Bloggang.com : s_sut : ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

3 ปีต่อมา
ซีเรียสลุกขึ้นจากเตียงเมื่อได้ยินเสียงแปลก ๆ ดังเข้ามาในห้อง เขามองผ่านลูกกรงออกไปเห็นคอร์นีเลียส ฟัดจ์ รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์กำลังเดินตรงมา
“สวัสดีมิสเตอร์แบล็ก” ฟัดจ์หยุดยืนหน้าห้อง
“สวัสดีครับท่านรัฐมนตรี มาตรวจคุกหรือครับ”
“ใช่...คุณดูสบายดีนะ” ฟัดจ์พูดและกวาดตามองอีกฝ่ายอย่างพิจารณาดุจจะหาความเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นกับชายหนุ่ม
ซีเรียสยักไหล่ “ครับสบายดี แล้วก็...ค่อนข้างเบื่อเล็กน้อย”
“เบื่อเหรอ” ฟัดจ์ถามเสียงสูง ใครจะคิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากนักโทษฉกรรณ์ที่ถูกคุมตัวอย่างแน่นหนา แต่พูดกันรู้เรื่องก็นับว่ามหัศจรรย์แล้ว แต่นี่คนคนนั้นกลับบอกว่า ‘เบื่อ’

ซีเรียสเหลือบตามองของที่อยู่ในมือของฟัดจ์ “นั่นหนังสือพิมพ์หรือเปล่าครับท่านรัฐมนตรี
“อ๋อ...ใช่”
“ไม่ทราบว่าท่านอ่านจบหรือยังครับ” เขาถามอย่างสุภาพ “ผมขอได้ไหมครับ ผมไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์มาหลายปีแล้ว ไม่ทราบว่ามันจะเปลี่ยนไปยังไงบ้าง”
“เอาสิ” ฟัดจ์ยื่นหนังสือพิมพ์ให้ “คุณชอบอ่านหนังสือพิมพ์ด้วยเหรอ”
ซีเรียสหัวเราะ “เปล่าหรอกครับ ผมชอบเล่นปริศนาอักษรไขว้น่ะครับ เดี๋ยวจะลองทดสอบดูว่าสมองมันฝ่อหรือยัง” ซีเรียสก้มหัวให้อีกฝ่ายน้อย ๆ “ขอบคุณมากนะครับ”
“ไม่เป็นไร”

ซีเรียสนั่งลงบนขอบเตียง เขากวาดตามองข่าวต่าง ๆ อย่างไม่ค่อยสนใจนัก ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับรูป ๆ หนึ่งเข้า ซีเรียสลุกขึ้นเดินไปยังจุดที่สว่างที่สุดของห้อง เขาก้มลงพิจารณารูปภาพอีกครั้ง...อย่างละเอียด
“ให้ตายเถอะ” เขาครางออกมาหลังจากที่เพ่งรูปอยู่นาน “ทำไมกัน...ก็ตอนนั้น...แกน่าจะตายไปแล้วนี่ แต่ทำไม...ทำไมแกยังรอดอยู่อีกปีเตอร์” ซีเรียสพึมพำเขาก้มลงอ่านข่าว แล้วก็ใจหายวูบ ถ้าบุคคลในรูปเป็นปีเตอร์เพื่อนเก่าของเขาจริงล่ะก็...

ซีเรียสฉีกข่าวนั้นออกมาจากหนังสือพิมพ์ ในข่าวบอกว่าเด็ก ๆ ยังเรียนอยู่ที่ฮอกวอตส์ เขามองเด็กชายคนหนึ่งที่มีหนูตัวใหญ่เกาะไหล่อยู่ ถ้าเด็กคนนั้นเป็นคนดูแลปีเตอร์ล่ะก็ ฮอกวอตส์...สถานที่ที่เขาคิดว่าปลอดภัยที่สุดจะกลับกลายเป็นสถานที่ที่อันตรายที่สุดในทันที

*********************************************

มันเป็นเวลาดึกมาแล้ว แต่ซีเรียส แบล็ก กลับกังวลถึงเรื่องข่าวที่อ่านเจอในหนังสือพิมพ์จนทำให้ไม่สามารถหลับตาลงได้ เขากำข่าวที่อยู่ในมือเอาไว้แน่น แล้วพึมพำออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยไม่รู้ตัว “มันอยู่ที่ฮอกวอตส์...มันอยู่ที่ฮอกวอตส์”

*********************************************

หลังจากที่ครุ่นคิดถึงวิธีการแก้ไขมาหลายวัน ข้อสรุปเดียวในการที่จะแก้ไขได้ นั่นก็คือเขาจะต้องเป็นผู้ที่ออกไปทำการเปิดเผยด้วยตนเอง และเขาก็พบวิธีที่จะหลบหนีออกไปจากคุกอัซคาบันได้นั่นก็คือ เขาจะต้องแปลงร่างออกมาในร่างของสุนัขสีดำตัวใหญ่

หลังจากที่เขาถูกขังอยู่ในคุกเพียงไม่กี่เดือน เขาก็พบว่าผู้คุมวิญญาณนั้นจะทำการจับคลื่นความรู้สึกของสัตว์ได้ยากกว่าคน มีอยู่หลายครั้งที่เขาต้องเปลี่ยนจากคนเป็นสุนัขเพื่อหลบผู้คุมวิญญาณด้วยความหวาดกลัว แต่ครั้งนี้เขาใช้ร่างของสุนัขหลบออกมาตอนที่ผู้คุมวิญญาณเปิดประตูเพื่อเอาอาหารมาส่ง และด้วยความที่เขาผอมมากทำให้เขาสามารถเล็ดรอดจากลูกกรงต่าง ๆ จนพ้นออกจากคุกมาได้

**********************************************

เมื่อหลุดพ้นจากคุกออกมาได้แล้ว สุนัขสีดำก็เกิดความลังเล จุดมุ่งหมายของเขาคือโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ นั่นหมายความว่า เขาจะต้องมุ่งขึ้นไปทางเหนือ แต่ในขณะเดียวกันถ้าเขามุ่งหน้าลงใต้ ก็หมายถึงเขาจะได้พบหน้าลูกทูนหัวที่ไม่ได้พบกันหลายปี ลูกชายเพียงคนเดียวของเพื่อนสนิท

สุนัขตัวใหญ่มองไปทางทิศเหนือ แล้วออกวิ่งไปทางทิศใต้อย่างรวดเร็ว เพียงตอนนี้เท่านั้น ขอเขาทำตามใจที่อ่อนไหวของตัวเองเสียก่อน แล้วหลังจากนี้เขาจะทำทุกอย่างโดยไม่หวั่นเกรงสิ่งใด

*************************************************

สุนัขสีดำตัวโต หรือ ซีเรียส แบล็ก แหงนหน้ามองวัตถุขนาดใหญ่เหมือนบอลลูนที่ลอยอยู่เหนือบริเวณของบ้านเลขที่ 4 ซอยพรีเว็ตอย่างสนใจ มันเกิดอะไรขึ้น เขาสงสัย

“กลับเข้ามาในนี้…ทำให้ป้ามาร์จกลับเป็นเหมือนเดิมซะ” เสียงคำรามอย่างโกรธจัดดังลั่นออกมาจากในบ้าน เขาหันไปมองประตูบ้านที่เปิดออกมาอย่างแรง
“ผมไปล่ะ...พอกันที” คำพูดดังมาจากเด็กชายผมสีดำยุ่งเหยิงที่ลากหีบใบใหญ่ออกมาจากบ้าน แล้วเดินไปตามถนนที่เงียบสงัด

ซีเรียสเดินตามลูกทูนหัวไปห่าง ๆ เขาเห็นการก้าวเดินของเด็กชายจากที่จ้ำพรวด ๆ เปลี่ยนเป็นลากช้า จนในที่สุดก็หยุดเดินและทรุดตัวลงนั่งหน้าบ้านหลังหนึ่งด้วยความเหนื่อยอ่อน

เขาเดินเข้าไปแอบมองอยู่ไม่ห่าง พิจารณาเด็กชายตรงหน้าอย่างละเอียด ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็นเด็กชายตรงหน้ามานานกว่า 12 ปี แต่ความเหมือนระหว่างเจมส์และแฮร์รี่ทำให้เขาทราบทันทีแม้จะเห็นเพียงแวบเดียวก็ตาม

เขามองเด็กชายที่นั่งหอบแรง ๆ ดวงหน้าฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด ไม่นานเด็กชายก็ลุกขึ้นเปิดหีบและรื้อหาของภายใน แล้วจู่ ๆ แฮร์รี่ก็ลุกขึ้นแล้วกวาดตามองไปรอบตัว

สุนัขสีดำถอยหลังไปหน่อยหนึ่ง เขาพยายามยืนให้นิ่งที่สุดเพื่อไม่ให้เกิดเสียง สักพักเด็กชายก็ก้มลงอีกครั้ง แต่ไม่กี่วินาทีต่อมาก็ยืดตัวขึ้นอีก เขาเห็นเด็กชายจ้องมองมายังจุดที่เขายืนอยู่เขม็ง แล้วแสงสว่างก็วาบออกมาจากปลายไม้กายสิทธิ์ที่เด็กชายกำไว้แน่น แล้วดวงตา 2 คู่ก็สบกัน แฮร์รี่ผงะถอยหลังแล้วล้มลงด้วยความตกใจ ส่วนซีเรียสรีบหลบเข้าไปในเงามืดอย่างรวดเร็ว

โครม เสียงดังลั่นจนแสบแก้วหูดังขึ้น ซีเรียสหันไปมองเขารถโดยสารสีม่วงแสบตาจอดอยู่ ‘รถเมล์อัศวินราตรี’ เขาคิด เขาเห็นแฮร์รี่ยืนคุยกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพากันเดินขึ้นรถไป ‘แล้วพบกันแฮร์รี่’ ซีเรียสคิดขณะที่มองตามรถเมล์อัศวินราตรีที่แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ‘แล้วเจอกันอีกครั้ง...ที่ฮอกวอตส์’

Create Date : 15 พฤษภาคม 2549

Last Update : 22 พฤษภาคม 2549 15:15:59 น.

0 comments

Counter : 248 Pageviews.

ღMember Zoneღ