Bloggang.com : เจ้าทานตะวัน : แค่ยังมีเธอให้คิดถึงอยู่..ฉันก็อุ่นใจ

แค่ยังมีเธอให้คิดถึงอยู่..ฉันก็อุ่นใจ

เช้านี้อากาศเย็นของลมหนาว ปลุกมีนให้ลืมตาอีกครั้งแน่แน่
เพราะเมื่อคืนรู้ตัวว่ากระชับผ้าห่มหนาๆ นั่นหลายหน
ลมเย็นเริ่มพัดแรงขึ้นเหมือนบอกมีนว่า
นี่เข้าหน้าหนาวที่มีนบ่นถึงเสมอแล้วหล่ะ

มีนเคยบอกไหมว่า เมื่ออยู่นานนานมีนชอบห้องนอน
ห้องที่มีนนอนอยู่มากขึ้นเรื่อยๆ แม้ไม่ผูกพันเท่าห้องเดิม
แต่ก็เริ่มรู้สึกชอบและคุ้นเคยกับห้องนี้มากขึ้นเรื่อยๆ
ทุกวันนี้ยังคิดเลยว่าเพราะได้ห้องถูกใจ จึงอยู่ได้ในที่ที่เงียบ
สงบ และไม่มีใครเลย แบบนี้ได้เรื่อยๆ แบบอุ่นใจ

ห้องเดิมของมีนจะมองเห็นฟ้ากว้างๆ ที่ตรงระเบียง
ที่พ่อทำกว้างขนาดไปปูที่นอนนอนได้ในหน้าหนาว
เป็นระเบียงที่กว้างเท่ากับห้องๆ นึง พ่อให้ความสำคัญ
กับพื้นที่ไม่มีหลังคา ให้มีนได้เจอะฝน ให้มีนได้เจอะลม
และอากาศบ้าง พ่อบอกให้มีนอดทนที่จะเดินขึ้นไปนอน
อยู่ชั้นบนสุดของบ้าน เพราะถึงที่สุดแล้วมีนจะรู้ว่า
เวลามองอะไรจากข้างบน มันสวยงาม และนี่เป็นบ้านเรา
พ่อบอกมีนว่า มีนจะกลัวทำไม กับแค่เหนื่อยที่จะต้องเดิน
ไปอยู่ในมุมที่สวยและดีที่สุดของบ้าน

ใหม่ๆ ตอนย้ายบ้าน..และทราบว่าตนเองต้องอยู่
ชั้นบนสุด...มีนงอแง และโวยวายว่าทำไมต้องมีน
เพราะมีนเป็นน้องคนเล็กรึ ทำไมไม่เป็นพี่กอล์ฟ
พ่อก็บอกว่าพี่กอล์ฟไปเรียนนี่ มาก็มาแว่บๆ เรียนจบ
ก็มีบ้านแยกของตัวเองอยู่ดี มีนจะเกี่ยงใครอีก
แต่เมื่ออยู่ไปมีนก็คิดเหมือนพ่อ เลิกคิดว่าพ่อปะเหลาะ
เพราะที่ตรงนั้นทำให้มีนนอนคุยกับพ่อ
นั่งเล่นกับพ่อ หรือพี่ชายได้เสมอเมื่ออยู่พร้อมหน้า
แม่เองยังมานอนเล่นหรือนอนมองฟ้าด้วยกันบ่อยๆ

มีแบบเดียวที่อยู่ๆ ไปเริ่มขัดใจ เมื่อความเจริญเริ่มมากขึ้น
ความที่บ้านอยู่ไม่ห่างจากวัดหลวงพ่อพุทธชินราชมากนัก
แถมไม่ห่างจากสะพานนเรศวรอีกต่างหาก เมื่อเริ่มติด
ไฟประดับ มีนเริ่มมองไม่เห็นดาวแบบที่เคยเห็น และในที่สุด
ก็เหมือนไม่ได้เห็นดาวอีกเลย เพราะหลายอย่างของแสงไฟประดับ
ที่มีคนบอกว่าทำให้สะพานสวยงาม บังแสงดาวมิด
มองไปเห็นแต่แสงพุ่งขึ้นฟ้า เราคงห้ามความเจริญไม่ได้
เราทำได้แค่เสียดายสิ่งดีดี ที่ความเจริญกลืนกินไปก็เท่านั้น

ห้องนอนของมีนตอนนี้ แต่ก่อนมีนไม่เคยสังเกตดาวจากที่นอนเลย
อาจจะเพราะมีนไม่ค่อยได้เปิดม่านหน้าต่างมองออกไป
หรืออาจจะเพราะเพิ่งเข้าหน้าหนาว และมีนไม่ค่อยใช้เครื่องปรับอากาศ
มีนจึงเพิ่ง มองเห็นดาวจากที่นอน เพราะแต่ก่อน
หากเงียบๆ และอยากดู มีนจะเดินออกไปนอกระเบียง ซึ่ง
เป็นระเบียงเล็กๆ แต่มีหลังคาของบ้านหลังเล็กๆ ในบริเวณเดียวกัน
ซ้อนอยู่และมีคานปูนให้มีนปีนเดินเล่นได้ ไม่มีไรทำมีนก็เดินเล่น
อยู่แถวบนนั้นให้ข้างบ้านมองว่า น้องของทหารบ้านนั้น
ปีนหลังคาเล่นอีกแล้ว ๕๕๕

มีนรู้จักและสบตากับดาวเหนือเพราะพ่อบอก
พ่อมีมีคำพูดดีดี ให้มีนจดจำได้เยอะมาก
พ่อมีนิทานจากดวงดาว นิทานจากพระจันทร์
นิทานจากเมฆ และไม่เว้นนิทานจีนโบราณ
ไม่พ้นว่าทุกนิทานของพ่อ จะมีสรุปในแบบถามมีน
เสมอว่า มีนว่าไงลูก

พ่ออาจเป็นคนที่ไม่เคยได้ยินได้ฟังนิทานมาเลย
เพราะคุณปู่มีนไม่ช่างคุยกับลูกแบบพ่อของมีน
แต่พ่อมีเรื่องเล่าเอามาผูกโยงให้มีนได้ฟังเสมอ
ถ้าให้มีนเดาลักษณะของพ่อ มีนว่าที่พ่อเป็น
เจ้านายที่ลูกน้องรัก เพราะพ่อมีจิตวิทยาสูงเสมอ
ในการทำงาน พ่อมักจะพูดนิ่มๆ ยิ้มๆ แต่เด็ดขาด
ไม่ค่อยหัวเราะเสียงดังกับใคร แต่อมยิ้มตลอดเวลา
เหมือนไม่มีใครกล้ายุ่งกล้าแหย่ แต่ก็รักพ่อ

มีนคิดเหมือนที่เคยคิดเสมอมา พ่อมีนมีวิธีสอนคนได้แตกต่าง
และมีนเชื่อว่า พ่อสอนมีนมาด้วยนิทานต่างๆมากมาย
ไม่ใช่เป็นคำสอนแบบเป็นคำสั่ง
แต่เป็นเรื่องเล่าและถามความคิดสุดท้าย
หลังมีนฟังจบเสมอ

พ่อบอกมีนว่า มีดาวดวงหนึ่งบนฟ้าที่มีนจะหาเจอเสมอ
แค่มีนหันทิศหาทิศให้ถูก..บนขอบฟ้าด้านเหนือมีนจะเจอทุกครั้ง
เจอดาวหม่นๆ ไม่มีแสงสว่างกระจ่างนัก ไม่ได้โดดเด่นสะดุดตา
แต่จะเจอเสมอ อยู่ทิศเดิมที่เดิม แบบเดิมตลอดเวลา

ตอนนั้นก็เหมือนเรื่องเล่าให้มีนฟังยิ้มๆ มีนทำตาม
ในเวลาพ่อบอก พ่อเหมือนแกล้งเพราะอยากให้มีนนั่งเฉยๆ
ในเวลาพ่อคำนวนเรื่องเกี่ยวกับงาน พ่อให้มีนหามุมถนัดๆ
มีนหาได้เป็นมุมเฉียงจากต้นกระถินยักษ์ที่มันโตขึ้นมา
จนมีนมองมันเฉียงไปหาดาวดวงนั้นได้ พ่อให้จำมุมยอดกระถินนั้น
บอกด้วยว่าให้หายใจช้าช้า แล้วท่องพุทเข้าโทออก
ส่วนตามองดาว แล้วพ่อก็หัวเราะ

มีนนั่งมองมันนานๆ จนลืมกวนพ่อ พ่อทำงานเสร็จไปแล้ว
แต่มีนยังจ้องดาวดวงเดิม พ่อถามมีนว่ามันขยับไหมลูก
ตอบว่าไม่ขยับ ยังบอกพ่อว่า มันขี้เกียจน่ะพ่อ คงเหมือนมีน
เวลากินอะไรรอิ่มและขึ้นอืด อยู่กับที่ไม่ยอมขยับ
พ่อบอกตอนท้ายกับมีนว่า มาพิสูจน์อีกวันพรุ่งนี้ในมุมเดิม
หากมีนเจอเขาอีก แสดงว่าเขาชื่อดาวเหนือ.....

มีนจำยอดไม้ยอดเดิม และยังเดินมามองอีกในอีกวัน
ยังพบแสงเดิมๆ จุดเดิมๆ ให้แน่ใจว่าเป็นดาวเหนือแบบที่พ่อบอก
พ่อบอกมีนว่าดาวเหนือรักษาสัญญา ดาวเหนือไม่ออกนอกลู่
นอกทาง และดาวเหนือ เป็นดาวที่กลับบ้านถูกเสมอ
ไม่ว่าจะไปทำงานไกลแค่ไหน พ่อก็เป็นจำพวกเดียวกับดาวเหนือ

มีนรู้แต่วันนั้นอารมณ์ดี คงเพราะนิ่งฟังเรื่องราวของดาว
ที่พ่อบอก และยังสรุปด้วยว่าพ่อก็เหมือนดาวเหนือ
ให้ไปทำงานที่ไหนกี่วัน พ่อก็จำได้อยู่ดี ว่าจริงๆ ตำแหน่งแห่งที่
ของพ่ออยู่ตรงไหน ที่สำคัญมีนรู้ด้วยว่า มีนจะพบพ่อที่ใด

มีนเพิ่งแน่ใจในเวลาไม่กี่วัน ว่ามีนสบตากับดาวเหนือ
เพราะมีนมองจากจุดเดิมๆ นอนในตำแหน่งเดิม
มองผ่านหน้าต่างๆเดิม เห็นดาวดวงเดิมกระพริบแสงให้ทุกวัน
ในขณะที่ฟ้าแถวนี้ไม่มีแสงไฟ ข่มเหงแสงดาวเหมือนที่บ้านเก่า
มีนเพิ่งทราบว่ามีนละเลยที่จะมองหาดาวดวงที่พ่อสอนให้มีน
สบตาด้วย..ไปนาน

แม้มีนจะชอบมองเมฆเปลี่ยนสีเพราะช่วงกลางวันกับกลางคืนต่างกัน
ในช่วงรุ่งเช้า แต่ก็เป็นช่วงที่ดาวเหนือลาไปแล้ว
และไม่ว่ามีนจะลืมมองแค่ไหน แต่วันไหนหากมีนแค่หันไป
ไม่ต้องตั้งใจมอง มีนก็ยังพบดาวดวงที่ไม่สว่างเกินไปกว่าใคร
อยู่ในที่ที่เดิม ทิศทิศเดิม แบบไม่ขยับไปไหน เหมือนที่พ่อบอก

จริงๆน่ะคะ ดาวดวงเดิม ยังคงอยู่ทิศเดิม ที่เส้นขอบฟ้าเดิมเดิม
เพียงแต่เราต่างหาก ไม่ได้อยู่ที่เดิม และบางครั้งลืมหันไปสบตา
ทักทายเพื่อนเก่า ที่อยู่เพื่อให้เรามองมาตั้งแต่เล็กจนป่านนี้

ดาวเหนือไม่ใช่ตัวแทนสำหรับพ่อลูก หรือสัญลักษณ์อะไร
ระหว่างกันสำหรับมีนกับพ่อ เพราะมีนรู้ว่าดาวทุกดวงที่มีนมองเห็น
แทนรอยยิ้มของพ่อ รอยยิ้มของเพื่อนที่จากไป

ดาวเหนือที่มีนพบเมื่อหลายๆ คืนที่ผ่านมา
เพียงย้ำเตือน สิ่งที่พ่อเล่าพ่อสอน เป็นลูกพ่อ ต้องทำอะไร
และดำเนินชีวิตไปทางไหน

มีนเชื่อว่าสิ่งที่พ่อสอน ยังอยู่กับมีนเสมอ มีนจำได้
และจำแม่นตลอดมา มีนยังเชื่ออีกว่าหัวใจพ่อก็อยู่กับมีน
ที่สำคัญพี่ชายบอกมีนเสมอว่าตาของมีนเหมือนพ่อมาก
หากคิดถึงพ่อ มีนก็จะได้สบตาของพ่อที่นัยน์ตาของตัวเองเสมอ
พ่อมองกลับมาหามีนด้วยห่วงใยทุกครั้ง มีนรู้สึกได้

มีนเชื่อว่า ไม่ว่าเราจะไม่พบหน้ากันกี่เดือนหรือกี่ปี
พ่อก็ยังคงยิ้มและส่งกำลังใจให้มีนตลอดมา

วันนี้มีนฝากลมหนาวที่พัดมา และคาดว่า คงผ่านมีนไป
และพัดไปไกลได้ถึงพ่อเหมือนกัน ว่าพ่อจะรู้ไหมว่า
มีนรักพ่อ และคิดถึงพ่อมากมายแค่ไหน

ยังรอคอยเธอเสมอ..ไม่ว่าเธออยู่ที่ใด
ยังรอรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นมาจากหัวใจ
แม้จะไม่มีหนทาง ........................
และจะนานนานแสนนานเท่าไหร่
แต่ใจของฉันจะมั่นคงอยู่ ไม่ขอเปลี่ยนไป

แค่ยังมีเธอให้คิดถึงอยู่..............ฉันก็อุ่นใจ

เกเร อารมณ์ดี
2 พ.ย. 2548 เวลา 07:10 น.

มีนเชื่อว่าความคิดถึงในวันนี้
ดูจะมีมากขึ้นในสภาพอากาศเย็นๆ
และ การนั่งนิ่งๆ แบบนี้
คงมีอีกคนหนึ่ง ที่เชื่อเหมือนมีน
และรู้สึกได้คล้ายกันกับมีนว่า

อากาศหนาวทำให้คนเราคิดถึงกัน
อากาศหนาวทำให้คนช่างฝัน อมยิ้มเวลานึกถึงใครบางคน

และในที่สุด อากาศหนาวที่น่าเหงา
ก็ยังทำให้มีน สามารถยิ้มอารมณ์ดีได้ เพราะใครอีกด้านของฟ้าแบบนี้

มีคำถามว่า อากาศที่หนาวขึ้นแบบนี้
นอกจากพ่อแม่และพี่ชาย
ยังมีใครอีกคนหนึ่ง ที่รู้แน่แน่ว่า
ความคิดถึงของมีนเดินทางไปหา ...
ใช่ไหมคะ :)

เกเร อารมณ์ดี

2 พ.ย. 2548 เวลา 07:20 น.

Create Date : 12 ธันวาคม 2548

Last Update : 12 ธันวาคม 2548 23:40:07 น.

0 comments

Counter : 283 Pageviews.