❀...คนขี้งอน....❀
❦
คนอะไรไยงอน แต่อ้อนแต่ออก
มิยอมบอกจดจ้อง ระหองระแหง
หน้างองุ้มกลุ้มเกี่ยว ไร้เรี่ยวไร้แรง
ดังเสแสร้งเซ้าซี้ ตะบี้ตะบัน..
❦
ยิ้มส่งไปให้หวาน ช่างซ่านช่างซึ้ง
แถมสายตาติดตรึง นิดหนึ่งนิดนั่น
เฝ้าคอยรอทุกที ทุกวี่ทุกวัน
แต่หน้างอใส่กัน ประหวั่นประวิง..
❦
ยิ้มหน่อยนะ..ยิ้มบ้าง อย่าห่างอย่าหาย
ยิ้มทักทายเพื่อมุ่ง กระหนุงกระหนิง
ยิ้มจากใจให้แนบ มาแอบมาอิง
ยิ้มแท้จริงอย่าคิด ระอิดระอา..
❦
เลิกงอนเถิดเปิดใจ เพื่อไถ่เพื่อถาม
เฝ้าติดตามต่อล่วง ด้วยห่วงด้วยหา
ส่งนิ้วก้อยน้อยนั้น มอบมั่นมอบมา
พูด..คะ ขา..คิดถึง..รำพึงรำพัน...
¤¤★
❧ღ❦.. อิงดาว พราวฟ้า.. ❦ღ❧
๐๖ /๑๒ /๒๕๕๖
"กลบท สะบัดสะบิ้ง"
ข้อบัญญัติ : บัญญัติพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ
๑.) กำหนดให้ช่วงหลังของกลอนในแต่ละวรรคมี ๔ คำ
๒.) ใน ๔ คำนั้นให้คำที่หนึ่งกับคำที่สามซ้ำกัน และ คำที่สองกับ
สี่ ให้มีการล้อสัมผัสอักษรกัน
๓.) ให้คำท้ายของช่วงกลาง สัมผัสสระกับคำที่ ๒ ของช่วงหลัง
ในแต่ละวรรคกลอน
** อ้างอิง : กลบทนี้มีปรากฏที่มาทั้งในตำรา "กลบทศิริวิบุล
กิตติ์" และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [
