|
|
วิถีเซน(17)...บทเพลงแห่งเซน
"การมีอยู่" ไม่ใช่ "การมีอยู่
หากพลาดจากกฏนี้ไปแม้เพียงเท่าเส้นผม จุดหมายก็จะอยู่ห่างไกลถึงพันไมล์
เมื่อลืมตาตื่นขึ้นสู่ความเป็นจริง ความดีที่เป็นรูปแบบใดๆย่อมไม่ปรากฏ
บุญกุศลที่ทำด้วยความยึดมั่น ย่อมนำความเพลิดเพลินยินดีมาให้แต่ก็เหมือนกับการยิงลูกศรขึ้นไปในอากาศ เมื่อหมดแรงมันก็ตกลงมาที่พื้นอีก
จงทำงานตามลำพังเสมอ จงเดินตามลำพังเสมอ
ศากยบุตรล้วนยากจนทางกาย แต่ไม่ยากจนในวิถีทางแห่งเซน
เขาสวมเสื้อผ้าที่เก่าขาดเสมอ แต่ย่อมแฝงเพชรอันมีค่ามิได้อยู่ภายใน
แม้ว่าจะใช้มันอย่างอิสระเพื่อช่วยผู้คนที่ผ่านพบ ย่อมไม่มีทางที่จะใช้ได้หมดสิ้น
เมื่อไม่เข้าใจความหมายอันล้ำลึกของสรรพสิ่ง สันติสุขแท้จริงของจิตใจก็ถูกรบกวนไม่ให้มีอยู่
การเปิดใจรับผัสสะและความคิดอย่างเต็มที่ ด้วยดวงจิตที่ตระหนักรู้ เป็นสิ่งเดียวกับธรรมชาติเดิมแท้.
เต่าหินตาบอด
"โอ้เต่าเอ๋ยขอถามความสักอย่าง ดูท่าทางของเต่าเรานึกขำ ตัวเป็นหินตาก็บอดยอดเวรกรรมมีพระธรรมอยู่บนหลังยังไม่รู้"
"มนุษย์เอ๋ย! เราจะบอกกรอกหูเจ้า ตัวเราเองแหละคือธรรมตำตาอยู่
ธรรมของเจ้าคือตำราบ้าพอดู ธรรมของตูคือตัวตูอยู่ที่ธรรม
ที่เป็นหินหมายถึงเย็นอย่างนิพพาน เพราะประหารอวิชชาไยว่าขำ
ความหนวกบอดยอดสงบลบล้างกรรม เป็นความว่างมีประจำอยู่ร่ำไป
อันตำรานั้นมิใช่พระธรรมเลย คิดดูเถิดคนเอ๋ยอย่าไถล
จะมีธรรมกันบ้างช่างกระไร คว้าเอาไว้แต่คัมภีร์ดีนักเอย ฯ"
เมื่อเธอเห็นถูกในความไร้สาระของชีวิต เมื่อเธอคิดดีไม่ปราถนาเป็นผู้เบียดเบียน เมื่อเธอไม่ทำร้ายผู้อื่นด้วยคำพูด เมื่อเธอกระทำแต่ความดีไม่เบียดเบียนผู้อื่น ทั้งทางกาย..ทางวาจา..ทางใจ เมื่อนั้นเธอก็มีศาสนาอยู่ในใจเกือบสมบูรณ์แล้ว โดยมิต้องสมมุติบัญญัติข้อธรรมใดๆ
จิตวิญญาณของเธอได้เดินมาครึ่งทางของเซนแล้ว เซนมีอยู่ในทุกขณะ
ที่เธอคิด...พูด...และกระทำ ด้วยความสำรวมระวัง ในสิ่งปรุงแต่งทั้งหลาย
เพราะหัวใจของเซนคือการปล่อยวาง
เห็น...เหมือนไม่เห็น รู้...เหมือนไม่รู้ ละทิ้งความปรุงแต่ง...ด้วยสติ
แล้วเธอจะเข้าใจเซนเอง...ด้วยจิตวิญญาณของเธอ
ก่อนที่เธอจะศึกษาเซน
เธอควรเห็นในความวุ่นวายไร้สาระ ของความซ้ำซากจำเจในชีวิต และความไม่สงบสุขของจิตใจ
เมื่อไม่มีอาหารใดทำให้เธอรู้สึกอร่อย เมื่อไม่มีที่อยู่ใดทำให้เธอเย็นสบาย
เมื่อไม่มีอาภรณ์ใดทำให้เธอรู้สึกดี และก่อนที่เธอจะตาย
โดยไม่รู้คุณค่าของชีวิตที่แท้จริง เมื่อนั้นเธอควรได้มาเรียนรู้"เซน"
เซนจะสอนให้เธอมีความสุขอย่างง่ายดาย ในทุกๆลมหายใจที่อ่อนละมุนของเธอเอง แค่เธอหลับตาลง พร้อมกับหายใจช้าๆและลึกๆ อย่างมีสติที่ว่างเปล่าและปล่อยวาง เธอก็อาจจะสัมผัสกับ"เซน"สมมุติโดยไม่รู้ตัวแล้ว.
ลมหายใจแห่งการสร้างบารมี
ขอให้ดวงจิตทุกดวงจงมีแต่ความสุข
ก่อนศึกษาและปฏิบัติเซน
ภูเขาก็มองดูเป็นภูเขา
แม่น้ำก็มองดูเป็นแม่น้ำ
รถก็มองดูเป็นรถ
แต่ในขณะที่กำลังเรียนรู้เซน
ภูเขามองดูเป็นแม่น้ำ
แม่น้ำมองกลับเป็นภูเขา
รถมองเป็นเศษเหล็ก
หลังจากที่เข้าใจเซน
ภูเขาก็เป็นภูเขาในแบบของมัน
แม่น้ำก็เป็นแม่น้ำในแบบของมัน
รถก็เป็นรถในแบบของมัน
...เช่นนั้นเอง...ตถตา...
//hakkapeople.com
เสียงประกอบ //www.palungjit.com/
| Create Date : 01 มกราคม 2554 |
| Last Update : 1 มกราคม 2554 19:46:23 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1102 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
