ย้อนรอย.....พิชิตฟูจิซัง ภาค 1

ย้อนรอยพิชิตฟูจิซัง ภาค 1

ย้อนไปเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน เด็กน้อย หน้าตาดี ฉลาด(หุๆ) คนหนึ่ง กำลังนั่ง
อ่านหนังสือความรู้รอบตัว มีอยู่หัวข้อนึงเขียนว่า

ภูเขาไฟที่สวยที่สุดในโลก .......ฟูจิซัง
ในหนังสือแม้ไม่ใช่ภาพสี แต่ก็พอรับรู้ได้ถึงความงามของภูเขาไฟทรงกรวย(พอดีเป๊ะ)ลูกนี้

ฟูจิซังอยู่ที่ญี่ปุ่น...... ไกลโพดดดด ชาตินี้คงไม่มีวันได้เห็น

เวลาผ่านไปสิบกว่าปี เด็กน้อยโตขึ้นมาเป็น จขบ. ฮ่าๆๆ
ได้รู้จักฟูจิซังมากขึ้น แต่ฟูจิซังไม่ได้เขยิบมาใกล้ขึ้นเลย (กรรม..)

แต่คนบ้าก็เป็นคนบ้าวันยังค่ำ เมื่ออยากไปเห็น ก็ต้องพยามไปให้เห็น...
พอมีโอกาสไปเที่ยวญี่ปุ่น จึงไม่ลืมที่จะบรรจุโปรแกรมไปดูฟูจิซังเอาไว้ด้วย

ผมตั้งใจไว้ว่าจะไปดูฟูจิซังที่ ฮาโกเน่ เพราะอ่านเจอว่าเป็นจุดที่งดงามแห่งหนึ่งในการชมฟูจิซัง

แต่ลองอ่านจากหนังสือหลายเล่ม บอกว่า เจ้าฟูจิซังลูกนี้ เป็นภูเขาไฟขี้อาย
เหมือนเด็กเอาแต่ใจ วันไหนนึกอยากโผล่..โผล่ วันไหนขี้เกียจก็หลบหายไปในสายเมฆ(เล่นตัวจริงเว้ย..-_-'')

ฉะนั้นต้องลุ้นกันหน่อยว่าวันที่ไปจริงๆ ฟูจิซังจะเข้างานรึเปล่า

ผมไปเที่ยวญี่ปุ่นอยู่ประมาณ 8 วัน จนมาถึงวันสุดท้าย ที่รอคอย
เดินทางไปฮาโกเน่ ด้วยความตื่นเต้นสุดขีด รอมานาน 20 ปี วันนี้แหละ หุๆๆๆ จะได้เห็นภูเขาไฟที่เคยเห็นเป็นภาพขาวดำอยู่ในหนังสือ

ตอนที่นั่งกระเช้าไปบน โอวะคุดะนิ มีเพื่อนร่วมกระเช้าเป็นคุณยายคุณตาญี่ปุ่นทั้งนั้น
ก็ชมวิวทิวทัศน์ไปเรื่อย พอกระเช้าไต่ขึ้นพ้นผ่านแนวเทือกเขาข้างหน้า.......
"สึโก้ยยยยย.... คิเรรรรร.....ฯลฯ" ขนาดคุณตาคุณยายญี่ปุ่นอุทานออกมา "สุดยอดดด...สวยอิ๊บอ๋าย.."ประมาณนั้น
ได้เห็นฟูจิซังเต็มๆตา ทำเอากะเกรี่ยงจากดินแดนแหลมทองอึ้งไปเลย

อารมณ์นั้นอยากเข้าไปกอด ตากะยาย(แต่ไม่รู้จัก) อยากจะเข้าไปแชร์ความรู้สึกว่า "ภูเขาไฟประเทศยายนี่เจ๋งจริงเว้ยย......."แต่ก็ต้องกระดี๊กระด๊าอยู่ในใจคนเดียว เพราะคุยกับใครไม่รู้เรื่อง ฮ่าๆๆๆ

เขียนบรรยายซะโอเว่อ แต่รู้สึกงั้นจริงๆ เกิดมาไม่เคยเห็นภูเขาที่ไหนสวยเท่านี้
มันเป็นกรวยคว่ำเหมือนซอร์ฟครีมที่อยู่ในถ้วยกลมๆ มีหิมะคลุมอยู่บนยอดเป็นท๊อปปิ้ง ข้างหลังเป็นท้องฟ้าโล่งๆ ขับให้ฟูจิซังเด่นเข้าไปอีก

พอถึง โอวะคุดะนิ ผมรีบวิ่งไปซื้อข้าวกล่อง หาทำเลนั่งกินข้าวแกล้มวิวฟูจิซัง (โอวว ช่างสุขอะไรเช่นนี้) คือ ไม่ยอมคลาดสายตาเลย อยากมองไปนานๆ นั่งอยู่ตรงนี้ไม่ต้องไปไหนละ เหอะๆ

วันนั้นนั่งอยู่ตรงนั้นนานมาก ถ่ายรูปเป็นร้อยรูป มุมเดิมๆ
จนเกือบลืมไปว่าต้องถ่ายรูปตัวเองคู่ฟูจิซังให้ได้
แต่ไปคนเดียวจะถ่ายไงหว่า .............หึๆ
มองซ้าย เล็งขวา มองหาเหยื่อ เน้นผู้สูงอายุหน้าตาใจดีหน่อย

พอดีหันไปเจอ คุณลุงพนักงานขับรถทัวร์ เลยวานให้แกถ่ายให้
ท่าทางแกเต็มใจมาก ตั้งใจถ่ายเหมือนได้เงินเดือน

เลยขอแกว่า เอาทั้งแนวตั้งแนวนอน มุมเอียงมุมเฉียง
ลุงแกคงคิดว่าซวยจริง เจือกมาถ่ายให้ไอ้นี่ เหอะๆ

นั่นเป็นครั้งแรกที่เห็นฟูจิซังแบบเต็มๆตา นั่งมองกันจนฉ่ำตา
แต่เพียงแค่นั้นคงไม่พอสำหรับคนใฝ่(ที่)สูง อย่างผม ฮ่าๆๆ

ก่อนกลับอาฆาตมาดหมายไว้กับตัวเองว่า มองดูความงามอยู่ตรงนี้คงไม่พอ
โน่นนนเลยย ต้องขึ้นไปเหยียบบนยอดให้ได้..........

แล้วจะได้รู้ว่า การเห็นพระอาทิตย์ขึ้นเป็นคนแรกๆของโลกรู้สึกยังไง

แล้วพบกันภาคต่อไป......สวัสดีครับ

เอารูปมายั่วก่อน

Create Date : 09 ตุลาคม 2552		3 comments
Last Update : 9 ตุลาคม 2552 6:34:55 น.
Counter : 1069 Pageviews.
Share Tweet