พ่อครับ... "พ่อครับ ขอยืมตังค์หน่อย" เสร็จจากงานถึงบ้าน เกือบสามทุ่มเข้าไปแล้ว เขาเดินเข้าบ้าน ที่ดูเงียบเหงา เนื่องจากภรรยาเสียชีวิตไปเมื่อปีกลาย ทิ้งลูกชายคนเดียวไว้ กับเขาให้หาเลี้ยงลูกตามลำพัง ดีว่าเจ้าหนูน้อยพอจะช่วยตัวเองได้บ้าง อาหารก็กิน อาหารปิ่นโต ที่ผูกประจำ หากินเองได้ ทำให้ไม่เป็นภาระมากมายนัก เข้ามาในบ้าน เหงื่ออาบแก้ม ยังไม่ทันได้พัก ผู้เป็นพ่อ เห็นหน้าลูกชายวัยซน ที่รอรับหน้า เอ่ยปากทัก "พ่อครับ วันนี้ทำงานเหนื่อยมั้ยครับ" "เหนื่อยสิลูก แล้ววันนี้ทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอ" ผู้เป็นพ่อตอบเนือยๆ พร้อมกับถาม ต่อด้วยความเคยชิน "เสร็จหมดแล้วครับ คือ ผมมีเรื่องบางอย่างอยากจะถามพ่อน่ะ พ่อว่างหรือยังครับ" ลูกชาย ตัวน้อย ถามต่อ "เดี๋ยวพ่อจะไปอาบน้ำ หาข้าวกินข้าวซักหน่อย แล้วคงจะเข้านอน วันนี้เหนื่อยเหลือเกิน ว่าแต่แกจะถามอะไรพ่อเหรอ" ผู้เป็นพ่อ ถามด้วยน้ำเสียงอ่อ นล้า "คือผมอยากรู้ ว่า พ่อทำงานได้ ค่าจ้างวันละเท่าไร ครับ" ลูกชายถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อ หันมามองหน้าลูกชาย พร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แล้วผู้เป็นพ่อ แต่ก็ตอบไปว่า " วันล่ะ สี่ร้อย" "งั้นผม ขอยืม ตังค์ พ่อ ซักสองร้อยได้มั้ยครับ " ลูกชาย ตัวน้อย เอ่ยปากด้วยสายตาวิงวอน "หา แกว่าไง นะ" ผู้เป็นพ่อ ขึ้นเสียงด้วยอารมณ์ ก่อนที่จะหันมา พูดกับลูกชายด้วยเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม "นี่ฟังนะ แกคิดว่าเงินทอง หาได้ง่ายๆเหรอ กว่าพ่อจะได้เงินสี่ร้อยบาท ต้องทำงาน เหนื่อยตั้งแต่เช้ายันค่ำ แต่พอกลับมาถึงบ้าน เจอแก รอขอยืมเงิน พ่อง่ายๆ แบบนี้นี่นะ แกลองไปคิดดูให้ดีสิ ว่า แกทำประโยชน์อะไรให้พ่อบ้าง พ่อถึงจะต้องให้ เงินสองร้อยนี่ ให้แกยืม" เด็กชายยืนนิ่ง มองหน้าพ่อ ไม่มีเสียงหลุดออกจากปาก แต่น้ำตาไหลซึมลงอาบร่องแก้ม ทั้งสองข้าง ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับห้องตัวเอง อย่างซึมเซา หลังจากอาบน้ำเสร็จ แวะเข้าครัว หาข้าวปลากินเรียบร้อย เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ เดินไปที่ระเบียง ความรู้สึกเคร่งเครียดที่ได้รับมาจากงานนอกบ้านเริ่มผ่อนคลาย คิดไปถึงอดีตที่ผ่านและงานที่ทำมาทั้งวัน แล้วก็ย้อนกลับคิดไปถึงลูกชายตัวน้อย ลูกเป็นเด็กดี ไม่เคยเกเร ไม่เคยเอ่ยปากขอเงินเพิ่ม นอกจากเงินค่าขนมที่เขาให้ประจำวันเท่านั้น แต่วันนี้ทำไมถึงเอ่ยปากยืมเงิน เมื่อสักครู่ เขาเหนื่อยเกินไป หรือ เครียดเกินไปหรือป่าว ถึงได้ใช้อารมณ์กับลูกไปอย่างนั้น เมื่อได้คิด เขาดับบุหรี่ แล้วเดินไปที่ห้องลูกชายไฟในห้องนอนดับแล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไป เอื้อมมือเปิดไฟในห้อง หนูน้อยนอนตะแคงหน้า ตายังคงลืมจ้องมองมาที่ประตู แก้มที่แนบกับหมอน ชุ่มด้วยน้ำตา พร้อมเสียงสะอื้นเบาๆ อยู่คนเดียว เขาเดินไปนั่งที่ขอบเตียงมือลูบผม ลูกชายเบาๆ พร้อมกับเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเครือ จุกคอ " พ่อขอโทษ นะลูก เมื่อกี้พ่อเหนื่อยมามากเลยใช้อารมณ์ กับลูกมากไปหน่อย จริงๆ ตะกี้พ่อไม่ได้ถามลูกด้วยซ้ำว่า ลูกอยากยืมเงินพ่อไปทำไม ลูกอาจจะมีเหตุจำเป็นที่จะต้องใช้เงินก็ได้ เงินแม้ว่าจะหาได้ลำบาก ไม่ได้ได้มาง่ายๆ แ ต่ถ้าลูกมีเหตุผลเพียงพอ พ่ออาจจะให้ยืมก็ได้ เพราะว่า ลูก น่ะสำคัญสำหรับพ่อเหนือ สิ่งอื่นใด และพ่อรักลูกจ้ะ" "ว่าแต่ ไหนลูกลองบอกพ่อสิว่า ลูกอยากยืมเงินสองร้อยไปทำอะไร" ผู้เป็นพ่อถามลูกชายที่มองหน้าพ่อนิ่ง ด้วยน้ำเสียงปราณี เต็มเปี่ยมด้วยความรัก ลูกชายตัวน้อย ส่งเสียงสะอื้นจากลำคอ "พ่อครับ ตั้งแต่แม่ตาย ผมเห็นพ่อต้องทำงานหนัก เพื่อหาเงินทุกวัน จนไม่ได้พัก ไม่ได้อยู่กับผมเลย เราแทบไม่มีเวลาได้อยู่ด้วยกัน ผมเลย ค่อยๆ เก็บค่าขนมของผมไว้ตลอดมา จนถึงตอนนี้ผมเก็บได้สองร้อยบาทแล้ว แต่พอผมรู้จากพ่อว่า พ่อทำงานได้ ค่าจ้างวันล่ะสี่ร้อย ผมจึงอยากยืมพ่อเพิ่มอีกสองร้อย ให้เป็นสี่ร้อย เพื่อจะได้ใช้เป็นค่าจ้างให้พ่อได้พัก ได้อยู่กับผม ซักวันนึงครับ" เงินทอง อาจจะจำเป็น ต่อการดำรงชีวิต แต่ ครอบครัว ยังคงต้องการ ความรัก ความอบอุ่น และ เวลาที่มีให้ แก่กัน "อย่าห่วงงานจนลืม ครอบครัว และ คนที่คุณรัก "   Create Date : 02 กรกฎาคม 2553 23 comments Last Update : 5 กรกฎาคม 2553 12:51:32 น. Counter : 739 Pageviews. Share Tweet

ซึ้งจัง   โดย: บางส้มเปรี้ยว 2 กรกฎาคม 2553 14:29:12 น.

อืม...เป็นบทความที่....ซึ้งใจมากค่ะ......ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะจ้ะ   โดย: ไหมพรมสีสวย 2 กรกฎาคม 2553 15:15:47 น.

ซึ้งจังค่ะ..อ่านไปน้ำตาคลอเบ้าเลย...   โดย: neenika 2 กรกฎาคม 2553 16:00:57 น.

นี่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับหลายๆ ครอบครัว อ่านแล้วน้ำตาซึมเหมือนกันค่ะ   โดย: @NBC 2 กรกฎาคม 2553 16:18:13 น.

แวะมาทักทาย พรุ่งนี้จะกลับไปหาพ่อพอดี เป็นเวลาสองเดือนแล้วที่ไม่ได้กลับไป ขอบคุณความหมายดีๆที่มีให้อ่าน แล้วจะแวะมาอีกจ้า บ๊าย บาย   โดย: Q-hikaru 3 กรกฎาคม 2553 0:45:56 น.

โดย: นนนี่มาแล้ว 5 กรกฎาคม 2553 1:41:53 น.

อ่านแล้วซึ้ง อึ้งไปเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ และขอบคุณที่แวะไปทักทายที่ blogนะคะ   โดย: Somyachi 5 กรกฎาคม 2553 13:10:15 น.

บางทีเราอาจจะตีความหมายของคุณค่าในชีวิต ไม่เหมือนกัน แล้วกว่าจะรู้....มันก็อาจจะสายเกินไป....แล้วก็เพิ่งตระหนักว่า...เรานั่นเองแหละ...ที่ไม่เคยเห็นความหมาย คุณค่า ที่แท้จริง ที่ซ่อนอยู่ภายในตัวของเรานั่นเอง....(เรื่องนี้สอนให้ไปคิดทบทวนดีนะ) ขอบใจจ๊ะ   โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* 5 กรกฎาคม 2553 13:46:07 น.

หมอก็นัดผ่า...อยู่เหมือนกัน.... กลัวค่ะ ไม่กล้าไปหาหมอ.. โดย: Tonkra49 วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:38:11 น เราเจอหมอไม่เก่ง ไข้ขึ้นหลายวันไม่หาย ปวดจนเอาน้ำแข็งโปะให้ชา แพ้ยาแก้ปวด ได้แต่ทนทรมาณ...ปวดหนอ ๆๆๆๆ   โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* 5 กรกฎาคม 2553 18:05:55 น.

อ่านแล้วซื้งครับ ไม่รู้ว่า ลูกสาว ผมจะคิดแบบนี้หรือเปล่า   โดย: webkit 6 กรกฎาคม 2553 15:54:57 น.

สวัสดีค่ะ.ง เชียงใหม่เป็นไงบ้างค่ะ.ฝนยังตกไหมค่ะ.. กำลังลุ้นบอลฮอลแลนด์อยู่ค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 7 กรกฎาคม 2553 2:56:54 น.

สวัสดีค่ะ.. อ้อมแอ้มหาผู้สวมกุงเกงเอว 56 นิ้วได้แล้วนะค่ะ เป็นใคร มาจากไหน ดูได้ที่blogเจ้าค่ะ เมื่อคืนเสียดายเยอรมันจัง.. แพ้สเปนตามแผนของปลาหมึกพอล..ฮือๆๆ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 8 กรกฎาคม 2553 12:36:04 น.

เรื่องดีค่ะ ขอบคุณที่ให้โอกาสมาอ่าน   โดย: goyajang 9 กรกฎาคม 2553 19:24:53 น.

สวัสดีค่ะ.. คืนนี้อ้อมแอ้มกะน้องโป๊งเหน่งเชียร์เยอรมันค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 10 กรกฎาคม 2553 22:32:56 น.

จริงด้วย อ่านแล้ว นำตาซึม ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยมีลูก   โดย: เอื้องผึ้งจันทร์ผา 12 กรกฎาคม 2553 12:31:24 น.

สวัสดีครับ ผมกลับบ้านไปจังหวัดปัตตานีหลายวันครับ เพื่อไปบำเพ็ญกุศลให้แก่ยายเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อส่งยายเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินทางกลับ ถึงสมุทรสาครเมื่อเช้านี้เองครับ......ผมขอ กราบขอบพระคุณเพื่อน พี่ น้อง ชาว BG ทุกๆท่าน ที่เข้าไปให้กำลังใจครับ...ขอให้ มีความสุขสมหวังอันเป็นนิรันดร์ครับ...... ............................................................. แล้วผมจะเข้ามาเยี่ยมใหม่นะครับ   โดย: panwat 13 กรกฎาคม 2553 10:00:03 น.

ทักทายยามเย็นครับ   โดย: pragoong 13 กรกฎาคม 2553 17:31:43 น.

อืม...ซึ้งครับ ..................... ต้องให้แล้วละครับ...อบ่ามัวแต่หาเงิน ขอเวลาหน่อยเถอะครับ   โดย: panwat 13 กรกฎาคม 2553 23:52:04 น.

สวัสดีค่ะ ขอแทรกอีกblogหนึ่งนะค่ะ ปีละ 1 ครั้งที่มีผลิตภัณฑ์ของผู้ป่วยจิตเวช นำมาจำหน่ายในงานวันเกิดของรพ.ช่วงเดือนพ.ค. อ้อมแอ้มจะอุดหนุนผลิตภัณฑ์เหล่านี้ทุกครั้ง มีทั้งพัด( ทำจากLotteryเก่าๆ ) กล่องนมและกระดาษสมุดโทรศัพทฺ์ ทำเป็นตะกร้าใส่ของ เลยอยากจะบอกบุญเพื่อนๆ ช่วยหาLotteryเก่าๆที่ไม่ถูกรางวัล หรือกล่องนมโฟรโมสต์ที่จะทิ้ง ขอรับบริจาคเพื่อให้ผู้ป่วยฝึกทำ และเป็นรายได้เสริมพิเศษเป็นค่ารักษาพยาบาล รวบรวมไว้ก่อนนะค่ะ ส่วนจะบริจาคให้ที่ไหน ขออ้อมแอ้มไปปรึกษาจนท.ที่สอนผู้ป่วยก่อน แล้วจะมาบอกเล่าให้ฟังนะค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 14 กรกฎาคม 2553 18:38:26 น.

แวะมาทักทายคราฟฟ   โดย: พระจันทร์สัญจร 14 กรกฎาคม 2553 22:21:04 น.

ทักทายเที่ยงๆครับ   โดย: panwat 15 กรกฎาคม 2553 12:33:23 น.

สวัสดีวันสีเขียวค่ะ อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ อยากให้เด็กไทยเป็นเด็กดีเหมือนเด็กคนนี้ทุกๆคน   โดย: ไผ่สวนตาล 21 กรกฎาคม 2553 13:40:34 น.

อ่านแล้วซึ้งน้ำตาไหลเลย   โดย: หมูน้อย IP: 84.139.25.237 12 สิงหาคม 2553 17:45:50 น.