มันมาเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้ตัว แล้วก็ตูม!!!
สวัสดีครับ พี่น้องชาวแก๊งทุกคน
ทำไม??เรื่องนี้ถึงจั่วหัวยังงี้...เมื่ออ่านไปซักแป๊ปก็คงจะรู้สึกว่า มันจะเวอร์ไปไหม แต่เรื่องนี้หากไม่เกิดกับตัวเองจะไม่เข้าใจว่า มันมาเงียบๆจริงๆครับเพื่อนๆ ย้อนไปราวๆ15-16ปี ตอนสมัยแม่ผมยังวัยรุ่น ก็ราวๆแก่อายุ50กว่าๆ อาการของกระดูกพรุนเริ่มมาแวะอาศัยที่ตัวแม่ และเริ่มสิงสถิตย์นานขึ้นๆ จนในที่สุด... เจ้ากระดูกพรุนก็ชวนเพื่อนอีกตัวคือ เจ้าข้อเสื่อมมาอาศัยด้วยกันซะเลย...
งามหน้าไหมหละครับ.. อาการของแม่ก็คือ ปวดมาก จากที่เดินได้ไกลๆ เอาเป็นว่า เดินไปซัก100เมตรก็จะปวดมากจนเดินไม่ไหว ปวดที่ข้อเข่านั่นหละครับ เข่าจะบวมๆ แดงๆ จับดูจะอุ่นๆมือทีเดียวหละ
กินยาหมอ ยาหม้อ อาหารเสริมสารพัดเพื่อต้องการให้สุขภาพไม่เลวร้ายไปกว่าเดิม พวกเราที่ยังหนุ่มสาว คงจะไม่ค่อยเห็นว่ามันจำเป็นขนาดไหน แต่ผมเองที่อยู่ใกล้ชิดแม่ ก็รู้ว่ามันลำบากในการใช้ชีวิตประจำวัน และยังบั่นทอนคุณภาพจิตใจ ทำให้ขี้โมโห หงุดหงิดง่าย ความดันก็ไม่ลง
เรื่องเข่าแม่ก็ยังทรงๆทรุดๆอยู่นะ ย้อนไปซัก3ปี เราไปสเปนกัน ด้วยความที่แม่อายุก็มาก อีกหน่อยก็เดินทางไป ตปท ไม่ได้ เพราะประกันเดินทางทำได้แค่อายุ85 เลยอยากให้แม่ได้เห็นอะไรๆแปลกๆเยอะๆ ทีนี้เวลาไปเที่ยว เราก็ต้องเช่ารถเข็นกันให้แม่นั่ง และแถวสเปนตรงที่เราไปเที่ยวกันมันเป็นืทางลาดชันซะ80% พวกเราลูกๆก็ต้องผลัดกันเข็นรถให้แม่
พอเวลาถึงที่พักตามสวนสวยๆ เราก็หยุดเข็นให้แม่ลงมาเดินเล่น ส่วนพวกเราก็สลับกันไปนั่งรถแล้วเข็นกันเองเป็นที่สนุกสนาน แต่ก็อดคิดลึกๆไม่ได้ว่า ขออย่าให้เราต้องมาใช้รถเข็นก่อนเวลาอันควรเลย
ที่คิดเพราะว่า มีอยู่วันนึงจำไม่ได้แล้วว่าเมื่อไร ย้อนไปซัก5ปี เวลานั่งทำงานที่คลินิค จะเริ่มมีอาการเมื่อยๆปวดๆแถวๆหัวเข่าบ้าง บางทีมันเหมือนแสบๆในนั้นเลยหละ ก็ยังเฉยๆ คิดว่าเราคงนั่งนานไปนั่นเอง
พอผ่านไป เวลาขับรถนานๆไปชุมพร มันก็จะปวดขึ้นมาปุปปับ ปวดมาก ปวดแบบต้องจอดรถพักก่อนเลย เพราะ เหยียบคันเร่ง เบรคจะไม่ไหวเอา ทำให้เราเริ่มรู้แล้วว่า หัวเข่าเรากำลังไปอย่างชัดเจน ทั้งที่อายุยังไม่ถึงวัยอันควรจะเป็น และกระดูกเราก็ไม่น่าจะพรุนจนทำให้ อาการเข่าเสื่อมมันเป็นชัดเจนขนาดนี้ หกล้มเอาหัวเข่ากระแทกก็ไม่ค่อยมี
ทำให้ตอนนี้ต้องหันมาดูแลสุขภาพหัวเข่า อย่างเป็นระบบ การพักผ่อนให้มาก การนอนหงายเอาหมอนรองใต้ข้อพับ การบริหารข้อต่อเบาๆประจำ.. แต่มันก็ยังคงไม่พอ เอามากินเพื่อเสริมสร้างผิวกระดูกข่อเข่า ให้มันเกิดใหม่สร้างผิวเคลือบข้อเข่าของเราได้เยอะขึ้น
รวมทั้งพยายามเสาะหาอะไรที่ว่าดีๆมาให้แม่ด้วย มันทำให้ผมคิดว่า... ไอ้เจ้าข้อเข่าอักเสบเนี่ย มันไม่เลือกวัยที่มันจะมาอยู่ด้วย มันไม่เลือกเวลา จู่ๆมันก็มาเลย จากอาการที่เหมือนเราเดินมากๆจะปวดเมื่อย นวดๆซักพักก็หาย กลายมาเป็นอาการที่ปวดเป็นจริงเป็นจัง บางครั้งยืนเฉยๆก็ปวดเอาได้ดื้อๆ
เลยอยากเตือนเพื่อนๆว่า หมั่นสังเกตตัวเอง โดยเฉพาะอาการปวดเข่า และหาทางป้องกัน ถ้ามีอาการก็หาทางทำให้มันไม่เยอะขึ้นและทำให้มันดีขึ้น เพราะอะไรที่มันสึกหรอไปแล้วจะให้มันกลับมาดีแบบเดิมท่าทางจะฝืนสังขารไป เอาเป็นแค่อย่าให้มันเป็นมากกว่าเดิม ให้ไม่ปวดเข่า ให้คุณภาพชีวิต และจิตใจเราดีตามสมควรนะครับ อย่าประมาทนะ จะบอกให้
ด้วยความรัก หมอโจ
หากอยากได้ความรู้ด้านดนตรีบำบัดอ่านที่บล๊อกนี้นะครับ ดนตรีบำบัด
Create Date : 07 เมษายน 2554 |
|
2 comments |
Last Update : 11 มิถุนายน 2554 19:29:03 น. |
Counter : 1473 Pageviews. |
|
|
|