สวัสดีค่ะ เป็นคนสุรินทร์แท้ๆ แต่ยังไม่เคยไปเที่ยวที่นั่นเลยค่ะ ขอบคุณที่เอาภาพมาให้ชื่นชมค่ะ ^^

คิดถึงบ้านจัง

คล้ายๆว่า แถวสุรินทร์ ศรีสะเกษเดิมเป็นถิ่นเขมร เรียกว่าเขมรสูง ส่วนบริเวณที่เป็นเขมรปัจจุบันเป็นดินแดนเขมรต่ำ ใช่รึเปล่าคะ?

มะยมเคยไปยืนมองเขมรบริเวณเป้ยตาดี ที่นั่นมองลงไปเหมือนทะเลหมอก เห็นเงาลางๆของภูมิประเทศข้างล่าง ไม่ทราบว่าบริเวณนี้ ต่างระดับมากเหมือนกับที่เขาพระวิหารหรือเปล่าคะ แต่ดูวิวสวยมากนะคะ

ยังไม่เคยขึ้นเขาพระวิหารเลยครับ

คุณพอลน่าจะเล่านิทานเรื่องผานางคอยด้วยนะคะ จะได้รู้ว่านางคอยใครอยู่

ที่จริงเข้าใจว่ามีผานางคอยหลายที่นะคะ เช่นที่เขตอำเภอร้องกวาง นางคอยของที่นี่มีชื่อว่าอรัญญาณีและก็มีผานางคอยที่ จ.เลยอีกที่ ทำไมถึงมีแต่นิทานที่ให้หญิงคอยก็ไม่รู้นะ ไม่เห็นมีผู้ชายคอยมั่งเลย...

พอดีไม่ทราบนิทานเรื่องผานางคอยครับ

ผู้ชายไม่ได้คอย เพราะ ผู้ชายเป็นคนเดินทาง มั้งครับ ออกจากบ้านไปล่าสัตว์บ้าง เป็นทหารไปรบบ้าง ไปบวชบ้าง ธุดงค์บ้าง

คนที่คอย ก็คือ คนที่อยู่กับที่ คอยให้คนที่เดินทางไป กลับมาหา ส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้หญิง

เห็นรูปปั้นพระธุดงค์ ที่คุณ Plin ถ่ายภาพมา ทำให้นึกถึง"พระสีวลี" ทีแรกที่เห็นยังคิดว่าเป็นพระสีวลีจริงๆ

พระสีวลี เป็นพระสงฆ์ในสมัยพุทธกาล ท่านบวชโดยการชักชวนของพระสารีบุตร มีข้อความที่คัดลอกมาจาก Dhamma media channel ว่า...

"...พระสารีบุตรซึ่งเป็นผู้บวชให้ จึงให้กรรมฐานเบื้องต้น คือ ตจปัญจกกรรมฐานทั้ง ๕ ได้แก่ เกสา(ผม) โลมา(ขน) นขา(เล็บ) ทันตา(ฟัน) ตโจ (หนัง) ให้พิจารณาของทั้ง ๕ เหล่านี้ว่าเป็นของไม่งามเป็นของสกปรก ไม่ควรเข้าไปยึดติดหลงใหลในสิ่งเหล่านี้

พระสีวลี ได้ฟังพระกรรมฐานนั้นแล้วนำไปพิจารณาในขณะที่กำลังจับมีดโกนเพื่อโกนผมครั้งแรกนั้นท่านได้บรรลุเป็นพระโสดาบัน โกนผมครั้งที่ ๒ ท่านได้บรรลุเป็นพระสกทาคามี โกนลงครั้งที่ ๓ ท่านได้บรรลุเป็นพระอนาคามี และเมื่อโกนผมเสร็จ ท่านได้บรรลุเป็นพระอรหันต์"

พระสีวลีท่านได้ชื่อว่า "ภิกษุผู้เป็นเลิศในด้านสักการะ" เพราะไม่ว่าจะเสด็จไปในป่าที่ทุรกันดารขนาดไหน ก็มักจะมีเหล่าเทวดา จัดที่พักและอาหารบิณฑบาตรไว้ถวายเสมอ

"...จึงได้รับการยกย่องจากพระบรมศาสดาว่า เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลายในด้านลาภสักการะ เป็นหนึ่งในมหาสาวก ซึ่งได้ช่วยแบ่งเบาภาระพระศาสดาและได้ช่วยงานพระศาสนาเป็นอย่างมาก ท่านดำรงชีพอยู่สมควรแก่กาล ก็ดับขันธปรินิพพาน"

รูปสักการะของพระสีวลี จะอยู่ในรูปของการธุดงค์เสมอ (บางรูปจะยืนอยู่บนหลังเต่า) แต่ที่เหมือนกันก็คือ มีกลดที่ไหล่ซ้าย ศอกซ้ายคล้องกาต้มน้ำ ส่วนมือขวาถือไม้เท้า

ก็คงเป็นแบบที่คุณ Plin ตั้งข้อสังเกตว่า พระธุดงค์มีกาต้มน้ำคล้องแขนไว้ แต่ในภาพนี้คล้องที่แขนข้างขวา อันนี้ก็ต้องถามผู้ที่รู้จริงต่อไปดีกว่าค่ะ

ภาพนี้ แขนซ้าย คล้องลูกประคำด้วยนะครับ

แหม...มะยมลืมบอกถึงสิ่งสำคัญที่สุดคือ ไหล่ซ้ายท่านสะพาย"บาตร"ด้วยนะคะ

พอดีเช้านี้กำลังเตรียมใส่บาตรค่ะ วันนี้วันพระด้วย...

...ลูกประคำ ? เราน่าจะดูเรื่องลูกประคำด้วยนะคะ เพราะเท่าที่ทราบลูกประคำมักเห็นในมหายานนะ???

คือ รูปปั้นสักการะพระสีวลี ที่ห้องพระที่บ้านไม่คล้องลูกประคำไงคะ ก็เลยมาดูว่าที่จริงแล้วลูกประคำมีมาตั้งแต่เมื่อไหร่ และก็ด้วยความชินตา(ของข้าพเจ้าเอง)มักจะเห็นพระมหายานใช้มากกว่า

...ก็เลยรู้ว่า ลูกประคำนี้เป็นสิ่งที่ฤาษีแห่งเมืองมอญ ได้ทำขึ้นเพื่อระลึกถึงพระพุทธเจ้า หลังจากที่ปรินิพพานแล้ว 225 ปี โดยพระคุณพระพุทธเจ้ามีจำนวน ๕๖ ดังบทสวดพระพุทธคุณ (อิติปิโสภควา) คุณพระธรรมเจ้ามีจำนวน ๓๘ ดังบทสวดพระธรรมคุณ (สวากขาโต) และคุณพระสังฆเจ้ามีจำนวน ๑๔ ดังบทสวดพระสังฆคุณ (สุปฏิปันโน) เมื่อรวมกันแล้ว คุณพระศรีรัตนตรัยมีจำนวนทั้งสิ้น ๑๐๘

ฉะนั้นลูกประคำจึงมี 108 เม็ดและมียอดของสายประคำได้ใส่ลูกประคำไว้อีก ๓ เม็ดเพื่อแทนพระศรีรัตนตรัยเจ้าทั้งสามคือพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า และพระสงฆเจ้า

ส่วนลูกประคำ 9 เม็ดนั้น มีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลแล้ว โดยใช้เป็นเครื่องระลึกนึกถึงพระพุทธคุณอันได้แก่ “อะ สัง วิ สุ โล ปุ สะ พุ ภะ”(รายละเอียดดูที่เว็บ Pantown.com พระธรรมเทศนาโดยหลวงพ่ออุตตมะค่ะ)

ก็แสดงว่า รูปปั้นพระธุดงค์ที่คล้องลูกประคำ 108 ลูก ไม่น่าจะใช่รูปปั้นพระสีวลี...มั้ง?

เอ...น่าจะเรียกว่า ผานี้ น่าจะถูกเรียกว่า ผานางคอยก่อนนะ ภายหลังถูกเรียกว่า ผาพระ ตามรูปปั้นพระสงฆ์ที่นำมาประดิษฐานอยู่บนหน้าผาแห่งนี้ในภายหลัง

คุณ Plin พบน้องแมวที่ผานี้เหรอ น่ารักจัง *^O^*

ใช่แล้วขอรับ ที่ผานี้เลย

เอ.... จากชื่อ...ผานางคอย ...เป็นผาพระ.... ต่อมาอาจจะเป็น..... ผาแมวคอย ก็ได้นะคะ "-"

ไม่เห็นมีอะไรเลย

เป็นคนอำเภอนี้โดยกำเนิดค่ะ เคยขึ้นไปบนเขาศาลา ตอนมีการบวชภาคฤดูร้อน มีพระเดินบิณฑบาตรหลายรูป เป็นภาพที่ประทับใจมากค่ะ อยากให้มีการเผยแพร่สถานที่แห่งนี้เป็นที่รู้จักให้มากขึ้นค่ะ

บ้านเราโชคดีมีธรรมชาติที่สมบูรณ์พร้อมมีธรรมมะที่ยั่งยืนอีกด้วยค่ะ

เป็นคนสังขะ ไปมาเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วเปลี่ยนไปมาก

เคยไปเมื่อสิบกว่าปีก่อน ประทับใจมากมาย เงียบ สงบ สงัด ตอนนั้นยังไม่มีไฟมั้ง หรืออาจจะไม่ค่อยใช้ไฟ

มันเปงอะไรทีสวยงามและสงบ