อืม...เริ่มโยงไปถึงบทแรกละ

สวัสดีค่ะพี่เดล

อากาศร้อนมากเลยวันนี้ พลอยจะแย่แล้วเนี่ย...

อืม ตยาคีจะทำไรเอ่ย

ไปเดินเล่นที่ห้างรับแอร สิค่ะ เราทำบ่อยๆอิอิ

ฮี่ๆๆๆ ในที่สุด เราก็อ่านมาถึงบทล่าสุดแหละ สนุกมากๆค่ะ
ชุษณะถอนใจเฮือกใหญ่ “ไม่ต้องบอกข้าก็รู้ว่าหนึ่งในสองที่อยู่เฝ้าฐานที่มั่นย่อมเป็นข้าชุษณะผู้นี้อีกตามเคย ไฉนเลยฟ้าไม่ยุติธรรมนัก ทั้งที่ข้ามักเป็นคนอยากไปเห็นนิคามถิ่นไกลตามากที่สุดแท้ๆ”

“พอทีชุษณะ” อาศิรเผลอหัวเราะออกมา “เจ้าทำให้ข้าขบขันเหลือกำลัง ไกลตาเยี่ยงไรกัน ใกล้แค่กำแพงกั้นของพิชญนคร ลอบเข้าไปกันตั้งไม่รู้กี่ครั้งแล้ว เจ้ามันลิงทโมนของแท้ขืนให้ติดตามไปข้าก็คงได้แต่หาเรื่องใส่ตัว พันธนะจงเตรียมตัวออกเดินทางก่อนฟ้ารุ่งของพรุ่งนี้ ส่วนกษมานั้นข้าขอฝากที่นี่ด้วย...จงควบคุมดูแลเจ้าทโมนไพรชุษณะให้อยู่กับร่องกับรอยที ก่อนจะทำชุมโจรของข้าย่อยยับตอนที่ข้าละสายตา”

ชอบตอนนี้อะ รู้สึกว่า แม้แต่ในกองโจร ก็ยังมีคนน่ารักๆอยู่ อ่านแล้วอดขำไม่ได้แฮะ

ตยาคีได้เวลาลุกมาพยายามทำอะไรบางอย่างแล้วค่ะคุณฟิโอน่า

ว่าแล้วก็...กำลังจะอัพตอนถัดไป อ่านกันดีกว่าค่ะ
บอกก่อนเดี๋ยวจะไม่สนุกพอ 55+

*******

กองโจรมีคนเยอะน่ะมอลลี่
แต่ในส่วนที่เป็นคนสนิทของอาศิรโดยรวมแล้วค่อนข้างใจดีกับตยาคีเนอะ...อุตส่าห์ไปช่วยทำแผลด้วยละ