Bloggang.com : jenifaae : ฝึกฝน-ฝึกปรือ - ธรรมะใต้ธรรมาสน์

ฝึกฝน-ฝึกปรือ - ธรรมะใต้ธรรมาสน์

เสฐียรพงษ์ วรรณปก

เคยอ่านนิทานกำลังภายใน เรื่องอะไรก็จำไม่ได้ เด็กหนุ่มคนหนึ่ง พ่อของเขาถูกนายทหารผู้ใหญ่ฆ่าตาย เขาโกรธแค้นมากวิ่งเข้าใส่นายทหารคนนั้น เพื่อจะฆ่าล้างแค้น ทั้งๆ ที่ไม่มีอาวุธอะไรติดมือ นายทหารผู้นั้นผลักเขาล้มลงแล้วเดินจากไปไม่หันมามองเสียด้วยซ้ำ

ด้วยความแค้นสุมอยู่ในอก เขาได้พยายามฝึกฝนวิทยายุทธ์จนเชี่ยวชาญ จนเวลาผ่านไปหลายปี วันหนึ่งพบนายทหารผู้นั้นจึงควงดาบเข้าต่อสู้ หวังจะแก้แค้นแทนบิดา ก็สู้ไม่ได้อีก นายทหารผู้นั้นยังพูดใส่หน้าว่า

'เอ็งจงกลับไปฝึกวิทยายุทธ์อีกสิบปีแล้วค่อยมาสู้กับข้า'

     เขากลับไปมุมานะฝึกวิทยายุทธ์อย่างต่อเนื่องเป็นเวลาสิบปี จนวิทยายุทธ์ได้ถึงจุด 'สุดยอด' แล้ว วันหนึ่งเขาได้ข่าวว่านายทหารผู้นั้นผ่านมายังที่ๆ เขาอยู่ จึงคว้าดาบหมายใจว่าจะไปชำระหนี้แค้นแทนบิดา แต่ภาพที่เขาเห็นมิใช่นายทหารผู้ยิ่งใหญ่อีกต่อไปแล้ว หากแต่เป็นตาแก่คนหนึ่ง ที่ถูกถอดจากยศศักดิ์ และเนรเทศออกจากเมือง ด้วยความผิดฉกรรจ์ ซึ่งเขาไม่รู้ว่าเรื่องอะไร สภาพของเขาน่าสงสารมากกว่าจะต่อสู้กันด้วยอาวุธ

เมื่อเขาบอกชายแก่คนนั้นว่าเขาคือใคร ชายแก่บอกเขาว่า 'ถ้าเช่นนั้นวันนี้ก็เป็นโอกาสที่เขาจะแก้แค้นแทนพ่อได้แล้ว เชิญลงมือเลย'

เขาบอกชายแก่ว่า 'ผมไม่ฆ่าคนที่มีบุญคุณแก่ผมเป็นอันขาด'

'ก็ฉันฆ่าพ่อเธอมิใช่หรือ' ชายแก่ถามขึ้น

'ถูกแล้ว แต่ก่อนนี้ผมมีแต่ความแค้น ทุกครั้งที่เข้ามาเพื่อจะฆ่าท่านก็ถูกท่านหยามหน้าให้ไปฝึกฝนวิทยายุทธ์ให้ เก่งก่อน แล้วค่อยมาสู้ เพราะถูกหยามนี่เอง ทำให้ผมมุมานะฝึกฝนฝึกปรือจนวิทยายุทธ์บรรลุขั้นสุดท้าย มองอีกแง่หนึ่งเท่ากับท่านได้ช่วยให้ผมมายืนอยู่จุดนี้ได้ ท่านจึงเป็นผู้มีบุญคุณต่อผม ผมฆ่าท่านไม่ลง' ชายหนุ่มอธิบาย

ไม่น่าเชื่อว่าความแค้นได้กลายมาเป็นความเคารพ และซาบซึ้งในบุญคุณไปได้ เรื่องอย่างนี้ยากที่จะเกิดขึ้นในชีวิตจริง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเสียทีเดียว

     ท่านคงเคยได้ยิน หรือได้ทราบว่าบางคนได้ดิบได้ดี เช่น ศึกษาวิชาการจนจบปริญญาสูงๆ หรือทำการทำงานจนประสบความสำเร็จมีตำแหน่งใหญ่โต หรือมีทรัพย์สินมั่งคั่ง เพราะถูกคนอื่นดูถูกเหยียดหยามว่าไม่เอาไหนมาแล้ว เพราะ 'แรงแค้น' นั้นเอง ทำให้เขาพากเพียรพยายามต่อสู้มาจนบรรลุถึงจุดนี้ได้

เมื่อเขาก้าวขึ้นมาถึงจุดนี้แล้ว เขาจะนึกขอบใจคนที่ดูหมิ่นเหยียดหยามเขาเป็นอย่างยิ่ง เพราะถ้าไม่ถูกหยามเขาก็คงไม่ฮึดสู้ คงจะปล่อยชีวิตไปตามยถากรรม

     ผมอยากให้นักต่อสู้เพื่อชีวิตมองใน 'มุมกลับ' อย่างนี้บ้าง จะช่วยได้มากทีเดียว สมัยนี้คนมักดูถูกดูหมิ่นกันง่ายๆ ยิ่งเรายากจนไม่มีอะไรอยู่แล้ว มักจะถูกคนที่มีอะไรเหนือกว่าเราพูดจาดูถูกดูหมิ่นได้ง่าย บางคนตัวเองก็ไม่มีอะไรวิเศษไปกว่าคนอื่นดอก แต่นิสัยสันดานชอบดูถูกคน ชอบพูดให้คนอื่นเจ็บใจก็มี

ถ้าถูกคนอื่นด่าว่า ดูถูกเหยียดหยาม เช่น หาว่าเราปัญญาทึบโง่เง่า ไม่จำเป็นจะต้องไปโกรธเขา ให้หาทางเอาชนะให้ได้ เช่น ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน ฝึกฝนตนให้ 'หายโง่' ให้คิดไว้เสมอว่า ไม่มีใครโง่ตลอดไปได้ ถ้าสนใจเรียน วันหนึ่งเราก็เป็นคนฉลาดได้ ดังสุภาษิตว่า 'ความรู้อาจเรียนทันกันหมด'

     พระพุทธเจ้าตรัสว่า คนที่ด่าว่าเรา หรือดูถูกเรา เป็นเสมือนคนมาชี้บอกขุมทรัพย์ ไม่ว่าเราจะเป็นจริงตามที่เขาว่าหรือไม่ก็ตาม ถ้าคิดเสียว่าเขามาชี้ขุมทรัพย์ให้ เราก็ได้ประโยชน์

ถ้าเราเป็นตามที่เขาว่า ก็พยายามปรับปรุงตัวเสียใหม่

ถ้าเราไม่ได้เป็นตามที่เขาว่า เราก็รู้ว่าเรามิได้ชั่ว มิได้เลวเช่นนั้น แล้วพยายามทำให้ดีขึ้นยิ่งกว่าเดิม เราก็มีแต่ทางได้กับได้ไม่มีทางเสียเลย

ลองหัดมองอย่างนี้ดูบ้าง ถึงชีวิตอาจจะไม่โรจน์รุ่งมากนักแต่ที่แน่ๆ คือ จิตใจเราจะมีความสุขอย่างยิ่ง

ชีวิตต้องสู้

     หนังสือเล่มที่ท่านอ่านเป็นประจำอยู่นี้ ตั้งชื่อได้เหมาะสม 'ชีวิตต้องสู้' คือ เกิดมามีชีวิตอยู่ในโลกนี้ต้องสู้ เกิดมาแล้วไม่สู้แสดงว่าตายตั้งแต่เกิด ถึงแม้ว่าจะมีลมหายใจอยู่ก็ไม่ต่างอะไรกับคนตายแล้ว

เรามีคำพังเพยหรือสุภาษิต (แล้วแต่จะเรียก) ว่า 'ชีวิตคือการต่อสู้ ศัตรูคือยาชูกำลัง' ศัตรูในที่นี้หมายเอา 'อุปสรรค' ที่ขัดขวางความก้าวหน้านั้นเอง คงไม่หมายไปไกลถึงคนที่เป็นอริ หรือข้าศึกที่คอยตามล้างตามผลาญอะไรขนาดนั้น

     การต่อสู้ชีวิตจะสามารถเอาชนะได้ หรือประสบความสำเร็จในการต่อสู้ อย่างน้อยต้องมีองค์ประกอบ 2 อย่าง คือ

1) ความพากเพียรพยายาม องค์ประกอบนี้สำคัญมากความเพียรมาจากคำว่า วิริยะ วิริยะมาจากคำว่า วีระ (ซึ่งแปลว่า กล้าหาญ) เพราะฉะนั้น คนที่พากเพียรก็คือคนกล้า กล้าสู้กล้าบุกไม่ย่อท้อ ไม่ถอดใจง่ายๆ แม้ว่าอุปสรรคจะใหญ่โตมากมายเพียงใดก็ตาม

     นึกถึงนิทานชาดกเรื่อง 'มหาชนก' มหาชนกเป็นพ่อค้าเดินทางไปค้าขายทางเรือกับพ่อค้าและประชาชนอีกจำนวนมาก เรือล่มกลางมหาสมุทร ผู้คนตายกันหมด เหลือแต่มหาชนกคนเดียว เกาะแผ่นกระดานแหวกว่ายอยู่ท่ามกลางมหาสมุทรเวลาผ่านไป 7 วัน มหาชนกก็ยังพยายามว่ายน้ำอยู่ จนนางมณีเมขลาปรากฏกายขึ้นถามว่า 'มหาสมุทรกว้างใหญ่ไพศาล มีแต่น้ำกับฟ้า ท่านว่ายก็ตาย ไม่ว่ายก็ตาย แล้วท่านจะพยายามว่ายอยู่ทำไม' พูดง่ายๆ ว่าไม่มีทางรอดดอก ปล่อยใหจมน้ำตายเสียดีกว่า

มหาชนกกล่าวตอบ (ซึ่งถือว่านี่แหละคือ 'หัวใจของนักสู้ชีวิต') ว่า 'เกิดเป็นคนต้องพยายามจนถึงที่สุด' รู้อยู่ว่ามหาสมุทรกว้างไพศาล รู้ว่ามีแต่น้ำกับฟ้า แต่หน้าที่ของเราต้องพยายามจนให้รู้ดำรู้แดง ถ้าพยายามจนถึงที่สุดแล้ว ไม่ถึงฝั่งก็ให้รู้ว่าไม่ถึง และจะไม่เสียใจ เพราะได้ทำถึงที่สุดแล้ว

     คนสู้ชีวิตต้องคิดอย่างนี้ครับ ไม่ใช่ว่าเห็นอะไรขวางอยู่ข้างหน้า บางทีนิดเดียว ขอ 'ถอดใจ' เสียแล้ว ทั้งๆ ที่ตัวเองมีศักยภาพ มีความพร้อมทุกอ่าง ถ้าหากกล้าทำ กล้าสู้เสียอย่าง งานนั้นสำเร็จแน่นอน

วันก่อนได้อ่านเรื่องของเด็กแขนด้วนทั้งสองข้างคนหนึ่ง (ไม่ทราบว่าจาก 'ชีวิตต้องสู้' หรือจากหนังสือพิมพ์เล่มไหนอ่านมากด้วยกันจนจำไม่ได้) เกิดมาแขนด้วนถึงไหล่ทั้งสองข้าง ไม่เคยท้อถอยพยายามสู้ชีวิต เข้าโรงเรียน มือไม่มีจะเขียนหนังสือก็ใช้เท้าเขียน ฝึกหัดเขียนด้วยเท้า จนลายมือสวยเหมือนเขียนด้วยมือ ตอนแรกๆ เพื่อนๆ ก็รังเกียจ แต่เมื่อเห็นความเข้มแข็ง ความตั้งใจจริงของแก ก็เห็นใจ และช่วยเหลือเกื้อกูลอย่างนี้

เด็กคนนี้มีความฝันยาวไกลว่า จะศึกษาเล่าเรียนให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ และอยากออกมาทำงานช่วยเหลือสังคม

     นี่คือตัวอย่างของคนสู้ชีวิต คนที่มีมือมีเท้าบริบูรณ์ ควรจะได้คิด และหันมาสู้ชีวิตบ้าง ขนาดคนเขาอวัยวะร่างกายไม่สมบูรณ์เขายังไม่ท้อแท้ และเรามีครบทุกอย่าง ยังจะอ่อนแอยอมแพ้หรือ

2) องค์ประกอบอันที่สอง เนื่องมาแต่องค์ประกอบแรก คือ 'กำลังใจ' คนสู้ชีวิตต้องมีกำลังใจ และสร้างกำลังใจให้เข้มแข็งอยู่เสมอ เพื่อเป็นทุนในการต่อสู้ คนที่ขาดกำลังใจแม้จะแกร่ง หรือแข็งแรงขนาดไหน ก็กลายเป็นคนอ่อนแอโดยฉับพลัน คนเช่นนี้เรียกว่า 'ตัวเท่าช้างใจเท่ามด'

     เคยเห็นนักมวยร่างยักษ์ หมัดหนัก ถ้าต่อยเข้าจังๆ สักหมัด คนถูกต่อยรับรองสลบเหมือด นักมวยร่างยักษ์ขึ้นชกกับแชมป์โลกร่างเล็กกว่า แต่ได้ชื่อว่าเป็นมวยอันตราย มวยร่างยักษ์มัวแต่กลัว 'ศักดิ์ศรี' ของแชมป์โลก ได้แต่ระวังตัวแจไม่ปล่อยหมัดสักที ทั้งที่บางครั้งสบโอกาสก็ไม่ยอมทำ ผลที่สุดถูกเขาน็อกตามระเบียบ อย่างนี้เรียกว่า กำลังใจอ่อนแอ ใจไม่สู้ ชกกี่ครั้งๆ 'ช้างใจเท่ามด' เช่นนี้ก็ไม่มีทางเอาชนะเขาได้

     จำไว้เถิดครับ คนที่พากเพียรจริง มีกำลังใจเข้มแข็งมั่นคงจริง ไม่มีอะไรจะมาขวางกั้นเขาไว้ได้ อย่าว่าแต่คนเลยต่อให้เทวดาก็กีดกันไม่ได้

H O M E

Create Date : 19 กันยายน 2551

Last Update : 19 กันยายน 2551 22:20:15 น.

0 comments

Counter : 906 Pageviews.