Bloggang.com : red color : ++ประสบการณ์ในรั้วโรงเรียนของหนู++

++ประสบการณ์ในรั้วโรงเรียนของหนู++

ได้ฤกษ์ลุกมาเคาะสนิมปัดฝุ่นความทรงจำของแม่เรื่องการไปโรงเรียนของโบอิ้ง อยากมีบันทึกไว้ เพราะเป็นครั้งแรกเลยกว่าได้ที่โบอิ้งห่างจากอ้อมกอดของแม่ไปเกือบครึ่งวัน กว่าจะได้เขียนก็นานจนเกือบจำไม่ได้ ใครว่าลูกไปโรงเรียนแล้วแม่จะมีเวลามากขึ้น ไม่จริงเลย เหมือนเวลาเท่าไรก็ไม่พอกับอะไรมากมายที่อยากจะทำ

ประสบการณ์การไปโรงเรียนครั้งแรกของโบอิ้งเรียกว่าสุดยอดโจทย์ท้าทายแห่งทศวรรษของแม่เลยทีเดียว ทั้งกำลังใจหดหาย น้ำตาไหลพราก ใจสั่น คิดสารพัด ปวดหัวปวดท้องไปหมด จนทุกวันนี้ก็ยังมีเรื่องให้หาทางแก้ไขกันไป แต่ไม่ถึงกับจิตตกเหมือนก่อน เพราะคิดได้แล้วว่านั่นคือหน้าที่ที่ลูกต้องรับผิดชอบ และลูกต้องผ่านก้าวสำคัญในชีวิตนี้ไปให้ได้ เพื่อเติบโตให้พร้อมกับความท้าทายอื่นๆในอนาคต

โรงเรียนเปิดวันพุธที่ 16 พฤษภาคม 2555 แม่ไม่ได้ให้เรียนซัมเมอร์ เพราะเห็นว่าเรียนเตรียมอนุบาลก็คือการเตรียมความพร้อมล่วงหน้าอยู่แล้ว แถมก่อนเปิดเทอมก็พยายามสร้างทัศนคติที่ดีต่อโรงเรียน ทั้งนิทานสารพัดเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียน พาไปเล่นที่โรงเรียนบ่อยๆ สรุปคือไม่ได้ผล

3 วันแรกโชคดีตอนไปส่งไม่ร้อง คงเพราะยังเพิ่งห่างจากแม่ไม่นาน สักพักคงเริ่มรู้ตัว เวลาแม่ไปรับทีไรเลยได้ยินเสียงโบอิ้งร้องตลอด

สัปดาห์ที่ 2 ของการเปิดเรียน เหนื่อยกายเหนื่อยใจสุดๆ โบอิ้งโยเยไม่อยากไปโรงเรียน ร้องไห้กันตั้งแต่ยังไม่ออกจากบ้านเลยทีเดียว บางวันถึงขนาดครู 2 คนต้องหิ้วปีกเข้าโรงเรียนก็มีมาแล้ว จนครูถึงกับออกปากว่าตอนแรกคิดว่าโบอิ้งน่าจะเข้าที่เข้าทางง่ายกว่าเด็กคนอื่นๆ เพราะคุยกันแบบรู้เรื่องแล้ว กลายเป็นว่ายิ่งรู้มากยิ่งเรื่องมาก แถมร้องดังกว่าใครเพื่อน ร้องทีไรแหวะทุกที กลับบ้านพร้อมตาบวมฉึ่งจนแม่เองอดสงสารไม่ได้ แอบโทษตัวเองว่าใจร้ายด้วยซ้ำ คิดเป็นสิบตลบว่าเอ...ตกลงเอาลูกไปโรงเรียนเร็วไปมั๊ยเนี่ย สุดท้ายก็ได้คำตอบจากพี่ๆเพื่อนๆน้องๆ ว่าที่ทำไปนั้นดีกับลูกแล้ว เดี๋ยวไม่นานเขาก็ปรับตัวได้

สัปดาห์ที่ 3 ของการไปโรงเรียน โบอิ้งเริ่มปรับตัวได้ มีบ่นไม่อยากไปโรงเรียนเหมือนเดิม และร้องไห้บ้างเวลาคิดถึงแม่ ซึ่งครูบอกครูเอาอยู่ :) เริ่มนอนที่โรงเรียน เข้าร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆได้ดี ชอบเรียนภาษาอังกฤษกับ teacher เป็นพิเศษ ก็นับว่าใช้เวลาปรับตัวไม่นานอย่างที่แม่คิด

ทุกวันนี้ก็ยังมีร้องไห้ไม่อยากไปโรงเรียนอยู่ โดยเฉพาะช่วงหลังวันแม่ทั้งรักทั้งหลงแม่เป็นพิเศษ ร้องน้ำตาหยดติ๋งๆได้ทุกวัน เลยลองแอบย่องตามไปดูเห็นเต็มสองตาเลยว่าพอคุณครูพาไปถึงห้องเรียนโบอิ้งเงียบ ไม่มีน้ำตา ลันลากับครูกับเพื่อนๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เลิกห่วงได้สักที

ไปโรงเรียนแล้วได้อะไร

สำคัญสุดสำหรับแม่คือพัฒนาการในการเข้าสังคม โบอิ้งเข้ากับเพื่อนๆได้ มีหวงของเล่นบ้าง แต่ไม่มีปัญหาเรื่องแกล้งเพื่อนหรือเพื่อนแกล้ง บอกว่าไปโรงเรียนสนุก เพื่อนๆ น่ารัก (แต่รักแม่มากกว่า) ชอบสมมติให้คนในบ้านเป็นเพื่อนคนนั้นคนนี้ และด้วยความเป็นเด็กอายุเยอะสุดในห้อง เลยช่วยครูดูแลเพื่อนๆบ้าง จำชื่อเพื่อนได้ทุกคน รวมถึงชื่อที่เขียนด้วย จำสัญลักษณ์ประจำตัวได้ว่าอันไหนของใคร ผลงานเพื่อนๆก็จำได้ว่าอะไรของใคร จนครูบอกว่าความจำเป็นเลิศเลยค่ะ

มารยาทในการไหว้
อยู่โรงเรียนไหว้สวย มือไม้อ่อน นอกโรงเรียนยังแล้วแต่อารมณ์ ถ้าอารมณ์ดีไหว้ได้สวยมาก เท้าชิด ก้มหน้าจรดนิ้วมือ แต่ก็มีหลายครั้งไม่ยอมไหว้ผู้ใหญ่ ยิ่งบอกยิ่งไม่ทำ

แม่ : โบอิ้งเวลาจะกลับบ้านทำไมหนูไม่สวัสดีเหล่าโกวก่อนละคะ
โบอิ้ง : โบอิ้งสวัสดีตอนไปแล้วไง ตอนกลับก็ต้อง BYE BYE ซิ ฮึ!!!!

ระบายสี ระบายสีสวยขึ้น
ผลงานชิ้นหลังๆดูสวยขึ้นเยอะ แต่แปลกอยู่บ้านไม่ยอมทำเลย

ได้ศัพท์และประโยคสนทนาภาษาอังกฤษ
กลับมาฝากบ่อยๆ บางครั้งพูดผิดพูดถูกทำเอาคนฟังสะดุ้งกันเลยทีเดียว

โบอิ้ง : I'm near
แม่ : คืออะไรอะคะโบอิ้ง
โบอิ้ง : ก็เวลาคุณครูเรียกอิม ก็ตอบ I'm near ไง
แม่ : อ๋อ!!! เขาอ่านว่า I'm here ฉันอยู่นี่่ ค่ะลูก
โบอิ้ง : I'm here~ I'm here~
แม่ : O O" ไม่ต้องเสียงสูงซิลูก ความหมายเพื้ยนหมด (ใครเจอหนูออกสำเนียงผิดๆอย่างถือนะคะ :P)

โบอิ้ง : Are you ready?
แม่ : Yes
โบอิ้ง : ไม่ใช่ซิแม่ ต้อง Yes we are.
แม่ : เหรอๆๆๆ งั้นเอาใหม่ Yes we are.
โบอิ้ง : โอเค ใช้ได้

เพลงใหม่ๆ
จากโรงเรียน เตรียมอนุบาลยังไม่เน้นเรื่องการเรียนมากนัก ออกแนวเตรียมความพร้อมมากกว่า แต่ก็ดีสำหรับโบอิ้ง เพราะดูมีความสุขและชอบกิจกรรมต่างๆ ของคุณครูมาก

ได้เชื้อโรค
ขาดไม่ได้เลยสำหรับเด็กที่ไปโรงเรียน โดยเฉพาะเด็กเล็กๆ โบอิ้งป่วยแทบจะอาทิตย์เว้นอาทิตย์ ส่วนใหญ่ก็มีไข้ ตัวร้อน ไอมีเสมหะ พบหมอ 2 ครั้งเพราะเรื้อรังไม่หายขาดสักที แต่ก็ไม่ป่วยมากมายอะไร รอดจากมือ เท้า ปากมาได้ พักผ่อนทานยาก็กลับมาปรกติ

นั่งสมาธิ
ถึงจะไม่ใช่การนั่งสมาธิแบบถูกต้อง เพราะหาความนิ่งและสงบไม่ได้เลย แต่อย่างน้อยโบอิ้งก็เริ่มรู้จักการนั่งสมาธิ ช่วงหลังๆ เวลาให้โบอิ้งรออะไรก็จะบอกให้นั่งสมาธิรอ ไว้โตอีกหน่อยจะเริ่มฝึกให้เป็นเรื่องเป็นราวสักที

ไม่ยึดแม่เป็นศูนย์กลางจักรวาล
อยู่กับคนอื่นๆได้ เคยถึงขนาดคว้ากระเป๋านั่งรถไปเที่ยวบ้านเหล่าโกวแบบไม่สนใจแม่มาแล้ว แถมไปเที่ยวห้างต่อด้วย

ผลงานศิลปะ
มีมาเรื่อยๆ ส่วนใหญ่โบอิ้งเล่าว่าคุณครูช่วยทำ แต่ก็ภูมิใจผลงานของตัวเองไม่น้อย

สุดยอดวีรกรรมในการไปโรงเรียนก็เยอะ นั่งนึกกี่ทีก็ขำ ว่าลูกใครหนอ โตขึ้นแม่จะรับมือไหวมั๊ย

23-5-55 วางแผนจะหนีกลับบ้าน

ไปส่งตอนเช้าก็เริ่มร้องเลย ครูต้องหิ้วปีกเข้าโรงเรียนไป สักพักอาศัยช่วงครูเผลอวิ่งขึ้นมาด้านบน ครูกับผู้ปกครองแถวนั้นวิ่งไล่จับกันใหญ่ ส่วนแม่รีบหลบแอบดูไปขำไป

ครูเล่าอีกว่า
โบอิ้ง : โบอิ้งจะกลับบ้าน
ครูเล็ก : ครูเล็กเรียกรถสองแถวไว้ให้แล้ว
โบอิ้ง : ไม่เอา จะนั่งแท๊กซี่สีเหลือง
ครูเล็ก : แล้วนั่งไปไหน
โบอิ้ง : ไป******(จำชื่อหมู่บ้านได้ด้วย)

ต่อล้อต่อเถียงกับครูก็เป็น จนคุณครูบอกว่าูลูกคุณแม่้ต้องคุยแบบผู้ใหญ่ไปเลยค่ะ เขาจะเข้าใจและยอมรับมากกว่า

โบอิ้ง : แม่ แม่อยู่ไหน ทำไมไม่มาหาอิ้ง
ครูเล็ก : แม่ไปกินข้าวอยู่
โบอิ้ง : แม่กินข้าวเช้ามาแล้ว ไม่ต้องกินอีก (หลังจากนั้นมาคุณครูจะบอกคุณแม่ต้องกลับไปซักผ้า ทำงานบ้าน หนูตื่นมาแล้วคุณแม่จะมารับ)

10/6/55 บทสัมภาษณ์เด็กไม่อยากไปโรงเรียน

โบอิ้ง : แม่...อิ้งไม่อยากไปโรงเรียน จะอยู่บ้านเล่นกับแม่นะ
แม่ : ทำไมอิ้งไม่อยากไปโรงเรียนละคะ
โบอิ้ง : อืม....ทีวีแม่ ทีวีที่โรงเรียนมันค้างดูไม่ได้!!!!!
แม่ : งั้นเดี๋ยวให้คุณครูเอาไปซ่อมดีมั๊ยค่ะ
โบอิ้ง : ดีค่ะ
แม่ : งั้นชอบไปโรงเรียนแล้วใช่ไหม
โบอิ้ง : ไม่อะ ไม่โอเค

แม่ : มีเหตุผลอะไรทำให้ไม่อยากไปอีกรึเปล่าค่ะ
โบอิ้ง : อืม....โบอิ้งไม่ชอบระบายสีเลย :~~~ รูปไม่สวยเลย
แม่ : งั้นโบอิ้งเลือกรูปสวยๆไปให้คุณครูดีมั๊ยคะ
โบอิ้ง : อืมๆๆๆ
แม่ : งั้นชอบไปโรงเรียนแล้วใช่ไหม
โบอิ้ง : ไม่อะ

แม่ : มีเหตุผลอะไรทำให้ไม่อยากไปอีกรึเปล่าค่ะ
โบอิ้ง : อืม....โบอิ้งไม่ชอบปั้นดินน้ำมัน มันแข็งปั้นยากมากเลยนะแม่
แม่ : งั้นโบอิ้งว่างๆก็ทำแป้งปั้นนิ่มๆไปให้ครูกับเพื่อนๆดีมั๊ย
โบอิ้ง : โอเค
แม่ : งั้นชอบไปโรงเรียนแล้วใช่ไหม
โบอิ้ง : ไม่อะ

แม่ : มีเหตุผลอะไรทำให้ไม่อยากไปอีกละค่ะ
โบอิ้ง : แอร์ห้องพี่อ.2 มันเสีย เรียนไม่ได้
แม่ : เดี๋ยวอิ้งเอาเบอร์เฮียย้งไปให้ครู เรียกมาซ่อมนะ
โบอิ้ง : อืมๆๆ
แม่ : งั้นชอบไปโรงเรียนแล้วใช่ไหม
โบอิ้ง : ไม่อะ

แม่ : อ้าว ทำไมอีกละคะลูก
โบอิ้ง : ก็โบอิ้งไม่อยากไปอะ
แม่ : แล้วเราจะแก้ไขยังไงกันดีจ้า
โบอิ้ง : ไม่ต้องแก้แม่ มันแก้ไม่ได้ มันเป็นที่ตัวอิ้งเอง แก้ไงก็แก้ไม่ได้ สรุปไม่ไปโรงเรียนนะแม่
แม่ : O o" (คุยตั้งนาน อืม....มันน่า)

เรื่องเล่าแสบๆคันๆ ขำๆฮาๆ

ห่วงค่าขนม

ช่วงนี้โบอิ้งนอนดิ้นกระจาย ผ้าห่มอยู่ทางคนอยู่ทาง แม่เลยเล็งถุงนอนหางนางเงือกให้ โบอิ้งเห็นรูปชอบใจใหญ่

โบอิ้ง : แม่ซื้อให้อิ้งนะ
แม่ : ซื้อมาแล้วใช้มั๊ยอะ โบอิ้งไม่ชอบห่มผ้า จะได้ใช้เหรอ
โบอิ้ง : โบอิ้งจะใช้ เดี๋ยวนี้อิ้งนอนดิ้นมากนะ แล้วก็ไม่ชอบห่มผ้าด้วย
แม่ : ซื้อให้ก็ได้ แต่ถ้าไม่ใช้หักค่าขนมนะ
โบอิ้ง : ค่าขนมอะไรอะ
แม่ : ก็ถุงนอนตั้ง 700 ซื้อเจลลี่กล่องละ 10 บาทได้ตั้ง 70 กล่อง เรียงได้สูงขนาดนี้เลยนะ
โบอิ้ง : (อึ้งไปครึ่งนาที) งั้นแม่ไม่ต้องซื้อแล้วนะ โบอิ้งนอนเรียบร้อยแล้วเห็นมั๊ย แม่ก็ห่มผ้าให้อิ้งด้วย มันหนาว อิ้งชอบห่มผ้า
แม่ : 555555

เลย์ไม่มีประโยชน์

โบอิ้ง : แม่..อิ้งจะกินเลย์ (เพิ่งกินข้าวไปได้ 2-3 คำ)
แม่ : เลย์ไม่มีประโยชน์นะ กินแล้วอ้วนๆๆๆ
โบอิ้ง : งั้นอิ้งกินเลย์กับข้าวกับผักก็ได้
(พ่อกับแม่รีบช่วยกันกินให้หมด)
โบอิ้ง : แม่...ทำไมกินของไม่มีประโยชน์ล่ะ
แม่ : 5555 (คายเกือบไม่ทัน)

ขาไก่

โบอิ้งนั่งหม่ำขาไก่
โบอิ้ง : สมมติแม่เป็นไก่ แม่เดินไม่ได้ อิ้งกินขาไปแล้ว เหลือขาเดียว
แม่ : 555 คิดได้ไงเนี่ย กินขาไก่ แล้วไก่ขาเป๋

เกาหลี๊ เกาหลี
โบอิ้ง : แม่ อย่าจุ๊บอิ้งซิ
แม่ : ก็แม่รักอะ ไม่ให้จุ๊บแล้วจะให้ทำอะไรล่ะ (จุ๊บๆๆๆๆๆ)
โบอิ้ง : ซารางเฮโยซิแม่ เฮ้อ!!!
แม่ : งั้นเลยลูกฉัน 5555

คุณพิชญา
โบอิ้ง : พ่อ!!!!!! พ่ออยู่ไหน มานี่
แม่ : เรียกพ่อเพราะๆซิโบอิ้ง
โบอิ้ง : คุณโออยู่ไหน คุณโอ!!!!
(เงียบ)
โบอิ้ง : คุณพิชญามานี่นะ
แม่ : 55555 เรียกเต็มยศเลยแฮะ แม่แค่จะให้เรียกพ่อคะ พ่อขาเอง

ไม่สบายไม่ไปโรงเรียน

เมื่อคืน 23-7-55 โบอิ้งไอทั้งคืน หลับๆตื่นๆ วันนี้เลยให้หยุดอยู่บ้าน เล่นตลอดแทบไม่มีไอ แม่เลยแหย่เล่นๆ
แม่ : ไม่ไอแล้วไปโรงเรียนได้แล้วซิ เพิ่งเก้าโมงเอง
โบอิ้ง : (มองหน้าแม่) แค่ก แค่ก แค่ก!!!!!!! ยังไออยู่เลยแม่
แม่ : อืม....โดนเด็กหลอกรึเปล่าเนี่ยเรา :P

แม่หรือยันต์กันผี
แม่เปิดไฟห้องน้ำ โบอิ้งปิดไฟ แล้วก็สั่งให้ไปเปิดใหม่ เปิดๆปิดๆ สุดท้ายเลยไม่พูดอะไรอาบมันทั้งมืดๆนั่นแหละ
โบอิ้ง : แม่ไปเปิดไฟหน่อย มันมืด
แม่ : แม่เปิดแล้วหนูก็ปิด อาบมืดๆแบบนี้แหละ
โบอิ้ง : โฮ!!!!!!! ทำไมแม่ต้องทำแบบนี้ แม่กลับมาเหมือนเดิมได้มั๊ย
แม่ : แล้วโบอิ้งทำตัวน่ารักเหมือนเดิมได้มั๊ยล่ะ
โบอิ้ง : ได้ซิแม่ แม่ไม่ต้องไปเปิดไฟแล้วนะ อิ้งอาบมืดๆได้ อิ้งมีแม่อยู่ด้วย อิ้งไม่กลัวอะไรเลยนะแม่นะ
แม่ : (ซึ้งอ่า T___T)

ภาษา#@%$#~*&^

อ่านภาษาสก็อยแล้วมึน ดันมาเจอภาษาสะอิ้งอีก สก็อยก็สก็อยเหอะ
โบอิ้ง : ต.เต่าเขาเลิกใช้แล้วนะ เขาใช้ฅ.ฅนแทน มันหัวแตกเหมือนกัน

แม่ : Could you spell "CAT" for your mommy please?
โบอิ้ง : T-A-C CAT แมว
แม่ : อึ๋ย!! อ่านจากซ้ายไปขวาซิลูก
โบอิ้ง : ไม่ใช่เขาต้องอ่านจากขวาไปซ้ายแบบนี้ T-A-C ถึงจะถูก
แม่ : O o" อืม..งานนี้สงสัยteacherจะรับศึกหนัก

อ่านฉลาก

แม่ : ไม่ทานผักเดี๋ยวไม่โต ไม่แข็งแรงนะโบอิ้ง
โบอิ้ง : โบอิ้งไม่ต้องกินผัก เพราะโบอิ้งดื่มน้ำผักแล้ว น้ำผักมีวิตามินเอ ซี บี1 บี2 เหล็ก แคลเซ๊ยม
แม่+ยาย : O O? (อืม อ่านฉลากข้างกล่องบ่อยๆ จนจำขึ้นใจขนาดนั้นเลย รู้มากไปแล้วเด็กน้อย)

Create Date : 28 สิงหาคม 2555

Last Update : 29 สิงหาคม 2555 18:58:31 น.

3 comments

Counter : 2466 Pageviews.

น่ารักที่สุด สาวน้อยของป้า ^^ ดีใจที่หนูชอบไปโรงเรียนนะจ๊ะ โบอิ้ง เก่ง และฉลาดมากๆ เลยแม่หญิง สมกับที่คุณแม่ทุ่มเทให้หนูจริงๆ ลูก กลับมาจากโรงเรียนสงสัยคุณแม่ต้องคอยตอบคำถามเด็กน้อยทุกวันเป็นแน่

โดย: แป๋ม Aksarapak IP: 110.171.87.139 วันที่: 29 สิงหาคม 2555 เวลา:11:22:10 น.

น้องโบอิ้งน่ารักมากๆเลยค่ะ
ช่างเจรจาน่าดู คงมีเรื่องทำให้คุณแม่อมยิ้มได้ตลอด

โดย: Pibhu

วันที่: 29 สิงหาคม 2555 เวลา:14:50:14 น.

ตลกค่าๆๅๆๆๆๆ

สนุกดีค่ะ

โดย: โมจิ IP: 223.204.142.127 วันที่: 24 ตุลาคม 2555 เวลา:13:10:49 น.