Bloggang.com : atruthoflife10 : ปรัชญา คติธรรม กวี คำคม (23)...ปิดประตูสำนึกผิด

ปรัชญา คติธรรม กวี คำคม (23)...ปิดประตูสำนึกผิด

ภาพประกอบโดย จ่านจื่อเฉียน ศิลปินสมัยราชวงศ์สุย

ในรัชสมัยของพระเจ้าฮั่นเจาตี้ แห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันตก ยังมีคนผู้หนึ่ง นามว่า หานเอี๋ยนโซ่ว เป็นชาวแคว้นเอียน ดำรงตำแหน่งเป็นนายอำเภออยู่ที่เมืองจั่วผิงอี้ ครั้งหนึ่งนายอำเภอหานเดินทางไปตรวจการยังตำบลเกาหลิง พบพี่น้องคู่หนึ่งเกิดกรณีพิพาทจึงนำเรื่องมาให้เขาช่วยไกล่เกลี่ย

พี่น้องทั้งสอง คนหนึ่งฟ้องนายอำเภอหานว่า "น้องชายของข้าน้อยบุกรุกและยึดครองที่ดินทำกินของข้าน้อยไป" อีกคนหนึ่งพลันกล่าวแก้ต่างว่า "ที่ดินผืนนี้ เดิมทีบิดา-มารดาได้มอบให้ข้าน้อยก่อนที่ทั้งคู่จะลาโลกนี้ไป เป็นท่านพี่ที่ไม่ถือหลักเหตุผล กลับกล่าวว่าที่ดินผืนนี้เป็นของเขา"

มิคาด เหตุกรณีพิพาทระหว่างพี่-น้องที่เกิดขึ้นครั้งนี้สะเทือนจิตใจของหานเอี๋ยนโซ่วยิ่งนัก เขาจึงกล่าวด้วยความละอายว่า "ข้า ในฐานะนายอำเภอ ถือเป็นชนชั้นผู้ปกครอง แต่กลับไม่อาจอบรมสั่งสอนผู้คน กระทั่งเกิดเหตุการณ์วิวาทในหมู่ประชาชนคนเดินดินโดยเฉพาะกับพี่น้องร่วมสายโลหิต เป็นเรื่องที่โหดร้าย และทำให้บิดา-มารดาที่น่ายกย่องต้องได้รับความอับอายไปด้วย ซึ่งถือเป็นหน้าที่ข้าที่ต้องรับผิดชอบ" จากนั้น นายอำเภอหานจึงเดินทางกลับที่พำนัก เข้าห้องปิดประตูอยู่กับตัวเองตามลำพัง เพื่อใช้เวลาสำนึกในความผิดพลาดของตนเอง

ต่อมาภายหลัง สำนวน "ปี้เหมินซือกั้ว" หรือ "ปิดประตูสำนึกผิด" ใช้ในความหมายตรงตัวคือการปลีกตัวอยู่ลำพัง เพื่อใช้เวลาขบคิด ไตร่ตรองถึงความผิดพลาดของตนเอง หรือแปลว่าสำนึกผิดด้วยตนเอง

เรื่องและภาพ ผู้จัดการออนไลน์

Create Date : 15 มกราคม 2554

Last Update : 15 มกราคม 2554 10:05:20 น.

0 comments

Counter : 1158 Pageviews.