ขึ้นต้นอย่างนี้ก็คงเดากันได้ว่าวันที่รู้สึกเซ็งความโสดของตัวเองก็คือวันนี้แน่นอน 
อยากถอนหายใจดังๆ...เชื่อว่ามีอีกหลายโสดที่เคยรู้สึกอย่างเรา ยอมรับมาซะดีๆ(เราจะได้มีแนวร่วม)...โดยเฉพาะสาวๆ ยิ่งอายุมากขึ้นเท่าไหร่ เวลามันเซ็ง ดีกรีความเซ็งมันก็จะยิ่งทวีคูณขึ้นด้วย... จริงไหมคะ

โสดมาก็ตั้งนาน...หลายปีแล้ว...ไม่เคยคิดว่าตัวเองไม่ดี เพียงแต่ไม่มีใครถูกใจและไม่มีใครมาถูกใจเราก็แค่นั้นชีวิตทั่วไปโดยรวมก็นับว่าดีกว่าอีกหลายๆคน ทำงาน มีเงินใช้ มีปัญหาบ้างพอทนได้ ครอบครัวก็ปกติดี ตีกันพองาม

โดยส่วนใหญ่ก็คิดเสมอแหละว่า เออเนอะ...สบายดี... เห็นเพื่อนๆที่แต่งงานไป มีคู่ มีลูกเล็กๆเวลาที่พวกมันไปเที่ยวแต๊ดๆแบบเราไม่ได้เพราะติดลูก ติดสามี ก็แบบ...ดีใจลึกๆ (จริงๆแล้วสะใจนะ..เลวเหมือนกันเราแต่ยอมรับ...ไม่ปฏิเสธ..) ...และบางทีก็หลุด...ก็อยากแต่งงานเองทำไม...

แต่เราคิดว่า คนโสดทุกคนมันต้องเคยมีโมเมนต์ที่แบบ... “เฮ้อ” ...บ้างเหมือนกัน 

โดนเฉพาะเวลาที่ต้องไปร่วมงานแต่งงานเพื่อน งานแต่งงานญาติ..โดยเฉพาะญาติผู้น้อง เพื่อนคลอดลูก ญาติท้อง โดนเพื่อนโดนแม่โดนป้าๆคาดคั้นถามอยู่นั่นแหละว่า เมื่อไหรจะแต่งงาน (อยากตอบแทบตายว่าถ้ารู้ ก็ไม่มาอยู่เป็นโสดจนถึงเดี๋ยวนี้หรอกค่ะ)...ไม่เว้นแม้แต่ เวลาเล่นเนท เข้าพันธุ์ทิพย์ (ตัวดีนักเชียว) หรืออ่านบล๊อคของคนที่มีแฟนน่ารัก มีสามีดีๆ กุ๊กกิ๊กแล้วมันก็อดที่จะ...(ตรงๆนะ) อิจฉา...แบบมากถึงมากที่สุดไม่ได้...จริงมั้ยคะ...

โลกมีประชากรเป็นหมื่นๆล้านคน ไทยเองก็หกสิบกว่าล้านแล้ว...ในกรุงเทพก็หลายๆล้าน... แล้วทำไม๊ จะหาซักคนไม่ได้เชียวเหรอ...เคยรู้สึกอย่างนี้กันบ้างมั้ย...

หากนี่ก็เป็นสถาณการณ์หนึ่งที่กฎทางคณิตศาสตร์และการคำนวณทางสถิติมันใช้ไม่ได้....

นั่งคิด...นอนคิด...ตะแคงคิด...แล้วก็จิตตกโดยสมบูรณ์แบบเวลามีโมเมนต์แบบนี้ (หากคุณๆทนอ่านมาถึงตรงนี้...ยอมรับเล็กๆเถอะค่ะว่า คุณก็เป็น หรือเคยเป็น... กำลังหาแนวร่วมน่ะค่ะ กลัวตัวเองประสาทอยู่คนเดียว )

สองสามปีก่อน เฮ้าส์เมทต่างชาติเคยปลอบว่า “...ยูไม่ต้องกลัวหรอกนะ...ยูอาจได้เจอเนื้อคู่ตอนที่ยูเดินทางก็ได้นะ...อย่างไปประชุม..ไปเที่ยวเงี้ย...”

ตอนนั้นมันยังจิตไม่ตกเลยตอบไปว่า “...อืม...ก็คงเจอตอนเดินทางนั่นแหละ...”

“เห็นมั้ย..เห็นมั้ย...ยูก็เห็นด้วยกะไอ” ...กระดี๊กระด๊าเชียว..

พยักหน้าอีกที... “คงเจอตอนเดินทางนั่นแหละ...เดินทางไปสวรรค์ไง... แล้วก็บอกมันว่า...ไหงชาตินี้ลืมมาเกิดฟระ”

เมท...เงิบ... (ดีที่ไม่ถูกตะเพิดออกนอกบ้านโทษฐานกวนบาทา)

แต่ตีฆ้องร้องป่าวไปมันก็ใช่จะมีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาปรากฎตัวตอนนี้เดี๋ยวนี้ซะเมื่อไหร่ (แต่..ถ้ามีจริงก็ดีนะ..จะตีให้ฆ้องเบี้ยวเลยพับผ่าสิ..) หรือถ้ารู้ว่าจูบกบ แล้วมันจะกลายเป็นหนุ่มหล่อ ล่ำ รวยล่ะก็...จะไปจับกบมาจูบซักร้อยตัว... (เอาไว้เผื่อเลือก)

หากเมื่อกบไม่กลายเป็นเจ้าชายและฟาดจนฆ้องพังก็ไม่มีใครมา... แล้วจะให้ทำอย่างไรดีในโมเมนต์เช่นนี้...(เมื่อวานก็จิตตกเพราะเพื่อนร่วมงานไปแล้ว วันนี้วันหยุดยังมีเหตุอีก...ซวยจัดจริงสัปดาห์นี้...ต้องหาทางแก้ไขด่วน)

Create Date : 10 มีนาคม 2556
Last Update : 10 มีนาคม 2556 0:44:39 น.		0 comments
Counter : 348 Pageviews.
Share Tweet