แมวน้อยน่ารักน่าหม่ำดีนะครับ

เข้าใจหานางแบบนะคะ โดยเฉพาะภาพสุดท้ายน่ารักมาก

อืมม...น่ารักจริงๆ

รู้ได้ไงว่า ไม่ใช่ "นายแบบ" ครับ

แล้วตกลง น้องแมวเค้าเป็นนางแบบหรือนางแบบกันล่ะ

ตอนเลียขา เค้าดูน่ารักเป็นนางแบบ แต่พอดูภาพนิ่งแล้ว เค้าดูสมาร์ทเป็นนายแบบ แล้วตาเค้าก็สวยดีด้วยเนอะ

ที่คิดว่าเป็นนางแบบ เพราะคล้ายกับมี"ใครบางคน"ไปทำอะไรกับหูของน้องแมว

ก็เลยคิดว่า ถ้าเป็นนายแบบคงไม่ยอมให้ทำแน่นอน เดาน่ะค่ะ

งั้น ทำไมไม่คิดว่า นายแบบ เป็น metrosexual หรือว่า อาจจะเป็นเกย์ ล่ะ

Metro...เหรอคะ...ถามจริง

มะยมคิดว่าคุณ plin ต้องไปแกล้งแมวใช่ป่ะ เพราะปกติหูแมวจะไม่เป็นอย่างนั้น นอกจากไปแกล้งเค้าแล้ว ยังไปหาว่าแมวเป็นเกย์อีกแน่ะ....น่าตีจริงๆ

gเพิ่งรู้ว่า พี่plin เป็นคนอ่อนโยนมั่กมาก

บอกให้เรียกลุงไงหลานเอ๊ย

อ่า ชอบน้องแมวอะ
น่ารักจัง

ว่าแต่ในวีดีโอเนี่ย แมวน้อยเลียตัวเองแบบว่าดูมีสมาธิมากๆ ไม่ได้สนใจว่ามีหนุ่มมาแอบถ่ายตัวเองเล้ยยยย

ก็แมววัดนี่นา บางที เค้าอาจจะกำลังเจริญ กายานุปัสสนา หนึ่งใน มหาสติปัฏฐาน 4 ก็ได้

แนวการปฏิบัติมหาสติปัฏฐาน 4 ของหลวงพ่อพุธ ฐานิโย

...คือกำหนดพิจารณากาย เวทนา จิตและธรรม เรากำหนดหมายเอาง่ายๆ คือพอนั่งสมาธิปั๊ปลงไปกำหนดรู้จิต กิริยาที่ตั้งใจกำหนดรู้จิตนั้น เราอาศัยประสาททางกายเป็นเครื่องช่วย

ถ้าจิตไม่มีกายแล้ว ไม่มีความตั้งใจจะทำอะไร จะคิดอะไร เพราะจิตเป็นธาตุรู้อยู่เฉยๆ ถ้าลำพังแต่จิตดวงเดียวที่ถอดออกไปจากร่างอันนี้ เขาจะไปลอยเด่นใสสว่างไม่มีตัว ไม่มีตน คิดไม่เป็น อยู่เฉยๆ แต่ถ้ายังมีความสัมพันธ์กับกายนี้อยู่ คิดเป็นเพราะมีเครื่องมือ

จิตเป็นแต่เพียงพลังงาน ร่างกายเป็นเครื่องมือ จิตเหมือนกระแสไฟฟ้า ในเมื่อกระแสไฟฟ้าวิ่งเข้าไปสู่แม่เหล็กและทองแดงเกิดความหมุน พอหมุนแล้วทุกสิ่งทุกอย่างมันก็เกิดความเคลื่อนไหว ทำให้เกิดพลังต่างๆ ขึ้นมาได้

ดังนั้นในเมื่อกายมีอยู่ จิตย่อมมีความคิดเพราะกระแสของจิตไปกระทบกับร่างกายเครื่องมือของกาย เราคิดได้เพราะอาศัยประสาททางสมอง

เมื่อเราตั้งใจกำหนดรู้อย่างนี้เรียกว่ากำหนดรู้กาย ทีนี้ในเมื่อเรากำหนดรู้กายอยู่ เพราะกายเป็นที่เกิดของสิ่งต่างๆ สุขเกิดที่กาย ทุกข์เกิดที่กาย แต่ว่าใจเป็นผู้ยึดมั่นถือมั่นอยู่ในกายนี้ กายเป็นที่เกิดของความเจ็บ แต่ความเจ็บอันนี้ จิตเป็นผู้รับรู้ ทีนี้ถ้าจิตไม่มีกายก็ไม่รู้จักเจ็บ

เพราะฉะนั้นเวทนาเกิดที่กาย สุขเวทนาก็เกิดที่กาย ทุกขเวทนาก็เกิดที่กาย หรือไม่สุขไม่ทุกข์ก็เกิดที่กาย เมื่อเรากำหนดรู้ว่ากายมีอยู่ เราจะรู้พร้อมทั้งเวทนา จิตและธรรม จิตก็คือตัวผู้รู้ ธรรมก็คือสิ่งที่กำหนดรู้อยู่ เรากำหนดรู้จิต กำหนดรู้อารมณ์ คือจิตกำหนดรู้อยู่ในอารมณ์ปัจจุบัน

...ทีนี้เมื่อสมาธิจิตสงบละเอียดลงไป จนกระทั่งตัวหายไปหมดแล้ว วิตก วิจารณ์ ปีติสุขก็หายไปหมดเพราะสิ่งเหล่านี้อาศัยกายเกิด ถ้าไม่มีกาย วิตกวิจารณ์ปีติสุข ก็ไม่มีได้ เพราะฉะนั้นเมื่อกายหายไปแล้ว ยังเหลือแต่จิตดวงเดียว จึงได้ชื่อว่ามีแต่จิตดวงเดียว ซึ่งเรียกว่าเอกัคคตากับอุเบกขา ความเป็นกลางของจิต ร่างกายตนตัวหายไปหมด

เพราะฉะนั้น การบำเพ็ญสมาธิซึ่งเดินตามหลักของมหาสติปัฏฐาน 4 จึงเป็นอุบายทำจิตให้สงบ ตั้งมั่นลงเป็นสมาธิ เพื่อขจัดนิวรณ์ธรรม 5 ประการ ให้หมดไปจากจิตในขณะที่มีสมาธิ จิตของเราจะได้ดำเนินไปสู่ภูมิจิตภูมิธรรมตามลำดับขั้นตอน ซึ่งสุดแล้วแต่พลังจิตพลังสมาธิของท่านผู้ใด จะปฏิวัติจิตของตนเองให้เป็นไปได้

ในเมื่อจิตได้ดำเนินตามหลักของมหาสติปัฏฐานทั้ง 4 ประการ จึงเป็นฐานที่ให้เกิดธรรมะอันเป็นองคคุณแห่งการตรัสรู้คือสติสัมโพชฌงค์

ในเมื่อเรามาทำสมาธิจิตรวมเป็นหนึ่งเป็นเอกมรรค เอกธรรม สติเป็นเองโดยอัตโนมัติ สามารถที่จะกำหนดรู้กายจิต สถานการณ์และสิ่งแวดล้อมได้เองโดยตลอดเวลา ก็เรียกว่ามีสติสัมปชัญญะรู้พร้อมอยู่ที่การยืน เดิน นั่ง นอน รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด ได้ชื่อว่าจิตได้สติสัมโพชฌงค์เป็นองค์แห่งการตรัสรู้

อ้าว เรื่องแมววัดกลายเป็นเรื่องสติปัฏฐาน 4 ไปซะแล้ว

อยากดูภาพอื่นๆด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะ Plin...
เหมียวน้อยน่ารักดีนะคะ
เออ...สบายดีรึเปล่าคะ จอยหายไปทำภาระกิจบางอย่างมา วันนี้เพิ่งได้กลับมา Bkk และเปิด com เล่น net จ๊ะ
แต่ Plin ก็ยังขยันสรรหาเรื่องมาเล่าเสมอนะ

เดี๋ยวต่อไปจะไม่ว่างแล้วล่ะ

ก็....พัก่อนบ้างแล้วกันล่ะ

อ้าว..คุณจอย แอบมา Post อยู่ที่นี่เอง

เห็นหายไปนาน ดีใจที่กลับมาอีกครั้งค่ะ มีอะไรดีดีมาเล่าสู่กันฟังก็ดีนะคะ ประมาณตุลาคม มะยมอาจจะต้องไปศรีลังกาอีกแล้วค่ะ

ขอไปด้วยคนได้มั๊ย คะ... (แต่..ขอค่าเครื่องด้วนนะคะ ฮิ ฮิ ฮิ)

อืมๆ คิดถึงจังๆ

แมวเป็นสัตว์เลี้ยงที่น่ารัก^^