--- แ ม่ ---

ก่อนหน้านี้ แม่เลี้ยงแมวจรถึง 19 ตัว วัน ๆ แม่ยุ่งอยู่แต่กับแมวจนไม่มีวันหยุดหรือวันพักร้อน ไม่เคยไปไหนไกล ไปไม่ได้เพราะห่วงแต่แมว ฉันเคยบอกแม่ว่า จับไปทำหมันได้แล้ว เลี้ยงแมวเยอะเกินไปมันเป็นภาระมากกว่าความสุข แม่ก็ขานรับ จ้า จ้า แต่ก็ไม่ได้พาไปสักที อาจจะเพราะไม่สะดวกด้วยก็เป็นได้ เราอยู่ไกล ไปหาแม่ทีจะช่วยจับแมวไปทำหมันมันก็แห่หนีกันหมดราวกับรู้ล่วงหน้าเพราะเขาไม่คุ้นคนแปลกหน้าอย่างพวกเราที่นานทีปีหนจะกลับบ้าน แต่ระยะหลัง แม่เริ่มว่างเพราะแมวของแม่เป็นหนุ่มเป็นสาวและก็พากันหายไปจากบ้านราวกับนัดกัน โชคดีที่แม่ไม่ตรอมใจไปกับการที่แมวหนี เราอาจจะเฉาไปแบบไม่รู้ตัวเพราะรู้สึกว่าไม่ค่อยได้อ่านไลน์หรือเห็นแมวแม่บนไลน์ทั้งวันเหมือนเดิมเท่านั้นเอง แต่แม่ก็มีกิจกรรมอื่นทำอยู่เรื่อย เราก็ต้องคอยถามแม่อยู่เรื่อย ๆ เช่นกันถ้าเขาเงียบไปหรือไม่ส่งอะไรมาให้ดู กลัวแม่ป่วยไข้หรือเป็นอะไรไปแล้วเราไม่รู้

นอกจากต้องทักถามและโทรฯหาพ่อ รอไลน์จากแม่แล้ว เราเป็นห่วงแม่มากเพราะช่วงนี้โรคไข้เลือดออกกำลังระบาด และบ้านเล็กของแม่มีต้นไม้เยอะเสียด้วย จะรู้จักคว่ำน้ำขังหรือเปล่านะ น้องสาวฉันกระหน่ำถามแม่ว่า รู้ข่าวเรื่องนี้หรือเปล่า แม่ตอบว่า “หนูรู้ดี หนูนอนกางมุ้ง กันยุงร้ายเชื้อสายเดงกี” อืม..ใช้ได้ แสดงว่าแม่รู้เรื่อง ครั้นพอหลาน ๆ เตือนยายในไลน์อีกรอบ ยายก็รีบตอบหลานเลยว่า “ยุงร้ายเห็นยายมันก็กลัวเพราะยายร้ายกว่ายุงจ้า” -- โอเค หมดห่วง เพราะตั้งแต่พ่อไม่สบายหวิดเป็นอัมพาต เราก็ห่วงแม่ที่อยู่คนเดียวนี่แหละ ไกลก็ไกล เป็นอะไรไปอีกคนนี่ไม่มีใครรู้เลยนะ ชวนมาอยู่ด้วยกันก็ชวนจนเหนื่อยแล้ว เรื่องแบบนี้บังคับไม่ได้ จนลูกสาวถามว่า ทำไมยายถึงไม่มาอยู่กับแม่สักที ฉันได้แต่บอกลูก ๆ ว่า สมมุติว่าลูกแต่งงาน มีครอบครัว อยู่ดีมีสุขและอยากให้พ่อแม่ไปอยู่ด้วยเพราะเป็นห่วง ลูกคิดว่า แม่อยากไปอยู่กับลูกหรือเปล่า (ลูกสาวพยักหน้า คิดว่าเข้าใจในสิ่งที่ฉันกำลังบอก) ยายก็คงเป็นแบบแม่นี่แหละนะ อยู่ไหนไม่สุขเท่าอยู่บ้านตัวเอง แม่ก็รอจนกว่ายายจะเดินไม่ไหวและอยากมานั่นแหละ แต่ก็ชวนกันอยู่เรื่อย ๆ

แล้วช่วงนี้ แม่เล่าเรื่องการกำจัดยุงที่บ้านต้นไม้ล้อมของแม่ว่า “แม่ใช้ปี๊บขนมปังใบเล็ก ๆ แล้วเอาเสื้อที่ยังไม่ได้ซัก ถุงเท้าที่ใส่แล้วลงในกล่องหรือใส่ปี๊บ เปิดฝาแง้มไว้ วางในที่มืด ๆ ยุงเยอะ เอาวางไว้ตามมุมห้องหลาย ๆ ที่ เช้ามาเอาฝาปิดกระป๋อง ตากแดด ตายแบบไม่ต้องปั๊มหัวใจ” โอ...แม่ฉัน อะเมซซิ่งจริง ๆ แม่ยังบอกอีกว่า แต่ก่อน ชาวบ้านเอากาละมังสองใบคว่ำใส่กัน แต่ต้องเจาะทางให้ยุงเข้า ต้องมัดกาละมังให้ติดกันแน่น ๆ ดูยุ่งยากสำหรับแม่ แม่ใช้ปี๊บเล็ก ๆ สะดวกกว่า ทำแบบนี้ดี ไม่ต้องหายามาไล่ยุงด้วย ฉันเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เอง

แต่บางเรื่องแม่ก็ไม่รู้จริง ๆ เช่น แม่เคยเอาที่ปิ้งขนมปังไปร้านเพื่อจะบอกคนขายว่า ป้าใส่ขนมปังแล้วกดยังไงก็ไม่ลง กดแล้วมันก็เด้งขึ้นเหมือนเดิม สงสัยสปริงมันเสีย ป้ามาขอเปลี่ยนเครื่องใหม่ คนขายก็ลองดู ไม่เห็นเป็นแบบที่แม่ว่า ไม่เสียหรอกครับแต่ป้าไม่ได้เสียบปลั๊กไฟ ที่ปิ้งมันเลยกดไม่ลง แม่เล่าให้ฟังครั้งนั้นอย่างนึกขำตัวเองไม่หาย
เมื่อวานนี้ แม่นั่งรถสองแถวแทนการขี่รถซีตรองสีบลูรุ่นโบ(ราณ)แสนรักของแม่ ( ที่แม่กำชับนักกำชับหนาว่า แม่ตายก็ห้ามขาย เป็นของรักเก็บไว้ดูเวลาคิดถึงแม่ )ไปที่ห้างสรรพสินค้าเดอะมอลล์เพื่อซื้อขนมปังปี๊บเล็ก ๆ โดยบอกว่าตั้งใจจะเอาปี๊บมาดักยุงเพิ่มซึ่งฉันก็หวังว่าแม่คงไม่ทิ้งขนมปังในปี๊บเพื่อเอาปี๊บเปล่าดักยุงอย่างเดียวหรอกนะ ช่างเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าและเป็นความสุขของแม่เสียจริง จากนั้นแม่ก็ถามมาในไลน์ว่า มือถือไอโฟน 5's ดีมั้ย แม่อยากได้มือถือใหม่ ไม่อยากพกไอแพดไปไหนมาไหน อยากใช้มือถือถ่ายรูปบ้าง ฉันเห็นในไลน์ก่อนใครก็บอกแม่ไปว่า มันเล็ก แม่จะมองเห็นเหรอ ลองหามือถือใหญ่กว่าอันนี้ดีมั้ย เดี๋ยวปีใหม่จะไปช่วยเลือกให้

แม่เงียบไป แต่ตอนเย็นถ่ายรูปโชว์มือถือใหม่ ซัมซุง เจเจ็ด แม่บอกว่าแม่ชอบมาก เหมาะมือ เด็กที่ขายปรับจอให้ตัวหนังสือใหญ่ ตอนนี้จะพกอันนี้ไปไหนต่อไหน ส่วนไอแพดไว้เล่นบ้าน

น้องชายฉันเห็นมือถือใหม่แม่ ก็บอกว่า ผมช่วยสามพันนะแม่ เดี๋ยวใส่บัญชีให้ เจ้าน้องสาวก็ว่า ที่เหลือเดี๋ยวจะจ่ายให้ ไม่ยักรู้ว่าแม่ชอบซัมซุง ลูกหลานใช้ไอโฟนหมด มันเป็นแอนดรอยด์ แม่จะรู้เรื่องเหรอนั่น ใช้ยากจะตาย ฉันผู้ไม่มีเอี่ยวก็เลยบอกว่า ชอบก็ดีแล้วแม่ หัดเล่นไปเถอะ ไม่พังง่าย ๆ หรอก จากนั้นแม่ก็ถ่ายรูปและรวมภาพในโปรแกรม grid ส่งมาในไลน์ ดูเขามีความสุขกับของเล่นใหม่

เจ้าน้องสาวก็ถามแม่ว่า แม่ปล่อยไวไฟจากไอแพดเป็นด้วยเหรอ แม่ก็ว่า ไม่เป็น ไวไฟของใครของมัน แม่ทำไม่เป็นหรอก อ้าว..ยังงี้แม่ก็เสียค่าไวไฟสองเครื่องสิ ไหนแม่บอกมาหน่อยว่า เขาขายแพ็คเกจโปรโมชั่นให้แม่กี่เดือนกี่ปี ทำไมแม่ไม่ปรึกษาหนูก่อนเพราะมือถือแม่แต่ละอันสามารถใช้ไวไฟได้เลย แม่ต้องซื้อแค่เครื่องเปล่า อย่างนี้เสียเงินซ้ำซ้อน ฉันเห็นท่าไม่ดี ก็เลยรีบห้ามทัพ เข้าใจว่าน้องสาวเป็นห่วงแม่ว่าแม่คงโดนคนขายหรอกขายมือถือพร้อมแพ็คเกจ

ช่างเถอะ ซื้อมาแล้ว อย่างดีก็ปีนึง ฉันว่า

แม่ก็สำทับต่อ ไม่เป็นไรหรอก แม่ไปถามที่ศูนย์ดีแทคแล้ว แพ็คเกจนี้ใช้ครบ 6 เดือนเปลี่ยนได้ จะเติมเงินหรือเปลี่ยนแพ็คเกจใหม่ เขาก็โอเค

แม่ยังบอกอีกว่า แม่มีเงินเดือน ทุกวันนี้ใช้เงินที่หลวงตอบแทนในวัยชราภาพ กินไม่หมดเพราะกินน้อยลง ซื้ออาหารแจกแมวกิน แมวไหนก็มากินได้ไม่หวง วันไหนที่แม่ตาย วันนั้นหลวงก็เลิกจ่ายทันที ลูก ๆ ไม่จำเป็นต้องมาหวงเงินเดือนแทนแม่ หลวงเขาให้แม่ใช้ ทุกอย่างที่แม่มี เงินหลวงทั้งนั้น ลูก ๆ ได้เรียนก็เงินหลวง ทั้งชีวิตตอนแม่รับราชการ แม่รับใช้หลวง ทำงานให้หลวงอย่างเต็มที่ เต็มความสามารถด้วยความซื่อสัตย์ สุจริตตอบแทนที่หลวงเลี้ยงแม่ในบั้นปลาย แม่ภูมิใจที่แม่เป็นคนของหลวง เราเกิดมามีบุญกันนะเพราะหลวงเลี้ยง (แต่แม่มักพูดผิดบ่อย ๆ ว่าเหลียงล้วง)

เจ้าน้องสาวก็เสียงอ่อย ๆ และตอบแม่ไปว่า แต่แม่ก็ไม่ควรเสียเงินโดยใช่เหตุ ทำไมเด็กพวกนั้นถึงไม่แนะนำสิ่งที่ดีที่สุดให้แม่นะ

ฉันเห็นท่าไม่ดี เลยต้องบอกน้องสาวว่า มันผ่านไปแล้ว แม่ไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก ซื้อแล้วก็แล้ว เดี๋ยวกลับบ้านปีใหม่ ชั้นจะไปดูให้เค้า แม่ไม่รู้เรื่อง ก็ให้เขาลองผิดลองถูกบ้าง

แต่ก็นั่นแหละ น้องสาวฉันรู้สึกหงุดหงิด และแอบมาบอกข้างหลังกับฉันว่า แม่น่ะ โดนหลอกอยู่เรื่อย เดี๋ยวก็ค้ำประกันคนนั้นคนนี้ สงสารคนนั้นคนนี้
เรื่องค้ำประกันอะไรให้ใครนั้น สามีฉันก็เป็น บางครั้งก็ต้องค้ำให้ใครเพราะมันเหมือนการพึ่งพากัน ช่วยเหลือกัน แต่ก็ต้องดูอีกทีว่า มันหนักหนาเกินไปหรือเปล่าและคนที่เราช่วยเขานั้นดูแล้วน่าเชื่อถือพอจะให้โอกาสเขามีอะไรได้บ้างมั้ย เราเองก็เคยขอให้อาจารย์ที่เป็นโค้ชทีมชาติซอฟท์บอลของฉันช่วยค้ำประกันตอนซื้อรถกระบะสีขาวคันแรกหลังจากเรียนจบใหม่ ๆ เพิ่งมีเงินเดือนและมีงานทำ ต้องใช้รถแต่ไม่มีกำลังซื้อด้วยเงินสด เราไปขออาจารย์ช่วยค้ำประกันให้ ท่านไม่ถามสักคำ เต็มใจช่วยเหลือลูกศิษย์ ไม่คิดเล็กคิดน้อย ไม่คิดเผื่อด้วยว่า เราจะมีปัญญาหรือไม่ ไม่ถามสักคำว่าไหวมั้ย บอกเราสั้น ๆ ว่า ผมต้องเซ็นตรงไหน อะไรบ้าง เอามาเลยนะ เหตุการณ์ครั้งนั้นยังคงประทับใจเรามาจนวันนี้ เราได้รับความเมตตา ช่วยเหลือเกื้อกูลจากผู้ใหญ่และอาจารย์ที่เรานับถือมาโดยตลอด เรื่องของแม่นั้นฉันจึงดูไม่แปลกใจมากนักที่แม่จะช่วยเหลือใครบ้าง ที่แม่ไม่ปฏิเสธใครเพราะนึกถึงใจเขาใจเรา เห็นใจและเป็นคนขี้สงสาร มีใจเอื้อเฟื้อ ใครขอให้ช่วยอะไรก็ไม่เคยปฏิเสธแถมช่วยอย่างเต็มใจอีกต่างหาก กลัวเขาเสียน้ำใจ ฉันคิดว่าฉันรู้จักแม่ฉันดีในข้อนี้ ใจดีจนดูเหมือนไม่ฉลาด แม่น่ะเหรอ อ่านใจคนเก่งตาย บางทีก็แกล้งไม่รู้ด้วยซ้ำก็เพื่อเขาจะได้ไม่เสียหน้าหรืออับอาย

น้องสาวฉันยังไม่ลดละ เธอบอกฉันอีกว่า แกเคยเห็นถาดทองเหลืองแม่หรือเปล่าที่ใส่แมวเปเปอร์มาเช่ในบ้านน่ะ นั่นก็โดนคนจนด้วยกันหลอกขาย แม่ดูไม่ออกเหรอว่านั่นมันถาดชุบทอง

เรื่องถาดทองคำ(ทองเหลือง)ของแม่นี้ เป็นเรื่องเล่าในตำนานของแม่มานานแล้ว ครั้งหนึ่งมีคนเอาถาดทองเหลืองซึ่งมองด้วยตาเปล่าก็รู้ว่าของปลอม มีแต่แม่เท่านั้นที่มองผ่านถาดทองคำนี้ไปถึงหัวใจคนขายว่า คงจะลำบากน่าดู (แต่ในใจแม่ก็คิดว่าเป็นถาดทองคำด้วยหรือเปล่านะ ) เขาบอกขายเงินสด 900 บาท แต่ถ้าแม่ผ่อนจะตกอยู่ 1,200 บาท ผ่อนจ่ายเดือนละร้อย ต้องคิดย้อนไปว่า ตอนนั้นบ้านเราลำบาก เงิน 900 เหมือน 9 พันซึ่งเราไม่เคยมีติดบ้าน แต่แม่ก็เลือกผ่อนชำระและเก็บถาดทองคำนี้ไว้ดูเป็นที่ระลึกว่าเคยเจอคนที่จนกว่าตัวเองด้วย

แต่เรื่องซื้อมือถือใหม่นี้น้องสาวไม่ค่อยยอมเพราะเคยเจอประสบการณ์ไม่ดีตอนอยู่กับแม่ เคยเจอเหตุการณ์ที่ทนายพาตำรวจมางัดเอาฝาประตูบ้าน เอาของไปหมดบ้าน เครื่องพิมพ์ดีดที่แม่ใช้สมัยเป็นครู ทีวีเก่า ๆ ตู้เย็นที่มันเย็นรอบตู้ แม้แต่หม้อข้าวก็ไม่เหลือไว้ให้ แม่กลับมาบ้านก็ตะลึงแต่ก็ไม่บอกลูก ๆ ซึ่งตอนนั้นฉันเรียนอยู่ปีสี่ แม่ก็ไปจัดการหาเงินไปจ่ายค่ารถที่เป็นคนค้ำประกันเขา ความแค้นนี้ทำความเจ็บช้ำน้ำใจให้น้องสาวฉัน ฉันเข้าใจดี และเรื่องมือถือนี้ก็เหมือนแม่โดนหลอกอีกหน เธอเลยปรี๊ดขึ้นมาอีกรอบ

ฉันก็ต้องปลอบใจทั้งสองฝ่าย บอกน้องว่า ไม่เป็นไร ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย ถ้าตีโพยตีพายมาก แม่จะใช้มือถือไม่มีความสุข และบอกแม่ว่า เล่นให้สนุกเลยแม่ น้องมันห่วงแม่เพราะกลัวแม่โดนคนขายหลอก

แม่เลยบอกกับพวกเราว่า เรื่องค้ำประกันใครนั่น ลืมไปเสียเถอะ อยากให้คิดเสียว่าที่แม่ไม่เคยปฏิเสธใครนั้นเพราะนึกถึงใจเขาใจเรา เขาเห็นเราพอจะพึ่งได้ แม่ก็ยินดี ส่วนที่แม่ซื้อมือถือพร้อมแพ็กเกจน่ะ ก็เหมือนช่วยคนขาย มันก็เหมือนลูกหลานเรา มันจะได้คอมมิสชั่นจากการขายสักเท่าไหร่เชียว ให้เด็กมันมีความสุขที่ขายได้บ้างเถอะ จะกลัวเสียเปรียบอะไรกันนักหนา

แต่ก่อน ใคร ๆ มักชมแม่ให้ฉันฟังว่า แม่เป็นคนใจดี ฉันไม่ค่อยรู้สึกอะไร คิดว่าการเป็นคนใจดีนั้น ใคร ๆ ก็เป็นได้ แต่เดี๋ยวนี้ ฉันเหมือนได้รู้จักแม่มากขึ้น แม่ไม่ค่อยจะโกรธใคร แม่บอกเราเสมอว่า ไม่รู้จะไปโกรธหรือโมโหใครไปทำไม มันเหนื่อยและไม่ได้อะไร ทุกครั้งที่เรากลับไปเยี่ยมแม่ แม่จะตื่นเช้ามากมาทำกับข้าวที่เราชอบ ฉันนอนดูแม่เงียบ ๆ ดูกิจวัตรประจำวันของแม่แบบไม่ผ่านไลน์ แม่จะเปิดประตูบ้านออกไป รอบบ้านเลอะเทอะด้วยอึและฉี่ของแมวที่มันเข้ามาทะเลาะกัน อาหารที่ใส่จานไว้เกลื่อนบ้าน แม่ก็ไม่บ่น ไล่เก็บกวาด ชำระล้าง ด้วยเข้าใจเหมือนกับฉันว่ามันเป็นแมวจะไปรู้เรื่องอะไร แม่ทำให้ฉันรู้สึกได้ว่า อายุมากขึ้นตามเวลาผ่านไป ใจยิ่งสงบ เราควรมีความสุขกับสิ่งรอบข้าง มองเห็นทุกอย่างเป็นธรรมดาโลกและการเป็นคนใจดีมันมีความสุขจริง ๆ นะ



ขอบคุณค่ะ
ภูพเยีย

Create Date : 06 ตุลาคม 2559 Last Update : 17 มกราคม 2562 12:49:15 น. Counter : 643 Pageviews.		2 comments
Share Tweet