อยากเป็นภรรยาน้อยแต่ใจไม่ถึง

สวัสดีค่ะน้อง พี่มาเล่าเรื่องของลูกค้าคนหนึ่งตามที่สัญญากันไว้ว่าหลังเข้าพรรษาแล้วจะมาอัพเดตบล็อกให้อ่านกัน

เรื่องของลูกค้าคนนี้ ในช่วงเรื่องต้นนั้นเธอใช้ชีวิตธรรมดาๆ เป็นนักศึกษาเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยเปิดแห่งหนึ่ง เรียนจบตามเกณฑ์4ปี

ในช่วงแรกของการเรียนจบนั้นเธอหางานบริษัทเท่าไรๆก็ไม่ได้ พอมี7-11มาเปิดแถวๆหอพักเธอก็ไปสมัครคือขอให้ได้เงินเดือนมาก่อน ซึ่งเธอบอกว่างานหนักทีเดียวล่ะ
ระหว่างนั้นก็ส่งใบสมัครไปด้วย ในที่สุดเธอก็ไปได้งานธนาคารแห่งหนึ่ง

เธอมาเริ่มงานที่ธนาคารงานก็เริ่มเบาสบายขึ้น เงินเดือนเพิ่มมากขึ้นเธอก็รู้สึกว่าชีวิตลงตัวดี แต่ติดตรงที่ว่า ไม่มีแฟนเสียที คนที่มาจีบก็ไม่มีที่ถูกใจเลย น่าแปลกตรงที่เธอทำงานแต่ไม่มีหนุ่มที่ธนาคารเธอทำงานอยู่มาจีบ หรือหนุ่มบริษัทข้างเคียงก็ไม่มีมาจีบ มีแต่คนที่มาส่งเอกสารที่ธนาคารมาจีบเธอ

เธอก็แปลกใจไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองไม่มีคนทำงานออฟฟิตแบบเดียวกันมาจีบ

ในระหว่างช่วงนั้นก็เหงาๆ พอมีหนุ่มส่งเอกสารคนหนึ่งมาจีบ เธอก็ดูว่าเขาขยันทำมาหากินดีก็รับคุยแต่เธอก็รู้สึกว่ามีความต่างในเรื่องของการศึกษา ตำแหน่งหน้าที่การงาน และเงินเดือน

ระหว่างคุยกึ่งๆดูใจกับคนนี้เธอก็พบกับเพื่อนที่เป็นคนจังหวัดเดียวกันประมาณ2คน เธอก็เริ่มสนิทกับเพื่อนกลุ่มนี้อารมณ์ว่าคนบ้านเดียวกัน

ในช่วงแรกเธอสนิทกับเพื่อนรุ่นน้องก่อน คนนี้พาไปเที่ยวกลางคืน เธอก็รู้สึกว่าสนุกดีได้ไปเที่ยวได้รู้จักนักดนตรีนักร้อง จนกระทั่งเธอได้ไปรู้จักกับนักร้องคนหนึ่ง เธอก็ไปคบหาด้วย แต่คบไม่นานความสัมพันธ์ก็ดูเหมือนว่าไปต่อไม่ได้ เพราะเขาไม่คิดจะคบให้มากกว่านี้ เธอก็กลับมาคบชายที่ส่งเอกสารต่อไป

ต่อมาภายหลังก็เริ่มเบื่อที่จะไปเที่ยวกลางคืนด้วยอายุที่มาขึ้น ก็มาสนิทกับเพื่อนคนบ้านเดียวกันที่เป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมต้น สนิทกันมากๆเธอก็ทราบว่าเพื่อนคนนี้มีสามีแล้วเลิกราเพราะเขาเจ้าชู้

ชีวิตจับพลัดจับพลูยังไงไม่ทราบกลายมาเป็นภรรยาน้อย ซึ่งเธอก็ไม่ได้รังเกียจว่าเพื่อนเป็นภรรยาน้อยแต่อย่างใด ก็คบกันมาสนิทกันไปเรื่อยๆ

จนวันหนึ่งเธอเห็นว่าเพื่อนคนนี้มีชีวิตที่สบายกว่าเธอ ไม่ต้องมาทำมาหากินให้เหนื่อยยาก ถึงจะเป็นเมียน้อย แต่ก็ได้คนที่สมฐานะ หน้าที่การงานดี การศึกษาดี ให้เงินใช้ ดูแล้วชีวิตเพื่อนดีจัง

มองชีวิตเพื่อนไปเรื่อยๆ ก็เริ่มอยากเป็นเมียน้อยบ้างเพราะว่าชายที่ส่งเอกสารก็ช่วยเหลืออะไรได้ไม่มากทั้งหน้าที่การงานก็ไปคุยอวดไม่ได้ เงินเดือนต่ำกว่าเธอ การศึกษาต่ำกว่าเธอ

แต่น้องคนนี้ตลกตรงที่อยากเป็นเมียน้อย แต่ไม่รู้ว่าจะเข้าวงการเมียน้อยอย่างไร ก็พูดกับเพื่อนว่าช่วยแนะนำให้หน่อยใครอยากมีเมียน้อย ก็ติดต่อมาที่เธอ เธอบอกว่าขอไม่มากเดือนล่ะหนึ่งหมื่นก็พอส่งเสียให้เธอ

เพื่อนเธอก็ขำ ตอบว่า แกจะบ้าเหรออยากเป็นก็หาเอาเองซิใครจะมาหาให้แก

เธอก็คิดไม่ออกว่าจะหาสามีชาวบ้านมาเลี้ยงดูเธอได้ยังไง

ระหว่างที่กำลังหาคนอุปถัมภ์ ไปๆมาๆดันมาคุยกับพี่กระติ๊บ เธอพูดบ่อยๆ จนพี่มีความรู้สึกว่าท่าทางคงอยากจะลองเป็นเมียน้อย แต่พอดูออกว่ากล้าๆกลัวๆ

พี่กระติ๊บไปเล่าให้ลูกค้าคนหนึ่งฟัง ก็บังเอิญว่า นายของลูกค้าอยากมีคนปรนนิบัติที่เมืองไทยพอดี ลูกค้าบอกว่า คุณติ๊บลองให้เขาติดต่อมาซิคะ

พี่กระติ๊บก็เลยไปบอกน้องคนนี้ว่า พี่รู้จักผู้จัดการชาวต่างชาติอยู่คนหนึ่งค่ะ เขากำลังหาภรรยาน้อยคนไทยเอาไว้ปรนนิบัติ สนใจไหมคะ

สนใจค่ะพี่

คุณเรียกเงินเท่าไหร่คะ พี่จะได้แจ้งเขาถูก

เธอมีสีหน้าละอายก้มหน้า พุดเบาๆว่า หนึ่งหมื่น

พี่กระติ๊บก็ถามต่อไปว่า เอาให้แน่ใจนะคะ ให้คุณคิดให้รอบคอบว่าเอาให้พอใช้ แล้วพี่จะไปแจ้งทางนั้นให้ค่ะ คิดให้หมดนะคะ ค่ากินอยู่ ค่าของใช้ ต้องส่งเสียพ่อแม่ไหม มีลูกไหม คิดมาให้หมดนะ

ตอนนั้นเห็นสีหน้าเธอ อึ้งปนอายเพราะคิดไม่ถึงว่า พี่จะหาคนมาอุปการะให้ เธอก็ยังถามว่าพี่ติ๊บพูดเล่น หรือพูดจริง

พี่ก็ตอบไปว่า จริงซิคะ พี่รู้จักจริงๆ เดี่ยวพี่จะติดต่อกลับหาน้องอีกทีนะคะ

ผ่านไปอีก2วันพี่ติดต่อไปหาน้องคนนี้ โดยบอกว่าทางผู้จัดการคนนี้ขอดูรูป

เธอก็เริ่มอิดออด คือเธอเริ่มอายที่จะเป็นน้อยแล้วน่ะค่ะ แต่ก็ส่งรูปมาให้ พี่ก็ส่งต่อไปให้อีกที

แล้วทางหน้าห้องก็ติดต่อ มาหาพี่ว่า ผู้จัดการอยากจะนัดดูตัวน้องเขาก่อน ขอเห็นหน้า เห็นรูปร่าง และอยากคุย จะได้ทราบว่าถูกใจเขาไหม และหากว่าเขาถูกใจ เธอต้องลาออกจากงานธนาคารมาอยู่ปรนนิบัติเขาที่คอนโด ที่นิคม

พี่กระติ๊บก็บอกน้องเขาไปว่า คุณแต่งตัวดีๆนะคะวันที่ไปหาเขา พูดภาษาอังกฤษได้ไหมคะ จะได้สื่อสารกันได้

พอพี่ไล่จี้แบบนี้ น้องคนนี้อึกอักไม่อยากไป แต่ก็ยังไม่ได้ปฏิแสธ โดยส่วนตัวพี่ดูออกว่าเธอไม่ได้อยากเป็นเมียน้อยอะไรหรอกค่ะ ดูแค่จะเข้าวงการ ก็ให้คนแนะนำหน่อยจะเข้าวงการเมียน้อยฟังแล้วก็ขำ

พี่ก็ไล่จี้ถาม น้องว่างวันไหนคะ จะได้นัดดูตัว กระหน่ำต่อไปอีกว่า เขาเป็นผู้จัดการไม่ได้ว่างบ่อยๆนะคะ ดังนั้นน้องนัดมาว่าวันไหน พี่จะได้แจ้งทางเขาให้เอารถมารับ

เธออึกอัก แล้วพูดว่าอาทิตย์แล้วกันค่ะพี่

พี่กระติ๊บบอกคนกลาง เขาแจ้งมาว่า ขอวันเสาร์เผื่อทางมิสเตอร์ถูกใจจะได้ให้เธอค้าง แล้ววันอาทิตย์กลับ

ตอนนี้หน้าน้องคนนี้ซีด และหน้าบ่งบอกถึงความอายถึงขีดสุด เธอบอกพี่ว่าขอเวลาหนูคิดได้ไหมคะ

พี่กระติ๊บก็กระหน่ำว่า น้องคะ อย่าคิดนาน ถ้ารักจะทำอาชีพนี้ ต้องไวและใจกล้านะคะ

เธอก้มหน้า แล้วบอกว่า อาทิตย์นี้ก็ได้ค่ะ

พี่กระติ๊บก็โทรไปหาสาวคนกลางว่า น้องคนนี้จะเข้าไปวันอาทิตย์

เธอถามว่า พี่ติ๊บไปด้วยไหมคะ

พี่กระติ๊บตอบว่า ไม่ค่ะ แต่ว่าจะมีคนขับรถของผู้จัดการคนนี้มากับหน้าห้องเขา

น้องคนนี้หน้ายิ่งซีด หนักขึ้นไปอีก

พอเช้าวันอาทิตย์ น้องคนนนี้โทรมาหาแต่เช้าบอกว่า พี่คะหนูไม่ไปนะคะ ไม่เป็นแล้วเมียน้อย หนูอายมากค่ะ หนูอายพี่ อายคนขับรถ อายหน้าห้องเขาที่จะมารับ หนูอายที่ทำตัวเหมือนขายตัว ไปถึงที่ให้เขาดูตัวว่าจะนอนกับหนูไหม ....หนูขอโทษพี่นะคะ หนูไปไม่ได้จริงๆ

พี่ก็ตอบไปว่าโอเคค่ะ เดี๋ยวโทรบอกทางนั้นให้ค่ะ

พอโทรไปบอกหน้าห้อง เขาก็หัวเราะ บอกว่า มิสเตอร์เขาไม่สนน้องคนนี้หรอกเห็นรุปแล้วไม่ชอบน้องเขาขาวไป ดิฉันเองก็บอกนายว่าคุณติ๊บอยากจะสอนน้อง ก็เลยนัดให้มาที่ทำงานไปอย่างนั้นล่ะ

แต่มิสเตอร์ …บอกว่าชอบคุณติ๊บมากกว่าผิวสองสีแบบนี้ชอบ มิสเตอร์ฝากถามมาว่า ถ้าเป็นคุณติ๊บเขาจะโอเค คุณติ๊บสนใจไหม

พี่กระติ๊บฟังแล้วขำ เลี้ยวง่ายๆแบบนี้นะ

ก็ตอบไปว่า ฝากบอกมิสเตอร์นะคะ ว่าไม่สนใจ ไอสวย เลือกได้อีกเยอะ มากกกกก555

ลูกค้าคนนี้ที่เป็นหน้าห้องก็ขำ เธอตอบมาว่า มิสเตอร์เขาแหย่เล่นค่ะ

เรื่องนี้ พี่เห็นว่าได้ข้อคิดบางประการนะคะ ถ้าคนเราคบเพื่อนดี เราก็ไปในทางที่ดี คบเพื่อนที่อยู่ในทางเสื่อม เราก็จะชินสิ่งไม่ดีจนเห็นเป็นว่าเห็นเป็นสิ่งที่ดีงามไป

ดูอย่างน้องคนนี้ จู่ๆก็อยากเป็นเมียน้อย แต่พื้นฐานนิสัยของน้องเขายังมีดีอยู่ พอพี่จี้ๆๆ พักเดียวก็เลิกเลยไม่อยากเป็นแล้ว ถือว่าน้องเขาก็พื้นฐานนิสัยดีอยู่นะคะ

Create Date : 03 สิงหาคม 2558		3 comments
Last Update : 3 สิงหาคม 2558 12:15:45 น.
Counter : 1967 Pageviews.
Share Tweet