Bloggang.com : เจ้าทานตะวัน : อยากให้รู้..........ว่าคิดถึงจับใจ

อยากให้รู้..........ว่าคิดถึงจับใจ

รักษาสุขภาพน่ะคะ มีนคงอยากบอกคำนี้
บอกแล้วบอกอีกกับคนที่อยู่ไกลมีนจังในวันนี้
แม้การบอกจะไม่เหมือนกับการมองเห็นด้วย
ตาตัวเอง ว่าคนอีกด้านสุขภาพดี แต่มีนทำอะไรไม่ได้
มากไปกว่าการบอกแบบนั้น พี่รับรู้ได้ไหมน่ะ
ว่ามีนบอกออกไปจากใจ ไม่ได้ผ่านคำพูดลอยๆ

ขอบคุณสำหรับการพยายามส่งข่าวของพี่
ขอบคุณที่ทราบว่ามีนจะเป็นแบบไหนเวลา
พบว่า อีกคน มีเวลาที่แปลกไป ครั้งแรกมีน
อาจจะแค่มองว่า พี่คงยุ่งและดูวุ่นวายเกินกว่า
ที่จะมีเวลาทิ้งตัวหนังสือให้มีนได้เห็นหรืออุ่นใจ
ในแบบเดิม ลึกลึกของความกังวลนั้นมีนยังคง
เชื่อว่า พี่จะกลับมาเล่าให้ฟังแบบเคยเล่าให้ฟัง
เสมอ ว่าไป ไหนมาบ้าง

หนนี้พี่ยังไม่ได้กลับมาแต่ส่งข่าวมาก่อน อาจเพราะ
ช่วงนี้พี่รู้ว่า มีนอาจเปิดไดอารี่มากกว่าเดิมเพียงเพื่อ
พบคำว่า มาอ่านครับ ของพี่ ขอบคุณสำหรับคำอวย
พรให้ฝันดี และอีเมล์อธิบายของพี่ มีค่ากับความรู้สึกมีน
มากจริงๆ บางหน มีนค้นพบว่า มีนนั่งรอคำบอกแบบนี้
ทั้งที่มีนรู้ว่า พี่จะบอกแบบเดิมทุกครั้งที่ห่างกันไป
ห่างของมีนคงทำให้หลายคนหัวเราะ แค่มองไม่เห็น
ไดอารี่กันสักวัน แค่พบตัวหนังสือที่บอกว่ามาอ่าน
ในเวลาดึกกว่าเดิม หรือแค่มองไม่เห็นอีเมล์ของอีกคนส่งกลับมา

มีนอาจเปลี่ยนไปเพียงแค่ไม่ส่งอีเมล์ไปป่วนหรือโวยวาย
ไม่อัพไดให้รู้สึกเสียใจเวลาเขียนอะไรไปแบบแต่ก่อน
มีนอาจไตร่ตรองหรือใช้สมองมากกว่าหัวใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เกี่ยวกับเรื่องของพี่ แต่ถึงแบบไหน มีนไม่เคยเปลี่ยนตัวเอง
ในเวลาคิดถึงพี่มากมาก และกลายเป็นเหงาหรือจ๋อย
เลยไปน้อยใจแบบนั้นได้

มีนไม่ได้เจอพี่ในเวลาที่มีนอยากเจอพี่นี่น่ะ
พี่คงหัวเราะเพราะ
หากถามว่าเวลาของการอยากเจอพี่เป็นเวลาไหน
คงเป็นเวลา แบบช่วงนี้ เพราะ ยิ่งใกล้เวลาที่มีนชอบนับ
มีนก็รู้ว่าคงเหมือนปีก่อน ที่มีช่วงการเดินทางไปในที่ไกลๆ
ถ้าหากครั้งแรกที่เราเจอกัน พี่ไปไหนๆแบบนี้
เราคงไม่ได้มีเวลาคุยตั้งแต่เช้าจนเย็นเลยไปจนค่ำ
และเริ่มต้นทำความรู้จักกันแบบนี้

วันเวลาสองปี ระหว่างพี่กับมีน
คงเดินไปในแนวทางของตัวเองไม่มีอะไรข้องเกี่ยว ผูกพัน
และอาจจะแค่ได้เห็นหน้ากัน แล้วผ่านไป
แต่ไม่ได้รู้สึกคิดถึง ห่วงใย กังวลหรือน้อยใจพี่ในแบบนี้ก็ได้
มีนจะขอบคุณวันเวลาว่างของพี่เมื่อปีนั้นดีไหม

พี่รู้เหมือนมีนรู้ไหมน่ะ
ต่อให้มีนเปลี่ยนไปในหน้าที่การงานหรือสิ่งแวดล้อมแค่ไหน
แต่มีนรู้ตัวเองมาว่าสองปีที่มีนรู้จักพี่มีนไม่เปลี่ยน ในการนั่งนิ่งๆ
และคิดว่าคนอีกด้านเป็นไงบ้างในเวลาไม่พบกันแบบนี้ ไม่สบาย
หรือวุ่นวายกว่าเดิมน่ะ ลืมกันหรือยัง รู้ไหมว่าใครคิดถึง

ขอบคุณพี่มากสำหรับไดอารี่ที่วนกลับมาเติมให้เต็ม
ไดอารี่หน้านั้น เหมือนเติมระยะห่างในหัวใจมีนด้วย
หัวใจที่ว่างๆ เบาๆ เหงาๆ เวลาไม่พบกัน

ขอบคุณอีเมล์เล่าเรื่อง มีนไม่ได้อ่านแบบหน้างอ
อย่างพี่บอก ทำได้เพียงอ่านแบบซึมซึมมากกว่า
เพราะข้อความในเมล์เป็นสิ่งที่มีนคิดก่อนพี่บอก
และมีนคิดว่าพี่คงบอกเพราะรู้ว่ามีนต้องคิดและกังวลแล้ว..
วันนี้มีนเขียนอะไรไม่ค่อยได้อย่างใจ
เพราะความรู้สึกเล็กๆ มันเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม

ขอบคุณที่นึกถึงกัน........

เกเร อารมณ์ดี
4 ธ.ค. 2548 เวลา 07:29 น.

ฉันมักมองไปที่ปลายท้องฟ้า
ไม่ได้มีจุดหมายอะไรทั้งนั้น
แค่ใจลอยไป สู่คนเคยรักกัน
และก็ยังรักและรักสุดใจ

ไม่ว่าจะผ่านไป
นานแสนนานเพียงใด
แต่ในใจฉันยังมีแต่คนเดียว

เธออยู่ที่ไหน ฉันถามตัวเอง ถามคนที่บนท้องฟ้า
เธออยู่ที่ไหน เธออยู่ที่ไหน ได้โปรดให้ฉันได้รู้
วันนี้เธอเป็นยังไง อยากให้รู้ฉันคิดถึงจับใจ

ฉันแหงนมองดาวที่เต็มท้องฟ้า
ไม่ได้มีเหตุผลอะไรท้องฟ้า
แค่คนคนหนึ่งที่เหงาและหนาวสั่น
ไม่ได้ใฝ่ฝันอะไรอีกเลย

ไม่ว่าจะผ่านไป
นานแสนนานเพียงใด
แต่ในใจฉันยังมีแต่คนเดียว

เธออยู่ที่ไหน..เธออยู่ที่ไหน
เธออาจไม่รู้คนหนึ่งยังคงอ้างว้างเดียวดาย
และยังคงคิดถึงเธอจับใจ
และยังคงรักเธอสุดใจ

เกเร อารมณ์ดี

ip : 203.188.20.131
4 ธ.ค. 2548 เวลา 07:29 น.

Create Date : 13 ธันวาคม 2548

Last Update : 13 ธันวาคม 2548 0:57:57 น.

1 comments

Counter : 822 Pageviews.

เขียนได้ดีมากนะคะ เป็นความรักที่มีความสุขมากๆๆคะ แม่กระทั่งคนอ่าน ยังบอกได้เลยว่า แอบปลื้ม แทนคนที่เขียนถึง

โดย: อาหมวย IP: 101.51.170.243 วันที่: 17 กันยายน 2554 เวลา:11:17:59 น.