แต่ที่ผมกับแฟนเก่าคนนี้มาได้ เพราะเขารู้สึกกับผมแค่คนเดียว(ที่เป็นผู้ชาย)

ผมกับแฟนเก่าคนนี้ คบกันแบบไม่เปิดเผย 

เพราะผมกลัวทางญาติของแฟน และเพื่อนๆแฟนจะรังเกียจแฟนผม

ผมกับแฟนคนนี้มีความสุขมาก ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันผมมีความสุขจริงๆครับ

ถ่ายรูปด้วยกัน ปลุกกันไปเรียน ผมจะเลิกเรียนก่อนแฟนครับ เพราะเรียนคนละที่

ผมก็กลับหอมารอแฟน กินข้าวกัน นั่งเล่นคอมด้วยกัน

หลังๆมานี้เราสองคนรู้แล้วครับว่าไปกันไม่รอดจริงๆ เพราะผมกลัวทางญาติของแฟนจะรู้

และญาติของเขาให้คบแค่ผู้หญิง ง่ายๆคือแอนตี้เกย์นั่นแหละครับ 

เวลาไปบ้านแฟนผมต้องทำตัวแมนๆตลอดเวลา แต่ก็ไม่ยากครับ เพราะผมไม่ออกสาวเท่าไหร่

และวันเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆเป็นแบบนี้ตลอดมา 

จนวันหนึ่งผมเป็นคนบอกเลิกเขา เพราะผมสงสารเขา เขาร้องไห้นะครับ ผมก็ร้องไห้ 

ตอนบอกเลิกผมคุยกันทางโทรศัพท์ วางสายปุ๊บผมร้องไห้ออกมาเลยครับ

ร้องแบบไม่มีน้ำตา เพราะสถาณการณ์มันบังคับให้เราสองคนต้องเลิกกัน

ณ ตอนนี้ผมยังไม่มีแฟนใหม่ และแฟนเก่าผมได้มีแฟนใหม่ไปแล้ว

ผมกับแฟนเก่าคนนี้โทรหากันบางครั้ง ไม่ใช่เชิงชู้สาวนะครับ

แต่สำหรับผม ผมยังคิดถึงเขา และอยากให้เขากลับมา

ผมกับเขาถามไถ่ สารทุกข์สุขดิบกัน 

นานๆทีโทรหากันครับ แต่ตอนนี้เขาคิดกับผมเป็นแค่คนรู้จักไปแล้ว

แต่ผมยังไม่ลืมเขาครับ ผมจะต้องทำยังไงครับ 

ผมยังอยากให้เขาเป็นความสุขของผม และผมเป็นความสุขของเขา

ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ