bloggang.com mainmenu search
~ แม่น้ำนี้ชื่อนิจนิรันดร์ โดย "ร่มแก้ว" ~




~ แม่น้ำนี้ชื่อนิจนิรันดร์
ผู้เขียน : ร่มแก้ว
ผู้พิมพ์ : พิมพ์คำสำนักพิมพ์
(พิมพ์ครั้งแรก ต.ค. ๒๕๕๒)
๓๑๘ หน้า ราคา ๒๒๐ บาท


โปรยปกหลัง:

เมื่อ‘ปาฏิหาริย์’ ให้โอกาสนัทชา
ย้อนเวลากลับไปเจอชายหนุ่มผู้เป็น'รักแรก'
ก่อนที่เขาจะแต่งงาน...

แต่กลับต้องพบว่า ‘กนธี’ ในอดีตช่างไม่มีอะไรเหมือนที่คิดไว้สักอย่าง
‘เปรมชล’ น้องชายของเขาต่างหาก
ที่สามารถทำให้หัวใจหวั่นไหว
ที่ร้ายก็คือ ชายหนุ่มทั้งคู่กำลังจะถูกจับ ‘คลุมถุงชน’ กับคนอื่น
จะทำอย่างไร เมื่อรักนี้เธอต้อง ‘เลือก’
เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!






เรื่องย่อ(จากเว็บสำนักพิมพ์):


นวนิยายรักเรื่องนี้ใช้แนวคิด “ย้อนเวลาไปหารัก”
ความน่าสนใจของนวนิยายแนวนี้คือ ผู้เขียนจะกำหนดให้ตัวละครข้ามเวลาด้วยวิธีใด
ซึ่งร่มแก้วเลือกใช้ “น้ำ” มาเป็นช่องทางในการข้ามเวลา
และตัวละครเอกจะมีชื่อที่แปลว่าน้ำ
เน้นย้ำแนวคิดหลักของเรื่อง ‘แม่น้ำนี้ชื่อนิจนิรันดร์’ ที่ว่า
อดีตไม่มีวันหวนคืนและไม่อาจแก้ไขได้
ประดุจแม่น้ำไม่มีวันไหลย้อนคืน มีแต่ความรักและความทรงจำดีๆ เท่านั้น
ที่จะจดจำไว้ในหัวใจตลอดไป





หลังอ่าน...
เรื่องราวย่อ ๆ ก็ประมาณข้างบนนั่นเลยค่ะ
บังเอิญเพิ่งอ่านแฟนตาซีแบบเหมียว ๆ จบไป
ยังอยากหลุดโลกอยู่จึงหยิบเล่มนี้มาอ่านต่อเนื่อง
ก็ไม่ผิดหวังนะคะ...อ่านได้เพลิน ๆ ชิล ๆ รวดเดียวจบภายในเวลาแค่สองชั่วโมง
เพราะนิยายเล่มไม่หนาไม่บาง

เล่มนี้ไม่ใช่แฟนตาซีจ๋า แต่เป็นเรื่องเหนือจริงของการย้อนเวลาไปในอดีตของนางเอก
โดยมีสายน้ำเป็นตัวเชื่อมระหว่างมิติ
ซึ่งต้องชมผู้เขียนเลยค่ะว่าสร้างพล็อตได้เก๋ไก๋ทีเดียว...
มีข้อคิดในเรื่องของการทำปัจจุบันให้ดีที่สุด...
รักษาสิ่งมีค่าในปัจจุบันให้ดี
เพราะหากปล่อยให้วันเวลาผ่านไปเหมือนสายน้ำที่ไม่มีวันหวนกลับ
แม้มีความผิดพลาดใด ๆ เกิดขึ้น เราไม่อาจแก้อดีตได้
ต่อให้มีปาฏิหาริย์ที่ให้โอกาสเรากลับไปยังมิติแห่งอดีตนั้น ๆ
เราก็แค่เข้าไปรับรู้เรื่องราวที่เป็นไปเท่านั้น...ไม่อาจพลิกผันโชคชะตาได้อย่างแน่นอน

ตรงนี้ชื่นชมวิธีคิดของผู้เขียนมาก ๆ

แต่...มีแอบขัด ๆ ใจในส่วนของเนื้อหาในช่วงที่นางเอกย้อนอดีตไป
คือช่วงเวลาย้อนหลังไปแค่ 7 - 8 ปี
บริบทของเวลาไม่น่าจะแตกต่างจากห้วงปัจจุบันมากนัก...
แต่ไหงมีเรื่องราวออกแนวโบร๊าณ-โบราณ
ยังกับย้อนเวลาไปซักยี่สิบสามสิบปีประมาณนั้น...

ก็ทั้งพระเอกพระรองยังเรียนหนังสือกันทั้งคู่ก็จะถูกจับคลุมถุงชนเสียแล้ว
และคู่ที่จะให้แต่งงานด้วยก็ยังเด็กเหลือเกิน...
มันเลยอ่านแล้วรู้สึกขัด ๆ

อีกจุดหนึ่งที่รู้สึกสะดุด...ก็คือเรื่องของสำนวนภาษาในส่วนที่เป็นบทพูด
มันยังไม่ลื่นไหลเท่าที่ควร นางเอกใช้สรรพนามแทนตัวเดี๋ยวก็ดิฉัน เดี๋ยวก็ฉัน บางทีก็ใช้ชื่อแทนตัวกับคนคนเดียวกัน
แล้วเรียกพระเอกเดี๋ยวก็พี่ เดี๋ยวก็คุณ...ในบริบทเดียวกัน
มันอ่านแล้วสะดุด ๆ อยู่นะ

นอกนั้น โดยรวมแล้วถือว่าเป็นนิยายที่โอเคเลยค่ะ


หยิบมาชวนอ่านคั่นเวลาช่วงนี้ เพราะกำลังอ่านนิยายอิงประวัติศาสตร์ที่เนื้อหาค่อนข้าหนักอยู่
อ่านจบเมื่อไหร่คงได้เก็บเกี่ยวเนื้อหามาเล่าต่อค่ะ





Create Date :23 สิงหาคม 2555 Last Update :23 สิงหาคม 2555 11:06:02 น. Counter : 6806 Pageviews. Comments :17