[แผนรักเสน่ห์ร้าย] 1 : แก้วสารพัดนึก

ตอนที่ 1

แก้วสารพัดนึก


ณ สนามแข่งรถ “Speed Car” กฤติพงศ์ขับรถของเขาเข้ามาจอดยังซองจอด นอกจากจะเป็นทายาทเจ้าของโชว์รูมรถหรูนำเข้าแล้ว การแข่งรถก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่เขาชื่นชอบจนต่อยอดมาเป็นการเปิดสนามแข่ง ซึ่งเป็นสนามที่ได้มาตรฐานระดับสากล ผู้ที่มาใช้บริการที่นี่ส่วนใหญ่เป็นลูกหลานของคนมีฐานะที่ชอบความเร็วเหมือนเขา รถแต่ละคันที่วิ่งอยู่ในสนามล้วนมีราคานับสิบล้านบาท

“กันต์คะ ทางนี้ค่ะ” สาวสวยหุ่นดี ใบหน้าแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางโบกมือให้ก่อนตรงเข้าสวมกอดเบาๆ

“มานานหรือยังครับ” เขาถาม

“มาก่อนคุณสักสิบนาทีค่ะ วันนี้แป้งพาเพื่อนมาด้วยนะคะ” แป้งร่ำบอกแล้วพาเขาไปยังกลุ่มเพื่อนของเธอที่จับกลุ่มกันอยู่ที่รถสปอร์ตคันหนึ่ง

“นี่คุณกันต์ เจ้าของสนามแข่งจ้ะ” หญิงสาวแนะนำ

“สนามที่นี่สวยมากเลยครับ อย่างกับสนามที่เมืองนอก” เพื่อนของแป้งร่ำนามว่าแม็คบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นตาเป็นประกาย

“ที่นี่เป็นสนามแข่งระดับมาตรฐานครับ เชิญตามสบายเลยนะครับ ต้องการอะไรเพิ่มเติมก็บอกเจ้าหน้าที่ของที่นี่ได้”

“ขอบคุณค่ะ” สาวสวยอีกคนก้มศีรษะรับ

“ถ้าอย่างนั้นเราอย่าเสียเวลากันเลย ไปลงสนามกันเถอะ ฉันอยากลองรถใหม่แล้ว” แม็คบอก

“ไป ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่ารถคันใหม่ของนายจะเร็วสู้รถของฉันได้หรือเปล่า” ชายหนุ่มอีกคนนามโป้ยบอก

“ให้เทปนั่งไปด้วยนะคะ” เทปร้องขอพร้อมเกาะแขนโป้ย ก่อนหันมาชวน “ไปด้วยกันมั้ยแป้ง”

“ไม่ล่ะ ฉันอยากคุยกับกันต์มากกว่า” แป้งร่ำบอกแล้วเกาะแขนกฤติพงศ์ “เดี๋ยวพวกเธอไปติดต่อเข้าสนามกับคุณธงด้านในเลยนะ บอกว่าเป็นเพื่อนกับคุณกันต์ จะได้รับส่วนลดพิเศษด้วย”

“ทิ้งกันเลยนะยายแป้ง เห็นคนอื่นดีกว่า จำไว้เลย” เพื่อนสาวคาดโทษแบบไม่จริงจัง ก่อนเพื่อนทั้งสามจะขึ้นรถและตรงไปยังอาคารหลังเล็กที่อยู่ไม่ไกลเพื่อติดต่อขอเข้าใช้สนาม

“เราไปตรงนั้นกันดีกว่าค่ะ แป้งอยากคุยกับคุณแบบสองต่อสอง” แป้งร่ำบุ้ยหน้าไปยังอาคารอีกหลัง ซึ่งใช้เป็นที่นั่งเล่นพักผ่อนหย่อนใจ

ด้านในอาคารมีคอฟฟี่ชอปไว้คอยบริการ มีลูกค้านั่งอยู่หลายโต๊ะ ส่วนใหญ่จะเป็นการมานั่งรอเพื่อนเพื่อเข้าสนาม เพราะตอนนี้เพิ่งจะเป็นเวลาหกโมง บางคนยังไม่เลิกงาน
สนามของเขาเปิดตั้งแต่เที่ยงวันถึงเที่ยงคืน แต่ช่วงกลางวันไม่ค่อยมีลูกค้านัก ส่วนใหญ่ลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการช่วงนั้นจะเป็นพวกหัดขับรถหรือคนที่ต้องการลองเครื่องยนต์

ส่วนเวลาเย็นย่ำไปจนดึก จะเป็นลูกค้าอีกกลุ่ม คือพวกที่นำรถยนต์ส่วนตัวมาแข่งกันเป็นกลุ่มแก๊ง รถที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นรถสปอร์ตมีราคา ลูกค้าก็เป็นคนที่รู้จักกันอยู่แล้วเพราะอยู่ในแวดวงไฮโซและวงการรถหรู

“ทำไมถึงไม่อยากให้แป้งไปหาคุณที่โชว์รูมคะ หรือว่าคุณซ่อนใครไว้ที่นั่น” แป้งร่ำถามน้ำเสียงไม่จริงจังออกแนวล้อเล่นซะมากกว่า

“ไม่มีหรอกครับ แต่ที่นั่นเป็นที่ทำงานของผม ผมมีลูกน้องต้องปกครอง ถ้าคุณไปผมคงทำงานได้ไม่เต็มที่ อีกอย่างนะครับ ผมไม่ชอบให้มีเรื่องชู้สาวเกิดขึ้นในที่ทำงาน ผมให้เกียรติพนักงานและพนักงานก็เกรงใจผม และผมไม่อยากเสียการปกครองครับ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“อ้าว...แล้วที่นี่ล่ะคะ แป้งมาหาคุณที่นี่ คุณไม่เสียการปกครองกับพนักงานที่ดูแลสนามแข่งหรือคะ” เธอถาม

“ไม่ครับ เพราะที่นี่ผมเป็นคนก่อตั้งและดูแลเอง แต่ที่นั่นผมเข้าไปดูแลแทนคุณพ่อ และท่านก็วางระบบระเบียบไว้ดีมาก ผมไม่อยากทำลายมันครับ เลยต้องเลยตามเลย ให้เป็นแบบที่คุณพ่อต้องการ”

“แบบนี้คุณก็อึดอัดแย่สิคะ ที่ต้องทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเองแบบนั้น” แป้งร่ำพูดยิ้มๆ ขณะที่กฤติพงศ์หัวเราะ

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ” เขาตอบ “และผมก็คิดว่าดีซะอีกที่เป็นแบบนั้น ทำให้ผมสนิทใจกับพนักงานทุกคน และพวกเขาก็ทำงานอย่างมีความสุขด้วย ไม่ต้องคอยระแวงว่าเจ้านายจะทำอะไรหรือเปล่า”

“แต่ถ้าคุณจะทำ แป้งว่าพวกเขาก็น่าจะยินดีนะคะ คุณออกจะหล่อ รวย และใจดีขนาดนี้ ใครไม่สนใจก็แปลกแล้วล่ะคะ” เธอบอก

“อย่าเลยครับ เดี๋ยวจะเสียการปกครองเปล่าๆ”

“แต่ก็ดีแล้วค่ะที่คุณไม่สนใจพนักงานตัวเองแบบนั้น ไม่งั้นแป้งมีหึงจริงๆ ด้วยและอาจไปอาละวาดถึงที่ทำงานของคุณก็ได้นะคะ” เธอบอก ทำเอากฤติพงศ์หัวเราะอีกครั้ง
หึง...เธอคิดว่าตัวเองทำได้ถึงขนาดนั้นเชียวหรือ?

เธอคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ถึงขนาดนั้นเชียวหรือ?

“อย่าหึงผมเลยครับ คุณก็รู้ว่าเวลาของเรามีแค่สองครั้ง และผมก็ไม่ชอบให้มีครั้งที่สามเกิดขึ้น” เขาบอกเป็นความนัยว่าให้เธอหยุดคิดเรื่องที่จะสานสัมพันธ์

“ค่ะ แป้งจำได้ และจะทำให้ครั้งที่สองของเราเป็นครั้งที่น่าจดจำที่สุด” เธอกระซิบ สิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่ความรักจากเขาแต่คือบทรักแสนตื่นเต้นและร้อนแรงที่เขามอบให้ต่างหาก

“ผมว่าเราออกไปดูเพื่อนๆ ของคุณที่สนามดีกว่าครับ” ชายหนุ่มชวน

“ก็ดีค่ะ เดี๋ยวยายเทปจะหาว่าแป้งทิ้งเพื่อนอีก” เธอเห็นด้วย ก่อนทั้งสองจะออกจากคอฟฟี่ชอปและตรงไปยังสนามแข่ง

สนามแข่งแห่งนี้มีความยาวรอบสนามกว่าห้ากิโลเมตร มีทั้งทางตรงและทางโค้ง และรองรับผู้ชมได้หลายหมื่นคนในยามที่มีการจัดแข่งขัน นอกจากนี้ระบบการรักษาความปลอดภัยก็ดีเยี่ยมอีกด้วย ทำให้ค่าเข้าใช้สนามแพงกว่าที่อื่น ซึ่งก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับลูกหลานไฮโซคนมีเงินทั้งหลาย ในเมื่อซื้อรถคันละหลายสิบล้านได้ แค่สนามแข่งครั้งละไม่กี่พันบาท ถือว่าสบายมาก

เพื่อนของแป้งร่ำกลุ่มใหญ่ยืนจับกลุ่มอยู่มุมหนึ่งของสนาม นอกจากจะมีกลุ่มเพื่อนของเธอแล้ว ยังมีอีกหลายกลุ่มที่มาประลองความเร็วกัน หลายคนเข้ามาทักทายกฤติพงศ์ ซึ่งชายหนุ่มก็พูดคุยด้วยความสนิท บางคนเขาก็เดินเข้าไปทักทายด้วยตัวเองก่อนจะกลับมาเข้ากลุ่มเพื่อนๆ ของแป้งร่ำ

“คุณกันต์รู้จักกับลูกค้าเกือบทุกคนเลยนะคะ” เทป เพื่อนของแป้งร่ำทัก

“ครับ ส่วนใหญ่คนที่มาที่นี่จะเป็นลูกค้าประจำกันอยู่แล้ว บางคนก็เป็นเพื่อนของเพื่อนครับ...เป็นยังไงบ้างครับ ขับกันไปกี่รอบแล้ว” เขาตอบและถามในคราวเดียว

“รอบเดียวเองครับ นี่ก็เพิ่งจะมาถึงเมื่อกี้นี้เอง มันสุดๆ ไปเลยครับ สามโค้งสุดท้ายนั้นสุดยอดไปเลยครับ ผมเกือบหลุดโค้ง โชคดีที่หักพวงมาลัยกลับมาได้ ไม่งั้นแพ้ไอ้โป้ยแหงๆ” แม็คบอกแล้วยักคิ้วหลิ่วตาให้เพื่อน

“คุณเทปเป็นยังไงบ้างครับ” กฤติพงศ์ถาม

“เกือบหัวใจวายค่ะ โค้งทีเทปงี้กรี๊ดลั่นรถเลย”

“นี่แหละที่ทำให้แพ้ กรี๊ดทีหูแทบแตก” โป้ยบอก “ไปแข่งกันอีกครั้งไอ้แม็ค คราวนี้ไม่เอาตุ๊กตาหน้ารถแล้ว”

“จะแข่งกันอีกกี่ครั้งก็ได้ ฉันสบายอยู่แล้ว ถามเทปเหอะว่าจะยอมยืนรอเฉยๆ หรือเปล่า”

“เชิญตามสบายเถอะย่ะ ฉันไม่เอาชีวิตไปเสี่ยงด้วยแล้ว ยังไม่อยากหัวใจวายตาย” หญิงสาวบอกแล้วย่นคิ้วใส่แฟนหนุ่มก่อนเดินมายืนข้างเพื่อน ขณะที่เพื่อนชายอีกสองคนตรงไปที่รถสปอร์ตของตัวเองแล้วขับออกไปด้วยความเร็ว ทิ้งไว้เพียงเสียงเครื่องยนต์และฝุ่นผง

หลังจากรถสปอร์ตของแม็คและโป้ยขับออกไป รถสปอร์ตอีกสองคันก็เข้าประจำยังจุดออกรถเมื่อได้รับสัญญาณ สปอร์ตสองประตูคันโฉบเฉี่ยวก็พุ่งทะยานออกไปพร้อมกัน โดยมีเพื่อนๆ ที่ยืนอยู่ข้างสนามคอยส่งเสียงเชียร์

กฤติพงศ์ยืนดูลูกค้าอยู่ครู่ก็เดินเลี่ยงออกมาและไปนั่งรอยังจุดเข้าเส้นชัย ซึ่งคิดว่าอีกสองสามนาทีรถทั้งสองคันน่าจะมาถึง

ไกลออกไปยังคนกลุ่มใหญ่ที่ยืนเชียร์เพื่อนออกตัวจากจุดปล่อยรถ หญิงสาวหุ่นบางร่างน้อยแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดคนหนึ่งยืนมอง กฤติพงศ์ไม่วางตา พร้อมรอยยิ้มน้อยๆ ที่ปรากฏขึ้นยังมุมปากอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีสด ดวงตาของเธอกลมโตและดูโฉบเฉี่ยวด้วยการกรีดอายไลน์เนอร์ ทำให้ดูสวยหวานและดุเข้มในคราวเดียวกัน

“ดูอะไรอยู่ เพื่อนเธออยู่ทางนี้” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดพร้อมใช้ไหล่กระแทกเบาๆ ที่ไหล่บางของสาวสวย สายตาของหนุ่มคนนั้นมองตามเป้าหมายที่เธอมองอยู่ก่อนยิ้ม

“สนใจเขาล่ะสิ” เขาบอก “ไม่เห็นหรือไงว่าเขามากับแฟน ดูดิ เกาะแขนไม่ยอมปล่อยเลย”

“ใครจะไปสนใจแฟนเขา” สาวสวยบอก

“เฮ้ย! พูดแบบนี้แสดงว่าสนใจเขาจริงๆ น่ะสิแก้ว” เขาถาม ขณะที่แก้วหรือเก็จแก้วยักคิ้ว

“แน่นอน เขาเป็นใครน่ะ”

“พี่กันต์ เจ้าของสนามแข่ง ตาถึงเหมือนกันนะเรา เพิ่งมาครั้งแรกก็เล็งเจ้าของสนามซะแล้ว” เขาแซว

“เธอรู้จักเขาหรือโบ้ต” เก็จแก้วถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ฉันมาที่นี่ประจำ ก็ต้องรู้จักเขาอยู่แล้ว พี่กันต์น่ะ เขาเป็นเพื่อนสนิทกับพี่เพชร เธอรู้จักหรือเปล่า พี่พัชฏะ เจ้าของตลาดและหมู่บ้านน่ะ”

“รู้จักสิ ใครบ้างไม่รู้จักเพลย์บอยตัวพ่ออย่างพี่เพชร” เก็จแก้วบอก “น้องสาวเขาเป็นรุ่นน้องของฉัน เราเรียนที่เดียวกัน”

“แต่ตอนนี้พี่เพชรเปลี่ยนไปแล้ว ไม่เจ้าชู้เหมือนแต่ก่อน แถมยังเลิกเที่ยวอีกด้วย เห็นว่าแต่งงานแล้ว รักแฟนน่าดูเลย”

“แล้วกับพี่กันต์คนนี้แหละ เป็นคนยังไง” เก็จแก้วถามเข้าเรื่อง

“เขาเป็นเพื่อนสนิทพี่เพชร นิสัยก็คล้ายๆ กันนั่นแหละ” โบ้ตหรือบริบูรณ์บอกเพื่อน ขณะที่เพื่อนสาวทำหน้าไม่เชื่อ

“ท่าทางเขาไม่เห็นเหมือนพี่เพชรเลย”

“เธอไม่เห็นผู้หญิงข้างตัวเขาหรือไง เมื่ออาทิตย์ก่อนที่ฉันมา ไม่ใช่คนนี้นะ”

“แสดงว่าก็เพลย์บอยตัวพ่อไม่ต่างกับพี่เพชรน่ะสิ ไม่น่าเชื่อเลยนะ ท่าทางเขาออกจะเรียบๆ เป็นสุภาพบุรุษขนาดนั้น”

“พี่เพชรน่ะเขาเป็นพวกเปิดเผย ต่างกับพี่กันต์ที่เป็นเสือซุ่ม แต่เขาก็แบ่งแยกเป็นนะ ถ้าเธอไปเจอเขาที่โชว์รูมรถ เธอจะเห็นพี่กันต์เป็นเหมือนที่เธอคิดไว้ คือสุภาพ อ่อนโยน แสนดีสมเป็นเจ้านายที่น่าไว้ใจ แต่ถ้าเธอมาเจอเขาที่นี่ เธอก็จะได้เห็นตัวตนของเขาจริงๆ”

“เขาชอบสร้างภาพเหรอ” หญิงสาวถามข้อมูล

“อย่าเรียกแบบนั้นสิ ใครมาได้ยินเขาก็เสียหายพอดี ฉันเคยถามเขาตอนไปหาที่โชว์รูม พี่กันต์บอกว่าเพราะคุณพ่อของเขาสร้างมาตรฐานเอาไว้เขาเลยต้องทำตามแต่มันก็ดีเพราะทำให้เขาทำงานได้อย่างสะดวกใจมากขึ้น แถมยังพูดติดตลกด้วยว่า พนักงานจะได้ไว้ใจ ไม่ใช่ทำงานไประแวงไปเพราะมีเจ้านายขี้หลี”

“ฉันอยากรู้จักเขา” เก็จแก้วฟันธง

“เฮ้ย!” เพื่อนร้องเสียงหลง “เธอก็เห็นอยู่ว่าเขาควงสาว ยังคิดอยากทำความรู้จักอีกเหรอ ไม่กลัวแม่สาวคนนั้นจับเชือดคอหรือไง และเด็กๆ แบบเธอนี่นะ พี่กันต์เขาไม่สนใจหรอก”

“ไม่ลองไม่รู้ ยิ่งท้าทายฉันยิ่งอยากลอง และเธอรู้ไว้เลยนะว่าฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองไปยืนอยู่ข้างเขาแทนผู้หญิงคนนั้นให้ได้ ถ้าทำไม่ได้ อย่ามาเรียกฉันว่าแก้วสารพัดนึก” หญิงสาวประกาศกร้าว

แก้วสารพัดนึก เป็นฉายาของเธอที่นึกอยากได้อะไรแล้วต้องได้อย่างที่ตั้งใจ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องด้วยกล ไม่ได้ด้วยกลก็ต้องด้วยมนต์เสน่ห์ของเธอนี่แหละ และเธอก็มั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองว่าจะทำให้เขาสนใจได้ไม่ยาก




ประตูห้องของคอนโดเปิดออกพร้อมด้วยร่างบางของแป้งร่ำเดินเข้ามา โดยมีหนุ่มหล่ออย่างกฤติพงศ์เดินตามเข้ามาติดๆ มือของเขาโอบประคองเธอไว้ตลอด ขณะที่แป้งร่ำก็มีสีหน้ายิ้มแย้ม เธอเอนซบคนร่างสูงตลอด และเมื่อประตูห้องปิดลง เธอก็อ้อยอิ่งอยู่ตรงประตู มือบางเอื้อมไปโอบรอบคอของเขาและลูบเบาๆ ส่วนมือของพฤติพงศ์วนเวียนอยู่บริเวณเอวและสะโพกของเธอ

“ดื่มอะไรสักหน่อยนะคะแล้วค่อยกลับ” เธอกระซิบบอกแล้วจูบเขาเบาๆ ที่แก้ม

“ผมเพิ่งมาก็บอกจะให้กลับแล้วหรือครับ” เขาถามเสียงอ้อน

“ค่อยกลับของแป้ง หมายถึงพรุ่งนี้เช้าค่ะ แต่ถ้าคุณไม่รีบจะกลับสักเที่ยงหรือเย็นก็ได้ แป้งไม่ว่า” เธอบอก

“คุณมีอะไรให้ผมดื่มบ้างครับ” เขาโน้มตัวมาถาม ขณะที่แป้งร่ำยิ้มก่อนประกบปากกับเขา ส่งลิ้นเล็กเข้าไปทักทายในอุ้งปากร้อนเป็นการอุ่นเครื่อง พร้อมมือเล็กที่จัดการปลดกระดุมเสื้อของเขา ขณะที่มือของเขาก็จัดการกับชุดเดรสของเธอเช่นกัน ซึ่งถอดง่ายกว่าเขาเยอะ เพียงแค่ชิ้นเดียว ร่างบางก็เหลือแค่ชั้นในติดกาย

“นี่แค่น้ำจิ้มนะคะ คืนนี้แป้งจะให้คุณดื่มจนอิ่มไปเลยค่ะ” เธอบอกเสียงแผ่วแล้วดึงเขาไปที่โซฟานุ่ม

“ผมเป็นคนอิ่มยากด้วยสิ”

“เท่าไหร่แป้งก็ให้คุณได้ค่ะ” เสียงหวานกระซิบข้างหูก่อนเธอจะเป็นฝ่ายนั่งคร่อมตักเขาแล้วส่งอกอวบที่ยังมีเครื่องพันธนาการอยู่ไปที่ปากของเขา กฤติพงศ์ยิ้มแล้วกดจมูกยังเนื้อนิ่มเต่งตึง มือของเขาเอื้อมไปปลดตะขอโดยเร็ว เมื่อพุ่มดอกบัวตูมเป็นอิสระ เขาก็ส่งปากร้อนๆ เข้าครอบครองทันที

ชายหนุ่มดูดเม้มนมสดจากเต้าอวบด้วยความกระหาย โดยใช้มืออีกข้างบีบนวดเต้าที่ว่างไปด้วย เรียกเสียงครางแผ่วของแป้งร่ำให้ดังขึ้น

“อาาาาา แบบนั้นค่ะกันต์ อีกค่ะ ดูดแรงอีกค่ะ อืมมมมม อาาาา”
กฤติพงศ์ย้ายจากเต้าหนึ่งไปยังอีกเต้าเพื่อให้เท่าเทียบ เขาดูดกลืนจนเนื้อนิ่มหายเข้าไปในปากเกือบครึ่งเต้า ก่อนใช้ลิ้นร้อนเขี่ยปลายถันที่แข็งเป็นไตเล่นและยังใช้ฟันหน้าขบเบาๆ อีกด้วย อกอีกข้าง เขาใช้ข้อนิ้วคีบผลเชอร์รี่สุกปลั่งแล้วดึงขึ้น ทำเอาร่างบางถึงกับสั่นสะท้าน

“ซี๊ดดดดด อาาาา ดีค่ะกันต์ แบบนั้นค่ะ” เธอร้องบอกพร้อมมือบางที่เลื่อนลงต่ำไปยังขอบกางเกงของเขาก่อนจัดการปลดเข็มขัดและตะขอออก

“ให้แป้งทำให้คุณก่อนนะคะ รับรองว่าคุณต้องชอบ” เธอบอกเสียงพร่าบอกถึงความต้องการ กฤติพงศ์ยิ้มแล้วเอนตัวพิงโซฟา สองขาแยกออกเล็กน้อย ขณะที่แป้งร่ำเลื่อนตัวไปลงตรงหว่างขาของเขาพร้อมจัดการปลดกางเกงของเขาออกให้พ้นสะโพกสอบ

ดวงตาหวานมองกายแกร่งของเขาเป็นประกาย มือเล็กเอื้อมไปสัมผัสเบาๆ อย่างหลงใหลแล้วรูดขึ้นลงเพื่อปลุกตัวตนของเขาให้ตื่น เมื่อแก่นกายเริ่มขยายตัว เธอก็ขยับตัวเข้าใกล้จนเนื้อกายของเขาห่างจากปากเล็กไม่ถึงคืบ

หญิงสาวอ้อยอิ่งและไม่รีบร้อน เธอจูบซับไปตามความยาวของท่อนเนื้อ เรียกเสียงครางลึกให้ดังขึ้นพร้อมสะโพกสอบที่ยกน้อยๆ คล้ายเร่งให้เธอจัดการกลืนกินโดยเร็ว ทำเอาแป้งร่ำถึงกับยิ้มเมื่อเขาแสดงความต้องการเธอถึงขนาดนี้

“เร็วเถอะแป้ง อย่ามัวแต่ช้าอยู่เลย” เขาเร่งเสียงหอบแล้วกดศีรษะเธอเบาๆ
แป้งร่ำไม่ปล่อยให้หนุ่มหล่อรอนาน เธอเลื่อนใบหน้าไปยังส่วนปลายที่เริ่มมีน้ำใสๆ ซึมออกมา ก่อนอ้าอมกายใหญ่ไว้จนหายไปเกือบครึ่งพร้อมกันนั้นก็ใช้มือรูดสาวเพื่อสร้างความเสียวให้กับเขาด้วย ศีรษะเล็กได้รูปขยับขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆ ก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้น เธอดูดกลืนท่อนเนื้อของเขาจนแก้มเนียนตอบเข้าหากัน

“อาาาา แบบนั้นแป้ง โอวววว ดีมาก อืมมม เยี่ยมมาก” เขาบอกเสียงหอบพร้อมจับศีรษะเธอไว้ กายแกร่งของเขาผลุบเข้าผลุบออกในปากของเธอจนเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายและน้ำใสๆ จากตัวของเขา

“โอววว โอยยย เสียวแป้ง โอยยย ดีมาก ดีจริงๆ โอวววว” กฤติพงศ์ครางหนักพร้อมหน้าท้องที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อเริ่มหดเกร็ง เขายกสะโพกเพื่อให้เธอกลืนกินตัวตนของเขาเข้าไปอีก ทั้งที่มันเข้าไปจนเต็มปากของเธอแล้วก็ตาม มือเล็กรูดสาวเพื่อเร่งให้เขาถึงจุดสุดยอดเร็วขึ้น

“โอววว โอววว แบบนั้นแป้ง แรงกว่านี้ เร็วหน่อย โอ๊ะ โอ๊ะ โอยยยย” ชายหนุ่มเร่ง ซึ่งแป้งร่ำก็ทำตามคำขอ เธอผงกศีรษะเร็วๆ จนผมสยาย ไม่นานน้ำขาวขุ่นอุ่นๆ ก็พุ่งใส่ปากเล็ก หญิงสาวผ่อนความเร็วลงและเริ่มดูดกลืนน้ำนั้นด้วยความเอร็ดอร่อย มือบางยังเร่งสาวเพื่อรีดน้ำอุ่นๆ ออกมาให้มากที่สุด ขณะที่กฤติพงศ์หอบหนักด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข

แป้งร่ำขยับขึ้นมานั่งตักหลังจากจัดการกายแกร่งจนสะอาดก่อนเธอจะประกบปากตัวเองกับปากของเขาส่งลิ้นเล็กเข้าไปพัวพันกับลิ้นของเขา

“คราวนี้ก็ถึงตาของผมบ้าง” เขากระซิบเสียงแหบก่อนดันร่างบางนอนราบบนโซฟา ใบหน้าของเขาเลื่อนลงไปยังกลางลำตัวของเธอพร้อมชั้นในที่ค่อยๆ เลื่อนออกจากเรียวขา ใบหน้าของเธอเคลิ้มฝันและมีความสุขที่ถูกเขาดื่มกิน


..................................................


ติดตามเรื่องเต็มในแบบอีบุ๊กได้คะ รับรองว่าซี๊ดซ้าดขึ้นเรื่อยๆ 

Create Date : 25 กันยายน 2558		1 comments
Last Update : 25 กันยายน 2558 12:29:23 น.
Counter : 767 Pageviews.
Share Tweet