Bloggang.com : jenifaae : เธอชื่อ..แก้ว โศกนาฏกรรมบนลมหายใจ

เธอชื่อ..แก้ว โศกนาฏกรรมบนลมหายใจ

แก้วเมื่อลองได้แตกแล้ว แม้จะปะติดปะต่อยังไงมันยังคงเห็นรอยร้าว เช่นเดียวกับ "แก้ว" เด็กหญิง 14 ปี ที่ความเลวร้ายก้าวเข้ามาในชีวิตตั้งแต่เธอยังไม่แตกเนื้อสาว... เรื่องราวของเธอยิ่งกว่าโศกนาฏกรรมที่นักเขียนชอบแต่งแต้มให้รันทดแสนเศร้า เรื่องของแก้วมันเป็นเรื่องจริง มันเป็นโศกนาฏกรรมบนลมหายใจ

เด็กน้อยวัย 8 ขวบ โดนพ่อของตัวเองข่มขืน เพราะตัณหาราคะของชายที่ได้ชื่อว่าพ่อทำให้แก้วเปลี่ยนไป จากเด็กสาวสดใส กลายเป็นเด็กสาวที่หวาดกลัว ซึมเศร้า ผลการเรียนแย่ลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายเธอต้องออกจากโรงเรียน เรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้ เธอพยายามบอกแม่ แต่พ่อก็เข้ามาขัดจังหวะทุกครั้ง แถมพอลับตาแม่ แก้วโดนทำร้ายปางตาย เพียงเพราะจะเอาเรื่องจริงไปบอกแม่

เมื่อแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ได้ ทางเดียวที่เด็กสาวคิดออกคือฆ่าตัวตาย

ไม่ใช่ครั้งเดียว... แต่เธอพยายามฆ่าตัวตายหลายต่อหลายครั้ง ในที่สุดแก้วถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลจิตเวช ใน จ.นครราชสีมา เป็นเวลา 2 เดือน ตลอด 2 เดือนแก้วดีขึ้น ที่สำคัญตอนที่แก้วนอนรักษาตัว พ่อเดินทางไปขุดทองที่ประเทศในแถบตะวันออกกลาง

เวลาผ่านไปเกือบ 2 ปี พ่อเลิกขุดทองกลับมาเมืองไทย ช่วงนั้นแก้วกำลังย่างเข้าสู่วัยสาว เธออายุ 14 ปี พ่อหอบเงินก้อนโตมาให้แม่ แม่เอาใจพ่อทุกอย่าง แต่แก้วสิพยายามทำทุกทางที่จะหนีห่างจากพ่อ

"พ่อคิดถึงลูกมาก มาให้พ่อกอดซิลูก"

แก้วไม่รอดเงื้อมมือของพ่อ แก้วโดนข่มขืนบ่อยครั้งเท่าที่จะมีจังหวะ

แก้วขมขื่น เธอหนีออกจากบ้าน ยังโชคดีเธอได้เจอหญิงวัยกลางคนให้ความช่วยเหลือ แก้วเล่าความจริงให้หญิงคนนั้นฟัง หญิงคนนั้นพาแก้วไปแจ้งความ แล้วกระบวนการยุติธรรมเริ่มเข้ามาคุ้มครองเธอ นักสังคมสงเคราะห์พาหญิงสาวมารักษากายที่เจ็บปวดและใจที่บอบช้ำที่บ้านพักฉุกเฉิน ดอนเมือง

1 สัปดาห์ที่บ้านพักฉุกเฉินทำท่าจะไปได้ด้วยดี แต่เพียงแค่อาทิตย์เดียว เจ้าหน้าที่บ้านพักฉุกเฉินต้องตกใจเมื่อแก้วพยายามฆ่าตัวตายอีก

ที่เป็นเช่นนั้นเพราะ..แก้วคิดถึงแม่ เธอโทรศัพท์ไปหาแม่

แม่ลูกถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ แม่ถามว่าแก้วอยู่ที่ไหน แต่เมื่อแม่พูดออกมาว่า

"พ่ออยากเจอแก"

แก้วทิ้งโทรศัพท์แล้ววิ่งลนลาน

"หนี หนี หนูจะหนีพ่อ"

เจ้าหน้าที่เริ่มประจักษ์แล้วว่า "พ่อ" มีผลต่อสภาพจิตใจ แก้วกลัวว่าพ่อจะมาหาที่นี่ ทางเจ้าหน้าที่จึงประสานงานกับมูลนิธิเพื่อนหญิงให้หาที่พักที่ใหม่ให้แก้ว เพื่อเธอจะได้เลิกกังวลใจ

ที่มูลนิธิเพื่อนหญิง...

การมาพักรักษาทั้งกายและใจในบ้านหลังนี้ พฤติกรรมและสภาพจิตใจของแก้วดีขึ้นมาก

เมื่อแก้วเข้มแข็งมากพอ เจ้าหน้าที่เลยให้แก้วเดินหน้าดำเนินคดีเอาผิดคนที่ข่มขืนเธอ ซึ่งแก้วก็พร้อมที่จะเดินหน้า แต่มันดูจะเป็นไปด้วยความลำบาก เพราะคดีนี้ไม่สามารถดำเนินการทุกอย่าง ณ กองปราบปรามได้ ต้องไปดำเนินการในพื้นที่ที่เกิดเหตุ คือ ในจังหวัดนครราชสีมา เพราะว่าบุคคลต่างๆ ที่เกี่ยวข้องไม่ถือว่าเป็นผู้มีอิทธิพล

"นี่บ้านหนูใช่ไหม" ตำรวจถามรายละเอียด

"สงสัยว่าจะไม่มีใครอยู่" ตำรวจบอกพร้อมกับพาแก้วเข้าไปในบ้านเพื่อชี้จุดเกิดเหตุต่างๆ

แก้วก้าวขึ้นบ้านด้วยความโล่งใจเพราะจะได้ไม่ต้องเจอหน้าชายใจทราม

"ใครว่ะ" เสียงก้าวร้าวที่แก้วรู้ดีว่าเป็นเสียงใคร

"พ่อ แม่" แก้วร้องตกใจ

แก้วมองแม่ เธอเห็นสายตาอันเกรี้ยวกราด และสายตาอันดุดันของพ่อ

"เขาข่มขืนหนูที่พื้น"

"อีแก้ว แกใส่ความพ่อแกทำไม" "แม่ทำท่าจะเข้ามาตีแก้ว

หลังจากเดินทางออกจากเรือนไม้ที่ไม่สมควรจะเรียกว่า "บ้าน" แก้วกลับมามีสภาพย่ำแย่ เธอหวาดกลัว กรีดร้องเสียงดัง

ทางออกที่ดีที่สุดคือการส่งตัวแก้วไปที่บ้านเกร็ดตระการ เพื่อให้เธอได้ฝึกอาชีพ แต่กระนั้นแล้วสภาพจิตใจของแก้วในหนนี้ดูยากจะเยียวยา เธอถูกส่งตัวไปบำบัดจิตที่โรงพยาบาลศรีธัญญา

นานนับเดือนที่แก้วนอน รักษาสภาพใจ จนเมื่อดีขึ้นแก้วกลับมาที่บ้านเกร็ดตระการอีกครั้ง เธอเริ่มควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้บ้าง แต่หลายๆ ครั้งแก้วก็ยังมีอาการทางจิตให้หลายคนเป็นห่วง

ค่ำคืนวันที่ 21 ตุลาคม 2546 แก้วดูสงบขึ้น คืนนี้จิตใจของเธอไม่ฟุ้งซ่าน แก้วดูมีความสุข หลายคนไม่ได้เห็นรอยยิ้มของแก้วมานานแล้ว ทุกคนเลยไม่อยากเข้าไปรบกวน

แต่เพียงเสี้ยววินาที!!!

"แก้ว..เอาตัวแก้วขึ้นจากบ่อน้ำเร็ว"

ร่างของแก้วถูกอุ้มขึ้นจากบ่อน้ำ แก้วนอนนิ่ง ปากเขียวซีด

ไม่ว่ากี่เสียงร้องเรียกแก้ว แต่แก้วกลับไม่รู้สึกรู้สา เธอนอนหายใจรวยระริน ลมหายใจของแก้วแผ่วลง แผ่วลง แก้วดูมีความสุขกับสิ่งที่เธอเลือก ดวงตากลมโตของแก้วค่อยๆ ปิดลง แก้ว?หมดลมหายใจในที่สุด

เมื่อแก้วจากไป ความกังขาต่างๆ ในข้อสงสัยทั้งผู้ทำผิดและกระบวนการแก้ไขปัญหา ยังคงค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น คดีที่แก้วเคยดำเนินการไว้บัดนี้กลายเป็นเพียงเศษขยะ เพราะ "โจทก์" เสียชีวิตโดยแพทย์ลงความเห็นสาเหตุของการตายว่า "แก้วฆ่าตัวตายเพราะโรคจิตเวท"

เผยสถิติ...40-50คนต่อเดือนเดินหน้าหาที่พึ่ง

" ขณะนี้มีผู้หญิงที่ถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจเข้ามาอาศัยจำนวน 141 คน ซึ่งส่วนใหญ่แล้วปัญหาที่พบบ่อยอันดับหนึ่งคือ 1.ท้องไม่พร้อม 2.ปัญหาความรุนแรงในครอบครัว 3.ถูกล่วงละเมิดทางเพศ 4.ปัญหาเอดส์ โดยเฉลี่ยแล้ว แต่ละเดือนจะมีผู้เข้ามาขอความช่วยเหลือผ่านองค์กรผู้หญิงต่างๆ ที่ให้ความช่วยเหลือประมาณ 40-50 คน ซึ่งถือว่ามากขึ้น ถ้าเทียบกับปีที่แล้ว ความซับซ้อนของปัญหาของผู้หญิงก็มากขึ้น เช่น เด็กผู้หญิงที่ถูกล่วงละเมิดจะมีอายุน้อยลง ที่สำคัญ ผู้กระทำส่วนใหญ่คือคนใกล้ชิด

ส่วนกรณีเข้ามาขอคำปรึกษาปัญหากับเจ้าหน้าที่ ทั้งกรณีที่พักในบ้านพัก และภายนอก เดือนสิงหาคมที่ผ่านมา 150 คน ขณะที่เดือนมิถุนายน-กรกฎาคม มีประมาณ 120 คน ซึ่งอยากจะบอกกับผู้หญิงทุกคนว่า ก่อนที่คิดทำอะไร ให้มองหาทางเลือกก่อน อยากให้มีสติให้รอบด้าน เพราะทุกปัญหามีทางออก ถ้าคิดอะไรไม่ออกโทร.มาปรึกษาระบายปัญหาที่บ้านพักก็ได้ ที่ 0-2929-2302 จะช่วยได้ในระดับหนึ่ง ไม่ต้องทำร้ายตัวเอง" นางกรวิณท์ วรสุข ผู้อำนวยการฝ่ายสังคม บ้านพักฉุกเฉินฯ สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรี ในพระอุปถัมภ์พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ เปิดเผย

Credit : มติชนรายวัน 22 ตุลาคม 2551 หน้า 25

สนามหลวงพยากรณ์ออนไลน์
H O M E

Create Date : 25 กรกฎาคม 2553

Last Update : 25 กรกฎาคม 2553 9:09:04 น.

0 comments

Counter : 693 Pageviews.