ยิ้ม
ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองยิ้มน้อยจัง... มะก่อนตอนเด็กๆหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลาเลยนะ จำได้ว่าตอนเรียนครูชอบหาว่าเป็นบ้าอ่ะ นั่งเรียนไปด้วยยิ้มไปด้วย
แต่จริงๆแล้วมันไม่ได้ยิ้มนะ หน้ามันเป็นแบบนั้นต่างหาก คงอารมณ์เดียวกับแป๊ะยิ้มนั่นแหละ
พอโตมาเริ่มสวนทาง เดี๋ยวนี้คนรอบข้างชอบทักว่าทำไมเป้ชอบทำคิ้วขมวด มันไม่ได้ตั้งใจจะทำนะ จริงๆอารมณ์ตอนนั้นมันก็ปกติอ่ะ
หรือว่าความเครียดมันฝังในหว่า เป็นผู้ใหญ่มันก็มีข้อเสียแบบนี้เอง
นั่นโทษการเป็นผู้ใหญ่ไปซะงั้น
เดี๋ยวนี้เวลาเข้าห้องน้ำ หรือไปไหนมาไหนเหมือนจะเป็นคนบ้านิดๆ พยายามยิ้มให้มากขึ้น อารมณ์เดียวกับดีแทคคอลเซ็นเตอร์นั่นแหละ
เห็นกระจกที่ไหนก็ยิ้มกับมันไปให้หมด
พยายามจะทำให้ตัวเองสดใสขึ้น พยายามจะยิ้มมากๆ เพราะรู้สึกว่าจะเอางานมาฝังในหัวเหลือเกิน
ช่วงนี้พยายามทำอะไรที่มันหลากหลาย ไม่ฟังเพลงซ้ำๆ
หาเพลงใหม่ๆหรือที่เคยผ่านหูมาฟัง ไม่ฟังเฉพาะเพลงที่ชอบ
เปลี่ยนเมนูอาหารเกือบทุกวัน ปกติกินก๋วยเตี๋ยวได้เป็นเดือนๆเลย แต่มันไม่ได้เบื่อนะ
เพียงแต่คิดว่าถ้าหาใหม่ๆมาให้ตัวเองน่าจะสดใสขึ้น มันน่าจะช่วยได้บ้างเนอะ
ช่วงนี้ทำงานแล้วเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวจัง อยากไปสปาแฮะ
มาเขียนบล็อกบ่นๆให้ชาวบ้านอ่าน มันก็ช่วยให้ผ่อนคลายได้บ้างนะนั่น
ฝันดีค่ะทุกคน แอบมาอ่านแต่ไม่ยอมลงชื่อตลอดแหละคุณน่ะ
ใช่รึป่าว
ลงหน่อยก็ได้นะ ไว้ถ้าเจอกันแล้วจะยิ้มให้
ปูเป้ค่ะ
Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
5 comments |
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2550 22:12:29 น. |
Counter : 743 Pageviews. |
|
|
|
เอ๊ย ต้องอันนี้ดิ