ฝ่าหิมะไปปฏิบัติธรรมเดือนกุมภา ตอนที่ 3

Day 0
วันที่ไม่นับ

นักศึกษาใหม่ที่ลงทะเบียนไว้ จะมาช่วงสิบวันนี้
มีหลายคนเหมือนกันที่ฝ่าหิมะมาไม่ไหว ต้องยกเลิกไปหลายราย
จนท. ลงทะเบียน โทร. เช็คเป็นระวิง วิ่งไปวิ่งมา ตลอดเวลา
คอยรับลงทะเบียน และตอบคำถาม
คอยถามคนที่มีรถให้ไปรับผู้ที่มาจากแดนไกลที่สถานีขนส่ง

มีรายหนึ่งจากนิวยอร์ก โทร.มาต่อรองว่า ขอให้ได้มาเถอะ เพราะลางานได้แล้ว
เธอต้องบินมาลงที่ชิคาโก้ แล้วต่อรถหมาเกรย์ฮาวด์มาลงที่เมืองนี้
ซึ่งเครื่องบินไฟล้ท์แรกงดบินไปแล้ว ต้องมาเที่ยวต่อไป ทำให้มาไม่ทันวันแรก (คือรุ่งขึ้น)
จนท. คิดอยู่ไม่นาน วิ่งกลับไปหารือทีมงานและครูผู้ช่วย
ได้คำตอบว่า "ตกลง เราจะรอคุณนะ"
โชคดีจริงๆ เธอคนนี้ชื่อ Lavita เป้นอเมริกันเชื้อสายจีน
ได้คุยกันกับ ลวิตา ตอนปิดคอร์ส เธอเยี่ยมมาก ที่เด็ดเดี่ยวมาจนถึงที่นี่ได้
แม้จะอยู่ไม่นานเท่าคนอื่นๆ แต่เธอขยันมากค่ะ มาครบทุกครั้งตรงเวลาเสมอ

ส่วนอีกคนหนึ่งที่เรียกว่า ขับรถฝ่ามาไกล เป็นสาวมั่น สาวลุย แกร่งเกินชาย
ชื่อน้อง คริสติน่า เป็นจีนอเมริกันอีกคน อายุ 24 ปี
มาถึงก่อน 5 โมงเย็นไม่กี่นาที ตอนนั้นทุกคนก็กำลังรับประทานอาหารเย็นกันแล้ว
เธอขับ 4w มาคนเดียว จากคอนเน็กติกัต เชียวนะคะ
ทราบมาว่า เธอลงทะเบียนที่แมซซาชูเซสซ็ท แต่ไม่มีที่ว่าง เลยขอมาที่นี่แทน

เห็นไหมคะว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นจริงๆ

ก่อนส่งใบลงทะเบียนให้ จนท. รับไว้เข้าแฟ้ม
พวกเราต้องอ่านคำชี้แจงอีกรอบ เพื่อให้แน่ใจว่า
มาปฏิบัติตามตารางเข้มนี้ คุณยินดีและจะปฏิบัติตามกฏอย่างเคร่งครัด
แล้วก็ต้องลงชื่อ ฝากสิ่งของมีค่า รวมถึงอุปกรณ์สื่อสาร สมุด หนังสือ
ทุกอย่างที่ทำให้เราส่งจิตไปข้างนอก ไม่อนุญาติให้ใช้ได้เลย
แม้แต่อาหารขบเคี้ยว หรืออาหารเตรียมเองก็ไม่ได้ค่ะ
คนที่ต้องรับประทานอะไรพิเศษ ต้องแจ้งล่วงหน้าก่อนมาถึง ที่นี่จะจัดไว้ให้
หรือมีอาหารพิเศษจริงๆ ต้องฝากไว้ที่ครัว ถึงเวลาก็ไปเบิก กินให้เป็นเวลา

เมื่อชี้แจงกฎระเบียบและสอบถามข้อข้องใจกันจบแล้ว
จนท. คือ คุณ เค้ท เข้ามาถามเราว่า
"Pree,ในฐานะที่คุณเป็นศิษย์เก่า และบอกไว้ในใบสมัครว่ายินดีช่วยงานตามเหมาะสม
เราขอให้คุณช่วยงานบางอย่างที่ไม่รบกวนการปฏิบัติ คุณจะช่วยเราได้ไหมคะ"
"จะให้ทำอะไรคะ"
"คุณช่วยตีระฆังปลุกเพื่อนๆตอนเช้า เวลา ตีสี่ทุกวันได้ไหมคะ"
"ได้เล้ยยย..ยินดีอย่างยิ่งค่ะ"
งานนี้ดีอย่างหนึ่งสำหรับตัวเอง
คือ จะขี้เกียจโดดภาคเช้าไม่ได้เลยเด็ดขาด
ปีที่มาครั้งแรก ทำไม่ได้เต็มที่ ปีนี้ได้งานรับผิดชอบ
ตัวขี้เกียจทำงานไม่ได้ อดๆๆ



นี่ค่ะ ระฆังใบน้อย เสียงดังกังวานใส
ไม่ต้องตีดังมากก็ได้ยินทะลุไปสองสามฝากั้นได้เลยค่ะ
รูปร่างเหมือนเจดีย์ไหมคะ ต้องตีที่ปลายแหลมงอนๆข้างใดข้างนึงนะคะจึงจะแจ๋ว

"จิ๋วแต่แจ๋ว"




เวลาผ่านไปจนถึงเวลาเข้าพบอาจารย์ครั้งแรกที่ห้องโถงมาถึง หิมะก็ยังโปรยไม่หยุด
ยามพระอาทิตย์ตกดินแล้ว อากาศก็ลดลงไปมากกว่าเดิมหลายองศา
คุณเค้ทก็บอกว่า ต้องไปแล้วล่ะ คงต้องไปยืนรอที่ทางเข้าสองสามนาที
อาจจะต้องทนหนาวอยู่ข้างนอกหน่อยนะ
พร้อมแล้ว คุณเค้ท ตีระฆังใหญ่ให้สัญญาณ เริ่มคอร์ส
ม่านกลางห้องลงทะเบียนถูกรูดปิด แบ่งเขตชายหญิง
คุณผู้ชายเดินไปออกอีกประตูหนึ่ง ส่วนผู้หญิงก็ตามคุณเค้ทไปรอเข้าห้องโถง
ทางเข้าห้องโถง พวกเราต้องผ่าน mudroom ที่เก็บรองเท้า
ก่อนถึงตัวห้องภาวนาด้านใน

หน้าทางเข้า ด้านผู้หญิง คือ ห้องเก็บรองเท้า



เมื่อ ผจก.คนสวย คือ คุณ Joy ออกมาส่งสัญญาณว่าเข้าไปได้
พวกเราก็ค่อยๆเดินเรียงหนึ่งเข้าไปออกันใน mudroom
สักพัก คุณจอยจะเรียกชื่อทีละ 3 คน ให้เข้าไปข้างใน
เมื่อเข้าไปในห้องภาวนา จะเจอเบาะรองนั่งที่มีกระดาษชื่อของตัวเองวางอยู่
เป็นเครื่องหมายบอกว่า ที่นั่งนี้เป็นตำแหน่งของเราตลอดการปฏิบัติภาวนาที่นี่
ศิษย์เก่าในครั้งนี้มีอยู่ 3 คนเท่านั้น ปรีก็ได้นั่งเป็นผู้หญิงแถวหน้าคนที่สาม
ตรงหน้าจอทีวีพอดี๊พอดี ใกล้ชิดกับกลุ่มธรรมบริกรกับคุณครูเลย
อ้อ คราวนี้ พวกเราโชคดีมากค่ะ เพราะคนมาน้อย แถมครูมี2คน
เป็นสามีภรรยากัน โดยครูผู้หญิงก็ดูแล สอนให้กับผู้หญิง
ทำให้ตลอด 10 วัน มีเวลาตอบคำถามได้เต็มที่

ภาพด้านนอกอาคารห้องโถงภาวนา



เย็น "วันที่ไม่นับ" นี้ เป็นการเข้ารับฟังคำครูโกเอ็นก้าในวิดิโอ
และเริ่มบทเรียน อานาปานสติ บทแรก
จบแล้ว แยกย้ายไปพักผ่อน เจอกันรุ่งเช้า 4.30 น. ค่ะ
อ้อ แต่ เราน่ะ ต้องตื่นตีสามห้าสิบ ออกไปเดินระหว่างโถงหอพัก
ตีระฆังจิ๋วแจ๋วปลุกเพื่อนๆ 2 รอบ คือ 4.00 และ 4.15 น.ค่ะ
..
ก๊อง ๆ ๆ
ก๊อง ๆ ๆ
ก๊อง ๆ

(8 ก๊องแล้ว ตื่นเถิดเพื่อนๆ)


(จบตอน)

 

Create Date : 20 มีนาคม 2550		7 comments
Last Update : 2 เมษายน 2553 21:14:08 น.
Counter : 753 Pageviews.
Share Tweet