ท่อนสีน้ำตาลเกรียมดำมีร่องรอยไหม้ขนาดประมาณ 6 นิ้วของเนื้ออะไรซักอย่างวางเรียงเป็นระเบียบหลายท่อนอยู่บนจานสีเงินตุ่นๆ...ไม่รู้มันทำจากอะไรหากชวนให้นึกถึงจานดีบุกแบกทุบไม่แตกที่ใช้ตั้งแต่สมัยล่าอาณานิคมเสียเหลือเกิน ข้างๆท่อนเกรียมๆหลายท่อนนี้มีกองกะหล่ำปลีต้มท่าทางแหยะๆกองเล็กๆ ปักใบไม้แห้งๆหนึ่งใบ....โค-ตะ-ระ ศิลป์...

สาบานได้ว่าสิ่งที่อธิบายมามันคือสิ่งที่กินได้...และเป็นสิ่งกินได้ที่ขึ้นหน้าชูตาของเมืองด้วย...

เกิดมาก็ไม่เคยมาหรอกนะประเทศนี้หากเมื่อมีคนใจดีส่งตัวมาทำงานได้สามสี่วัน จึงขอมาลองของกินขึ้นชื่อของเมืองที่อุตส่าห์เข้าเวปหาข้อมูลมาล่วงหน้า...ไส้กรอก...

พูดถึงเยอรมันก็ต้องนึกถึงไส้กรอก...และแต่ละเมืองที่ไป ก็ต้องกินไส้กรอกประจำเมืองนั้นให้ได้..เพราะของกินประจำชาติอันนี้มันจะแตกต่างกันไปในแต่ละเมือง ทั้งขนาด รสชาติและส่วนผสม.. เผอิญของเมืองนี้มันเป็นแบบพับแพค..ดุ้นเล็ก..(ขนาดห้าหกนิ้วคงนับว่าเล็กของที่นี่ล่ะมั้ง อร๊าย..)

สำหรับเมืองที่มานี้เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของแคว้นบาวาเรีย

เมืองเล็กๆสวย...น่ารักดีค่ะ...

 หากสาวสวยอย่างเราจะไปนั่งแทะท่อนอะไรอยู่คนเดียวมันก็เขินกระไรอยู่ เลยลากเพื่อนหนุ่มเทียม ชาวเวียดนามสัญชาติฝรั่งที่โคจรมาพบกันอีกไปด้วยนายนี่ก็ไม่เคยเหยียบเยอรมันมาก่อน บริสุทธิ์ครือกัน... เมื่อสาวเสิร์ฟที่แต่งตัวด้วยกระโปรงบานปักดอกไม้สีสดยกจานกลมๆที่ดูเมื้อนเหมือนจากดีบุกที่ใช้สมัยล่าอาณานิคมมาวางตรงหน้า หนุ่มเทียมที่นั่งตรงข้ามก็อุทาน

“โอ มาย ก๊อด! วอท เดอะ เฮล..??” 

...โอมายก๊อด เฮลจริงๆ...  คิดตามในใจ...หากไอ้นี่มันเสียบไม้ขายอยู่ข้างถนนในกรุงเทพ..มันคงขายไม่ออก เนื่องจากมันช่างดูไม่น่าเอาใส่ปากเสียเหลือเกิน....

ในเมนูเค้ามีให้สั่งแบบ4 ท่อน 6 ท่อน 8 ท่อน 12 ท่อน ....ขอบคุณพระเจ้าที่ไม่วู่วามสั่งมา12 ท่อน.. ท่าทางชายเทียมตรงข้ามก็คงคิดเหมือนกัน

“กินกะเพรซเซลดูไหม”หล่อนหยิบเพรซเซลอันขนาดพอดีขึ้นมา หน้าตาดูดีหากความแข็งชนิดเฟี้ยงหัวหมาแตกนั้นทำให้เพื่อนสาวเทียมบิแบ่งมาให้ครึ่งนึง...เดาว่ากลัวติดคอตัวเองตายอยู่เหมือนกัน

ทำมาจากเนื้ออะไรก็ไม่รู้ไอ้ท่อนนี้...หากก็หั่นเข้าปาก...

ความคิดแวบแรก... อร่อย... รสชาดอร่อยจริงๆค่ะ...แต่เค้ม ..เค็ม...  ไตวายแน่ตรู...

แต่เมื่อเขมือบกับกองกะหล่ำปลีเละๆที่คลุกกับน้ำส้มเปรี้ยวๆตามด้วยเพรซเซลฝืดๆจืดสนิทก็เข้ากันได้ไม่เลว(ขณะนั้นคิดถึงพริกศรีราชาเผ็ดๆมากกกก ถ้าเอามายำ..คงเริ่ด)

จริงๆถ้ากินกะเบียร์ก็คงโอใช้ได้ หากเนื่องจากทริปนี้คนนึงกินแอลกอฮอล์ไม่ได้ คนนึงไม่กินเบียร์เลยนั่งแทะไส้กรอกกับน้ำแอปเปิ้ล... ขอแนะนำ... อย่าทำหากไม่จำเป็น...มันแก้กระหายดีหากรสไม่เข้ากันซะเลย.. 

“นั่นไง cute guy!”เพื่อนชายเทียมตวัดส้อมไปยังหนุ่มนายหนึ่งใส่แว่น (สเปคเลย)ขี่จักรยานหลบฝูงชนผ่านไปช้าๆ...

มองตาม...เออ...หมอนี่ตาดีแฮะ... เดินเป๋ไปเป๋มาคนเดียวตั้งสองวัน แถมลงมติไปแล้วว่าหนุ่มเยอรมันไม่เห็นมีหล่อๆให้มอง หากเมื่อมากระซิบบอกคู่หู...หล่อนเลยชวนมาแทะไส้กรอกส่องหนุ่มด้วยกันในบ่ายวันนี้

แทะไส้กรอกเค็มๆไปสายตาสอดส่ายหนุ่มหน้าตาดีไป... รสชาดอาหารมันเลยไม่เลวทีเดียว...

“ดีใจเหลือเกินที่ไอไม่ได้สั่งสิบสองท่อน”หนุ่มเทียมเอ่ย... ท่าทางดูอิ่มๆ

...ไม่ตอบแต่เห็นด้วยอย่างยิ่ง... แม้รสชาดจะดี หากนอกจากเค็มแล้ว มันน่าจะมีไขมันผสมอยู่มากพอควรทำให้อิ่มและเอียน หกดุ้นนี่ก็เหลือแหล่... ถ้าจะให้แทะต่อ ขอเปลี่ยนจากไส้กรอกเป็นหนุ่มหล่อคนที่เก้าและสิบที่ดูเหมือนเป็นฝาแฝดกันที่เพิ่งเดินผ่านไปดีกว่า ...สงสัยเหมือนกันว่า นั่งกินเฉยๆ ไม่ได้เดินไปไหน ทำไมพอมากับหมอนี่ ถึงได้เจอแต่คนหน้าตาดีๆฟระ...ดวงมันคงแรง

บ่ายวันนั้นก็ผ่านไปอย่างสนุกดีเพราะชมเมืองไป ชมหนุ่มไป ... 

หากคุณๆได้ไปเยอรมันต้องไปชิมไส้กรอกให้ได้นะคะ... บ่นยังไง มันก็อร่อยค่ะ.. อย่ากินเยอะละกันเพราะไขมันอาจจุกอก ไตอาจพัง ตัวบวมฉึ่งได้ค่ะ...

Create Date : 10 มีนาคม 2556
Last Update : 11 มีนาคม 2556 10:49:23 น.		1 comments
Counter : 1442 Pageviews.
Share Tweet