BlogGang.com : : วัลยา : ชีวิตเรื่อยๆ

พฤษภาคม 2563

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31

31 พฤษภาคม 2563

ชีวิตเรื่อยๆ

ชีวิตเรื่อยๆ

ชีวิตเรื่อยๆ อย่างไรก้ยังมีรายละเอียด

วันหนึ่งกลับบ้านมาเจอพ่อกับแม่งอนกัน
คนหนึ่งหายไปอยู่ในห้องนอนปิดไฟเงียบตั้งแต่ยังไม่ 3 ทุ่ม
อีกคนนอนก่ายหน้าฝากอยู่บนโซฟาหน้าทีวี เปิดช่องที่ปกติไม่เคยดู
ฉันรู้ได้โดยไม่ต้องให้ใครบอกว่า ทะเลาะกันอีกแล้ว และก็คงไม่พ้นสาดคำพูดแรงๆใส่กันจนทนฟังกันไม่ไหว
ได้แต่ถอนหายใจ แล้วก็ไม่ถามอะไรทั้ง 2 คน ปล่อยให้เวลารักษากันไป
ตอนเด็กกว่านี้มากๆ ฉันเคยเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มาก เพราะสาดคำพูดกันถึงขึ้น ท้าหย่า
ตอนนั้นฏันร้องไห้เสียแทบเป็นแทนตาย ด้วยคิดว่า ตัวเองกำลังจะเป็นเด็กบ้านแตกจริงๆ
แต่ที่จริงกว่า คือ อีก 2-3 วันหลังจากนั้น เขาก็กลับมาคุยกัน กินข้าว จ่ายตลาดด้วยกันเหมือนเดิม
ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
ชีวิตคู่มันก็คงแบบนี้ล่ะมั้ง ทะเลาะกันบ้าง เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์
ฉันเคยพยายามเข้าไปห้าม พยายามให้พูดกันเบาๆ ไม่อยากให้ทะเลาะด่าทอจนกลายเป็นเรื่องใหญ่
แต่ไม่เคยสำเร็จ แถมบางทียังถูกด่าจนทนเองไม่ไหว เสียงดังกลับ กลายเป็นทะเลาะกัน 3 ฝ่าย
ตอนหลังๆ ฉันเห็นอะไรหลายๆอย่างเข้า รู้สึกว่า จริงๆแล้วพ่อกับแม่รักกันมาก มากจนไม่มีวันเลิกราจากกันได้ ไม่ว่าจะเดิดอะไรร้ายแรงแค่ไหน ก็เลยปล่อยเขาไว้ ไม่เข้าไปยุ่งอีก
แล้วเขาก็ดีกันทุกที โดยไม่ต้องมีใครช่วย เรื่องของผัวเมีย เขาเคลียร์กันได้จริงๆ

ส่วนที่รักของฉัน ซึ่งเป็นผู้ชายของคนอื่น....เศร้าเนาะ
ส่งข้อความคุยกันวันละนิดวันละหน่อย หัวข้อหลักคือ สภาพอากาศ
ร้อนมั้ย ฝนตกมั้ย ฟ้าครึ้มรึเปล่า
ไม่มีสาระอะไรเลย มีแค่ความรู้สึกว่า ก็ดีแล้ว ที่เขายังคุยด้วย
บอกตัวเองเรื่อยๆให้พอใจกับความผูกพันอันแสนบอบบางที่ไม่รู้จะขาดลงวันไหน
เพราะฉันผูกพันกับเขาด้วยรัก ส่วนเขาผูกพันด้วยอะไรก็ไม่รู้ ไม่เคยถาม
ถ้วยแน่ใจว่า ถามไปก็ไม่ได้คำตอบ
แต่เอาจริงๆ ฉันไม่ได้เป็นคนดีนึกหรอก ถ้าอยู่ใกล้ได้เจอหน้า ฉันอาจทำผิดศีลไปแล้ว
ทุกวันนี้ก็ได้แต่พยายาม ไม่ปล่อยให้ทั้งฉันและเขา เข้าใกล้กันมากกว่านี้
แค่นี้มันก็ผิดมากแล้ว ได้แต่หวังว่า คนของเขาจะเข้าใจและไปเก็บเรื่องของฉันไปเป็นทุกข์

อาทิตย์ที่ผ่านมานี่ ไม่ได้ทำอะไรที่ตั้งใจไว้เลย
ตั้งใจจำนอน สี่ทุ่ม ทำไมได้สักวันเดียว ทั้งๆที่ก้ไม่ได้มีเหตุจำเป็นอะไรต้องอยุ่จนดึก
อยากดูหนัง ก็ยังไม่ได้ดู อยากดูรายการที่ดูค้างไว้ ก็ไม่ได้ดู
สิ่งเดียวที่ได้แบบเป็นเรื่องเป็นราว คือ การดูคลิป Opportunity Day เป็นการชีเจแงผลประกอบการ และการดำเนินงานของบริษัททั้งที่ได้ทำไปแล้ว และกำลังจะทำต่อไปในอนาคต
ในฐารนะผู้ถือหุ้นรายย่ิอยยิบกระจิ๊บกระจ้อยร่อย ก็ควรต้องสนใจฟังบ้าง เพราะท่านผู้บริหารอุตส่าห์ให้เกียรติมาพูดให้ฟัง แต่ก็นันแหละ ฟังไปก็รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ตั้งใจฟังมากๆเข้าก็พาลจะหลับ สรุปรวมได้ความว่า บริษัทเขายังไม่เจ๊งก็แล้วกัน โควิดไม่ได้ส่งผลจนไปต่อไม่ไหว
ได้ความอีกอย่างว่า เขาพยายามปรับธุรกิจให้ไปกันได้กับชีวิตวิถีใหม่ ก็รอดพิสูจน์ฝีมือผู้บริหารกันต่อไป

อ้อ ได้ทุเกรียนก้านยาว ระยอง มากินสนใจอยากแล้ว ตั้่งแต่เกิดมาก็นี่แหละ ครั้งแรกที่ได้กินทุเรียนลูกละพัน...จะแพงไปไหน แต่ก็เอาเถอะ พูดกันตามจริง มันก็อร่อยสมราคามันหรอก
กินคำแรก ความรู้สึกแรกที่แวบเข้ามา คือ หวานไป
กินไปก็คิดไป จริงๆมันไม่ได้หวานไปหรอก มันก็หวานอร่อยดีนั่นแหละ
แต่ตัวฉันเองนี่แหละ คอนหลอนสมองตัวเองตลอดว่า หวานนะ อย่ากินเยอะ เดี๋ยวป่วย
หววานนะ กินเกินไป เดี่ยวอ้วน หลอนตัวเองมาหลายปี จนพอแตะอะไรเข้าปาก รู้สึกหวานปั๊บ สมองสั่งปุ๊บ ระวังนะ อันตราย
เลยเป็นที่มาของความตังใจที่ว่า
ถ้าจะมีชีวิตอยู่ได้อีก 7 วัน จะกินเค้ก กินไอติม กินของหวาน มันแบบไม่บันยะบันยัง
พูดง่ายๆว่า จะกินแบบไม่กลัวป่วย เพราะยังไงก็ตายก่อนอยุ่แล้ว 555

เมื่อคืน เจ้าต้ามาขอออกไปหาเพื่อนตอน 5 ทุ่ม มาเรียกเพราะเป็นคนเดียวในบ้านที่ไม่บ่นไม่ว่าเวลามาขอออกนอกบ้านยามวิกาลแบบนี้
จริงๆไม่อยากให้ไป เพราะเป็นช่วงเคอร์ฟิวแล้ว แต่ก็รู้ ห้ามไปก็เท่านั้น
เจ้าตัวดี สูบบุหรี่ด้วย เอานิสัยพ่อแม่มาเป๊ะ ทั่งเรื่องขอบเที่ยว และเรื่องสูบบุหรี่
ได้กลิ่นก็นึกอยากถามว่าเมื่อไหร่จะเลิกได้
แต่อีกใจก็รู้คำตอบแหละว่า ก็ต้องรอให้มีอะไรสักอย่างที่มัน คลิก กับใจเขามากพอจะทำให้เขากลับใจเลิกสูบบุหรี่ได้เอง ก็ได้แต่หวังว่า เวลานั้นคงจะมาถึงในไม่ช้า
ไม่ชอบที่เขาเป็น แต่ต้องยอมรับที่เขาเป็น
ยากจัง

Create Date : 31 พฤษภาคม 2563

Last Update : 31 พฤษภาคม 2563 21:34:49 น.

0 comments

Counter : 473 Pageviews.