Bloggang.com : Cft Woody : เรื่องลี้ลับที่ลืมไม่ลง

เรื่องลี้ลับที่ลืมไม่ลง

วันฮัลโลวีนทั้งที...ต้องมีเรื่องผีๆ สางๆ มาฝากซะหน่อย...

เรื่องราวของผมในบางช่วงของชีวิตมักมีเรื่องแปลกๆ แทรกเข้ามาเสมอ..
และเรื่องนี้ขอบอกเลยว่าเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง บุคคลที่อ้างถึงก็มีตัวตนจริง...

ในสมัยที่ยังร่ำเรียนอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย ช่วงนั้นก็ต้องทำงานหาเงินเรียนไปในเวลาเดียวกัน..

ความที่เพื่อนฝูงเยอะแล้วก็เป็นคนชอบเฮฮา แถมชอบเที่ยวตามดิสโก้เทค (ในสมัยนั้นเรียกแบบนี้..ปัจจุบันก็คงจะไม่ต่างไปจากการไปแดนซ์) เลิกงานก็ไปเที่ยวเตร่ตามประสาคนโสด ทางบ้านก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเรามีรายได้เป็นของตนเอง..แถมยังแบ่งส่วนหนึ่งให้พ่อกับแม่..เพราะอย่างน้อยเราก็มีความรับผิดชอบ..ไม่เสียงานเสียการ..

การไปนอนค้างอ้างแรมตามหอพักของเพื่อนๆ ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา..

บางครั้งหากไปพบรักแท้ในคืนที่หลอกลวงก็อาศัยหอพักเพื่อนนี่แหละเป็นห้องหอ (เรื่องธรรมดาของวัยหนุ่มหรอกน่า)..

ในจำนวนหอพักหน้าราม ก็มีอยู่แห่งนึงที่ทำให้ผมกับเพื่อนต้องจดจำไปตลอดชีวิต..เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อราวๆ ปี 2528

ซอยรามคำแหง 53 ศูนย์รวมโต๊ะสนุกเกอร์ และหอพักชาย-หญิง เต็มซอยไปหมด..

แล้วหอพักที่ผมไปสิงสถิตอยู่ประจำจะเรียกว่าหอพักชายก็ไม่เชิง เพราะเห็นนักศึกษาบางห้องก็อยู่กันฉันผัวเมีย..

หอพักแห่งนี้แหละที่เป็นแหล่งพักพิงของผม..

คืนนึง..หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจหลักในหน้าที่การงาน ก็ตรงดิ่งมาที่หน้ารามเพื่อหวังจะได้เจอเพื่อนๆ เหมือนเคย

แต่ครั้งนี้กลับต้องผิดหวัง ไม่มีใครโผล่หัวมาเลยซักคน ไอ้ครั้นจะกลับบ้านก็ชักจะขี้เกียจ ก็เลยถือวิสาสะเข้าไปนอนหลับพักผ่อนในห้อง โดยที่เพื่อนให้กุญแจห้องไว้ชุดนึง

หลังจากได้เคลิ้มหลับไปได้พักนึงก็รู้สึกเหมือนมีคนมาเขย่าขาที่ปลายเตียง..

แรงเขย่าทำให้ผมตกใจตื่นมาพร้อมกับอาการงัวเงีย

“เฮ้ยๆๆ..ตื่นๆๆ..มึงนึกว่าหล่อนักหรือไงถึงได้พาผู้หญิงมานอนในห้องกู” เสียงชายวัยกลางคนตะคอกดังลั่น

ผมลืมตาดูก็มองเห็นชาย 2 คน คนนึงนั่งอยู่อีกเตียงนึง..
ส่วนอีกคนนั่งอยู่ปลายเตียงที่ผมนอนและน่าจะเป็นคนที่ปลุกผมขึ้นมา..

ชาย 2 คนนี้ไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเอาเสียเลย การแต่งกายก็ไม่น่าจะใช่เพื่อนผม แถมยังนุ่งโสร่งแบบมุสลิม หน้าตาก็ดุ..น้ำเสียงออกไปในทางขู่..

ความรู้สึกบางอย่างทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาว่า..เค้าเป็นใคร..เข้ามาในห้องได้ยังไงทั้งๆ ที่ผมก็ปิดประตูใส่กลอน ถึงแม้จะมีกุญแจก็ไขเข้ามาไม่ได้..

แวบนึงในความคิด ผมได้ถีบชายคนนั้นอย่างเต็มแรง..

คุณพระช่วย..!!!..แรงถีบของผมกลับปะทะกับความว่างเปล่า

“ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..” เสียงหัวเราะของชายทั้ง 2 คนดังลั่น และหายไปในที่สุด..

ผมลุกไปเปิดไฟ พร้อมๆ กับได้ยินเสียงสวดมนต์เป็นภาษาอิสลามดังแว่วมาจากสุเหร่าในซอย

ในตอนนั้นรู้สึกว่าเสียงนั้นช่างวังเวงชวนขนลุกเสียงจริงๆ

ผมเหลือบดูนาฬิกาที่ฝาผนังห้อง เวลานั้นเกือบๆ ตี 4 เป็นช่วงเวลาที่ชาวมุสลิมประกอบพิธีละหมาดกันพอดี

เกิดอะไรขึ้นกับตัวผม..สิ่งที่ผมเห็น ผมยืนยันได้ว่าไม่ได้เป็นเรื่องฝัน..

ผมรวบรวมสติที่มีอยู่ทั้งหมด แล้วทบทวนเหตุการณ์จนสว่าง

ในบ่ายวันรุ่งขึ้น ผมได้โทรศัพท์ไปหาเพื่อนที่เป็นเจ้าของห้อง ซึ่งได้รู้มาว่าเค้ากลับไปทำธุระที่บ้าน

เพื่อนผมฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับผม..แล้วตกลงกันว่าในคืนนั้น..เราจะไปพิสูจน์กัน..

คืนนั้น หลังจากที่ผมออกเวรจากสำนักพิมพ์ที่ผมทำงานอยู่ ก็ตรงมาที่หอพักเพื่อนทันที..

5 ทุ่ม ผมมาถึงปากซอยรามคำแหง 53 ช่วงเวลานั้นยังคราคร่ำไปด้วยผู้คน

ร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทางยังรอบริการลูกค้าทั้งนักเที่ยวและคนนอนดึก..และที่นั่นก็เป็นจุดนัดพบกับเพื่อนเจ้าของห้อง (ตอนแรกว่าจะไปเจอกันที่ห้องเลย..แต่ว่าเรา 2 คนก็กลัวๆ กล้าๆ ที่จะรออยู่คนเดียว)

ผมและเพื่อนจัดการเรื่องปากท้องก่อนที่จะต้องเผชิญกับเหตุการณ์ข้างหน้า ซึ่งไม่แน่ใจว่าจะเกิดขึ้นอีกหรือไม่..

หลังจากที่เราอิ่มกันพอสมควร เรา 2 คนก็มุ่งหน้าไปยังหอพักทันที..

เพื่อนผมพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกตัวเองด้วยการหยิบกีตาร์มาร้องเพลง..

“นัดกันไว้ นัดแล้วใยไม่มา” เพลงของวงเพื่อนซึ่งดังมากในยุคนั้นถูกเพื่อนผมหยิบยกมาบรรเลง

“เฮ้ย..มึงร้องเพลงนี้ ตกลงมึงอยากให้ใครมาวะ” ผมร้องทักมัน ตั้งใจจะให้มันเปลี่ยนเพลง

“เออว่ะ..เพลงตั้งเยอะแยะ ทำไมกูต้องมาร้องเพลงนี้วะ..แล้วคืนนี้แม่งโคตรเงียบเลยมึงว่ามั้ย” เพื่อนผมนึกคล้อยตาม

ผมเหลือบดูเวลาปาเข้าไปเกือบตี 1 เลยบอกเพื่อนว่าขอหลับก่อนดีกว่าเพราะเมื่อคืนก่อนก็แทบไม่ได้นอน ในห้องมี 2 เตียงตั้งอยู่คนละมุมห้อง ผมยึดเตียงที่เคยนอนประจำและใกล้สวิตช์ไฟที่สุด

ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้...แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เพื่อนผมกระโดดมาบนเตียงที่ผมนอน

“เฮ้ยๆๆๆ ตื่นๆๆๆ กูทนไม่ไหวแล้วโว้ยยย...”เสียงเพื่อนผมโวยวาย พร้อมกับนั่งพนมมือ เสียงสวดมนต์ของเพื่อนผมแทนจะจับใจความไม่ได้เลยว่าเป็นบทสวดบทไหนกันแน่ “นะโมตัสสะ ภควะโต อะระหังสัมมา…”

“เป็นอะไรของมึงวะ” ผมถามมันด้วยความสงสัย

“มึงฟัง..มึงฟัง..เสียงใครมาร้องไห้ตรงระเบียงที่ตากผ้าวะ กูฟังมานานแล้ว เสียงมันดังขึ้นเรื่อยๆ เวลากูตั้งใจฟัง มึงรู้มั้ยว่ากูสวดมนต์ไปหลายสิบรอบแล้ว เสียงมันก็ยังไม่เงียบซักที” เพื่อนผมมันบอกถึงสาเหตุที่มันต้องทำแบบนั้นด้วยเสียงสั่นเครือ

ผมพยายามฟังตามที่มันบอกเล่าแล้วรู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมาทันที

..จริง..จริงอย่างที่มันบอก..เสียงผู้หญิงร้องไห้...

“นี่มันหอพักชาย..จะมีผู้หญิงมาอยู่ได้ไง..”

“แล้วตกลงเป็นเสียงใครกันแน่...ใครมาร้องไห้ตรงระเบียงวะ..”

“มึงโผล่ไปดูให้ทีว่าเป็นใคร..” เพื่อนผมบอกแกมของร้องให้ผมช่วยไปดูให้แน่ใจ

“ไม่เอาโว้ย..ปกติกูไม่กลัวผี..แต่คราวนี้กูขอว่ะ..เมื่อคืนกูก็แทบจะบ้าตาย” ผมปฏิเสธทันทีพร้อมให้เหตุผลกับมัน

ตกลงแล้วไม่มีใครกล้าพอที่จะโผล่ไปดูให้รู้แจ้งเห็นจริงว่าเสียงใครกันแน่

เรา 2 คนนั่งคุยกัน เดากันว่าน่าจะมีผีในหอพักนี้จริงๆ แล้วเพื่อนผมก็เล่าว่าห้องข้างๆ ก็เคยเจอผู้หญิงเดินทะลุฝาผนังห้องออกไป เล่นเอาขนลุกซู่...แล้วเราก็คุยกันแต่เรื่องผีๆ จนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

รุ่งเช้า...เราก็มาหาข้าวกินที่ร้านอาหารใต้ถุนหอพักหญิงข้างๆ กัน

แล้วก็เล่าให้เจ้าของหอที่รู้จักกันฟังถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่คืนที่ผมเจอดีและอีกคืนที่เจอมากับเพื่อน

เจ้าของหอได้ความว่า บริเวณนั้นเคยเป็นสุสานเก่า แต่ได้ทำการล้างป่าช้าแล้วก็มาสร้างหอพักตั้งแต่สมัยที่เริ่มก่อสร้างมหาวิทยาลัยรามคำแหงใหม่ๆ พวกเราเลยเดากันว่าน่าจะเป็นผีแขกเจ้าของที่แถวนั้นซึ่งต้องการปรามๆ พวกผมให้เคารพต่อสถานที่ที่เค้าเคยอยู่อาศัยมาก่อน...

ระหว่างที่เรากำลังคุยกันอยู่นั้นก็มีเสียงนักศึกษาสาว 2 คนเดินคุยกันมาเสียงดังมาแต่ไกล เสียงนั้นทำให้การสนทนาของเราเงียบลงไปทันที

“เมื่อคืนพี่อ๊อดที่อยู่หอพี่จี๊บจ้างกูไปซักผ้า มืดก็มืด กว่าจะเสร็จตั้งเกือบตี 3 หวัดก็เล่นงาน น้ำมูกไหลฟืดฟาดตลอดเลย..กลัวผีก็กลัว แถมไอ้ห้องข้างๆ เสือกพิเรนทร์สวดมนต์กลางดึก แล้วยังคุยกันแต่เรื่องผี เกือบจะตะโกนด่าไปแล้วเชียว แต่เกรงใจเห็นว่าห้องอื่นๆ เค้านอนกันหมด เสียดายไม่ได้เห็นหน้าว่าไอ้ห้องนั้นมันเป็นใคร”

เวงกำ..เสียงที่ได้ยินว่าเป็นผู้หญิงร้องไห้กลายเป็นเสียงยัยคนนี้เป็นหวัดแล้วสั่งน้ำมูกหรอกเหรอ..

แล้วคืนที่ผมเจอดีล่ะ..มันคืออะไรกันแน่..

Create Date : 31 ตุลาคม 2550

Last Update : 24 กรกฎาคม 2551 9:40:42 น.

20 comments

Counter : 1877 Pageviews.

เจิมๆๆๆ
หนุกดีปนหยองๆค่ะ
Happy Halloween

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:17:17:37 น.

แวะมาทักทายคะ นั่งอยู่คนเดียวหยองๆอยู่เนี่ย อิอิ

Happy Halloween คะ

วันนี้มีเมนูสีเข้ากะเทศกาล Halloween มาฝากจ๊ะ เขียวได้ใจมากๆ อิอิ

โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู

) วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:18:04:20 น.

มาอ่านเรื่องผีด้วยคน ไปไหนมาไหนก็ไม่อยากเจอทั้งนั้น
ต่างคนต่างก็แล้วกันนะ

โดย: แมงหวี่@93 (แมงหวี่@93

) วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:18:16:08 น.

น่ากลัวทั้งเรื่อง ทั้งรูปเลย

โดย: aobab1984

วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:19:30:53 น.

หลอกเราไม่สำเร็จหรอก...พี่จ่า...อิอิ

โดย: BLACK BERRIES

วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:23:58:40 น.

สวัสดีค่ะ

น่ากลัวจังเลยค่ะ ฮิฮิ

โดย: ข้ามขอบฟ้า

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:5:33:32 น.

สวัสดีค่า

เรื่องผีๆ ขอไกลห่างอ่ะ กลัว กลัว

เรื่องไปดูเรือจักรี (ถ้าได้ข้อมูลก่อนก็คงดีเนอะ ไปแบบไม่รู้ไรเลย)

ปล. ห้องพัก อยู่พัทยาใต้ ไม่ได้ติดหาดค่ะ

โดย: คิตตี้..เหมียว

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:00:40 น.

อ่ะๆเรื่องตอนอุ๋ยเกิดพอดีเลยอ่ะ ฮ่าๆ
ตอนแรกน่ากลัวๆ มีปนๆให้ได้หัวเราะอีกแล้ว^^
สนุกดีค่ะ^^

โดย: ^moooui^ IP: 203.144.212.235 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:04:19 น.

ขำขำดีปนน่ากลัวค่ะ

เราไม่เคยเจอถึงขนาดนี้นะ

ถ้าเจอแบบนี้ คงช็อคตาย หยิวกิ้ว ฮ่า ๆ ๆ ๆ

หรือไม่อีกกรณี อาจจะลุกขึ้นมาทะเลาะกะผี

โดย: Ninniko

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:35:18 น.

แวะมาอ่านเรื่องผีของจ่าหมานครับ

น่ากลัวมาก น่ากลัวสุด ๆ เลยครับ

น่ากลัวกว่าเรื่อง " ผีเรือเมล์ " ของผมตั้งเยอะครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:37:46 น.

ผีนี่น่ากลัวตรงต่อให้จะทำอะไรเค้า ก็ทำไม่ได้นี่แหละ จะไล่ก็ไม่ไป เพราะเค้าบอกเค้าเจ้าของที่ เฮ่อออ

ว่าแต่โชคดีแล้วที่ผู้หญิงร้องไห้เป็นเสียงคนซักผ้าอะ อย่างน้อยก็แปลว่าไม่เจอซ้ำสองไง

โดย: fonw

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:15:50 น.

เคยเจอเหมือนกันค่ะ นอนหลับเคลิ้มๆ ไป ได้ยินเสียง
กลุ่มเด็กวิ่งเล่นเสียงดังอยู่ที่หัวนอนทั้งๆ ที่อยู่ในห้องพัก
เพราะเป็น รพ.เด็ก นั่นเองแต่เราก็ไม่ได้กลัวเท่าไหร่ เค้าแค่มาหยอกเท่านั้นเอง

โดย: สีน้ำกับพู่กัน

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:46:53 น.

หวัดดีค่ะ คุณจ่าหมาน จะไปน้ำหนาวแล้วจริงหรอคะ ทำไมไปไวจัง ไม่รอไปตอนปีใหม่ล่ะคะ คนเยอะดี แย่งกันเข้าห้องน้ำกันจ้าละหวั่นเลย ขนาดหนาวๆนะคะ อย่าลืมไปทับเบิกด้วยนะคะ จะได้ครบๆไปพิสูจน์ว่าที่ไหนจะหนาวกว่ากันน่ะค่ะ

โดย: คนชุมแสง

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:51:05 น.

......ผี กับ ผม นี่ไม่ถูกกันครับ ขออยู่ห่างๆละกัน......

โดย: jetsada.999

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:14:01 น.

บรื๋ออออออ........

โดย: doctorbird

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:30:10 น.

ตลกปนความสยอง ขนลุกเลย(แอร์มันเย็น)555 บรื้ออออ.....

โดย: แม่ตัวน้อย(*-*) IP: 203.144.212.235 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:30:44 น.

โดย: doctorbird

วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:22:26 น.

ถ้าดิฉันเป็นเพื่อนคุณนะตายแน่ๆเลยวันนี้นะ

น่ากลัว...
แค่คิดก็กลัวแล้ว..

โดย: ดอกหญ้าเมืองเลย

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:31:28 น.

+ ตามมาอ่าน ตามคำเชิญขอรับพี่จ่า

+ แหม! ช่างเล่าได้หนุกหนาน ปนหยดหยองดีจังอ่ะคับ ... ตะกี๋ตอนอ่านๆ อยู่ มีพี่คนนึงมาเดินผ่านเงียบๆ ทางด้านหลัง (โต๊ะผม ข้างหลังเดินผ่านได้) ผมถึงกับสะดุ้งเฮือกเลยอ่า แหะๆ

+ ส่วนที่พี่จ่าเจอ ผมว่าคงเป็นทั่นเจ้าที่ปี๋แขก มาเตือนและหยอกล้อเล่นๆ แหละครับผม เหอะๆ

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 17 กันยายน 2551 เวลา:17:56:55 น.

เอาเรื่องของตัวเองไปลงอีกเว็บนึง ถูกหาว่าไปก๊อปเค้ามาซะงั้น 555

โดย: Cft Woody

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2562 เวลา:10:00:27 น.