|
บทความสร้างสรรค์อารมณ์...
เคยตอบกระทู้ไปบ่อยๆ... ว่าหนังสือที่ชอบอ่านประจำ มีคู่สร้างคู่สม คลีโอ แมรีแคลร์ ริดเดอร์ไดเจส นอกนั้นก็มีมติชนรายสัปดาห์บ้างเป็นบางช่วง
เวลาอ่านหนังสือจะไม่ค่อยอ่านที่เป็นไฮไลท์ของเล่มก่อน หน้าดวงก็อ่านบ้างไม่อ่านบ้าง แต่ที่อ่านก่อนทุกครั้งมักจะเป็นบทความของบก.(บรรณาธิการ)
เวลาอ่านบทความบก.ของหนังสือที่ชอบ เหมือนเราได้ฟังคนที่เราชื่นชมอยู่ลึกๆ กำลังบอกเล่าเรื่องราวแต่ละเสี้ยวแต่ละมุมชีวิตของเขาและเธอให้เราฟัง
ปกติเป็นคนชอบอ่านมากกว่าฟังเป็นทุนเดิม เวลาอ่านเลยอินกว่าฟังชาวบ้านกำลังพูดได้มากกว่า อิชั้นรู้สึกเองว่าเวลาที่เราอ่านเราสามารถใช้จินตนาการควบคู่ไปด้วยได้ แต่การฟังมันต้องใช้สมาธิมากกว่า ถ้าลองจินตนาการตามสิจิตหลุดไม่รู้ตัว กว่าจะมาปะติดปะต่อเรื่องอีกมันเลยไม่สนุกเท่า
เค้าถึงได้ว่ากันว่า การอ่านทำให้คนเราสร้างสรรค์จินตนาการได้มากมายหลายแสน
ร่ายมาตั้งยาว... เพื่อจะพูดถึงบทความบทความหนึ่งของบก.หนังสือคลีโอ ในหน้าที่ใช้ชื่อว่า " Editor's Note " มีอันหนึ่งที่อ่านแล้วชอบมากแล้วอยากแบ่งปัน
เป็นบทความที่เขียนเกี่ยวกับเรื่อง "รักแท้" ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเล่มเขียนราวๆช่วงเทศกาลวาเลนไทน์
พี่เค้าเขียนได้ดีมาก พี่เค้าได้พูดถึงเวลาที่คนเรากำลังมีความรัก แต่ละคนจะพูดถึงว่า ตอนนี้ชั้นกำลังตกหลุมรัก ชั้นกำลังมีความรักนะ ชั้นกำลังอินเลิฟล้นหัวใจ
แต่น้อยคนนักที่จะพูดว่า "ตอนนี้ชั้นกำลังพบกับรักแท้"
ในบทความนั้นยังสอดแทรกถึงหนังสือที่พี่เค้าได้อ่าน และผู้คนที่พี่เค้าได้เคยพบเจอ
ยกตัวอย่าง คู่รักจากหนังสือชื่อ True Love ได้พูดถึงความรักของสามีภรรยาคู่หนึ่ง ซึ่งภรรยาเธอได้เป็นอัลไซเมอร์ไม่สามารถดูแลตัวเองได้ สมัยที่ภรรยายังแข็งแรงร่างกายเป็นปกติสามีรู้ว่า เธอเป็นคนที่ชอบทำเล็บมากและมีความสุขกับการได้ทำเล็บเธอจึงต้องเข้าร้านทำเล็บเสมอๆ
เมื่อภรรยาไม่สามารถดูแลตัวเองได้ สามีลงทุนไปเรียนทำเล็บเพื่อที่จะมาทำเล็บให้ภรรยา ถึงแม้ภรรยาจะไม่รับรู้ในสิ่งที่สามีลงทุนทำให้ แต่เขาก็มีความสุขที่จะได้ทำสิ่งนี้ให้กับคนที่เขารัก เพราะเขารู้ว่าภรรยาของเขาจะมีความสุขเวลาที่ได้ทำสิ่งนี้
แค่บทความไม่ถึงหน้าไม่ถึงกับสั้นแต่ก็ไม่ยาวมากนัก มันทำให้เรารู้สึกอิ่มกับความรู้สึกที่ได้รับกลับมา
มันทำให้ย้อนคิดเรื่องราวของเราที่ผ่านมามากมายหลายหลาก บางครั้งคนเรามักจะมองข้ามผู้คนที่เข้ามาในชีวิตมากมาย เพียงแค่คนเหล่านั้นคือคนที่เราคิดว่าเค้าไม่ใช่
ทำให้รักแท้หล่นหาย ตกหล่นตรงระเบียงทางเดินที่เคยเดินผ่านมาหลายครั้งหลายหน
เคยแอบด่าตัวเองทุกครั้งที่รู้สึกเหนื่อยล้ากับความรัก และบอกตัวเองว่า ถ้ายังต้องการเพียงความหวือหวาและความตื่นเต้นกับชีวิตรัก ยังดื้อรั้นที่จะตามหาหัวใจของตัวเองอีกดวงด้วยความรู้สึกโดยไม่ใช้สมองอย่างนี้ล่ะก็ มันก็สมควรแล้วที่จะชีวิตนี้ไม่สมควรที่จะได้พบกับ "รักแท้"
ยามที่เอาบทความบทนี้มาอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็จะมีเสียงด่าของเพื่อนแทรกขึ้นมาเสมอๆ
"ถ้ามึงเลิกกับมัน มึงคงหาคนที่ชีวิตนี้ทุ่มเทให้มึงขนาดนี้ไม่ได้แล้วล่ะ"
ไม่ได้รู้สึกเสียดาย ไม่ได้รู้สึกโศกเศร้าเสียใจ ไม่ได้รู้สึกว่าโลกนี้มันมืดมิด
เพียงแค่รู้สึกว่า
ถ้าทุกสิ่งอย่างในโลกนี้ล้วนเกิดจากความเชื่อ ถ้าวันไหนเราเชื่อแน่ว่ารักแท้มีอยู่จริง
เราจะเป็นคนเดินทางไปหารักแท้เอง
อิชั้นรู้ว่าแต่ละคนตีความคำว่ารักแท้ไม่เหมือนกัน... เลยอยากจะยกตัวอย่างอีกหนึ่งตัวอย่างที่พี่บก.ได้เขียนไว้
เป็นความรักของลุงกับป้าขายข้าวแกงคนหนึ่งในต่างจังหวัด ลุงลงทุนที่จะลาออกจากอาชีพตำรวจเพื่อที่จะช่วยป้าขายอาหารด้วยกัน เพราะป้ามีโรคประจำตัว เลยคิดว่าถ้าช่วยป้าอาจจะทำให้มีรายได้เพิ่มขึ้นและป้าเหนื่อยน้อยลง และที่สำคัญพอที่จะส่งเสียลูกที่กำลังเรียนไหว
ตัวพี่บก.ได้ถามป้าว่า ป้าคิดว่าลุงคือรักแท้มั้ย ป้ามองลุงพร้อมกับยิ้มอายๆแล้วตอบว่า "ลุงคือรักแท้ของป้า" ทุกวันนี้เดินข้ามถนนลุงยังจูงมือป้าเป็นเด็กๆอยู่เลย
เหตุการณ์นี้มันทำให้เราเข้าใจคำว่ารักแท้มากขึ้น
"รักคือการให้ โดยไม่หวังผลตอบแทน"
มันคงเป็นประโยคที่ไม่เชยจนเกินไปที่จะใช้กับมัน
แล้วรักแท้ของคุณล่ะ คืออะไร?
|
|
|
|
|
|
Create Date : 26 มีนาคม 2550 |
|
7 comments |
Last Update : 26 มีนาคม 2550 21:14:38 น. |
Counter : 661 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: อู๋เจียนเต้า IP: 58.8.60.112 26 มีนาคม 2550 23:42:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: นิลนี IP: 110.77.230.229 14 ธันวาคม 2554 14:19:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: นิลนี IP: 110.77.230.229 14 ธันวาคม 2554 14:22:19 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ลำพูน United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
หลุมมีไว้ให้ขุด... ไม่ได้มีไว้ให้ตก
เพราะน้ำปลาไม่เค็มไม่มีวันเข้าใจ - -"
ชอบฟังเพลงเพราะเพลง... สามารถสื่อความรู้สึก ณ ขณะนั้นได้
: )
ดูเป็นผู้หญิงโรแมนติกแบบประหลาดๆดีนะคะ - -"
เอ่อ เอิ่ม เอ่อ... บล็อกนี้ต้อนรับแต่คนบ้า มิกล้าต้อนรับคนหยาบคายนะคะ
เจ้าของบล็อกไม่สู้คนค่ะ ชีวิตจริงมันเป็นนางเอก ถึงมันจะดูน่าหมั่นไส้งี้ก็เหอะ 55
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิดนะคะ อย่าได้จองเวรจองกรรมแก่กันเลย สาธุ - -"
|
|
|
|
|
|
|