Fear of being judged
วันนี้เพิ่งส่งงานเขียนตัวเองไปให้อาจารย์และเพื่อนๆในresearch group ซึ่งนี่เป็นวิธีการเรียนปริญญาเอกของที่อเมริกา คือ ให้ช่วยๆกันแนะนำและเสนอข้อคิดเห็นว่าควรจะปรับปรุงอะไรบ้าง และก็ให้คนอื่นได้เรียนรู้ไปด้วย
เราว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่ดีนะ เพราะถ้าไม่ให้คนในวงการเดียวกันอ่าน แล้วจะให้ใครมาอ่านงานของเราล่ะ แต่เพิ่งรู้อีกอย่างหนึ่งว่า ที่เขาให้เราทำอย่างนี้ก็คงเพื่อให้ฝึกให้หน้ามันหนาๆเข้าไว้ คือ หัดไว้เพราะยังไงจบไปก็ต้องเจอหนักกว่านี้อีก
ปกติเป็นคนที่perfectionistมาก ถ้างานไม่ดี ไม่อยากให้ใครดู แต่พอโตขึ้นมาเรื่อยๆ ได้เรียนรู้ว่า งานบางอย่างมันไม่มีperfectหรอก ทำให้ตายก็ไม่perfect ชีวิตมันจะไม่productiveเลยถ้าเรามัวแต่รอให้งานมันออกมาดีสมบูรณ์แบบ ที่ต้องทำคือ ทำใจว่า งานทุกอย่างคือการเรียนรู้ มันไม่ได้สิ้นสุดในตัวมันเอง จะออกมาดีหรือไม่ดีก็ไม่เป็นไร ขอให้เราทำให้ดีกว่าเมื่อวาน ทำให้ก้าวหน้ากว่าเมื่อวานก็พอ
นี่เป็นสิ่งที่บอกตัวเองอยู่นะ แต่บางทีก็ทำใจไม่ค่อยได้ ก็รู้ว่างานเรายังไม่ดี กลัวคนอื่นว่าจะมองว่าเราไม่เก่ง เราไม่ขยัน และอื่นๆ กลัวนะกลัวมากๆ แต่พยายามจะคิดว่านี่เป็นส่วนหนึ่งของการเติบโตของเรา สู้ต่อไป และหวังว่าสักวันหนึ่งเราคงจะมีความกล้ามากขึ้นและไม่ต้องกลัวและกังวลเกินไปอย่างนี้อีกนะ
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
