Bloggang.com : preutipong : ความสุข ที่เราตามหา กับวันข้างหน้าที่เราหวาดกลัว

ความสุข ที่เราตามหา กับวันข้างหน้าที่เราหวาดกลัว

วันนี้ผมสดชื่น สดใสมากเป็นพิเศษครับ

สาเหตุเป็นเพราะผมได้ตกผลึกทางความคิดอย่างนึง

ซึ่งผมว่ามันสำคัญมากๆกับผมและทุกๆคนครับ

นั่นคือ

ความสุขของครอบครัวที่อบอุ่น

แต่ก่อนผมมองว่า ความอบอุ่นและการสร้างความสุข

ให้เกิดขึ้นในครอบครัวนั้นต้องช่วยกันทำ ช่วยกันสร้าง

ครอบครัวถึงจะอบอุ่น มีแต่ความรักความเข้าใจ

แต่ผมเองก็ยังมีหนามเล็กๆคาในความคิดที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

เพราะบางครั้งการที่เราพยายามทำให้เกิดสิ่งที่สุดยอดในครอบครัว

แต่ก็บ่อยครั้งที่เราเองก็เหนื่อยและมีคำถามในใจมากมายเช่นกัน

ผมคิดว่าผมน่าจะลืมอะไรไป เลยทำให้รู้สึกติดๆอยู่ในใจ

เมื่อเช้านี้ผมลืมตาตื่นมา

ได้ยินเสียงคุณแม่เปิดตู้ไม้หัวเตียง ก๊อกๆแก๊กๆ

ความรู้สึกวูบนึง คือ …กลัว

กลัวจะสูญเสียสิ่งที่เป็นที่รัก กลัวจะเสียทุกอย่างไป

กลัวว่า วันนึงผมตื่นขึ้นมา จะไม่ไ้ด้ยินเสียงเหล่านี้อีก

กลัวว่า จะไม่ได้เจอ ไม่ได้พบคนๆนี้ ที่สำคัญที่สุดในชีวิตนี้อีกแล้ว

….คิดแล้ว น้ำตามันก็ซึม จุก แน่นไปทั่วหน้าอก แน่นไปทั่วหัวใจ

ซึ่งแน่นอนครับ ทุกคนเกิดมาเพื่อที่จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม

แต่ที่ชัวร์ๆคือ เราทุกคนต้องมีวันลาจากกัน ไม่วัใดก็ต้อง วันหนึ่ง

ไม่มีข้อยกเว้นใดๆแน่นอน….

และ ในวูบหนึ่งก็มีเสียงบอกผมว่า

เฮ้ย คิดอะไรอยู่เสียเวลา

ทำไมเราไม่ถามตัวเองหละว่า ตอนนี้ วินาทีนี้เนี่ย

เรามีความสุขดีไหมหละ

เรามีวันนี้ ที่ดีที่สุด ณ.วินาที นี้อยู่ใช่ไหม

ทำไมต้องคิดไปถึงวันอื่นเวลาอื่นหละ

ทำวันนี้ ให้มีความสุขที่สุดกับคนที่เรารักที่สุด ดีกว่าไหม

ใช่เลยครับ พอผมถามจบ ผมก็ได้ตำตอบทันที

…วันนี้ วินาทีนี้ ผมมีความสุขที่สุดๆเลยครับ

ผมไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลงอะไรต่างๆนอกตัวผมได้

แต่สิ่งที่ผมเปลี่ยนได้ คือ

เปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยนวิธีการคิด เปลี่ยนวินาทีนี้ของผมให้ดีที่สุด

ความสุข ได้กลับคืนมา 100-1000-ล้านเท่าทันทีเลยครับ

จริงอยู่ที่ว่า

หากวันนี้ ท้องเรายังหิวโหย

หากวันนี้ คนที่เรารักยังมีความทุกข์แสนสาหัส

คงยากที่จะทำใจได้ ใช่ไหมครับ

แต่หากเราค่อยๆฝึกจิตใจ

วันละนิด วันละนิด

มองโลกในมุมใหม่ ค่อยๆเดินทางร่วมกันไปกับคนที่เรารัก

ทีละนิด ทีละนิด เก็บเกี่ยวเรื่องราวที่มีความสุขร่วมกัน

หากวันใดที่เกิดความทุกข์ และร่วมกันแก้ไขอย่างเต็มที่

หากมีใครคนใดคนหนึ่งที่จะต้องพ่ายแพ้ หรือต้องเดินทางไกลก่อนเรา

….แน่นอนครับ มันต้องเป็นเรื่องที่ทำใจยากมาก…

อย่างไรก็ตาม… อะไรที่สุดมือสอยก็ต้องปล่อยมันไป

คนที่เรารัก…หากเราทำให้เขาเต็มที่แล้ว

เขาก็ย่อมที่จะเข้าใจ ไม่ด้วยสมอง ก็เข้าใจด้วยจิตวิญญาณ

.

เลิกลงโทษตัวเองด้วยคำว่า ฉันมันไม่ดี ฉันมันไม่เก่ง

เพราะฉันมันจน ฉันจึงไม่สามารถมอบสิ่งดีๆให้เขาได้

ฉันจึงไม่สามารถให้อะไรดีๆกับเขาได้

ฉันจึงไม่สามารถพาคนที่ฉันรักที่สุดไปรักษาตัวให้หาย

…สิ่งต่างๆเหล่านี้ หากเราทำเต็มที่ เราต้องปล่อยมันไป

ผมเข้าใจว่ามันจะยาก หากต้องเผชิญกับวันเวลาเหล่านั้นตามลำพัง

ผมอยากให้เพื่อนๆคอยให้กำลังใจเพื่อนๆด้วยกันครับ

คนเราเงินทองไม่ใช่คำตอบ

หากแต่แค่กำลังใจดีๆ ที่คอยมอบให้กันและกัน

เพื่อให้ผ่านวันเวลาเหล่านั้นไได้อย่างงดงาม

เราทุกคนต้องมา..และต้องเดินทางต่อไป

เราทุกคนมีหน้าที่ร่วมกันที่จะช่วยกันสร้าง

เส้นทางการเดินทางของพวกเราให้มีความสุขร่วมกัน

ไม่จำเป็นว่าเราจะต้องรู้จักกันก็ได้ครับ

แค่ฝากความคิดดีๆ ฝากกำลังใจดีๆผ่านเนื้อที่ตรงนี้

หรือ เนื้อที่ไหนๆก็ได้ ที่เรามีโอกาสไปเจอ

หยิบเอามาโพส หยิบเอามาฝากเพื่อนๆและขยายต่อๆกันไป

วันนี้ผมจึงตื่นเต้นมากครับที่ได้มีโอกาสที่ดีมากๆ

ที่ได้มาบอกเพื่อนๆของผมว่า

ความสุข…อยู่ใกล้ๆตัวเรา

แบ่งปันกันไป เอาไปละลายความเศร้าของใครหลายๆคน

ความสุขที่ดี ยิ่งแบ่งยิ่งได้รับ

ความกลัว..ที่จะต้องจากไป กลัวที่จะต้องจากกัน

จะค่อยๆละลายออกไป

ใช้เวลา ใช้วัน วินาทีตรงหน้าเรานี้

ให้คุ้มค่าที่สุดร่วมกันกับคนที่เรารัก ครับ

เราเปลี่ยนความคิดเราเองได้ เมื่อเราคิดว่าจะมีความสุข

คนที่อยู่ข้างๆเราก็พลอยได้รับความสุขนี้ไปด้วย

เหมือนโดมิโน่ แต่เป็นโดมิโน่แห่งความรัก ความสุขใจ

ด้วยรัก

หมอโจ ทพ.ภฤติพงค์ แจ้งจำรัส