|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
ฝ่าหิมะไปปฏิบัติธรรมเดือนกุมภา ตอนที่ 1
ปีที่แล้วดำริจะไปปฏิบัติธรรมประจำปีที่ศูนย์วิปัสสนา สาขาของอาจารย์โกเอ็นก้า ที่เดิมที่เคยไปเมื่อ 2 ปีก่อนโน้นค่ะ แต่ว่างานไม่เสร็จ ขี้เกียจ เพียรน้อย ทำให้ต้องเมลล์ไปยกเลิก พ้นไปไม่กี่เดือน รู้สึกเสียดายโอกาสเล็กน้อย มาชดเชยกันตอนที่ไปพบญาติธรรมทางเมืองไทย เดือน ก.ย.-ต.ค. 2549 แม้ไม่ได้ปลีกวิเวกเป็นทางการก็ถือว่าอย่างน้อยยังได้โอกาส ไปเช็คความก้าวหน้าประจำปีกับผู้ทรงธรรม
สำหรับบางคน การไปปฏิบัติธรรมหรือไปพบครูอาจารย์ผู้รู้จริงนั้นยากนักหนา ยากตั้งแต่ตอนที่เราเริ่มตั้งสัจจจะไป นั้นเป็นแรงเสริมอย่างมากที่จะพาไปถึงได้ นอกจากนี้แล้ว ก็มักมีแรงบีบแรงผลักภายนอกที่รบกวนใจให้กวัดแกว่งได้ เช่น ความเจ็บไข้ได้ป่วย หรือภาระหน้าที่ทางโลก ท่านทั้งหลายที่ยังมีแรงและมีโอกาสดีอยู่ อย่าได้นอนใจว่าเรื่องอย่างนี้ทำเมื่อไรก็ได้เลย มีศิษย์พี่หลายๆคนทางเมืองไทย ตั้งใจไปภาวนา มักมีเหตุ อุปสรรคมาขวาง สำหรับตัวเอง ครั้งนี้ อุปสรรคอยู่ที่ใจเท่านั้นแหละค่ะ ที่โลเล ล้มแล้วตั้งได้ใหม่ทันเวลา
ปีนี้สมัครไปปฏิบัติช่วงวาเลนไทน์กันเลย ศูนย์ตอบรับว่ามีที่ว่าง มาได้เลยนะคุณ ทีนี้ บอกเค้าไปว่า อยากไปช่วย set up สถานที่ จะไปถึงก่อน 1 วัน เค้าก็ยินดีมาก น้องคนทีจะมาขับรถไปส่งเราก็ว่างวันอังคารที่ 13 ก.พ. เท่านั้น ก็เป็นอันตกลง เช่ารถเตรียมตัวไป จนวันที่ 12 อากาศเกิดผันแปร มีพายุหิมะเข้ากระหน่ำหมู่บ้านเรา ได้หิมะหนาเป็นฟุต blizzard จะตกตลอดถึง 14 ก.พ. เย็นวันที่ 12 เลยต้องเมลล์ไปบอกศูนย์ว่า เสียใจด้วย ข้าพเจ้าไปไม่ได้กลัวอุบัติเหตุ หาตั๋วรถประจำทางไม่ทัน ผู้จัดการก็รับทราบ เค้าก็ยุ่งๆ ประสานงาน คอยโทร.เช็คใครมาได้มั่ง เราก็นั่งเศร้า ในใจก็ลังเลอีก คิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้าอยากไปจริงๆ แพ็คเป้ใบเดียว ลุยไปขึ้น Amtrak ต่อด้วยรถหมาGreyhound ก็น่าจะไหว แต่จิตที่ขี้ขลาดกลัวอุบัติเหตุ และติดสบายมันถ่วงเอาไว้ จิตใจไม่สงบเลย ทั้งๆที่คิดว่า ไม่เป็นไร ก็อยู่ทำงานต่อไปสิ มองดูหิมะท่วมขนาดนี้ อืมม มีเหตุผล
ออกมายืนอยู่ระเบียงหน้าห้องพัก
อยากหาคนคุยให้รู้สึกดีขึ้น ที่ตัดสินใจไม่ไปในครั้งนี้ ก็กดโทรศัพท์ไปคุยกับน้องรักคนหนึ่ง คือ น้องโอ้จัง นั่นเอง
ผิดคาด น้องโอ้กลับบอกเราว่า
"นี่เป็นเพราะคุณพี่ป่าวประกาศแน่ๆเลยค่ะ เพราะเวลาเราจะไปทำบุญใหญ่ๆแบบนี้ เค้าว่ากันว่ามารชอบมาขัดขวางไม่ให้ไปได้ง่ายๆ" และ... "ถ้าคนจะได้ไป มันก็ได้ไปวันยังค่ำ พี่ก็ไปเองเลยดิคะ ไม่เห็นยากเลย"
เราก็อิดๆออดๆ กิเลสมารกำลังจูงใจให้อยู่บ้าน กะว่าจะไม่ไปหรอก เราต้องขนเครื่องกันหนาวไปเยอะ ยังไงจะให้คุณพี่ลากกระเป๋าบนพื้นหิมะสกปรกในชิคาโก้อ่ะ ไม่อาวววนะ แต่ได้คุยกับน้องโอ้ ถือว่าช่วยดึงๆฉุดใจคุณพี่ให้เข้มแข็งขึ้นมากเลยค่ะ พี่ก็บอกน้องไปแล้วว่า ผลบุญกุศลที่ทำให้สัจจะของคุณพี่สำเร็จได้ ส่วนหนึ่งคือนางฟ้าโอ้มากระซิบบอกค่ะ
ส่วนนางฟ้าคนที่สอง คือ ป้าขิง Ms. Ginger Lightheart Manager ของศูนย์วิปัสสนา ที่เธอโทร.มาในเช้าวันหม่นๆ วันที่กำหนดต้องไปลงทะเบียน ป้าขิง กำลังเคลียร์มอบงานให้ ผจก. คนใหม่ รับงานต่อ เพราะป้าขิงจะไปวิเวกคอร์ส 45 วันที่ MA (อยากไปแบบนี้สักครั้งจัง) พอดีเห็นใบสมัครเราในกองหมดหวัง ได้หยิบมาดูถามว่าทำไมคนนี้ไม่มาล่ะ (เรื่องนี้ ผจก.สาวมาเล่าให้เราฟังทีหลัง) ผจก.เด็กสาวบอกว่าเรายกเลิกเพราะไม่มีรถมาน่ะป้า ป้าขิงก็จำได้ว่ามีศิษย์เก่าอีกคนกำลังจะมาเหมือนกัน แล้วเส้นทางเดียวกัน ป้าเป็นคนเดียวที่รู้แผนที่รัฐทิงนองนอย ขณะนั้นป้าก็เกิดความคิดแว้บๆๆ ป้ารีบจัดการติดต่อคนนั้นกับเราให้ได้มาด้วยกันสำเร็จ คือ ถ้าวันนั้นป้าขิงไปมาป้วนเปี้ยนกองใบสมัคร เราก็ถูกลืมไปแล้ว
แล้วในที่สุด นางฟ้าคนที่สาม ก็มารับเราพร้อมสัมภาระที่กินพื้นที่ ที่นั่งตอนหลังเต็ม คนนี้ชื่อ คุณ Donna ค่ะ อายุเกือบหกสิบปี ขับรถมาไกลกว่าเราอีกนะคะ
สุดท้าย เราก็ได้ไปภาวนาในครั้งนี้ มีเพื่อนร่วมทางใจดีเสียด้วยสิ
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
Create Date : 01 มีนาคม 2550 |
|
8 comments |
Last Update : 2 เมษายน 2553 21:13:10 น. |
Counter : 648 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: P Q BOY 3 มีนาคม 2550 13:29:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.18.14 22 มีนาคม 2550 9:19:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|