จน ว. อัตคัด, ขาดแคลน, ฝืดเคือง, มีไม่สู้จะพอกินพอใช้. ก. แพ้ เช่น หมากรุกจน; หมดทาง เช่น จนใจ คือ หมดทางที่จะทำให้ได้อย่างคิด, จนตรอก คือ ไม่มีทางไป, จนแต้ม คือ ไม่มีทางเดิน, จนมุม คือ ไม่มีทางหนี ฯลฯ
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิต ฯ พ.ศ.๒๕๒๕ หน้า ๒๑๑
ราชสังคหวัตถุ สังคหวัตถุของพระราชา, หลักการสงเคราะห์ประชาชนของนักปกครอง มี ๔ คือ สัสสเมธะ ความฉลาดในการบำรุงข้าวกล้า, ปรีชาในการบำรุงพืชพันธุ์ธัญญาหาร ส่งเสริมการเกษตรให้อุดมสมบูรณ์ เป็นสังคหวัตถุประการหนึ่ง ที่ผู้ปกครองบ้านเมืองจะพึงบำเพ็ญ ปุริสเมธ ความฉลาดในการบำรุงข้าราชการ รู้จักส่งเสริมคนดีมีความสามารถ เป็นสังคหวัตถุประการหนึ่งของผู้ปกครองบ้านเมือง สัมมาปาสะ “บ่วงคล้องไว้มั่น” ความรู้จักผูกผสานรวมใจประชาชน ด้วยการส่งเสริมอาชีพ เช่น ให้คนจนกู้ยืมทุนไปสร้างตัวในพาณิชกรรม เป็นต้น วาชเปยะ, วาชไปยะ “วาจาดูดดื่มใจ” “น้ำคำควรดื่ม” ความรู้จักพูด คือ รู้จักทักทายปราศรัย ใช้วาจาสุภาพนุ่มนวล ประกอบด้วยเหตุผล มีประโยชน์ เป็นทางแห่งสามัคคี ทำให้เกิดความเข้าใจอันดี ความเชื่อถือและความนิยมนับถือ https://www.facebook.com/photo/?fbid=7817388924954710&set=gm.7065102176940315&idorvanity=1333051060145484
Create Date : 05 สิงหาคม 2566 |
|
0 comments |
Last Update : 19 เมษายน 2567 19:34:56 น. |
Counter : 313 Pageviews. |
|
|
|