--- ชี วิ ต เ ห มื อ น ฝั น อั น อ า ดู ร : เ ง า จั น ท ร์ ---
สายน้ำเอย
ใครจะรู้เจ้าหลากเลยถึงถิ่นไหน
เหล่าคนกล้าจะฝ่าฟันไป
เก็บดอกไม้มาให้เจ้า
อรชุน
พ่อเป็นสายน้ำ เจ้าเป็นสายลม
ผูกพันเกลียวกลมด้วยรักเกื้อหนุน
ท่องในโลกกว้างใต้แสงจันทร์อ่อนละมุน
เจ้าอรชุนคือผู้ชนะ
คุณที่รัก
เราอ่านนวนิยายเรื่อง ชี วิ ต เ ห มื อ น ฝั น อั น อ า ดู ร ของเงาจันทร์จบไปอีกเล่มแล้วล่ะจ้ะ
ผลงานเล่มนี้ของเงาจันทร์เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับชะตากรรมของมนุษย์ได้ก่อขึ้น โดยเธอหวังเพียงว่า คนเรานั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้แพ้หรือผู้ชนะ จะทุกข์ยากลำเค็ญเพียงไร จงอย่าได้หวั่นเกรง เพราะชะตากรรมคือกับดักชีวิตของมนุษย์ที่แต่ละคนหลีกหนีไม่พ้นอยู่แล้ว
เพียงแต่ใครจะตัดสินใจสู้กับโชคชะตากรรมด้วยวิธีใด ด้วยการต่อความผูกพันหรือควรจะลืมมันเสีย
ก็เท่านั้นเอง แม้จะมีความตายมารออยู่ข้างหน้าก็ตาม
ภาษาเขียนของเงาจันทร์นั้น ไม่พูดถึงเสียเลยคงเป็นไปไม่ได้นะ เพราะเล่มนี้ก็ไม่ต่างจากที่เราเคยอ่านมา ไม่ว่าจะ ปรารถนาแห่งแสงจันทร์ ฤดูฝันอันแสนสั้น และในรูปเงา เราอยากบอกว่าเป็นงานวรรณศิลป์เป็นวรรณศิลป์แบบหวาน ๆ เศร้า ๆ งดงามและโรแมนติกเลยเชียวนะ
นวนิยายเรื่องนี้ค่อนข้างยาว พระเอกชื่ออรชุน เราควรจะเรียกว่าพระเอกหรือตัวเอกของเรื่องดีนะ แต่เขาเป็นตัวแทนของมนุษย์เดินดินทั้งหลายผู้เป็นเหยื่อแห่งชะตากรรมที่คนอื่นได้ก่อขึ้นรวมทั้งเป็นเหยื่อของชะตากรรมที่ตัวเขาเองได้ก่อขึ้นเองด้วย เขาต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ต่าง ๆ ทั้งดีและร้ายต่าง ๆ นานา
วันหนึ่งเขาจะตกเป็นทาสของราคะเช่นเดียวกับผู้คนทั้งหลายเหล่านี้หรือไม่นะ เขาจะต่อสู้หรือหลีกหนีมันได้พ้นหรือ
เขาจะกล้าทำชั่วเหมือนที่พ่อทำกับใคร ๆ ไหมนะ
และหากวันหนึ่งเขาได้เห็นแม่ของเขาจูบกับคนอื่นเช่นนี้
โอ!..
การรู้เท่าทันความจริงของชีวิตทำให้เราเจ็บปวดน้อยลงเมื่อต้องเป็นผู้แพ้หรือผู้ถูกกระทำ คนเราไม่ว่าจะต้องผ่านทุกข์ยากลำเค็ญอันสาหัสเพียงไร เขาก็คงยังรักหัวใจที่ยิ่งใหญ่ของตนเองไว้ได้
มีมาเพิ่มอีกสองคนเหรอ..ไม่ไหวนะ.. นางร้องอย่างเห็นขัน แววตาสับสนด้วยมึนเมา นางมองไม่เห็นทั้งอรชุนและนกุล แต่ทั้งสองจำนางได้แม่นยำ นางคือสมรแม่ของนกุลนั่นเอง
เราอ่านแต่ละช่วงแต่ละตอน ครอบครัวของเพื่อนสนิทอรชุน ครอบครัวคนรอบข้างและความเป็นไปของโลกมันช่างอลวน สับสนเสียเหลือเกิน เรานึกเอาใจช่วยตัวละครอยู่ตลอดว่า เขาจะสามารถยืนอยู่ในโลกนี้อย่างไม่ปวดร้าวได้อย่างไร อรชุนอาจดูเหมือนแพ้แต่หัวใจเขาไม่ควรแพ้ เราหวังไว้เช่นนั้น หวังว่ามนุษย์ไม่ควรจะยอมแพ้อะไรง่าย ๆ แม้จะมีช่วงเวลาว้าวุ่นหรือ่อนไหวไปไม่ถูกทางก็ตาม เขาจึงไม่ใช่พระเอก เขาจึงเหมือนเรา ๆ นี่แหละ อย่าให้ชะตากรรมมาทำลายจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์เลย
ฟ้าไม่ได้ใส่ใจว่าใครจะอยู่หรือตาย ฟ้าไม่เคยเอาใจใส่เขา แม้ขณะที่เขาดิ้นรนเพื่อมีชีวิตอยู่อย่างยากลำบากตลอดมา เราเคยรักท้องฟ้าสีน้ำเงินที่เงียบงันนั้นอย่างไร ในนาทีสุดท้ายของชีวิต เขาก็ยังรักมันมากดุจเดิม ดอกพญาสัตบรรณสีนวลเนียนร่วงพร่างพรูราวกับจะต้องการคำอำลากับเขา
เขามองดูดอกไม้อย่างอ่อนโยน
เถอะนะเจ้าอรชุน แม้บางขณะรักแท้อันไม่จริงได้บังเกิด ก็ได้แต่เพียงหวังว่า ไม่ว่าเราจะเป็นผู้แพ้หรือผู้ชนะในบั้นปลายก็ตาม จงรักษาดวงใจอันดีงามไว้ให้สง่างามเพราะโลกยังเข้าข้างคนบริสุทธิ์อยู่เสมอ
อยากให้คุณอ่านอีกเช่นกันนะ
ด้วยรัก
ภูเพยีย
สวัสดีจ้าา มาทักทายจ้า 
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [
จะติดตามหามาอ่านนะคะ..ท่าทางจะสนุกคะ