Bloggang.com : เจ้าทานตะวัน : เรื่องเล่าจากความทรงจำ 3

เรื่องเล่าจากความทรงจำ 3

ไม่ใช่พี่เมฆ แต่เป็นเจ้าหมอก ที่มีนไม่ค่อยพูดถึง มีชื่อจีนที่แปลว่า เมฆสวย แต่พี่เมฆน่ะ มีชื่อจีนแปลว่าเมฆขาว..เจ้านี่เป็นแม่ของเจ้ามิโกะ รูปนี้เพิ่งถ่ายตอนไปบ้านคุณตา :) ถ่ายจากมือถือของมีน มันสงสัยว่ามีนเรียกมันทำไร ๕๕

จริงๆแล้วมันเป็นบางแก้วที่มีนมองว่าตัวเล็กที่สุด แม่บอกมีนว่า เพราะมันบังอาจชิงสุกก่อนห่ามและใจอ่อนกับจิ๊กโก๋ปากซอย อายุไม่เท่าไหร่ก็มีแฟนแระ ถึงได้มีลูกครั้งเดียวหลากพันธ์แบบนั้นไงพี่ ๕๕ มีนเคยไม่เข้าใจว่า ทำไมถึงสามารถออกมาได้ครั้งเดียวและไม่เหมือนกันได้ แม่อธิบายจนมีนเข้าใจว่า เขาสามารถจริงๆ ๕๕

มองเห็นเขา ก็นึกเหมือนกันน่ะว่าเขาจะรู้ไหมว่าลูกชายกับพี่ชายเขาไม่อยู่แล้ว เพราะคงคิดถึงกันตั้งแต่มีนเอาเจ้าสองตัวนั้นไปอยู่ด้วย ส่วนเจ้านี่ก็อยู่กับบรรดาลูกลูกที่ตอนนี้ ก็อยู่ที่ไร่คุณตานี่หล่ะ สนุกสนานเฮฮา เล่นน้ำตก เล่นน้ำวิ่งอยู่บนภูเขาและกลางคืนก็เป็นยามได้ใจคุณตาไปอักโข เพราะแสนรู้มากมาก ตอนนี้แม่ปิดโรงงานมันเรียบร้อยแล้ว กลายเป็นหมาผู้หญิงที่ทำตนเป็นผู้ชายแบบไม่สนใจใคร ไม่ว่าจะฤดูไหน เจ้านอนเฝ้าบ้านกับเฝ้าคุณตาอย่างเดียว คุณตาไม่อยู่นั่นหล่ะจะสนใจคุณยาย

ตอนมีนกับพี่กอล์ฟลงจากรถ มันวิ่งกระโจนมาประหนึ่งว่าพบผู้บังเกิดเกล้า ทำเอางง ว่าไม่เคยลืมกันจริงๆเลย พี่ชายมีนบอกเสมอว่า หมาเป็นสัตว์ที่จดจำคนที่เลี้ยงและดีกับเขาคนแรกแรกตอนเขาอายุน้อยๆเสมอ ไม่ว่าจะสองเดือนสามเดือนสี่เดือนเขาจะจำแม่นมาก และมีนกับพี่กอล์ฟอยู่ในข่ายนั้น อีกอย่างเหมือนที่มีนบอก พี่กอล์ฟเป็นบุคคลสาธารณะสำหรับบ้านมีน ไม่ว่าจะย่างกรายไปไหน คนและหมารักได้ไม่จำกัดขีดเลย จริงๆ ฟามรักท้วมท้นมากมาก ๕๕๕

ช่วงนั้นเจ้านี่จะไม่สนคุณตาและแปรพักตร์จากคุณตาคือไม่ตามเข้าไร่ แบบทุกครั้งที่กระโดดขึ้นด้านหลังของรถยนต์ และแม้คุณตาจะเดินไปดูกล้วยไม้ใกล้ๆ หรือต้นไม้บริเวณบ้านเคยตามกันไป หนที่มีนไปอยู่เจ้าไม่ไปและนอนเฝ้าพี่กอล์ฟจนคุณตาแกล้งบ่นเสียงดังดังว่าจำไว้น่ะ..จะไม่ให้ข้าวกิน เท่านั้นหล่ะกระดิกหางแต่ทำหน้าแบบจะไปดีไม่ไปดี โดยสรีระและรูปร่างของเขา เล็กกว่าเจ้าเมฆ แบบครึ่งๆเลยทีเดียว บางทีเห็นเขานอนอยู่แม้จะสีใกล้กันแต่ก็ไม่เคิยคิดหรอกว่าเป็นเมฆ เพราะใบหู หาง หรือแม้แต่ขาหน้า นี่คนละเรื่องกันเลยหล่ะ แต่ความแสนรู้มีนว่าพอกัน เพียงแต่มีนกับเมฆ ซี้กันมากกว่าเท่านั้นเอง ส่วนเจ้ามิโกะนี่เป็นหมาสาธารณะ ๕๕ มีคำลงท้ายคล้ายใครกันนี่ เจ้านั่นเลยเป็นหมาที่เรียกหาความรักตลอดมา มีนคิดว่างั้นน่ะ เฮ่อ...นึกถึงพวกนี้แล้วอยากมีหมา...แต่พอนึกไปอีก คือ มีนจะเอาเขามาเหงาเหมือนมีนเหงาตอนนี้ทำไม อีกอย่างมีนไม่ห่วงอะไรตอนเย็นๆ ไม่ใช่ว่ามีนสบายหรอก มีนมักจะห่วงว่ามันจะเหงาไหม มันจะยังไงอะไร เอาไว้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับแม่ก่อนเหอะ ค่อยคิดจะเอาหมามาอยู่ด้วย ๕๕ ซึ่งจะมีวันนั้นอีกครั้งไหมล่ะเนี่ย ๕๕๕

นึกถึงเจ้าหยิกของพี่ด้วย บอกให้เอารูปมาให้ดูเวลามันทำขนตรงๆ ไงอ่ะ พี่อ่ะ ...หามุมเลย หามุมถ่ายมาให้ดูซ่ะโดยดี อิอิ

เกเร อารมณ์ดี
24 พ.ย. 2548 เวลา 19:47 น

Create Date : 13 ธันวาคม 2548

Last Update : 13 ธันวาคม 2548 0:09:48 น.

0 comments

Counter : 190 Pageviews.