรือเล่นด้วยตัวเอง จิตวิทยา เช่น สัญชาติญาณการต่อสู้ ปกป้องเขต ตัวเมีย (เอ่อ คำในเรื่องนะ) แต่คำโปรยรู้สึกไม่ค่อยเท่ ออกจะเว่นเว้ออยู่บ้าง

มีการอธิบายต่อสู้ต่างๆ ที่ชัดเจนเรื่องความแตกต่างระหว่างการวิวาทและกีฬา มีการเปรียบเทียบข้อดีข้อด้อยในเวลา สถานที่ และสถานการณ์ที่แตกต่างกันของศิลปการต่อสู้หลายแบบ ทั้งมวย คาราเต้ ยูโด มวยปล้ำ คิกบ๊อกซิ่ง เคนโด้ มีด กังฟู การต่อสู้แบบผสมผสาน ฯลฯ (แต่ไม่มีมวยไทย) และที่ทำได้น่าสนใจมากคือดำเนินเรื่องได้ไม่มืดเกินไปนะ ทำให้รู้สึกถึงและยอมรับปัญหาและการเลือกทางเดินโดยไม่มี judgement แถมรู้สึกถึงความเป็นนักเลงลูกผู้ชายในแบบเก่าได้มากเลยทีเดียว ส่วนลายเส้นก็ตามสไตล์ของผู้แต่ง คือ understate ดี ^_^ สรุปว่าถึงไม่ซาบซึ้งสะเทือนใจเป็นพิเศษแต่ก็โดนเต็มๆ ค่ะ

ที่มา
[1] Mori Kouji. Holyland หมัดสั่ง. วิบูลย์กิจคอมมิกส์, 18 เล่มจบ, 2543-2551 (ต้นฉบับ 2000-2008).