กลางคืนฝันกลางวันตื่น เคยคิดบ้างมั้ย ถ้าคนที่เราเคยรู้จักแอบมาอ่านบล็อกของเรา แล้วเค้าคนนั้นไม่ได้ลงชื่อว่าชั้นมาอ่านบล็อกของเธอแล้วนะ เราจะรู้ได้ยังไงว่าเค้ายังแอบติดตามเรื่องราวของเราอยู่ เราจะรู้ได้ยังไงว่าจริงๆแล้วเค้ายังอยู่กับเรา ยังเป็นห่วงเราเหมือนวันก่อนๆ เราจะรู้ได้ยังไง? ป้าชมพู... ถ้าใครอยู่แถวๆเชียงใหม่คงคุ้นหน้าคุ้นตากับป้าชมพูอยู่ ป้าแกจะชอบใส่เสื้อสีชมพูแจ๋นๆ เดินไปเดินมาตามท้องถนนในเชียงใหม่ บางทีขับรถตอนเช้าเห็นตรงถนนสายนี้ แต่ตอนเย็นขับรถผ่านถนนอีกสาย ป้าแกก็ยังเดินมาให้เราเห็นอีกจนได้ หลายคนอาจจะสงสัยว่าแกเสียสติถึงได้มีพลังในการเดินขนาดนี้ อิชั้นก็เป็นคนนึงที่สงสัยในตัวป้า สองสามปีที่แล้วมีหนังสือแม๊กกาซีนของเชียงใหม่เล่มหนึ่ง ได้ทำประวัติของป้าว่าทำไมป้าแกถึงได้ชอบใส่เสื้อสีชมพูแปร๋นๆทุกวัน และก็เดิน เดิน เดิน ได้ขนาดนั้น และแล้วพวกเราก็ได้รู้ว่า ป้าแกเดินตามลูกชายที่หนีออกจากบ้านไป ป้ากับลูกชายทะเลาะกันอย่างแรงจนลูกหนีออกจากบ้าน นับแต่วันนั้นป้าก็เดินตามหาลูกชายทุกวันๆ ที่ป้าใส่เสื้อสีชมพูแปร๋นๆได้ทุกวันโดยไม่เปลี่ยนสี เพราะป้าอยากให้ลูกชายของป้าสะดุดตาในสีเสื้อของป้า และกลับมาหาป้าไวไว ถึงจะยังไม่วี่แววว่าลูกชายจะกลับมา แต่ป้าก็ยังไม่ท้อถอยที่เดินเดินเดินพร้อมชุดสีชมพูแปร๋นของป้า มีเพียงความหวังเล็กๆ... ว่าซักวันลูกชายจะเห็นแม่ในชุดสีชมพูแล้วยอมใจอ่อนกลับบ้านของเค้าซักที บางครั้งเคยคิดมั้ย... ที่เขียนบล็อกในทุกวันนี้ เพียงเพื่อจะให้ใครบางคน ใครบางคนคนที่เหมือนจะขาดหายไปจากชีวิตของเรา ใครบางคนที่เราไม่ได้บอกเล่าเรื่องราวชีวิตในทุกๆวันเหมือนก่อน ใครบางคนที่เราไม่รู้ว่าวันนี้เค้าจะเหนื่อยหรือจะยิ้มจะหัวเราะกี่ครั้งต่อวัน ใครบางคนที่เราไม่แน่ใจว่าเค้าจะยังจดจำเราได้อีกมั้ย ถ้ามันผ่านไปจากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปีจากปีเป็นหลายปี ใครบางคนที่เราอยากให้เค้าบังเอิญเข้ามารับรู้... ถึงจะไม่ได้เล่าเรื่องราวชีวิตให้ฟังเหมือนวันก่อนๆ แต่ถ้าเค้าได้มาอ่านเรื่องราวของเรา ก็อยากให้รับรู้แค่ว่า วันนี้ฉันสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะ เท่านั้นเอง บางครั้งเคยแอบให้กำลังใจป้าอยู่เล็กๆเงียบๆคนเดียว ว่าจริงๆแล้วลูกของป้าอาจจะแอบมองป้าด้วยความเป็นห่วงอยู่แห่งไหนซักที่ของเชียงใหม่... ป้าไม่ได้เดียวดายซักกะนิด ป้าชมพูคงเป็นตัวแทนความหวังของคนทั้งโลก รักลิเวอร์พูลก็เพราะอย่างงี้ You'll Never Walk Alone ปล.รู้ว่าไม่เกี่ยวแต่จะให้เกี่ยวมีไรมะ ฮ่าๆ ปล.2 บอลแพ้ความสวยไม่เคยแพ้ กร๊ากๆ   Create Date : 25 มีนาคม 2550 7 comments Last Update : 25 มีนาคม 2550 13:44:22 น. Counter : 583 Pageviews. Share Tweet

เขียนดีนะครับ อ่านแล้วเศร้าๆ แฮะ ป้าชมพู... คงมีสักวันที่ลูกแกกลับมา หรือหากไม่กลับ ก็คงต้องคิดถึงแม่บ้าง บล็อกที่คุณเขียนไว้ ใครบางคนอ่านผ่านเข้ามาอ่าน เพียงแต่เค้าอาจไม่ได้ลงชื่อไว้เท่านั้น แต่รับรู้ได้ด้วยหัวใจ เขียนดีมาตลอด...แต่ตะหงิดๆ บรรทัดท้ายๆ แง่งๆๆ -*-   โดย: Seraphyros DeCameron 25 มีนาคม 2550 14:00:07 น.

ชอบเพลงนี้นะ   โดย: อย่างร้ายกาจ (อย่างร้ายกาจ ) 25 มีนาคม 2550 15:00:42 น.

โดย: ปืนผาหน้าไม้ IP: 125.24.129.214 25 มีนาคม 2550 19:21:01 น.

^ นานทีปีหนเทคเกอร์จะเข้ามา เข้ามาบ่อยๆนะ - -"   โดย: เป้ IP: 222.123.182.45 25 มีนาคม 2550 19:40:26 น.

แฟนเอเวอร์ตันคับบบบ หุ หุ........- -"   โดย: 1 IP: 58.8.141.222 26 มีนาคม 2550 18:50:14 น.

^ คุ้นๆนะเนียะคุณหนึ่ง... ไม่ใช่คนที่อิชั้นรู้จักใช่มะ - -"   โดย: เป้ (ฉันชอบคุณแน่ค่ะ ) 26 มีนาคม 2550 19:04:55 น.

เห็นกล่องคอมเม้นท์แล้วไม่ค่อยกล้าพิมพ์เลยวุ้ย สยิวกิ้ว   โดย: SSTR IP: 124.120.8.74 26 มีนาคม 2550 19:52:37 น.