|
สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า.. ไบโพลาร์! : เรื่องเล่าครั้งที่ 5.ครอบครัว
5.ครอบครัว
ผมเพิ่งได้เห็นหน้าภรรยากับลูกสาวในประมาณวันที่สามของการเข้ามาแอ็ดมิทที่โรงพยาบาลแห่งนี้ ความรู้สึกมันยากเกินที่จะอธิบาย.. เป็นภาพความทรงจำที่จะอยู่ไปจนตลอดชีวิต
เราสามคนพ่อแม่ลูกโชคดี ที่ได้มาอยู่ในห้องรับรองพิเศษของนายทหารสัญญาบัตร ซึ่งค่อนข้างเป็นส่วนตัว (ตามสิทธิของภรรยา) ครั้งแรกที่ผมเห็นหน้าภรรยาและลูกสาว ผมดีใจมาก รีบลงไปนั่งบนโซฟารับรอง แล้วโผเข้าไปกอดสองคนแม่-ลูกไว้ เราสามคนพ่อ แม่ ลูก นั่งกอดกัน แล้วร้องไห้...
พยาบาลที่เป็นเพื่อนรุ่นน้องเธอ ยืนมองน้ำตาคลอ แล้วรีบปลีกตัวออกมา ปล่อยให้เราสามคน ได้ใช้เวลาส่วนตัวอยู่ด้วยกันตามลำพัง..
ฉันออกไปได้วันนี้เลยใช่ไหม ?
ผมรีบถามขึ้นด้วยความดีใจ
ยังหรอก ยังต้องอยู่อีกซักวันสองสามวัน หมอยังไม่กลับจากราชการเลย ต้องให้หมอลงมาตรวจอาการเธอก่อน
เหมือนฟ้าผ่าลงมาที่กลางอก! นี่ผมต้องอยู่ที่นี่ต่ออีกหรือนี่ ? ผมไม่ได้เป็นอะไรมากเหมือนพวกเค้าเลย ผมไม่ได้บ้า ไม่ได้เสพยาเสพติด ผมแค่.. ผมแค่.. ผมแค่.. เป็น "มนุษย์ที่มีพลังพิเศษ!!"
อืม.. ก็อาการเพี้ยนๆ มันยังไม่หายอะนะ! ยิ้ม
--------------------------------
5.1 กรณีศึกษา
บัดนี้.. ความรักที่ผมมีให้ภรรยาตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ผมไม่ได้รู้สึกกับภรรยาแค่ความรักของสามี-ภรรยา แต่ผมรู้สึกเหมือนเธอเป็นผู้มีพระคุณ เป็นหลักพึ่งพิงทางใจของผม ไม่เคยมีใครในโลกนี้นอกเหนือจากพ่อแม่และพีสาว ที่มีพระคุณกับผมมากเท่าเธอเลย ผมมารู้ภายหลังว่า.. ภรรยาคิดว่าเธอจะเสียผมไปแล้วกับอาการวิกลจริตที่เกิดขึ้น โดยที่ก่อนหน้านี้เธอพยายามทุกวิถีทาง ที่จะรักษาอาการที่ผมเป็นให้ได้ และเธอก็ไม่เข้าใจว่าผมเป็นอะไร ? และมันเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวเรา ?
ประเด็นนี้น่าสนใจนะครับ!
ภรรยาผมเป็นพยาบาลวิชาชีพ เป็นนายทหารสัญญาบัตรที่ร่ำเรียนการดูแลรักษาพยาบาลมาโดยตรง แต่เธอไม่มีความรู้ใดๆ กับโรคที่ผมเป็นเลย
ก่อนหน้าจะมาโรงพยาบาล เธอเคยพาผมเข้าวัด (แถวบ้าน) เพื่อไปหาพระ เพราะนึกว่าผีเข้า! เผื่อพระจะช่วยอะไรได้บ้าง ?
พระก็ให้ผมกินน้ำมนต์อะไรก็ไม่รู้ แล้วบอกกับภรรยาลับหลังว่า.. ผมบ้าจนกู่ไม่กลับแล้ว ให้ทิ้งไปเลย! อย่าเอาเกียรติยศหน้าที่การงานของตัวเองมาเสี่ยงกับคนบ้า! เดี๋ยวจะเสียชื่อเสียงเปล่าๆ
นี่พระสงฆ์พูดนะครับ! ภรรยาผมเล่าให้ฟัง (ภายหลังจากที่อาการผมหายเป็นปกติแล้ว)
แต่ภรรยาผมไม่เชื่อ ไม่ทำตาม! เลยโทรไปปรึกษากับเพื่อนพยาบาลด้วยกันหลายคน เพื่อนๆ ก็เลยแนะนำให้พาตัวมาหาหมอที่โรงพยาบาลแห่งนี้ในทันที.. แล้วผมก็ได้รับการรักษาที่ถูกต้อง!
อยากย้ำประเด็นนี้อีกครั้งว่า.. ตัวผมเป็นกรณีศึกษาที่ดีมากๆ ขนาดมีภรรยาเป็นพยาบาลวิชาชีพ ยังนำไปสู่การรักษาแบบผิดๆ นี่ไม่ต้องคิดถึงชาวบ้านร้านตลาดทั่วๆ ไปเลยนะครับ ใครที่เป็นแบบผม โดนตราหน้าว่าผีเข้าแน่นอน!
เราสามคนพ่อ แม่ ลูก อยู่ด้วยกันประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนจะแยกจากกัน ผมยังจำประโยคสุดท้ายของภรรยาได้มาจนถึงทุกวันนี้
เธออยู่ที่นี่ได้ใช่ไหม ? ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านแล้ว ฉันรีบตามเรื่องให้อยู่ อดทนอีกหน่อยนะ!
ความรู้สึกของผมที่มีต่อภรรยา.. เหมือนเสียงของแม่บอกกับผม ตอนไปส่งที่โรงเรียนอนุบาลเป็นครั้งแรก!
อืม...
ผมพยักหน้า เพราะไม่รู้จะพูดอะไรมากไปกว่านี้
ผมก็คงต้องอยู่ที่นี่ต่อไป เพื่อรอวันที่ครอบครัวของเรา จะได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้งฃ
แล้วผมเดินคอตก กลับไปหาเพื่อนๆ ผู้ป่วย ที่ต่างก็เป็น "มนุษย์ที่มีพลังพิเศษ!" เหมือนกัน....
--------------------------------
โปรดติดตามตอนต่อไป..
ฟังเพลงที่เป็นตัวแทนของเรื่องราวนี้ครับ https://www.youtube.com/watch?v=aL368g3QywQ
อ่านย้อนหลังตอนที่ 2 https://pantip.com/topic/36604256 อ่านย้อนหลังตอนที่ 3 https://pantip.com/topic/36604290 อ่านย้อนหลังตอนที่ 4 https://pantip.com/topic/36608108
| Create Date : 28 มิถุนายน 2560 |
|
0 comments |
| Last Update : 28 มิถุนายน 2560 16:57:35 น. |
| Counter : 550 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [