ไม่ค่อยเคยเขียน blog หากโดนคะยั้นคะยอให้ลองดูว่าจะไปไหวมั้ย เลยคิดว่าจะลองดู จะเขียนทั้งทีจะให้ดีก็ต้องมีวัตถุประสงค์ว่าจะเขียนอะไร (เดี๋ยวโดนหาว่าไร้จุดหมาย) เลยตั้งมาสองสาม group เท่าที่คิดออกและอยากเขียน กรุ๊ปที่อยู่ตอนนี้เน้นเนื้อหาสบาย ไม่เครียด เรื่องแปลก (แต่จริง) ที่(คิดว่า)คนอื่นไม่ค่อยได้เจอ และต้อง positive มาเล่าสู่กันฟัง.. (อ่านแล้วก็ไม่น่าจะต่างจากอันอื่นซักเท่าไหร่นะ..แต่คงต้องรอดู..)

ที่สำคัญ ...ที่ต้องการทำมากๆและเป็นส่วนหนึ่งของ blog นี้ก็คือ เอาเืพื่อนมานินทา (จริงๆไม่ได้นินทานะเพราะขออนุญาตเจ้าตัวไว้แล้ว) หากจะขอเขียนแง่มุมการมองชีวิตของเพื่อนสนิทมากๆคนนึง ที่..บอกตรงๆ...ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยเจอใครเคราะห์ซ้ำระกำร้ายอย่างนี้มาก่อน หากสุขภาพที่ย่ำแย่ลงทุกวันของเธอ หาได้บั่นทอนการมองโลกในแง่ดีและทัศนคติการใช้ชีวิตของเธอไม่ (เป็นเราป่านนี้ตรอมใจ ตายไปนานแล้ว...จริงๆ) เพื่อนๆไปนั่งร้องไห้กับเธอในโรงพยาบาล (ตอนนั้นเธอเข้ารพ.อยู่) มานับครั้งไม่ถ้วน. ...เรื่องนี้อ่านได้ในกลุ่ม มองร้ายให้ดีของพี่ต๋อย นะคะ ...น่าจะเป็นเรื่องมีสาระที่สุดล่ะมัง..

ส่วนกรุ๊ปสุดท้าย กะจะเน้นรูปๆ เราไม่ใช่คนชอบเที่ยวหรือมีโอกาสไปเที่ยวบ่อยนัก แต่ทุกครั้งที่ไป ก็โชคดีตรงที่ว่า ได้เห็น ได้ยินในสิ่งที่นักท่องเที่ยวทั่วไปไม่ค่อยได้พบได้เจอ เลยกะนำมาแบ่งปันอะไรสวยๆให้ดู ..ดูได้ใน My photo essay นะคะ

ขีดเขียนคอมเม้นต์ ติชม แนะนำ ตามสบายค่ะ