Bloggang.com : red color : 3.3 ปี +*+* กลัวผีเป็นแล้วนะเรา +*+*

3.3 ปี +*+* กลัวผีเป็นแล้วนะเรา +*+*

หายไปนานเลยทีเดียวกับการบันทึกเรื่องราวต่างๆ ของโบอิ้ง อาจจะเพราะส่วนหนึ่งไม่ค่อยมีอะไรหวือหวามากมายในช่วงนี้ เรื่อยๆเปื่อยๆ ไปตามเรื่อง บางทีก็อาศัยFacebook เป็นช่องทางในการบอกเล่ารายละเอียดแทน เพราะง่ายกว่ากันเยอะเลย ถ่ายรูป อัพโหลด เสร็จรวดเดียว

ว่าแล้วก็เริ่มด้วยเรื่องพัฒนาการกันก่อน เผื่อจะเป็นประโยชน์ในการเลี้ยงลูกคนต่อไป

พัฒนาการด้านร่างกาย

- คิดเอาเองว่าโบอิ้งเป็นเด็กแข็งแรง สมบูรณ์ดี จากที่น้ำหนักคงที่ประมาณ 15 โล มาเกือบปี เพราะไม่สบายบ่อย แถมไปโรงเรียนก็เข้าข่ายเด็กทานยาก ช่างเลือก อันไหนไม่ชอบจะไม่ยอมทานเลย จนคุณครูมีทำวิจัยทางแก้ไขมาให้แม่อ่านเลยทีเดียว แต่ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา โบอิ้งทานเยอะมาก และทานอาหารได้ค่อนข้างหลากหลาย ชอบทานผักผลไม้มากขึ้น เริ่มสังเกตกันแล้วว่าอุ้มไม่ค่อยไหว จับชั่งน้ำหนักถึงกับตกใจ 17.4 กิโล โชคดีที่สูงขึ้น ตอนนี้ก็ 1 เมตรพอดี เลยดูไม่อวบจนเกินไป แต่ก็พยายามลดอาหารหวานต่างๆลง เน้นกิจกรรมเผาผลาญพลังงาน กระโดดโลดเต้น

- ปั่นจักรยานได้เอง อันนี้ต้องยกความชอบให้พ่อ หลังจากแม่พยายามสอนมานาน ทั้งบิ้วอารมณ์ด้วยหนังสือ เปิดคลิปเพื่อนๆให้ดู ก็ยังไม่เป็นผล สุดท้ายพ่อพาหายไปพร้อมกับจักรยานไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ปั่นได้เฉยเลย ที่แท้เคล็ดลับของพ่อก็ " เป้าหมายมีไว้พุ่งชน" จักรยานคิตตี้ที่แม่เฝ้าถนอม เลยได้แผลกันก็คราวนี้ี

- กระโดดสองเท้าได้ไกล ยืนทรงตัวขาเดียวได้นิดนึง แต่ยังกระโดดขาเดียวไม่เป็น เดินทรงตัวบนคานแคบได้

- แกว่งชิงช้าเองได้ จากเดิมที่ได้แต่จดๆจ้องๆชิงช้าที่โรงเรียน เดี๋ยวนี้ไกวเป็นแล้ว เดินไปเล่นเอง (อันนี้ก็ผลงานพ่อสอนอีกแล้ว) ปีนป่ายได้ดี

- โยนบอล รับบอลได้มั่งไม่ได้มั่ง ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับฝีมือคนโยน 5555

- ติด/ถอดกระดุม แต่งตัวเองได้ เหลือแต่เสื้อยืดที่ยังใส่และถอดไม่เป็น ต้องให้แม่ช่วย อาจจะเพราะเสื้อมันฟิตหัวด้วยมั้ง ใส่ถุงเท้า รองเท้าได้เองไม่สลับข้าง จะว่าไปการไปโรงเรียนก็ทำให้โบอิ้งช่วยเหลือตัวเองได้มากขึ้นจริงๆ

พัฒนาการด้านอารมณ์และสังคม

- ช่วงนี้ถือว่าอารมณ์โบอิ้งไม่ค่อยวีนเท่าไรแล้ว มีเอาแต่ใจตััวเองบ้าง แต่ก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เร็ว วิธีที่รับมือที่ดีที่สุดคือเงียบ ต้องพยายามบอกตัวเองเลยว่าแม่คือตัวอย่างที่เขาเห็นง่ายที่สุด สังเกตว่าถ้าเราอารมณ์ไม่ดีมากๆ โบอิ้งจะเป็นแบบเดียวกันเลย เลยต้องควบคุมตัวเองก่อนจะไปสอนลูก มีหลุดบ้างเหมือนกัน แต่ก็พยายามสะกดอารมณ์ลงให้เร็วที่สุด

- กลัวผี คงเป็นประสบการณ์ใหม่ของโบอิ้ง แม่พลาดไปเองที่ปล่อยโบอิ้งดูทีวี เพราะปรกติอยู่บ้านแทบไม่เคยมีใครเปิดทีวีเลย ไม่ได้บ้าจี้ตามผลวิจัยอะไรเท่าไร แต่เหมือนเปิดไปก็ไม่ค่อยได้มีสมาธิดูเลยไม่เปิดซะมากกว่า

ช่วงไปเที่ยวระยอง ก็เปิดทีวีไม่ได้คิดว่าโบอิ้งจะสนใจอะไร แม่ก็ไปทำกับข้าว กลายเป็นว่าโบอิ้งจ้องตามแป๋วดูหนังผีซะด้วย เห็นทั้งโครงกระดูก ทั้งผีถอดหัว โอ้แม่เจ้า!! ได้เรื่องเลยคืนนั้นโบอิ้งนอนระแวง มองเพดาน ชี้ถามนั่นอะไร นี่อะไร จนแม่แทบจะประสาทกินไปด้วย นอนเอาผ้าคลุมโปงทั้งคืนจนไข้ขึ้น ขำก็ขำ เพิ่งเคยเห็นคนจับไข้หัวโกร๋นก็คราวนี้เองอะ สุดท้ายถึงขนาดอยู่ไม่ได้ บ่ายๆต้องรีบกลับกรุงเทพกัน กลับมาก็ยังอาการเดิม กว่าจะดีขึ้นก็เป็นอาทิตย์เชียว เดี๋ยวนี้ก็ัยังมีกลัวๆบ้างแต่ไม่เท่าไรแล้วละ

- ชอบการเป็นผู้นำ อาจจะเพราะเป็นเด็กโตที่สุดในห้อง คุณครูเลยให้มีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมต่างๆ ค่อนข้างมาก ทั้งช่วยแจกชีท หยิบของให้เพื่อน (เพราะจำได้ว่าชื่อใคร ของใคร) ได้มีโอกาสไปนำสวดมนต์หน้าแถว เดี๋ยวนี้เลยชอบการไปโรงเรียน ไม่มีโยเยโวยวายอีกแล้ว เริ่มเล่นกับเพื่อนๆ

- เริ่มบทบาทการเป็นพี่ที่ดี จะว่าไปช่วงนี้แม่เองก็ไม่ค่อยได้เล่นหรือดูแลโบอิ้งเต็มที่เท่าไร อุ้มก็ลำบาก เพราะติดเจ้าตัวเล็กในท้อง บางครั้งก็อาการแพ้ท้องรบกวน นึกว่าโบอิ้งจะน้อยใจแต่หนูกลับเข้าใจ หวังว่าโบอิ้งจะเป็นคุณพี่ที่แสนดีของน้อง สมดังที่หนูตั้งใจไว้นะจ๊ะ

- รักสวยรักงาม ก็น่าแปลกเพราะแม่เองก็ไม่ค่อยแต่งหน้าทาปากแต่งตัวเท่าไร แต่โบอิ้งกลับเยอะเหลือเกิน ทั้งเลือกเสื้อผ้า ที่คาดผม กิ๊บ ชอบทาเล็บ แต่งหน้า จัดเต็มกันตลอด

พัฒนาการด้านภาษาและการสื่อสาร

- อ่านหนังสือเองได้ ทั้งป้ายโฆษณา นิทานเด็ก หนังสือนิตรสารทั่วไป ชื่อร้านค้า ฯลฯ เคยลองเอานิทานเล่มใหม่ให้อ่านเอง ก็อ่านได้เกือบ 80% แต่บางคำที่รูปคำคล้ายกันก็ยังมีอ่านผิดบ้าง ช่วงหลังมานี้ถ้าคำไหนที่โบอิ้งไม่รู้ จะสอนเขาสะกด เช่น
แม่ : ร-า-น
โบอิ้ง : ราน
แม่ : ร-า-น ราน ไม้โท
โบอิ้ง : ร้าน

สนุกดีนะการสอนลูกให้อ่านได้เอง แม่ว่าการอ่านเป็นประตูเปิดไปสู่ความรู้อีกมากมายเลยทีเดียว โบอิ้งเองก็สนใจชอบอ่านอยู่แล้ว เลยไม่ยากที่จะสอน

- ภาษาอังกฤษ เรียกว่างูๆปลาๆ กันเลย เพราะส่วนหนึ่งตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะเอาให้ดีภาษาไทย ภาษาแม่นี่แหละ ต้องเขียนให้ถูก พูดให้ชัด รู้ตัวว่าทำสองภาษาคงทำได้ไม่ดี เลยไม่ทำ ภาษาที่สอง สาม สี่ เป็นหน้าที่คุณลูกต้องไปเสาะแสวงหา ใช้ความพยายามเอาเอง

โบอิ้งส่วนใหญ่จะได้เพลงเยอะ ถึงขนาดฝรั่งออกปากชมว่าโบอิ้งรู้จักเพลงภาษาอังกฤษเยอะกว่าเด็กฝรั่งซะอีก 5555

พัฒนาการทางธรรม

- สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน ตั้งใจบ้างเล่นบ้าง

- สอนให้เดินจงกรม " ยก ย่าง เหยียบ" ติดว่าเล่นซะเยอะ แต่อย่างน้อยก็ทำทุกวัน 10 ก้าวก็ยังดี ที่สำคัญโบอิ้งพยายามรักษาการเดินให้ตรงกับคำที่ท่อง

- สอนโบอิ้งเรื่อง เกิด แก่ เจ็บ ตาย เมื่อมีโอกาส ทำเอาโบอิ้งร้องไห้สะอึกสะอื้นไปหลายครั้ง (โหดไปมั๊ยเนี่ย) แต่ก็ธรรมชาติของคน เตรียมใจไว้บ้างก็น่าจะเป็นการดีสำหรับโบอิ้งเอง

เก็บตก เหมารวมช่วงที่ผ่านมา

วันเกิดแสนสนุก

วันแม่

กิจกรรมปิดภาคเรียน

พาฝรั่งเที่ยวสวนสามพราน

พาฝรั่งเที่ยววัดอรุณ
จะว่าไปก็ครั้งแรกเลยที่ไปวัดอรุณ (คนไทยเปล่าเนี่ยเรา) คราวนี้จอดรถไว้โรงแรมแถวสี่พระยา แล้วนั่งเรือไป โบอิ้งชอบมากปีนขึ้นยอดพระปรางค์เองเลย แต่ตอนลงไม่กล้าให้ลงเอง น่ากลัวเชียว ผู้ใหญ่บางคนขาสั่นไม่กล้าลงก็มี ได้ข่าวว่าอีกหน่อยจะให้ถอดรองเท้าเวลาขึ้นพระปรางค์ ก็ดีนะ มรดกของเราควรรักษาอย่างยิ่ง