Bloggang.com : เจ้าทานตะวัน : ไม่ได้ฝืนใจ

ไม่ได้ฝืนใจ

จะเพราะเมื่อวานแปะเพลงที่คั่นหนังสือโครมไป.....ไม่มีการอธิบายอารมณ์ตน เหล่าประชาชนจึงคิดว่า เป็นอะไรไปแล้ว .......... เปล่าเป็นค่ะ แค่อ่านเนื้อเพลงแล้ว เออเนอะ คนเรา สามารถเปรียบตัวเองได้สารพัด เมื่อคราวน้อยใจ เปรียบไปได้แม้กระทั่งที่คั่นหนังสือ บางทีการแปะแบบนั้นก็เป็นการแสดงทัศนคติของคนผ่านมาอ่านผ่านมาเห็นได้น่ะคะ

หลายคนปลอบในทันที ประมาณว่าอ่ะ เป็นเพื่อนกัน ตอนนี้เป็นที่คั่นหนังสือแบบเธอเบื่อหนังสือเมื่อไหร่ก็จะหันมาสอบตาฉันสักแว่บแล้วเอาไปคั่นคั่นไว้ อะไรอย่างนั้น อ่ะ เป็นด้วยกัน แหะๆ เปล่าค่ะ ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นที่คั่นหนังสือของใคร หรือเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจของใครได้ เพราะอารมณ์ตนบางครั้งยังเอาแน่เอานอนไม่ได้เลยว่าอารมณ์ไหน เลยไม่ค่อยคิดว่า เวลาใครเห็นอิฉันแล้วเขาจะดูมีความสุขขึ้น แม้จะเห็นแค่ตัวหนังสือก็เหอะ

มีบางคนมีแง่มุมดีดี แวะมาบอกว่า ก็ยังดีน่า ยังได้เป็นตั้งที่คั่นหนังสือ มุมดีดีแบบนี้อ่านแล้วอมยิ้มได้น่ะคะ เคยอ่านเรื่องราวอยู่เรื่องหนึ่งที่เขาเขียนบ่นกับตัวเองบอกว่า แม้ไม่ได้เป็นคนรักของเธอคนที่หนึ่ง ก็ยังดีที่ได้เป็นคนที่ได้รักเธอและเธอรู้ว่ารัก ที่หนักกว่านั้นเขาบอกว่าไม่ได้เป็นที่หนึ่ง เป็นที่สองที่สามก็ยังดี หรือจะสี่จะห้าจะหกก็ไม่ว่า เพียงขอให้เธอรักด้วย นี่หล่ะ

เวลาอ่านเรื่องราวแบบนี้จะว่าไม่ชอบก็ไม่ใช่ ความรักขึ้นอยู่กับตัวบุคคล และมักพูดเสมอว่า การพอใจในจุดไหนของการคบหาเป็นความสุข คนที่พอใจที่ตัวเองเป็นที่สองที่สามสี่ห้าไปจนถึงที่โหล่ยนั้น ก็คงพบความสุขของตัวเองแล้ว ว่าก็ยังดี เราเป็นคนอื่นคงไปบอกไม่ได้ว่า เฮ้ย ออกมาเถอะ อยู่ตรงนั้นฉันมองแล้วมันทุกข์

อุ่ย..ว่าจะเข้ามาบอกว่าไม่ค่อยมีเรื่องเขียน แต่เดี๋ยวคงมีคนแซวว่า นี่ขนาดไม่มีเรื่องเขียนยังเขียนซ่ะเยอะ แค่แวะมาแปะตัวหนังสือบอกกล่าวส่งผ่านไปหาคนอีกด้านว่า ไม่ว่าจะอารมณ์เซ็งอารมณ์ไหน ความพยายามก็เกิดขึ้นได้เสมอ แม้คนแบบมีนจะไม่ต้องใช้ความพยายามบ่อยในการเขียนเล่าเรื่องโน้นนี้ให้พี่อ่าน เพราะส่วนมากแล้ว ตัวหนังสือจากหัวใจจะทำหน้าที่เรียงร้อยมาให้อ่านเสมอ แต่หมู่นี้มักใช้ความพยายามคิดโน่นคิดนี่ว่าวันนี้จะส่งข่าวบอกกล่าวเรื่องราวชวนยิ้มให้อีกฝ่ายแบบใด อย่าแปรเจตนาว่าเป็นการฝืนใจ เพราะหากฝืนใจคงไม่ทำขึ้นมาให้ดูอึดอัดใจหรอกค่ะ

เพียงแต่บอกกล่าวไว้ตรงนี้เพื่อให้อีกคนเข้าใจว่า ตัวหนังสือละมุนละไมในช่วงนี้คงมีน้อย เพราะช่วงนี้อุณหภูมิในบ้านเครียดๆ แม้จะพยายามทำหน้าตาอารมณ์ดี คงเครียดแบบนี้ไปจนพี่ชายเดินทาง คือวันเสาร์นี้ แล้วหลังจากนั้นคงเหงาเป็นหมาไปหล่ะ หนนี้ อาจจะได้อ่านอะไรหงอยเหงาเฉาสนั่นไดอารี่ไปเลยก็ได้

ขอให้ทำงานแบบมีความสุขน่ะคะ..แล้วแอบบอกว่าไม่ว่ามีนจะมีอารมณ์เซ็งอะไรปานไหน มีนก็คิดถึงพี่ได้เหมือนเดิมหล่ะ เชื่อม่ะ :)

เกเร อารมณ์ดี
5 ต.ค. 2548 เวลา 08:47 น.

Create Date : 12 ธันวาคม 2548

Last Update : 12 ธันวาคม 2548 22:43:32 น.

0 comments

Counter : 217 Pageviews.