|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ลำนำ(1)...นางนวลตัวใหม่
เมื่อดวงตะวันโผล่พ้นขอบฟ้า
นั่นคือ...สัญญาณของการเริ่มวันใหม่
พันธะแห่งกาลเวลา
ปลุกทุกชีวิตให้เคลื่อนไหว
เพื่อเตรียมตัวทำหน้าที่ของตน...
หน้าที่ของสิ่งมีชีวิตทุกชีวิต
มนุษย์ออกจากบ้านไปทำการงาน
นกบินออกจากรังไปหาอาหาร
ถ้าตัดความโลภ...สะสม...กอบโกย
เพราะความโง่ของมนุษย์ออกแล้ว
ก็ไม่มีอะไรแตกต่างกันระหว่างคนกับนก
ชีวิตประจำวันของคนบางกลุ่ม
กิน...นอน...ทำงาน...พักผ่อน
ซ้ำซากอยู่กับกองกระดาษและตัวเลข
จำเจกับการเดินทางปะปนไปกับผู้คนแปลกหน้า
พักเที่ยงด้วยการฟุบหลับบนโต๊ะ
และรอเวลาเลิกงานในตอนเย็น
นี่น่ะหรือความหมายของการทำงาน
นี่น่ะหรือเงื่อนไขของการดำรงชีวิต
ดูนางนวลเหล่านั้นสิ!
มันจะบินอย่างเกียจคร้านไปยังเรือประมง
ตรงเข้าไปจิก...กิน...แย่งเศษอาหาร
ที่เขานำมาทิ้งวันแล้ววันเล่า
เชื่อไหม...ว่ามันก็ภูมิใจในการ "ทำงาน" ของมัน
การเลี้ยงชีพด้วยปีก ด้วยลำแข้งของมันเอง
เทียบเคียงดูสิว่า มันมีอะไรแตกต่างไปจากคนบ้าง
จะมีบ้างไหมนะ...
ที่นางนวลสักตัวจะเริ่มคิดถึงการฝึกบิน
เพื่อชีวิตที่ดีกว่า...
บินข้ามขอบฟ้าไปยังที่ที่ไม่มีขอบเขตจำกัด
ไปอาบแสงตะวันยามเช้า
โผไปบนท้องทะเลสีเขียว
ที่สะท้อนแสงดาวระยิบระยับยามค่ำคืน
นกโง่ๆ เท่านั้นหรอกที่ยังยินดีกับเศษอาหาร
นกขี้ขลาดเท่านั้นแหละที่กลัวการเพลี่ยงพล้ำ
บินออกมาสิเพื่อนรัก...
ถ้าเจ้าอยากรู้จักชีวิตอิสระ
อย่ากลัวอด...อย่ากลัวหิว...
ทิ้งเศษปลาแห้งนั่นเสีย
ที่ฝั่งทะเลข้างหน้ายังมีอาหารอีกมากมาย
ที่เจ้ายังไม่เคยได้ลิ้มรส
และเหนือสิ่งอื่นใด...
นั่นคือ ความวิเศษในการได้เรียนรู้ชีวิต
ก็แน่นอนละ
ที่ฝูงของเจ้าจะไม่เห็นด้วย
พวกเขาจะดูหมิ่นเหยียดหยาม
และพากันหัวเราะเยาะ
แต่ลึกลงไป เขากำลังหวั่นวิตกต่างหาก
เขากลัวเจ้าจะสูงกว่า...เหนือกว่า...
ทั้งๆ ที่เขาไม่กล้าเสี่ยง
เจ้าเองก็พอจะรู้...ไม่ใช่หรือ
เลือกเอานะ
ระหว่างความใหม่กับความเก่า
ความดีกับความเลว
อย่าให้เสียทีที่เกิดมา
โยนความกังวลเพราะลมปากคนอื่นทิ้งไป
แล้วบินออกมาเสีย...
เราจะไปคอยเจ้าที่ฝั่งทะเล
จากเพื่อนกัลยาณมิตร (อิสรา)
แรงบันดาลใจของผู้แต่ง (อิสรา) เกิดจากการอ่านหนังสือโจนาธาน ลิฟวิงสตัน นางนวล โดยโจนาธาน เป็นนกนางนวลที่มีความคิดว่าชีวิตน่าจะมีอะไรมากกว่าที่เป็นอยู่ โดยแสดงออกมาด้วยการดึงศักยภาพของตนเองเพื่อฝึกบิน แบบที่ไม่มีนกนางนวลตัวใดทำได้มาก่อน(จุดสูงสุดที่นกนางนวลสามารถทำได้) เปรียบได้กับชีวิตมนุษย์ ถ้านอกเหนือจากการ กิน สูบ ดื่ม เสพย์ แล้ว อะไรเป็นสิ่งที่ควรแสวงหาอย่างแท้จริงสำหรับชีวิตที่ได้เกิดมาแล้ว...ทัสนะ
บทประพันธ์เรื่องนี้เปรียบเปรยชีวิตในเชิงปรัชญาได้อย่างน่าสนใจ นอกเหนือจากนั้นยังอ่านสนุกและได้แง่คิดมากมาย สนใจอ่าน คลิก
| Create Date : 28 พฤศจิกายน 2553 |
|
0 comments |
| Last Update : 24 ธันวาคม 2553 23:18:16 น. |
| Counter : 2567 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
