เป็นโรคแพ้เด็กญี่ปุ่น......... เป็นโรคแพ้เด็กญี่ปุ่น.... ก่อนอื่นต้องขออภัยสำหรับบล็อกก่อนๆที่ติดกันเป็นพืดอ่านยากไปหน่อย จริงๆแล้วอยากจะจัดให้สวยงามแต่ทำไม่เป็น เฮอะๆ....ต่อไปจะพยามให้อ่านง่ายขึ้นกว่าเดิม ขอบคุณ คุณLilyAiที่ช่วยบอกมานะคับ ผมก็อ่านของตัวเองแล้วมึนเหมือนกัน55... อ่านชื่อบล็อกแล้วอย่าเข้าใจผิดไปน่ะคับ ผมไม่ได้หมายถึงเด็ก(เอ๊าะๆ)วัยทีน อย่างงั้นน่ะ อันนั้นแพ้เหมือนกัน แต่คนละอาการ อิอิ... เด็กที่ว่าคือเด็กน้อยตัวเล็กๆวัยไม่เกิน 10 ขวบ เดินเตาะแตะตั้วเตี้ยมน่ะคับ ก่อนจะว่ากันถึงอาการขอบอกก่อนว่าเมื่อก่อนผมถือว่าเจ้าพวกนี้เป็นอริในชีวิตจริงๆ คือเป็นโรคเกลียดเด็กมากๆ แบบเป็นคนขี้รำคาญเด็ก เพราะเจอประสบการณ์แล้วร้ายมาเยอะ ขนาดเคยประกาศตัวว่า ชาตินี้ขอไม่มีลูกๆๆๆ..... เวลาไม่สบายเคยไปคลินิคกันใช่มั๊ยคับ แล้วเคยเจอเด็กใช่มั๊ย?? ตอนนั้นผมเปรียบเจ้าพวกนี้เหมือนแมลงสาบ ถ้าเรายิ่งหลบสายตาเจ้าพวกนี้เหมือนมีเรดาร์พิเศษคอยดักจับแล้วจะค่อยๆเดินมาเล่นกับเราด้วยความน่ารัก(ในสายตาผู้ปกครอง) แต่เรารึ จ๊ากก ไปนะๆ ชิ้วๆๆ !!น่ารำคาญ..(เหอๆเลวจริงๆเรา) นี่เป็นสิ่งที่คิดในใจ ส่วนภายนอก “โอ๋ๆๆน่ารักจังเลย มาม่ะ มาเล่นกับพี่-_-” ดูเป็นคนรักเด็กมากๆ หุๆๆ... นั่นเป็นอดีตคับ พอโตขึ้นหน่อยไม่รู้ไปเดินหกล้มหัวฟาดพื้นที่ไหน ต่อมรักเด็กมันพุ่งปรี้ดขึ้นมาไม่รู้ตัว เห็นเด็กแล้วอยากเข้าไปเล่น อยากอุ้ม โดยเฉพาะเด็กญี่ปุ่น ตั้งแต่ก่อนไปญี่ปุ่นแล้วล่ะ ผมชอบไปเดินอิเซตันไม่ก็สุขุมวิท 33/1หรือวัดพระแก้ว แถวนั้นมีโอกาสเจอเด็กญี่ปุ่นเยอะ ไปยืนหลบมุม กี้ดๆๆๆ น่ารัก เวลาอากาศร้อนๆหรือหนาวจัด แก้มงี้แดง หน้าตาปุ๊กลุ๊ก ตายุ่นๆ เสียงพูดก็มักจะทำให้ผมนึกถึงหนอนชาเขียว “ชิเมโจไต๋ยย...” เสียงจะประมาณนี้เหมือนกันทุกคน พอมีโอกาสได้ไปญี่ปุ่น คราวนี้แหละ ได้ไปอยู่ท่ามกลางเด็กญี่ปุ่นสมใจสมใจ อยากจะแดดิ้นตายอยู่ตรงนั้น มองไปทางไหนก็เจอเด็กน่ารักเต็มไปหมด ทั้งเกาะหลังแม่ ซ้อนจักรยาน เดินใส่หมวกเหลือง วิ่งเล่นอยู่ตามสวน พ่อแม่ก็ชอบจับลูกใส่เสื้อกันหนาวหนาๆซะกลมดิก ยังกะลูกบอล ดูแล้วน่ารักเข้าไปอีก มีอยู่ครั้งนึงผมเดินผ่านร้านถ่ายรูป เจอเด็กสองคนในชุดกิโมโน คงกำลังถ่ายรูปครอบครัว ผมเดินดิ่งเข้าไปในร้านทันที (ดีว่าไม่สวมหมวกกันน๊อก ไม่งั้นคงคิดว่ามาปล้น) แล้วทำไม้ทำมือบอกมามา ปาปา ของน้องเค้าว่า “ขอถ่ายรูปหนูๆหน่อยนะก๊าบ” เค้าก็อนุญาต ผมเลยรีบกดทั้งกล้องถ่ายรูป ทั้งกล้องวีดีโอ หนูๆมองมาด้วยสายตาแปลกๆ ทำหน้าฉงน คงคิดว่าผมเป็นเจมส์คุง ถ่ายเสร็จขอบคุณแล้วรีบออกมา ถ้าอยู่นานกว่านี้ไม่ไหว หนูๆเตรียมเอาไม้ไล่ตีแล้ว......... นี่แหละคับ เป็นอาการแพ้เด็ก(ญี่ปุ่น)ของผม ไปเที่ยวนี้ก็คงได้เจอหนูๆน่ารัก แก้เหงาแก้เครียดไปได้เยอะ ว่างๆจะไปซุ่มแถวสวนสาธารณะ แอบดูหนูๆเล่นกัน แต่ไม่รู้ว่าไปเล่นหรือถ่ายรูปลูกเค้ามาก จะโดนแจ้งความจับไปนอนคุกรึเปล่า เหอๆ..... รูปน้องหนูที่บอก ยังติดจุกนมอยู่เลย มะมา จะดึงออกก็ไม่ยอม   Create Date : 19 มีนาคม 2550 10 comments Last Update : 19 มีนาคม 2550 22:22:38 น. Counter : 834 Pageviews. Share Tweet

พอมาเห็นเด็กหน้าตาจิ้มลิ้ม 2 คนนี้แล้วจะแพ้เหมือนกันครับ แพ้ความน่ารักเหมือนกันน่ะครับ   โดย: คนรักน้ำมัน 19 มีนาคม 2550 22:48:56 น.

หุๆๆๆ ตอนแรกที่อ่านนึกว่าเด็กญี่ปุ่นหล่อๆซ๊าอีกแน่ะ   โดย: fonrin 20 มีนาคม 2550 0:02:42 น.

555 เข้ามาเพราะเข้าใจเหมือนคห.ข้างบน หนุ่มหล่อๆประมาณน้อง L ในเดทโน๊ต พอเปิดมาเจอหนูน้อยโป๊ะโกะ เลยแอบผิดหวังนิดหน่อย เอิ๊กๆๆๆๆๆๆ   โดย: ~PLAYFULGIRL~ 20 มีนาคม 2550 6:17:04 น.

แพ้เหมือน กันอะไรไม่รู้น่ารัก แต่ตอนนี้ยังไม่อยากมีลูกค่ะ ไม่รู้ลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นจะน่ารักแบบนี้หรือเปล่า   โดย: meaw_1985 20 มีนาคม 2550 11:29:11 น.

แหมๆๆ พี่ก็คิดว่าน้องมาแพ้สาวญี่ปุ่นซะอีก ฮ่าๆๆ แพ้เหมือนกันเด็กที่นี่น่ารักกัน เป็นเพราะการแต่งตัวเค้าด้วยะละ คำพูดคำจา หน้าตาจิ้มลิ้มของเค้าด้วย และ เด็กที่นี่ 2 ขวบ สามขวบก็พูดกันด้วยเหตุผลแล้วอ่ะ ทึ่งมาก แบบว่าไปเล่นกะลูกเพื่อนมา เค้าพูดกันด้วยเหตุผลเนอะ พี่ตอนเด็กๆๆ โคตรจะไม่มีเหตุผลเลยอ่ะ เอาแต่ใจด้วย ทั้งๆที่ไม่มีใครตามใจนะ แต่นิสัยแย่อ่ะ เห็นเด็กญี่ปุ่นแล้ว ช่างต่างกะเด็กไทย บางส่วนมากๆๆ เด็กที่นี่ สองขวบก็ตักอาหารทานเองได้ แม่ไม่ต้องคอยป้อน แล้วก็กินหมดตามที่แม่สั่ง ผักเผิก กินหมด ไม่งอแง...ทำไมน่ารักขนาดนี้กัน แล้วก้ไม่ร้องไห้งอแงเวลาไปห้างอ่ะ เดินเองได้ หรือไม่ก้ ถือตะกร้าเกๆๆ เดินตามแม่ซื้อของ ขึ้นรถไฟก้ ยืนเองได้ ไม่งอแงว่าเมื่อย อดทนกันจริงๆเลย แต่ก็กลัวอยู่ถ้ามีลูกเอง เพราะลุกพี่มันครึ่งไทย ยุ่น ถ้ามี มันจะเอาแต่ใจมั้ยเนี่ย เรากลัวจะเอาการเลี้ยงลูกแบบตามใจ เป ลุก ช่วยเหลือลุกตลอดแบบไทยมาใช้อ่ะสิ แบบว่า ทนไม่ค่อยได้ เวลาให้เด็กแต่งตัวเอง กินเองอ่ะ แบบว่าดูแล้ว อยากทำให้อ่ะ แล้วมาบ่นไรบล็อกน้องวะเนี่ย ขอโทษทีค่ะ ขอบคุณนะคะที่แวะไปบล็อกพี่ แต่อยากบอกว่าไม่ต้องฝากเนื้อฝากตัวกะพี่เลยฮ่าๆๆ **แต่แอบดีใจนะเนี่ย** แบบว่าน้องเก่งกว่าพี่มากเลยอ่ะ พี่ยัง ไปไหนมาไหนเอง แบบหลงทางอยู่เลยค่ะฮ่าๆๆ แอบอายพี่มัน ตอ. นอกคอกอ่ะ ไม่ค่อยเก่งกะเค้าเลย กลัวเสียชื่อเสียงโรงเรียนเหมือนกันฮ่าๆๆ   โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว 20 มีนาคม 2550 11:32:12 น.

ขอโทษทีค่ะแบบว่าพิมพ์ผิดเยอะ แบบว่า ตาลายซูชิในกล่องเม้นท์อ่ะ เวลาตรวจที่เขียนว่าผิดไม่ผิด มันอ่านไม่ค่อยออกอ่ะค่ะ   โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว 20 มีนาคม 2550 11:34:58 น.

สวัสดีจ้า เข้ามาทักทายด้วยคนเน้อ เราก็เป็นนะ หลงรักเด็กเหมือนกัน (ลูกฉ้านเอง) ช้าย เด็ก ทำอะไรก็น่ารักไปหมดแหล่ะ ขอบใจนะที่แวะไปเยี่ยมที่บล็อค   โดย: Kana Jan (Kana Jan ) 20 มีนาคม 2550 22:04:51 น.

สวัสดีจ้า เข้ามาทักทายด้วยคนเน้อ เราก็เป็นนะ หลงรักเด็กเหมือนกัน (ลูกฉ้านเอง) ช้าย เด็ก ทำอะไรก็น่ารักไปหมดแหล่ะ ขอบใจนะที่แวะไปเยี่ยมที่บล็อค   โดย: Kana Jan (Kana Jan ) 20 มีนาคม 2550 22:05:41 น.

น้องคือผู้โชคดี ได้รับสืบทายาทนะ......แท็คกระเป๋าจาก ข้าเจ้าเอง..... ตามไปดูที่บล็อคได้เลย https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=kanajan&group=2 ลองเล่นดูแล้วจะติดใจ   โดย: Kana Jan (Kana Jan ) 24 มีนาคม 2550 0:14:07 น.

คุณฝนเหงา ที่คุณฝนเหงาถามว่าลูกพูดช้ารึเปล่านั้น ยอมรับว่าช้าค่ะ เพราะเค้าดูเหมือนปรับว่าจะพุดญี่ปุ่นดี หรือไทยดี ตอนนี้เหมือนเค้าพูดภาษาของเค้าค่ะ แต่เน้นไปทางญี่ปุ่นเป็นส่วนมาก และเริ่มพูดได้เยอะเวลาที่เล่นกับเพื่อนชาวญี่ปุ่นค่ะ ( สังเกตว่าได้ศัพท์มาเยอะแยะเลย ) ดิฉันพูดไทยกับลูกค่ะ แต่ก็เผลอสอนญี่ปุ่นปนไปด้วย ( ทั้งๆ ที่ในทางวิชาการเค้าบอกว่า ให้พูดไทยก็พูดไทยอย่างเดียวไม่ควรปน เฮ้อ พูดแล้วกลุ้มค่ะ ) ปล. เด็ก ๆที่คุณฝนเหงาถ่ายรูปมาน่ารักจังเลยค่ะ   โดย: LilyAi 24 มีนาคม 2550 15:10:41 น.