|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
วิปลาส...ฆาตกรรม คดีดังต่างแดน เรื่อง..ตุ๊กตา...จากซากมนุษย์..(ตอน ตุ๊กตาตัวแรก...)
(>!<) เป็นเรื่องแปลที่คุณ สรจักร ศิริบริรักษ์ จัดทำขึ้น เกี่ยวกับคดีต่างๆที่เกิดขึ้นจริงและ สถานที่จริง วิปลาส..ฆาตกรรม เป็นหนังสืออีกเล่ม ที่ไม่ควรพลาดสำหรับผู้ที่ชอบแนวลึกลับสยองขวัญ ถ้าใครเคยได้อ่านมาบ้างแล้ว ก็จะรู้ถึงความสยอง แต่ถ้าใครยังไม่เคย ก็ลองเข้ามาสัมผัสมันดูซิค่ะ
.....(*_*) ตุ๊กตาตัวแรก!
หญิงสาวหุ่นเพรียววัยสิบเก้าหยกๆ วิ่งฝ่าสายฝนไปตามถนนเล็กๆเพื่อหาลูกค้าที่ประสงค์สั่งซื้อเอ็นไซโคลพีเดีย
หนักและหนาที่เธออุ้มไว้แนบอกทุกเช้า
ลินดา สลอว์สัน ภูมิลำเนาจากเมืองโรเชสเตอร์ มินเนโซตา แต่อาศัยอยู่ที่อโลฮา รัฐโอเรกอน
เธอจะออกจากบ้านด้วยความหวังที่จะขายเอ็นไซโคลพีเดียได้สักชุด เพราะนั่นหมายถึงเงินที่จะต้องจ่ายเป็นค่าเช่าบ้าน
ค่าอาหารที่ต้องซื้อตุนเอาไว้ และอื่นๆอีกมากมายที่อยากจะได้ ความคิดนี้เองที่ทำให้มีกำลังใจที่จะเคาะประตูบานแล้วบานเล่า
เพื่อเสนอขายสินค้า
แต่ที่เธอได้พบตลอดมาคือใบหน้ารำคาญจนถึงโกรธเกรี้ยวของเจ้าของบ้านน้อยคนนักจะยอมให้เธอได้มีโอกาสเอ่ยปากสาธยายความดีของสินค้าที่เธอนำเสนอ เธอไม่เคยมีโอกาสเเม้เพียงจะได้รับอณุญาตให้เจชข้าไปในบ้านบ้านด้วยซ้ำ
เเต่ชายตรงหน้าต่างจากคนอื่นๆลินดาด้วยรอยยิ้ม ที่คิดว่าน่าจะประทับใจที่สุด ทั้งที่สองเท้าเจ็บระบมจากรองเท้าส้นสูงที่ไม่คุ้นเคย
ทางบริษัทสอนให้เธอเเต่งตัวอย่างมีรสนิยมเพื่อความน่าเชื่อถือของสินค้า
\"ดิฉันจะขอรบกวนเวลาเเนะนำ เอ็นไซโคลพีเดีย สักสิบนาทีได้ไหมคะ?\"
หนุ่มใหญ่ท่าทางอารมณ์ดียิ้มให้ เเถมยังเชิญเข้าไปในบ้านอีก เค้าเป็นคนรูปร่างใหญ่ หน้ากลม ตัวหนาเเต่ไม่อ้วน
\"ลูกสาวของผมกำลังเล่นกับคุณย่าอยู่ข้างบน คุณเข้าไปในห้องทำงานของผมก็ได้ จะได้ไม่มีใครรบกวน
ผมอยากซื้อไว้ให้ลูกอยู่พอดี\"
เธอตามชายใจดีร่างยักษ์เข้าไปข้างในบ้าน เค้าพาเธอลงไปในห้องใต้ดินซึ่งเต็มไปด้วยอุปกรณ์จำพวกเครื่องมือช่างไม้
มีเสียงฝีเท้าคนเดินเเล้ะวิ่งอยู่ข้างบน
\"คุณคงไม่รังเกียจ นั่งบนเก้าอี้หัวโล้นนะครับ\" เค้ากล่าวยิ้มๆหลังจากปิดประตู \"เอาหละในอธิบายเรื่องสินค้าของคุณนั่นสิ
ผมสั่งซื้อของได้คืนนี้เลยหรือปล่าว\"
\"คุณต้องเซนต์สั่งซื้อก่อนคะ หลังจากนั้นราว อาทิตย์นึงของก็จะถูกส่งมาทางไปรษณีย์ เเล้วถ่าคุณมีลูกเล็กๆ ดิฉันก็อยาก
เเนะนำ\"เธอรู้สึกว่าชายร่างยักษ์กำลังจ้องรองเท้าส้นสูงสีดำเป็นมันของเธอ ไม่ได้สนใจเรื่องที่เธออธิบาย
\"มันเป็นหนังสือชุดเพิ่มพูนความรู้เยาวชน\"ลินดากางเเคตาล็อก ไฟในห้องค่อนข้างมืด
มีเพียงโป๊ะไฟเหลืองห้อยจากเพดาน
\"โทษนะ.........ผมเปิดไฟอีกดวงดีกว่า\"เค้าเดินอ้อมมาที่สวิตช์ที่อยู่ด้านหลัง เอื้อมมือคว้าอะไรบางอย่าง
สิ่งสุดท้ายที่ลินดา รับรู้คือเสียงทึบๆที่กระโหลกศรีษะ ร่างของเธอตกโครมลงจากเก้าอี้ นัยส์ตาเหลือก มองเห็นเพียงเเสงพร่ามัว
ก่อนที่ม่านกำมะหยี่สีดำจะคลุมสติสัมปชัญญะของเธอจนหมดสิ้น
............................................................
...................................
.................
.................................
.............................................................
เค้าหายใจเเรง ทั้งที่การเหวี่ยงท่อนไม้2x4ไม่จำเป้นต้องใช้เเรงสักเท่าไร ชายร่างยักษ์คุกเข่าลงตรวจลมหายใจของเหยื่ออีกครั้ง
เธอยังหายใจระรวย สังเกตุจากกระดูกซี่โครงขยับขึ้นลงเบาๆ เมื่อเห็นว่าเหยื่อยังไม่ตาย เค้าจึงรวบลำคอขาวสะอาดด้วยฝ่ามือหนา
เเละออกเเรงเค้น รู้สึกได้ถึงกระดุกอ่อนชิ้นเล็กๆในคอหอยหักดังกร๊อบ จนเเน่ใจว่าเหยื่อตายสนิทเเล้ว เค้าจึงปล่อยมือ
จ้องดูร่างที่ไร้วิญญาณอย่างพึงพอใจ เค้าจินตนาการถึงความสนุกที่จะได้รับหลังจากนี้ เค้าใฝ่ฝันเช่นนี้มานาน เเละเคยเกือบทำสำเร็จ
.......<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>..........
\" นี่มันเป็นครั้งแรก..โอ้..ครั้งแรกจริงๆ\"
หญิงคนนี้เป็นของเค้าแล้ว และเธอจะทำทุกอย่างที่เค้าต้องการ เค้าไม่ชอบผมที่สั้นเต่อของเธอเลย
ความจริงผู้หญิงน่าจะมีผมที่ยาวสลวยถึงจะดูดีเค้าคิด แต่ไม่เป็นไรเพราะเธอมีสิ่งที่เค้าชื่นชม
นั้นคือรูปร่างที่เพรียวสมส่วน และที่สำคัญเธอสวมรองเท้าส้นสูง
เสียงคนเดินมาจากชั้นบนทำให้เค้ารีบลุกขึ้นเก็บทุกสิ่งเข้าที่ ถ้ามารดางี่เง่าจอมเจ้ากี้เจ้าการ
มาพบสิ่งที่เค้าปราถนาจะต้องพังทลายลงแน่ๆ
ชายหน้ากลมเกลียดแม่ตัวเอง ทำไมเธอต้องมาตอนนี้ด้วยนะ เค้าต้องรีบเปิดประตูแล้วเดินออกไปก่อนที่แม่ของเค้า
จะเคาะประตูเรียก แม่ยืนอยู่หน้าห้องพอดีพาหลานมาด้วย แม่ไม่เคยสนใจเค้าเลยเมื่อเค้าเป็นเด็ก
ครั้นเค้าพอจะพึ่งพาได้และมีหลานให้ชื่นชม เธอก็กลับมาสนิทสนมไร้ความสำนึกผิด
เมียเค้าก็เห็นดีพอใจให้แม่มาอยู่ดูแลหลานตอนที่เธอไปทำงาน
\"แม่ ผมหิว ช่วยพาหลานไปชื้อแฮมเบอร์เกอร์ให้ผมหน่อย\"
\'\'ข้างนอกฝนพรำ ถนนก็แฉะ ทำไม.......
เค้ารีบยัดธนบัตร 5 ดอลลาร์ใส่มือไม่สนเหตุผลของแม่สิ่งที่เค้าต้องการคือให้เธอออกไปพ้นๆ
\" บอกให้ไปก็ไปเหอะน่า เอาดับเบิลชีสนะ แล้วแม่ก็พาหลานไปกินซะที่ร้านนั้นแหละ ไม่ต้องรีบกลับหรอก
และถ้าแม่มาถึงอย่าลืมเคาะประตูก่อนหละ\'\'
สองย่าหลานเลยต้องไปทั้งที่ไม่ค่อยเต็มใจนัก เค้ารีบลงไปที่ห้องใต้ดินอีกครั้ง เรื่องสนุกกำลังรอเค้าอยู่
เธอยังนอนสงบนิ่ง เค้าตื่นเต้นจนมือสั่นเทา ความปราถนาคุโชน ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไรดี
ขณะที่เค้ากำลังจะโน้มตัวลงไปหาเธอ ก็มีเหตุให้เค้าต้องชงักหยุดฟังเสียงฝีเท้าเดินอยู่ข้างบนอีก
\'\'แม่ง! อะไรกันอีกว่ะ\'\'
เสียงฝีเท้าหนักแน่นเหมือนผู้ชายเดิน พร้อมกับตะโกเรียกชื่อเค้า ชายร่างให่ญรีบอุ้มร่างไรวิญญาณซ่อนไว้
ใต้บันไดแล้วถีบกล่องหนังสือปิดทับอีกชั้นหนึ่งแล้วออกทางประตูหลังบ้าน เดินออ้มกลับมาที่ประตูหน้าอีกที
\'\'ไงพวก!\'\' เค้าทัก
เน็ต ราวน์ เพื่อนบ้านที่ถือวิสาสะเข้ามาเยือน เขาสนิทพอที่จะเดินเข้าออกได้เหมื่อนสมาชิกคนหนึ่ง
ทั้งสองคุยเรื่องสัพเพเหระครู่หนึ่ง เค้าพยามอดทนไม่แสดงอาการอึดอัดให้เห็น
แม่ง...แม่ง...แม่ง พล่ามอยู่ได้ เค้าสบถในใจ เมื่อไห่รจะไปสักที่ว่ะเวลามีไม่มาก เดี๋ยวแม่กับลูกสาวก็จะกลับ
ไหนจะเมียอีกหล่ะคงกลับพร้อมลูกคนเล็ก
เค้าแสร้งหัวเราะกับมุขตลกของเน็ต และขอตัวไปทำงานพิเศษต่อ ถ้าว่างแล้วจะไปหา
เค้ารีบกลับลงไปข้างล่างอีกครั้งด้วยความทะยานยาก
<<<<<<,ยังไม่จบน่ะค่ะ แล้วพบกันตอนต่อไปค่ะ>>>>>>>
>>>>>>> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจิงๆ ที่ประเทศอเมริกา เเดนสวรรค์ที่หลายๆคนใฝ่ฝันถึง
เอามาจากหนังสือ วิปลาส ฆาตกรรม นำมาให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
จะได้ไม่ต้องซื้อมาอ่าน ให้เสียตังค์ไง ฮุฮุ^^ >>>>>>>
Create Date : 29 พฤศจิกายน 2550 |
|
9 comments |
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2550 12:37:38 น. |
Counter : 1638 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: พราน (ตาพรานบุญ ) 29 พฤศจิกายน 2550 12:45:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก้ำกึ่ง IP: 58.137.129.220 29 พฤศจิกายน 2550 12:58:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: eiffel_n 29 พฤศจิกายน 2550 13:18:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: bb IP: 58.64.87.89 29 พฤศจิกายน 2550 22:20:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: ห่วงใย 30 พฤศจิกายน 2550 2:23:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: หยางจัง IP: 58.137.129.220 11 ธันวาคม 2550 15:13:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: pranfun 13 ธันวาคม 2550 13:32:47 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ขอบคุณค่ะ สนุกตื่นเต้นจังค่ะ
ยังไม่จบไม่ใช่เหรอคะ เล่าต่อนะคะ