Group Blog
All Blog
|
--- เ ร า จ ะ คิ ด ถึ ง กั น น ะ สี ต รั ง ---    1. เมื่อเช้าเอาอาหารให้สามหมา เช็ดขี้ตาให้อองออ เก็บอึข้าง ๆ ตัวเขาเพราะขยับตัวไม่ค่อยไหว ขาหลังอ่อนจนยันตัวไม่ค่อยได้ พี่หมอกก็วิ่งเป็นลมสว้าน วนมาเกาะขาให้ลากเหมือนปลาหมึก พี่ไส้อั่วตามมาให้ลูบหัวก่อนไปซบอองออ เลียหูให้กัน ส่วนสามเหมียวมารอหลังประตูครัว เช้านี้เห็นรอแค่สองตัวคือแสนสวยกับสีส้ม อ้วนบึ้กทั้งคู่ มองหาสีตรังไม่เจอมาสองวันแล้ว แต่แล้วก็เห็นเธอนอนหมดสภาพขยับตัวไม่ได้อยู่ข้างจานอาหารของเขา ไปลูบตัวก็ทำตาวาว หูตั้งใส่ เธอเป็นแมวที่ไม่เคยให้แม่ถูกเนื้อต้องตัว ระแวงระวังตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ด้วยกัน เกือบสามปีแล้วสินะ แต่ไม่เคยแม้แต่จะได้ใกล้ได้กอด เธอป่วยแน่...นิ่งมองอย่างหวาด ๆ ตอนฉันเอามือลูบลำตัว หลังโปน ซี่โครงโก่งเป็นสันนูนเน้นสรีระอันบอบบางของสีตรัง ขนคอชันเหมือนจะต่อสู้ จึงขู่และปลอบเบา ๆ ว่าจะพาไปหาหมอ นี่ไม่สบายมากนะรู้มั้ย ลูบหัวเธอเบา ๆ และช้อนตัวมาเข้าตัก ปลอบเธอจนสงบ น้ำตาฉันเริ่มไหลออกมาแบบไม่ทันตั้งตัว นี่ถ้าไม่ป่วยจะได้อุ้มมั้ยเนี่ย เวลาดี ๆ นี่ไม่เคยมาหาเลยนะ ต่างคนต่างอยู่มาแต่ไหนแต่ไร มีความสุขแบบไหนก็อยู่กันไปแบบนั้น ขอบคุณที่ไม่หายไปไหน ยังอยู่ด้วยกันมาตลอด ฉันเอาสีตรังเข้ากรงไว้ก่อน เพราะกลัวเธอจะหายไป ขนเธอร่วงมาก ลูบทีไรก็เหมือนมันจะหลุดติดมือ ฉันรีบอาบน้ำจะพาสีตรังไปหาหมอ เพราะตอนนี้ไม่ยอมจิบแม้แต่น้ำ มาถึงคลีนิก โชคไม่ดี หมอไม่อยู่ เลยขอซื้อเจลมาป้อนเธอก่อน ฉันเอาเจลป้ายปาก เธอบิดหน้าหนี เลยเอาให้ดมอีกที เจลกลิ่นหอมมากนะสีตรัง ชิมหน่อยปะไรจะได้มีแรง แข็งแรงแล้วจะไปไหนก็ไป ไม่ห้ามอยู่แล้ว สีตรังเหลือบตามอง จริงนะแม่ จริงสิ เราเคยโกหกกันเหรอ ฉันป้ายเจลใส่ปลายนิ้วให้เธอเลีย คราวนี้เธอเลียเจล ลิ้นที่สัมผัสปลายนิ้วบอกเรากลาย ๆ ว่า มันดีจริง ๆ นะแม่ หนูจะดีขึ้นใช่มั้ยคะ เธอเลียอีกสามสี่ครั้งแล้วหัวซบพื้นนอนนิ่ง ๆ ฉันได้แต่บอกว่า พยายามจิบน้ำหน่อยนะ เดี๋ยวจะพาไปหาหมออีกรอบ สีส้มกับแสนสวยป้วนเปี้ยนอยู่แถวต้นดาหลา แสนสวยมองมานิ่ง ๆ สีส้มเดินวนรอบฉันกับสีตรัง พ่อหนุ่มนี่ก็เล่นตัวไม่เบา กอดได้แต่ต้องทีเผลอหรือเวลาที่เขากำลังกินอาหารเช้า เราจับตัวเขาได้ แต่ตัวจะแข็ง เกร็งและกลัว มีแสนสวยตัวเดียวที่พอจะจับได้ แต่นับครั้งได้เช่นกัน เรารักกันแบบนี้แหละ ไม่อยากคิดเลยว่า เราจะได้ใกล้ชิดกันขึ้นเวลาป่วยเท่านั้น... บันทึกเช้าวันที่ 15 เมษายน 2559 2. สีตรังและลูก ๆ มาอยู่บ้านเราเดือนเมษา 2555 เป็นช่วงปิดเทอมพอดีเพราะลูก ๆ วิ่งมาบอกฉันว่า มีแมวมานอนให้นมลูกอยู่ข้างกองไม้ ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกว่าจะเลี้ยงแมวอย่างไร ว่ากันว่า แมวรู้ว่าที่ไหนปลอดภัยเขาก็พากันอยู่ที่นั่น แต่ที่สำคัญ บ้านเราเลี้ยงหมาและหมาบ้านนี้ไม่ต้อนรับแมวด้วย กว่าจะสงบศึกหมากับแมวได้ เราก็ปวดหัวมากพอควร แมวเด็กนี่ซนมาก ๆ กัดแทะสายไฟในรถ ฝนเล็บไปทุกที่ บางครั้ง แมวพากันหนีไปอยู่ข้าง ๆ บ้านให้เรารู้สึกผิดที่ไม่ดูแลเธออย่างดี อุตส่าห์มาหานึกว่าจะปลอดภัย หมารังควานจนแมวต้องหาที่อยู่ใหม่ เราจะทำอะไรได้ นอกจากจัดการที่อยู่ให้แข็งแรงขึ้นและรอเธอตัดสินใจกลับมาอีกที เรากั้นรั้วให้แน่นหนาขึ้นหลังจากที่สามหมาช่วยกันพังรั้วมาไล่แมว หมาอาจจะแค่นึกสนุกแสดงความเป็นเจ้าของพื้นที่และประกาศศักดาว่าฉันมาก่อน หรือกลัวความรักถูกแบ่งปันหรือไร เอาน่า...ความรักที่มี มากกว่าที่พวกเธอคิด รักได้มากเหมือนเดิมแม้จะไม่เหมือนกัน ต่างคนต่างอยู่นะ อาณาเขตในบ้านคนละครึ่งก็จริงแต่แมวสามารถปีนรั้วออกไปไหนต่อไหนได้ ดูอิสระมากกว่าและไม่เคยมีแมวตัวไหนมาสยบบนตักฉันสักตัว พวกเขามารอกินอาหารตอนเช้า นอนในที่ที่จัดให้บ้างตามอารมณ์ ไม่เข้ามาก้าวก่ายฉันในบ้าน และอย่าหวังว่าจะได้กอด เอาล่ะ เราเริ่มต้นกันแบบนี้ รักกันแบบสงวนเนื้อสงวนตัวและสงวนพื้นที่ส่วนตัว สี่ปีที่อยู่ด้วยกันมา เห็นพวกเขาอยู่รอบ ๆ บ้านเหมือนปกติ เช้า-เย็นมารอกินข้าว ที่ที่เขาชอบนอนเล่นกันคือบนผนังรั้วปูนหลังบ้าน นอนเรียงกัน บ้างก็นอนใต้ต้นดาหลา ซุกในกระถางต้นไม้ทั้งสามตัวแม่ลูก อัดกันอยู่ในกระบะนอนอันเดียวทั้งที่ซื้อแยกกันสามกระบะ บ่อยครั้งที่เขาแสดงความรักด้วยการหอมแก้ม ซุกไซร้กันให้เราเห็นเป็นประจำ ฉันไม่เคยเห็นสามเหมียวของฉันในท่วงท่าทะเล้น ๆ นอนหงายให้ชวนขันเหมือนแมวบ้านเพื่อน นอกจากท่าทีสงบ เก็บไม้เก็บมือ หมอบนิ่ง เหยียดตัว เดินคลอเคลียกันสามแม่ลูก ภาพวาดแมวของฉันจึงดูสงบเสงี่ยม เรียบร้อยเป็นส่วนใหญ่ ฉันคุ้นเคยกับแมวของฉันแบบนี้ แมวอาจจะสอนฉันเรื่องความรักที่ต้องการพื้นที่ส่วนตัว ถ้าฉันรักพวกเธอก็อย่าได้เรียกร้องอะไร ปล่อยให้เธอมีความสุขแบบนั้น ให้อิสระต่อกัน ความรักคือการให้ ความรักจึงไม่ได้หายไปไหน มันไม่เคยหายไป... สี่ปีที่ผ่านมา จากวันแรกจนวันนี้ ฉันเพิ่งเคยได้กอดสีตรังในอก ปลอบโยน พูดคุย เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เธอจริงจังเพียงสองวันเต็ม ๆ ยามป่วยที่ไร้เรี่ยวแรงจะขืนตัว บางขณะที่ฉันจับมือสองข้าง ดูเล็บยาว ๆ เธอยังชักมือกลับจนต้องหัวเราะ นี่อย่าให้มีแรงนะ เธอจะอยู่ให้ห่าง ๆ อย่าได้หวังว่าจะได้ถูกเนื้อต้องตัวเธอแบบนี้ี้ บางทีฉันก็ภาวนาให้เธอเป็นแบบนั้น มีฤทธิ์เดชเสียทีจะได้ไปไหนต่อไหน แต่อากาศร้อนรุนแรงเหลือเกินปีนี้ คงทำให้สัตว์เลี้ยงอยู่ไม่ได้ นึกไม่ออกว่าหมาจร แมวจรที่ไม่มีเจ้าของคงดิ้นรนที่จะมีชีวิตรอดกันน่าดู แม้สีตรังมานอนในที่อากาศเย็นสบายในบ้านกับเรา แต่อาการป่วยหนักทำเอาเธอหอบจนตัวโยน อ้าปากหายใจ ไม่มีเสียงร้องคร่ำครวญ แต่รู้ว่าทรมานมาก อุ้มเธอมากอดให้เธออุ่นใจบ้าง ยาที่ป้อนก็ไม่กลืน เอาสำลีชุบน้ำหยดที่ปาก เธอก็ไม่เลียสักนิด สีตรังฉี่จนแฉะไปทั้งเบาะ เธอคงอายฉันนะ ฉันเช็ดตัวทำความสะอาดให้เธออีกครั้งและอยากให้นอน ได้แต่ภาวนาว่า หลับให้สบาย ไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืน ไม่อยากให้ทรมาน ฉันได้แต่กอด แนบแก้มกับแก้มสีตรัง เราล่ำลากันแค่นี้และสักพักเธอก็หมดลมหายใจ เนิ่นนานกับความผูกพันที่รู้สึกตัวและไม่รู้สึกตัว รักโดยไม่รู้ว่านี่คือความรัก ขอบคุณสีตรังที่ทำให้ฉันรู้จักความรักที่ไม่มีเงื่อนไข มีโอกาสใกล้ชิดกับความป่วยไข้และการลาจากกันไปอย่างเงียบ ๆ ถ้าเกิดมาโชคดีก็จะเป็นที่รักและอยู่ในใจใครสักคน สักวันหนึ่งเราก็จะเป็นแบบนั้น  เ ร า จ ะ คิ ด ถึ ง กั น น ะ สี ต รั ง ภูพเยีย 17 เมษายน 2559
วันนี้เป็นวันขึ้น15ค่ำ
ครั้งแรกของปีใหม่ไทย เป็นวันดีที่ควรทำบุญใหญ่ เพี่ออุทิศส่วนบุญกุศล ให้กับทั้ง3ภพ รวมทั้งเทวดารักษาตัวเรา เจ้ากรรมนายเวรเรา เจ้ากรรมนายเวรจากสัมมาชีพ ทายาทแห่งกรรม ทั้ง 3 ภพจะเปิดเพียงวันนี้วันเดียว รีบทำบุญยิ่งใหญ่ยิ่งดี จะช่วยให้มีความเจริญรุ่งเรือง เงินทองไหลมาในเร็ววัน (โดยเฉพาะผู้ชายจะได้ผลบุญเต็มที่ตามที่ขอ ส่วนผู้หญิงก็ได้เช่นกันโดยเฉพาะมีร่างกายแข็งแรง ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บจะหายในเร็ววัน) โดย: คนผ่านทางมาเจอ
 วันที่: 21 เมษายน 2559 เวลา:5:30:12 น. |
ภูเพยีย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?] Friends Blog
|
||||||||||||
และเราก็เห็นความตายมันเกิดขึ้นรอบตัว ไม่ว่าจะเป็น ใบไม้ ดอกไม้ สัตว์ แมลงต่างๆ เห็นว่า เราก็เป็นส่วนหนึ่งของวังวนนี้ แล้วตัวกูมันจะสำคัญอะไรนักหนา เหนือสัตว์หรือ เหนือคนอื่นหรือ..."
เรื่อง : จำนงศรี หาญเจนลักษณ์ (ป้าศรี)
ตัดตอนจากสัมภาษณ์รายการ "Lightning Talk กับ สายสวรรค์ ขยันยิ่ง | เรียนวิชาตัวเบา กับ คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์