Group Blog |
จนจนชิน ชินจนจน จนจนชิน ชินจนจน  ๐ ฝืดเคืองแทบทั่วทั้ง พารา ชาวไร่แลชาวนา บ่นเศร้า หากินช่างระอา อยากก่น รายจ่ายมากเก็บเข้า ไป่ได้ใครเป็น ๐ เห็นจิตวอนก่อนให้ เวลา พอตื่นยามลืมตา ก่อหนี้ ดอกไยวิ่งนำมา เร็วแล่น ขาดส่งยากหลีกลี้ ท่วมต้นจนใจ ๐ เงินเดือนใดส่งเกลี้ยง หมดตัว มาม่าเหลือติดครัว อยู่ได้ ชีวิตห่วงเกรงกลัว กรรมเก่า เจ็บป่วยลูกเมียไร้ ปล่อยทิ้งริมทาง ๐ เงินจางจนต่ำช้า มาเยือน ทุกสิ่งปลิวลบเลือน ล่วงสิ้น ยาจกเพื่อนแชเชือน ไสส่ง ชีพอยู่มิดับดิ้น ต่อสู้เดียวดาย ฯ .. ๐ จำจนเจ็บโง่แท้ ตัวตู หาบ่ทันใครดู อยู่บ้าง โดนปลาใหญ่คับคู รุกไล่ ขายบ่ดียากอ้าง จ่ายหนี้ฤๅทัน ๐ วันยากบากบั่นแท้ ยังจน หยาดเหงื่อไหลรดตน เหนื่อยท้อ ถากไถยิ่งเจ็บทน อึดอยู่ ปลูกหว่านเหมือนกงล้อ ก่อหนี้ดอกบาน ฯ .. ๐ ขายอาหารด่วนซื้อ คนชุม จับจ่ายคนเคยรุม เร่งยื้อ มิทันใส่ถุงกุม คนแย่ง เริ่มล่มสะดวกซื้อ อยู่ข้างคนเมิน ฯ ..  
|
|||||||||||
สิงห์ริมถนน คนสามัญ เดินบรรณพิภพ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [